Προβολή πηγαίου κώδικα για τη σελίδα Νεκτάριος Αιγίνης

Ο '''Άγιος Νεκτάριος''' ή '''Νεκτάριος Πενταπόλεως''' ή '''Νεκτάριος Αιγίνης''' (1846-1920) είναι σύγχρονος άγιος της Ανατολικής [[Ορθόδοξη εκκλησία|Ορθοδόξου Εκκλησίας]]. Το κατά κόσμον όνομά του ήταν Αναστάσιος Κεφαλάς και υπήρξε λαοφιλής ιεράρχης, ποιμενάρχης και παιδαγωγός στα τέλη του 19ου με αρχές του 20ου αιώνα. Ο Άγιος Νεκτάριος επίσης θεωρείται και θαυματουργός διότι όπως λέγεται από τις λαϊκές παραδόσεις, πραγματοποίησε θαύματα ενώ βρισκόταν ακόμα εν ζωή.
[[Image:Saint nektarios.jpg|250px|thumb|right|Ο Άγιος Νεκτάριος]]
==Ο βίος του==

===Γέννηση, ανατροφή και εφηβική ηλικία ===

Ο Αναστάσιος Κεφαλάς γεννήθηκε στις 1 Οκτωβρίου [[1846]], στην [[Συληβρία]] της Ανατολικής [[Θράκη|Θράκης]]. Γιος του Δημοσθένη και της Μαρίας Κεφαλά, ήταν το 5ο από τα 6 παιδιά, φτωχής οικογένειας. Σύντομα ήρθε αντιμέτωπος με την δύσκολη πραγματικότητα της εποχής. Η οικογένειά του αδυνατούσε να συντηρήσει όλα τα μέλη της και η γενέτειρά του δεν είχε σχολείο μέσης εκπαίδευσης, με αποτέλεσμα να πάρει το δρόμο για μια καλύτερη ζωή στην [[Κωνσταντινούπολη]], σε ηλικία 13 ετών.

Τα πράγματα όμως δεν πήγαν όπως τα είχε σχεδιάσει ο μικρός Αναστάσιος και η οικογένειά του. Έπιασε δουλειά σε ένα συσκευαστήριο καπνού, οπού ο ιδιοκτήτης του φερόταν βάναυσα. Εργαζόταν πολλές ώρες ημερησίως, δεν πληρωνόταν και πολλές φορές τον ξυλοκοπούσε. Ο μικρός Αναστάσιος όμως τα υπέμενε όλα αυτά, καθότι δεν ήθελε να μάθει το δράμα το οποίο περνούσε η οικογένεια του, ώστε να μην λυπούνται. Από την άλλη, θλίψη τον καταλάμβανε γιατί αδυνατούσε να ενισχύσει οικονομικά την οικογένειά του ενώ παράλληλα δεν μπορούσε να παρακολουθήσει μαθήματα στο σχολείο. Την κλίση, όμως, προς την Θεό  και στο Ευαγγέλιο, την έδειχνε από μικρός . Έτσι στο συσκευαστήριο μαζί με τον καπνό που πουλούσε, κάθε φορά έδινε και ένα μικρό χαρτάκι, το οποίο έγραφε κάποια ευαγγελική ρήση.

Σύντομα τα πράγματα άλλαξαν. Ένας έμπορος που είχε μαγαζί παράπλευρα από το συσκευαστήριο, τον λυπήθηκε όταν κάποια μέρα είδε τον ξυλοδαρμό του από το αφεντικό του και έτσι τον πήρε στην δούλεψή του. Τα πράγματα μεταστράφηκαν αμέσως. Άρχισε να εργάζεται στο επιπλοποιείο του με αποτέλεσμα οι ώρες εργασίας να μειωθούν, να έχει χρόνο για εκκλησιασμό, να πηγαίνει σχολείο ενώ σύντομα η οικογένεια του τον ακολούθησε στην [[Κωνσταντινούπολη]]. Στην πόλη κάθισε συνολικά 7 έτη και σε ηλικία 20 χρονών την εγκατέλειψε, παρότι δεν ολοκλήρωσε την μόρφωση του, για να πάει στο [[Λιθί]] της [[Χίος|Χίου]] να εργαστεί ως δάσκαλος.

===Η μετακίνηση στη Χίο===

Ήταν 20 ετών όταν έφτασε στη Χίο. Έχοντας πλέον γραμματική και θεολογική γνώση έλαβε τη θέση του δασκάλου. Στη Χίο έμεινε για άλλα 10 χρόνια. Μέχρι το [[1877]]. Εκεί αρχικά θα γνωρίσει  τον μεγάλο ευεργέτη του '''Ιωάννη Χωρέμη''', ένα τοπικό άρχοντα, εύπορο, ο οποίος εξαιτίας ενός περιστατικού που είχε συμβεί κατά την μεταφορά του Αγίου από την Σηλυβρία προς την Κωνσταντινούπολη (ένας ανηψιός του Χωρέμη τον βοήθησε να επιβιβαστεί στο πλοίο γιατί δεν είχε χρήματα), τον έθεσε υπό την προστασία του. Ο Άγιος Νεκτάριος όμως είχε αποφασίσει πλέον να εξέλθει της κοσμικής ζωής. Το [[1876]] έγινε μοναχός με το όνομα '''Λάζαρος''' ενώ ένα χρόνο αργότερα χειροτονήθηκε διάκονος με το όνομα που έγινε γνωστός, '''Νεκτάριος'''. Ο Άγιος Νεκτάριος είχε κλίση προς το μαναχισμό, που επιθυμούσε πάνω απο όλα και όχι τόσο στον κοσμικό βίο έστω και ως κληρικός. Οι πιέσεις όμως που του ασκήθηκαν λόγω των χαρισμάτων του λόγου και της μορφώσεώς του, τελικά τον έστρεψαν προς τον κοσμικό κλήρο, αν και ποτέ δεν ξέχασε μέχρι τέλους της ζωής του τον μοναχισμό.

===Ανώτερες θεολογικές σπουδές και ποιμαντική διακονία στην Αλεξάνδρεια===

Το [[1877]] ο Νεκτάριος μετά από παρότρυνση του Ιωάννη Χωρέμη πήγε στην [[Αθήνα]] για να ολοκληρώσει τις γυμνασιακές σπουδές και ενώ τις ολοκλήρωσε, ο ίδιος μέσω γνωριμίας που είχε με τον Πατριάρχη [[Αλεξάνδρεια|Αλεξανδρείας]] [[Πατριάρχης Σωφρόνιος Γ΄|Σωφρόνιο]], τον έστειλε στην [[Αλεξάνδρεια]]. Ο Σωφρόνιος, τριετής ήδη στον πατριαρχικό θρόνο εντυπωσιάστηκε από τον ίδιο και με βάση τις πολύ καλές συστάσεις που είχε, τον έστειλε στην Αθήνα ξανά, να φοιτήσει στη θεολογική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ο Νεκτάριος εκεί διέπρεψε, και μάλιστα, πρώτευσε στο διαγωνισμό σχολικής κοσμητείας στο «''Παπαδάκειο κληροδότημα''», με αποτέλεσμα να κερδίσει υποτροφία σπουδών στη θεολογική σχολή. Ήταν κάτι, που ανακούφισε πολύ τον Νεκτάριο καθότι ο ευεργέτης του, Ιωάννης Χωρέμης είχε φύγει από τη ζωή, με αποτέλεσμα να βρίσκεται σε δεινή οικονομική κατάσταση. Αφού έλαβε το πτυχίο του ([[1885]]), πάλι ανεχώρησε προς την [[Αλεξάνδρεια]].

Στην [[Αλεξάνδρεια]] όλα έβαιναν καλώς για τον Νεκτάριο. Άμεσα, με την επιστροφή του, χειροτονείται Ιερέας και 5 μήνες αργότερα τοποθετείται γραμματέας του Πατριάρχη παίρνοντας το αξίωμα του [[Αρχιμανδρίτης|Αρχιμανδρίτη]]. Εν συνεχεία μέσα σε δύο μήνες, πείθοντας για την ρητορική του ικανότητα, γίνεται ιεροκήρυκας ενώ λαμβάνει και θέση Πατριαρχικού επιτρόπου. Μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα ο Νεκτάριος ανήλθε στην ιεραρχία του πατριαρχείου όντας ένας πολύ έμπιστος άνθρωπος στο πλευρό του Πατριάρχη. Στις 15 Ιανουαρίου του [[1889]] θα ανακηρυχτεί επίσκοπος [[Πεντάπολη|Πενταπόλεως]] [[Λιβύη|Λιβύης]] μετά από την κοίμηση του επισκόπου της περιοχής [[Νείλος Πενταπόλεως|Νείλου]]. Το πρακτικό της χειροτονίας του διασώζεται μέχρι και σήμερα ( Πρακτικό εκλογής κωδ.66, σελ. 394 ).

Αυτή η ραγδαία άνοδος του Νεκταρίου, δεν πέρασε απαρατήρητη από τους υπολοίπους επισκόπους. Ο [[Πατριάρχης Σωφρόνιος Γ΄|Σωφρόνιος]] πλησίαζε τα 90 χρόνια ζωής πλέον και η κούρσα της διαδοχής είχε ξεκινήσει. Ο λαός ο οποίος είχε ευεργετηθεί από το πολυποίκιλο έργο του Νεκταρίου (κυρίως φιλανθρωπικό αλλά και ποιμαντικό και αντιαιρετικό) επιθυμούσε την άνοδο του στον πατριαρχικό θρόνο και σε συνδυασμό με την εύνοια του Σωφρονίου καθίστατο πρώτη επιλογή για το θρόνο. Οι αντίπαλοί γνωρίζοντας όλα αυτά, αποφάσισαν να τον παραμερίσουν, κατηγορώντας τον ότι ο ίδιος ήθελε να ανατρέψει το Σωφρόνιο από τον θρόνο και να αναλάβει αλλά και με αόριστες κατηγορίες ηθικής φύσεως. Επίσης είχαν μαζί τους και μερίδα κληρικών, οι οποίοι πίστευαν ότι η τακτική που ακολουθούσε ο Νεκτάριος ως επίσκοπος, λιτότητας και πενίας της εκκλησίας, θα επηρέαζε την οικονομική κατάσταση του Πατριαρχείου, το οποίο χωρίς οικονομική δύναμη θα γινόταν έρμαιο των διαφόρων πολιτικών ή εθνικών πιέσεων.

===Η δίωξη και η επιστροφή στην Αθήνα===

Ο Σωφρόνιος πληροφορήθηκε όλα όσα ισχυρίζονταν ότι έπραξε το αγαπημένο του παιδί. Πείστηκε τελικά ότι ήθελε να τον ανατρέψει από το θρόνο. Αποτέλεσμα ήταν η άμεση εντολή, για παύση της ιδιότητάς του, κάτι που ήταν εκκλησιαστικά παράνομο. Σύμφωνα με το εκκλησιαστικό δίκαιο έπρεπε να παρουσιαστεί ο Νεκτάριος ενώπιον συνόδου η οποία θα αποφάσιζε μετά ακροάσεως του κατηγορουμένου, την ποινή. Ο Νεκτάριος δεν θέλησε να τραβήξει το σχοινί στα άκρα και ανεχώρησε από την [[Αλεξάνδρεια]]. Αντίθετα από τους αντιπάλους του, οι οποίοι θέλησαν την οικονομική και ηθική εξόντωση του. Πέραν δηλαδή του ότι φρόντισαν να σπιλώσουν το όνομα του στην Αθήνα και την Κωνσταντινούπολη, με αποτέλεσμα να αδυνατεί να εργαστεί οπουδήποτε, παρακρατούσαν και τους μισθούς του, λέγοντας ότι τους λάμβανε. 

Ο Νεκτάριος ήταν ενώπιον της δυσκολότερης στιγμής της ζωής του. Είχε ενοικιάσει ένα μικρό δωμάτιο στα περίχωρα των [[Αθήνα|Αθηνών]], αδυνατούσε να πληρώσει το ενοίκιο, δεν είχε χρήματα να τραφεί και ήταν διαπομπευμένος παντού, ακόμα και σε κυβερνητικά κλιμάκια. Προσπαθούσε μέσω του Αρχιεπισκόπου [[Γερμανός Καλλιγάς|Γερμανού]] να βρει μια θέση ιεροκήρυκα. Ο ίδιος τον συμπαθούσε, αλλά αδυνατούσε λόγω πιέσεων από την σύνοδο. Έφτασε μέχρι τον υπουργό παιδείας και εκκλησιαστικών, ο ίδιος όμως του διεμήνυε, ότι λόγω του νόμου (ο Νεκτάριος δεν είχε ελληνική υπηκοότητα) αδυνατούσε. Η χήρα που κατείχε το δωμάτιό, ήταν σπλαχνική. Βλέποντας την κατάσταση, τον διακόνευε. Δεν ζητούσε πια χρήματα για τη διαμονή και του προσέφερε ένα πιάτο φαΐ, φοβούμενη μην ασθενήσει.

Μετά από λίγο καιρό, τελικά ο Άγιος Νεκτάριος διορίστηκε ιεροκήρυκας χάρη στη βοήθεια ενός ανθρώπου ονόματι Μελά ο οποίος ήταν μέλος της κυβέρνησης και τον είχε γνωρίσει στην [[Αλεξάνδρεια]]. Έσπευσε στο γραφείο του υπουργού και τον διόρισαν ιεροκήρυκα στη [[Χαλκίδα]]. Έτσι αποπλήρωσε την χήρα που τόσο τον βοήθησε στις δύσκολες στιγμές. Η φήμη όμως που τον ακολουθούσε ακόμα παρέμενε. Πέρασε δύσκολες στιγμές καθότι υπήρχε μεγάλη καχυποψία σε βάρος από τις κατηγορίες που τον ακολουθούσαν. Μάλιστα πολλοί από την [[Αθήνα]] τον ακολουθούσαν σε κάθε κήρυγμά του, στιγματίζοντάς τον.

===Η αποκατάσταση της αλήθειας και η ''Ριζάρειος''===

Ήταν ήδη [[1891]]. Δύο χρόνια μετά από τις κατηγορίες που εξαγγέλθηκαν και την απομάκρυνσή του από την Αλεξάνδρεια. Στην κυβέρνηση γίνονταν προσπάθειες για την αποπομπή του από τη θέση που κατείχε. Τότε αποκαλύφθηκε πλήρως το σχέδιο κι η πλεκτάνη που είχε στηθεί σε βάρος του. Όλα ξεκίνησαν από την αποκάλυψη ότι δεν έπαιρνε τα χρήματα που του οφείλονταν και εργαζόταν αμισθί. Επίσης παρότι παρέμενε δικαιωματικά επίσκοπος Πενταπόλεως καθότι παράνομα εκδιώχθηκε δεν λάμβανε χρήματα. Εν συνεχεία καθαρίστηκε το όνομά του από κάθε είδους ανάμιξη σε σκάνδαλο ηθικού χαρακτήρος και από παντός είδους ραδιούργες προσπάθειες σε βάρος του πατριάρχη. Αυτό, ειδικά μετά την σκληρή συμπεριφορά του ποιμνίου, τον έκανε συμπαθή ενώπιον του λαού στη Χαλκίδα. Άρχισε τότε με περισσή άνεση να κηρύττει. Γρήγορα η φήμη του εξαπλώθηκε μακρύτερα από την [[Χαλκίδα]]. Ο λαός τον αγκάλιασε τόσο μάλιστα, που όταν χήρεψε η θέση του επισκόπου, σχεδόν απαίτησε την άνοδό του στο θρόνο. Η άποψη της συνόδου όμως ήταν διαφορετική.

Το [[1892]] και [[1893]] διορίστηκε ιεροκήρυκας στο νομό Λακωνίας και  Φθιωτοβοιωτίας αντίστοιχα. Ο Νεκτάριος πραγματοποιούσε διαρκώς περιοδείες σε χωριά και πόλεις κηρύττοντας. Ήταν μια εποχή που γνώρισε ενα μικρό, ονόματι Κωστή Σακκόπουλο, που έμελλε μέχρι τέλους της ζωής του να παραμείνει κοντά του. Οι φίλοι πλέον προσπάθησαν με κάθε τρόπο να τον μεταθέσουν στη Ριζάρειο σχολή Αθηνών. Όταν έγινε αντιληπτό άρχισαν πάλι κάποιοι ψίθυροι, οι οποίοι τελικά δεν κατάφεραν να αποτρέψουν τον Νεκτάριο από το να γίνει διευθυντής της  Αθηναϊκής θεολογικής σχολής της εποχής, που επί των ημερών του γνώρισε μεγάλη αίγλη.

Την Άνοιξη του [[1894]] διορίστηκε ως διευθυντής της σχολής. Οι αμφιβολίες που υπήρχαν πλέον περί του Νεκταρίου δεν ήταν τόσο για τις κατηγορίες του παρελθόντος, χωρίς όμως και να εκλείψουν, αλλά κατά πόσον αυτός ο λεγόμενος και « δεσποτοκαλόγερος », θα ήταν δυνατόν με τις παλαιές και θρησκευτικές αντιλήψεις του, να μπορέσει να πετύχει στο έργο που του ανατέθηκε, καθώς η Ριζάρειος σχολή ήταν μεν θεολογική σχολή, ήταν δε σχολή που φοιτούσαν και πολλά παιδιά ευκατάστατων Αθηναίων και άλλων αρχόντων και πολιτικών της εποχής, που δεν θα γίνονταν απαραίτητα ιερείς ή θεολόγοι, αλλά επιστήμονες. Σύντομα όμως κάμφθηκαν όλες οι αντιρρήσεις από το ρηξικέλευθο τρόπο διαπαιδαγώγησης του Νεκταρίου.

===Το έργο του στη Ριζάρειο===
[[Image:Nektariosicon.jpg|thumb|right|200px|Αγιογραφία του Αγίου Νεκταρίου]]
Το έργο του στη Ριζάρειο ήταν οργανωτικό, εκπαιδευτικό, συγγραφικό και παιδαγωγικό. Σύντομα οργάνωσε την σχολή με πρότυπα τα οποία αφορούσαν τον εκκλησιαστικό ορθόδοξο τρόπο σκέψης. Όμως αυτό στο οποίο ήταν αξεπέραστος ήταν η παιδαγωγική του σκέψη. Όταν κάποτε μαθητές της Ριζαρείου  ήρθαν στα χέρια, ο ίδιος αντί να τους τιμωρήσει, αυτοτιμωρήθηκε, θεωρώντας εαυτόν υπαίτιο, με ασιτία 3 ημερών. Σύντομα το παράδειγμα του έγινε ανάμεσα στους τροφίμους δείκτης και η σχολή επί των ημερών του απέκτησε μεγάλη αίγλη. Άλλοτε βρέθηκε ξυπόλητος ενώπιον των μαθητών να αγορεύει, διότι εισερχόμενος στην αίθουσα είδε ένα φτωχό ο οποίος τον παρεκάλεσε, αν μπορούσε να τον βοηθήσει ώστε να αποκτήσει παπούτσια, καθότι δεν είχε. Ο Νεκτάριος αμέσως έβγαλε τα δικά του και τα παρέδωσε προς κατάπληξη των πάντων. Άλλοτε σε ένα τσακωμό των επιστατών για το ποιος ήταν υπεύθυνος καθαριότητας των αποχωρητηρίων, ο ίδιος έλυσε τη διαφορά τους, καθαρίζοντάς τες. Τέτοια και άλλα πλείστα παραδείγματα τον ανέδειξαν και σύντομα τον έκαναν στην τότε μικρή Αθήνα ακουστό και κοσμαγάπητο. 

Όμως την ίδια εποχή επιδόθηκε σε μεγάλο συγγραφικό έργο. Πολλά έργα τα διέθεσε στο λαό και τους θεολόγους δωρεάν, επειδή αδυνατούσαν να τα αγοράσουν, λόγω της φτώχιας. Χωρίς κανένα κέρδος, με γνώμονα μόνο την ψυχική ωφέλεια, πένητας από μικρός, ασκητής και ολιγαρκής, ουδέποτε ενδιαφέρθηκε για την αυτοπροβολή και το κέρδος. Όταν τον κατηγορούσαν ουδέποτε αντιδικούσε, παρέμενε πράος και έλεγε πάντα πως ο θεός θα δικαιώσει το δίκαιο και την αλήθεια. Ταπεινός, μοναχικός και παρόλα αυτά προσηνής πάντα, ο ήδη σεβάσμιος γέροντας Νεκτάριος έγινε παράδειγμα ανιδιοτελούς προσφοράς και αγάπης στους πονεμένους συνανθρώπους του στις δύσκολες εποχές που διένυαν. Τόση μάλιστα ήταν ταπεινοφροσύνη και το αίσθημα ευθύνης που τον διακατείχε για το έργο που επιτελούσε, που όταν πέθανε ο Σωφρόνιος και του ζήτησαν να τον διαδεχθεί, ο ίδιος αρνήθηκε.

Η φτώχεια την εποχή που διετέλεσε ο Νεκτάριος διευθυντής της Ριζαρείου ήταν κανόνας και ταυτόχρονα το ηθικό των Ελλήνων, ειδικά μετά την αποτυχία, το [[1897]] με τον ελληνοτουρκικό πόλεμο, βρισκόταν στο ναδίρ. Ο ίδιος όμως με την ελεημοσύνη ως όπλο και το λόγο του ευαγγελίου τόνωνε την τότε αθηναϊκή κοινωνία, η οποία προσέτρεχε συχνά είτε σε ομιλίες του, είτε για να πάρει την συμβουλή του. 14 συναπτά έτη διετέλεσε διευθυντής της ριζαρείου ως και το [[1908]], οπότε και για λόγους υγείας εγκατέλειψε το πόστο του.

===Στην Αίγινα===

Στην Αίγινα ο Άγιος Νεκτάριος εγκαταστάθηκε το [[1908]], η ιστορία όμως της εγκατάστασης του πηγαίνει αρκετά νωρίτερα στο χρόνο. Ο Νεκτάριος ποτέ στη ζωή του, δεν απέβαλε την έντονη επιθυμία του για το μαναχικό βίο. Αυτή η επιθυμία ενισχύθηκε ακόμα περισσότερο κατά την επίσκεψη του στο [[Άγιο Όρος]] και την σύνδεσή του με το γέροντα [[Δανιήλ]] το [[1898]]. Έκτοτε έψαχνε ένα τόπο να στεγάσει ένα μοναστήρι για το τέλος της ζωής του, ένα « Εκκλησιαστικό [[Παρθενώνας|Παρθενώνα]] », όπως έλεγε. Πιο έντονη και ίσως επιτακτική έγινε αυτή η ανάγκη, όταν 4 γυναίκες που ήσαν μόνες και συνδέονταν μαζί του, με σχέση πνευματικής καθοδήγησης, θέλησαν να μονάσουν υπό την εποπτεία του. Έτσι τελικά βρήκε ένα παλαιό εγκαταλελειμμένο μοναστήρι στην [[Αίγινα]] στη θέση Ξάντος στο οποίο και αποφάσισε να στεγάσει τις 4 μοναχές και άλλες 3 που ήδη μόναζαν στο νησί. Το μοναστήρι άρχισε να επαναλειτουργεί το [[1904]] υπό την καθοδήγησή του, παρότι αυτός ακόμα βρισκόταν στην Ριζάρειο σχολή.

Η εμφάνισή του στην [[Αίγινα]] όμως συνδυάστηκε από δύο γεγονότα, με αποτέλεσμα να γίνει άμεσα λαοφιλής. Ο Νεκτάριος αρχικά θεράπευσε ενα δαιμονισμένο κάτι που γρήγορα μαθεύτηκε. Οι χωρικοί τότε τον επισκέφτηκαν ζητώντας του να λειτουργήσει και να δεηθεί στον Θεό να βρέξει, διότι είχε 3 χρόνια να βρέξει στο νησί με αποτέλεσμα να έχει προκληθεί εκτεταμένη ανομβρία και οικονομική ζημία. Ο ίδιος με σύσσωμη παρουσία των νησιωτών, λειτούργησε και την ίδια μέρα άρχισε να βρέχει. Αυτά, εκλείφθηκαν ως θεϊκά σημάδια από τους Αιγινίτες, με αποτέλεσμα να θεωρούν Άγιο τον Νεκτάριο, ακόμα και εν ζωή.

Το [[1908]] παραιτήθηκε από σχολή για λόγους υγείας αλλά και γήρατος και αφοσιώθηκε στο μοναστήρι. Η χάρη του και η φήμη διαρκώς μεγάλωνε με αποτέλεσμα μεγάλο μέρος δωρεών να κατευθύνεται στο μοναστήρι και  μέσα σε 4 χρόνια να γίνει αρκετά μεγάλο για να χωράει 15 μοναχές. Τα χρήματα κατευθύνονταν κυρίως στους φτωχούς του νησιού. Μεγάλο μέρος λαού και πιστών κατευθυνόταν προς το μοναστήρι, από διάφορα μέρη της Ελλάδας, για να δει ή να πάρει την ευχή του ήδη ξακουστού Νεκταρίου, κάτι που βοηθούσε και τους νησιώτες να ανασάνουν οικονομικά.

===Το έργο του στην Αίγινα===

Παρότι ήταν μεγάλος σε ηλικία όταν αποσύρθηκε στην Αίγινα, δεν έπαψε ποτέ να εργάζεται είτε πνευματικά, υπέρ της εκκλησίας, είτε και χειρωνακτικά για την διεύρυνση του μοναστηριού. Το έργο πλέον είχε χαρακτήρα ποιμαντικό, λειτουργικό, λατρευτικό, εξομολογητικό, παρηγορητικό. Στάθηκε στους ανθρώπους του νησιού σαν αδελφός, βοηθός, συμπαραστάτης, οδηγός και συνοδοιπόρος της ζωής. Κι αυτό ήταν λογικό. Τα χρόνια που θα περνούσε μέχρι το τέλος της ζωής του, έμελλε να είναι πολύ ταραγμένα. Μετά τους Βαλκανικούς πολέμους που έφεραν ηθική ανάταση και κάποια ευφορία οικονομική και πνευματική, ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, ήρθε να σκιάσει την Ελλάδα. Φτώχεια, ανέχεια και όλα τα συνεπακόλουθα ενός βασανισμένου τόπου και λαού μαζί με τα σύνδρομα του φόβου και των στερήσεων εμφανίζονταν απειλητικά σε αυτά τα ταραγμένα πολιτικά χρόνια για την Ελλάδα. Ο ίδιος όμως πάντα βοηθός, παρηγορητής, γνωρίζοντας από μικρός τις δυσκολίες του κόσμου κήρυττε την ελπίδα και το Θεό για ένα καλύτερο μέλλον,  που πάντα όπως έλεγε στεκόταν κραταιός δίπλα στον πιστό λαό. Γι' αυτό και ο  Άγιος Νεκτάριος για τους Αιγινίτες υπήρξε κάτι παραπάνω από ένας μοναχός που εγκαταστάθηκε στο νησί τους. 

Η ποιμαντική αγωγή του ποιμνίου, μακρύτερα απο τα στενά όρια του νησιού, ήταν πάντα μέλημά του, έτσι συνέχισε το συγγραφικό του έργο, που πλέον αναγνωριζόταν  τόσο από τον τύπο της εποχής για την επιστημονική εγκυρότητά του, όσο και απο μεγάλα πνευματικά ιδρύματα της εποχής. Επίσης διέθετε περισσότερο χρόνο για προσευχή κάτι που αγαπούσε, ιδιαίτερα προς την Παναγία, που θεωρούσε μητέρα του, όπως έλεγε. Ποτέ παρά τον κλονισμό της υγείας του δεν έπαψε όμως να προσφέρει ακόμα και χειρονακτικά. Μάλιστα συνεισέφερε στην ανέγερση νέων κοιτώνων της μονής, στη διάνοιξη δρόμων προς το μοναστήρι, ασχολείτο με την κηπουρική και άλλες χειρονακτικές εργασίες που πάντα τις θεωρούσε τιμή. Πάντα ανέφερε πως καμία εργασία δεν είναι ντροπή, αντιθέτως είναι ευλογία Θεού.

Οι δυσκολίες και οι πίκρες ποτέ δεν έλλειψαν. Παρότι είχαν περάσει πάνω απο 10 χρόνια απο την επαναλειτουργεία της μονής, ο Μητροπολίτης Αθηνών Θεόκλητος αρνείτο να αναγνωρίσει την μονή, παρά την αρχική συγκατάθεσή του. Το πρόβλημα αυτό μεγάλωνε, διότι η μονή δεν αποκτούσε νομική προσωπικότητα με αποτέλεσμα να αδυνατεί να κρατήσει τις κληρονομιές και όποια αλλα οικονομικά ωφελήματα είχε απο πιστούς με αποτέλεσμα να δυσχαιρένει το φιλανθρωπικό έργο. Κάποιοι δηλαδή άφηναν κληρονομιές υπέρ του μοναστηριού, που το μαναστήρι αδυνατούσε να αποδεχτεί λόγω της νομικής ανυπαρξίας του. Ο Μητροπολίτης δε, είχε δυσαρεστηθεί απο την τροπή που έλαβε η εξέλιξη του μοναστηριού, με αποτέλεσμα να είναι ανένδοτος. Ο Νεκτάριος προσπάθησε με διάφορους τρόπους να τον μεταπείσει, όμως μέχρι τέλους της ζωής του, δεν είδε το αίτημά του να πραγματοποιείται.

===Τα τελευταία χρόνια===
Ο Νεκτάριος αρχικά αφού τελείωσε ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, και ο [[Θεόκλητος Μηνόπουλος|Θεόκλητος]] αποπέμφθηκε λόγω του [[Ανάθεμα Βενιζέλου|αναθέματος στον Βενιζέλο]] μαζί με τους υπολοίπους επισκόπους, πίστεψε πως τα πράγματα ίσως εξομαλυνθούν. Η αρχική αισιοδοξία όμως διεκόπη όταν [[1918]] κατηγορήθηκε από μητέρα μοναχής για ανηθικότητα. Γρήγορα όμως εξετάσεις και έρευνες του εισαγγελέα Αθηνών κατέδειξαν το ψεύδος της μητέρας της κόρης, η οποία οικειοθελώς είχε προσχωρήσει στο μοναστήρι. Εξ'αιτίας αυτού του λόγου, αλλά και κληρικών οι οποίοι στο νησί τον φθονούσαν, πιστεύοντας ότι τους παίρνει όλη την «πελατεία», που τον κατηγορούσαν πισώπλατα. Πάντα όμως πιστός στο Ευαγγέλιο, το παράδειγμα του Χριστού, τα γραφέντα του [[Νικόδημος ο Αγιορείτης|Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτη]], πίστευε απόλυτα στη δικαιοσύνη του Θεού. Ήταν πράος, ήρεμος, υπομονετικός σε όλες αυτές τις κατηγορίες και εξευτελισμούς που κατά καιρούς τον υπέβαλαν.

Το τέλος της ζωής του ήταν επίπονο. Μεγάλη ασθένεια του προστάτη, μαζί με τα περασμένα χρόνια της ηλικίας του και κακοπάθειες της ζωής τον ταλαιπωρούσαν. Ακόμα και τότε είχε σχέδια. Ήθελε να δημιουργήσει ένα εκπαιδευτήριο. Τελικά δεν πρόλαβε. Το [[1920]] εισήχθη στο Αρεταίειο νοσοκομείο [[Αθήνα|Αθηνών]] όπου διεγνώσθη καρκίνος του προστάτη. Στις 8 Νοεμβρίου του ιδίου έτους ο Άγιος Νεκτάριος εκοιμήθη, ενώ εορτάζεται στις 9 του ιδίου μηνός.

===Θαύματα μετά θάνατον===

Ο Άγιος Νεκτάριος θεωρείτο από τους κατοίκους του νησιού της Αίγινας εν ζωή Άγιος. Το προσωνύμιο που του αποδίδει σήμερα η Ορθόδοξη εκκλησία είναι '''θαυματουργός'''. Τα γεγονότα όμως που περιγράφουν οι μοναχές, ο Κωστής Σακκόπουλος, φίλοι, ιερείς, νησιώτες είναι πραγματικά η απόδειξη αυτής της προσωνυμίας. Όταν ο Άγιος εκοιμήθει στο διπλανό κρεβάτι νοσηλευόταν και ένας παραπληγικός, ο οποίος αδυνατούσε να περπατήσει. Τότε ακουμπώντας η φανέλα τού κεκοιμημένου Άγίου πάνω του, θεραπεύτηκε. Κατά τη μεταφορά του, λέγεται ότι δεν είχε βάρος, ενώ το μέτωπό του ανάβλυζε μύρο. Το μεγαλύτερο όμως μυστήριο είναι ότι το λείψανο του Αγίου παρά τις 3 ταφές και εκταφές παρέμεινε αναλλοίωτο για περισσότερο από 30 χρόνια. Η φήμη αυτή μάλιστα έδωσε ελπίδα στο λαό, ειδικά σε μια περίοδο οπού το Ελληνικό όνειρο της Πόλης έγινε συντρίμμια με τη πυρπόληση της Σμύρνης. Το λείψανό του πρώτη φορά εξετάφη 3 έτη μετά την κοίμησή του και αυτό που συνέβη κλόνισε από άκρη σε άκρη την Ελλάδα.

==Το συγγραφικό του έργο==

Ο Άγιος Νεκτάριος ήταν πολυγραφότατος και λόγιος της εποχής εξού και παρέδωσε πολυποίκιλο έργο, πραγματεύοντας πάσης φύσεως θέματα. Θρησκευτικά, κοινωνικά, παιδαγωγικά, ηθικά κλπ. Το έργο είχε αναγνωριστεί για τη σπουδαιότητά του, το ύφος του και πνευματικότητά του όσο ακόμα βρισκόταν εν ζωή από τον τύπο της εποχής αλλά και από την Πανεπιστημιακή κοινότητα.
<div style="font-size:95%; -moz-column-count:2; column-count:2;">
Α. Από το 1885-1890. Περίοδος Αιγύπτου 

*Δέκα λόγοι διά την Μεγάλην Τεσσαρακοστή. Αλεξάνδρεια 1885 
* Λόγος Εκκλησιαστικός εκφωνηθείς εν τω Ναώ του Αγίου Νικολάου εν Καϊρω την πρώτη Κυριακή του Τεσσαρακονθημέρου. Αλεξάνδρεια 1886 
*Δύο λόγοι Εκκλησιαστικοί ("Εις την Κυριακήν της Ορθοδοξίας, ήτοι περί πίστεως" και "Περί της εν τω κόσμω αποκαλύψεως του Θεού, ήτοι περί θαυμάτων") Κάιρον 1887 
*Λόγοι περί εξομολογήσεως. Κάιρο 1887 
*Περί των Ιερών Συνόδων και ιδίως περί της σπουδαιότητος των δύο πρώτων Οικουμενικών Συνόδων. Αλεξάνδρεια 1888 
*Περί των καθηκόντων ημών προς το Άγιον Θυσιαστήριον. Κάιρο 1888 
*Περί της εν τω κόσμω αποκαλύψεως του Θεού. Αλεξάνδρεια 1889 
*Λόγος εκφωνειθείς εν τω Αχιλλοπουλείω Παρθεναγωγείο κατά την εορτήν των Τριών Ιεραρχών. Αλεξάνδρεια 1889 
*Λόγος περί της προς το Άγιον Θυσιαστήριον προσελεύσεως. Αλεξάνδρεια 
*Με πρωτοβουλία και με επιμέλειά του Αγίου  εξεδόθηκε το βιβλίο του Ευγενίου Βουλγάρεως "Σχεδίασμα περί ανεξιθρησκείας". 1890 
  
Β. Από το 1892-1894. Περίοδος που ο Άγιος ήταν ιεροκήρυκας 

*Αι Οικουμενικαί Σύνοδοι της του Χριστού Εκκλησίας. 1892, Β' Έκδοση συμπληρωμένη. 
*Τα παρ' ημίν τελούμενα ιερά μνημόσυνα. 1892 
*Περί της εν τω κόσμω αποκαλύψεως του Θεού. 1892, Β' Έκδοση συμπληρωμένη. 
*Υποτύπωσις περί ανθρώπου. 1893 
*Περί επιμελείας ψυχής (Ένδεκα ομιλίες). 1894 
*Μελέτη περί των αποτελεσμάτων της αληθούς και ψευδούς μορφώσεως. 1894 
*Επιμέλεια της έκδοσης του βιβλίου του Νεόφυτου Βάμβα "Φυσική Θεολογία  και Χριστιανική Ηθική", Αλεξάνδρεια 1893 
  
Γ. Από το 1894-1908. Περίοδος που ο Άγιος ήταν Διευθυντής στη Ριζάρειο 

*Ομιλίαι περί του Θείου χαρακτήρος και του έργου του Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού. 1895 
*Ιερόν και Φιλοσοφικών λογίων θησαύρισμα. Τόμος Α' 1895, Τόμος Β' 1896 
*Επικαί και Ελεγειακαί γνώμαι των μικρών Ελλήνων ποιητών. 1896 
*Μάθημα Χριστιανικής Ηθικής. 1897 
*Μάθημα Ποιμαντικής. 1898 
*Ορθόδοξος Ιερά Κατήχησις. 1899 
*Χριστολογία. 1901, εσώφυλλο 1990 
*Μελέτη περί αθανασίας της ψυχής και περί των ιερών μνημοσύνων. 1901 
*Ευαγγελική Ιστορία δι' αρμονίας των ποιμένων των ιερών Ευαγγελιστών Ματθαίου, Μάρκου, Λουκά και Ιωάννου. 1903 
*Προσευχητάριον Κατανυκτικόν. 1904 
*Το γνώθι σαυτόν. 1904 
*Μελέτη περί της Μητρός του Κυρίου της Υπεραγίας Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας. 1904 
*Μελέτη περί των Αγίων του Θεού. 1904 
*Μελέτη περί μετανοίας και εξομολογήσεως. 1904 
*Μελέτη περί του μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας. 1904 
*Ιστορική μελέτη περί των διατεταγμένων νηστειών. 1905 
*Θεοτοκάριον, ήτοι προσευχητάριον μικρόν. 1905 
*Ιερατικόν Εγκόλπιον. 1907 
*Θεοτοκάριον. 1907, Β' έκδοση επαυξημένη. 
*Ψαλτήριον του προφητάνακτος Δαυίδ. 1908 
*Επιμέλεια της έκδοσης του έργου του Αντιόχου μοναχού της Λαύρας του Αγίου Σάββα "Πανδέκτης των Θεοπνεύστων Αγίων Γραφών", 1906 
  
:''Δημοσίευσε, επίσης, περιοδικά τις παρακάτω μελέτες''

*Μελετίου Πηγά, "Δύο επιστολαί", Βυζαντινά Χρονικά, Πετρουπόλεως, Ι/1894 
*Ποιμαντικαί Ομιλίαι. Α' Περί της πολιτείας του ιερού κλήρου κατά τους Πατέρας της Εκκλησίας. Ιερός Σύνδεσμος, 1895-96 
*Η αγωγή των παίδων και αι μητέρες. Ιερός Σύνδεσμος, 1895 
*Περί μεσαίωνος και Βυζαντιακού Ελληνισμού. Ιερός Σύνδεσμος 
*Τίνες οι λόγοι της μήνιδος των Δυτικών κατά του Φωτίου. Θρακική Επετηρίς, 1897 
*Περί του τις η αληθής ερμηνεία περί της ρήσεως του Αποστόλου Παύλου "η δε γυνή να φοβήται τον άνδραν". Ανάπλασις, 1902 
*Μελέτη περί των αγίων εικόνων. Αναμόρφωσις, 1902 
*Θρησκευτικαί μελέται. Αναμόρφωσις, 1903-4 
*Περί όρκου. Ιερός Σύνδεσμος, 1906 
*Επίσης έγραψε 136 επιστολές στις μοναχές που εξεδόθησαν με τον τίτλο "Κατηχητικαί Επιστολαί προς τας μοναχάς Ιεράς Μονής Αγίας Τριάδος Αιγίνης", 1984 
  
Δ. Από το 1908-1920. Περίοδος που ο Άγιος ήταν στο μοναστήρι στην Αίγινα 

*Τριαδικόν. 1908 
*Κεκραγάριον του Θείου και Ιερού Αυγουστίνου. τ.Α'-Β',1910 
*Μελέτη ιστορική περί των αιτιών του σχίσματος. Περί των λόγων της διαιωνίσεως αυτού και περί του δυνατού ή αδυνάτου της ενώσεως των δύο Εκκλησιών, της Ανατολικής και Δυτικής (τ. Α' 1911, τ. Β' 1912) 
*Μελέται δύο. Α' Περί Μιάς, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας. Β' Περί της Ιεράς Παραδόσεως (1913) 
*Προσευχητάριον Κατανυκτικόν (β' έκδοση, 1913) 
*Μελέτη περί των Θείων Μυστηρίων (1915) 
*Μελέτη ιστορική περί του Τιμίου Σταυρού (1914) 
*Χριστιανική Ηθική της Ορθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας (β' έκδοση επαυξημένη, 1920) 
*Περί Εκκλησίας ("Εβδομηκονταπενταετηρίς της Ριζαρείου Εκκλησιαστικής Σχολής 1844-1919", 1920) 
  
Ε. Εκδόσεις μετά την εκδημία του Αγίου 

*Θεία  Λειτουργία του Αγίου και ενδόξου Αποστόλου και Ευαγγελιστού Μάρκου (1955) 
*Θρησκευτικαί Μελέται (1986) 
  
ΣΤ. Ανέκδοτα έργα του Αγίου 

*Μελέτη περί των αγίων λειψάνων 
*Περί της αφιερώσεως τω Θεώ οσίων παρθένων και περί Μονών και μοναχικού βίου 
*Εορτολογία της Ορθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας (Περί των Κυριακών του όλου ενιαυτού- Περί των ακινήτων και κινητών εορτών) 
*Ιερά Λειτουργική 
*Κεφάλαια πέντε περί των λειτουργικών βιβλίων 
*Περί της εν πνεύματι και αληθεία λατρείας 
*Ερμηνεία των Πράξεων των Αποστόλων 
*Περί Ελληνισμού 
*Εγκυκλοπαιδεία της φιλοσοφίας 
*Ιστορίας εκκλησιαστικής μυστική θεωρία 
*Χρηστομάθεια 
*Νέον Πασχάλιον αιώνιον
</div>

==Υμνολογία - Υμνογραφία==

Το πολυδιάστατο του χαρακτήρα του Αγίου Νεκταρίου αποκαλύπτεται και από το υμνολογικό και υμνογραφικό έργο του. Ο Άγιος Νεκτάριος αγαπούσε ιδιαίτερα την Υπεραγία Θεοτόκο και γι'αυτό ειδικά συνέγραψε το θεοτοκάριον. Επίσης επεσήμανε χαρακτηριστικά τη διαφορά μεταξύ τύπου προσευχής και λατρείας.
 
Α. Υμνολογία

* '''Κεκραγάριον''' είναι τα τέσσερα βιβλία των Εξομολογήσεων του ιερού Αυγουστίνου, κατά μετάφραση Ευγενίου του Βουλγάρεως, τα οποία ο Άγιος ανήγαγεν "από του πεζού λόγου εις  τον έμμετρον"
*''' Ψαλτήριον''' είναι πάντες οι Ψαλμοί του Δαβίδ, τους οποίους ο Άγιος, "ενέτεινεν εις μέτρα ποικίλα, Θεού ευδοκούντος και εμπνέοντος, κατά τονικήν βάσιν".

Β. Υμνογραφία

*'''Θεοτοκάριον''' και  '''Τριαδικόν ''' είναι τα θεοτοκία και τριαδικά αντιστοίχως τροπάρια της Παρακλητικής, του Τριωδίου ή και λοιπών λειτουργικών βιβλίων, εντεταμένα σε ενιαία ή πολυποίκιλα μέτρα.

==Αγιογραφία==

Η μορφή του Αγίου Νεκταρίου στην αγιογραφία εμφανίζεται σε δύο φάσεις. Όρθιος και καθήμενος σε επισκοπικό θρόνο. Στην πρώτη περίσταση φέρει λιτή αμφίεση κρατώντας το ευαγγέλιο στο αριστερό χέρι και με το δεξί ευλογεί. Στην δεύτερη περίσταση φέρει αναστάσιμα άμφια και έχει στο δεξί χέρι το ευαγγέλιο ανοιχτό σε κάποιο ευαγγελικό ανάγνωσμα. Ο Άγιος Νεκτάριος είναι σύγχρονος Άγιος με αποτέλεσμα να υπάρχουν φωτογραφίες με την μορφή του.

==Εορτή==
Ο Άγιος Νεκτάριος εορτάζεται 3 φορές ετησίως.

*Κοίμηση - 9 Νοεμβρίου
*Ανακομιδή λειψάνων - 3 Σεπτεμβρίου
*Αναγνώριση Αγιότητος - 20 Απριλίου

Μετά από 33 έτη που το σώμα του Αγίου Νεκταρίου έμεινε ακέραιο, άρχισε να αποσυντίθεται. Σήμερα η κάρα και τα οστά του Αγίου Νεκταρίου φυλάσσονται στο μοναστήρι που ίδρυσε στην Αίγινα.

==Βιβλιογραφία==
* Σώτος Χονδρόπουλος, ''Ο Άγιος του αιώνας μας'', εκδ. Καινούργια Γη, Αθήνα 2003

==Εξωτερικοί σύνδεσμοι==
* [http://www.geocities.com/saintnektarios/gr1/gr1.html?20037 Ο Άγιος Νεκτάριος]
* [[q: Άγοις Νεκτάριος Αιγίνης| Ρήσεις του Αγίου Νεκταρίου]]

[[Κατηγορία:Άγιοι|Νεκτάριος]]
[[Κατηγορία:Εκκλησιαστικοί Συγγραφείς|Ν]]
[[en:Nectarios of Aegina]]
[[es:Nectario de Égina]]
[[ro:Nectarie din Eghina]]