Αλλαγές

Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Απολινάριος Λαοδικείας

5.937 bytes προστέθηκαν, 22:30, 28 Φεβρουαρίου 2011
Βίος
==Βίος==
Η ακριβής ημερομηνία γέννησης του Απολινάριου δεν είναι γνωστή, αλλά εικάζεται πως συνέβη περί το 315<ref>Στ. Παπαδόπουλος, ο.π., σελ. 538</ref> στη Λαοδίκεια της Συρίας. Ο πατέρας του ήταν γραμματικός, αλεξανδρινής καταγωγής, όπου χειροτονήθηκε [[πρεσβύτερος]] και έγραψε εγχειρίδιο γραμματικής με παραδείγματα από χριστιανικά κείμενα. Δίπλα στον πατέρα του ο Απολινάριος διδάχτηκε τα πρώτα γράμματα και ειδικώς τα φιλοσοφικά και ποιητικά, με αποτέλεσμα να αποκτήσει και αυτός ποιητικό τάλαντο<ref>Στ. Παπαδόπουλος, ο.π., σελ. 538</ref>. Ο [[Φιλοστόργιος]] αναφέρει πως η φιλομάθειά του ήταν τόσο ευρεία, ώστε συγκρινόταν με τους Καππαδόκες πατέρες. Αρχικώς εξάσκησε το επάγγελμα του διδασκάλου και της ρητορικής, ενώ αργότερα ασχολήθηκε και με τη θεολογία, δίχως όμως να έχουμε λεπτομέρειες για την ενασχόλησή του αυτή. Πάντως είναι γεγονός πως τόσο ο ίδιος όσο και ο πατέρας του, που έφερε το ίδιο όνομα, είχαν στενή σχέση με τον ιερέα του Διονύσου Επιφάνιο, σε σημείο να έχουν λάβει ως θεατές μέρος σε τελετή του Διονύσου, κάτι που προκάλεσε τον [[Αφορισμός|αφορισμό]] τους, αν και μετά από μετάνοια επέστρεψαν<ref>Στ. Παπαδόπουλος, ο.π., σελ. 539</ref>.
 
Ο Απολινάριος είχε υποδεχτεί τον [[Αθανάσιος Αλεξανδρείας|Μ. Αθανάσιο]] κατά τη δεύτερη εξορία του στην πόλη της Λαοδίκειας. Ο [[Γεώργιος Λαοδικείας]] ήδη καταδικασμένος από τους ορθοδόξους, έδειξε εχθρότητα προς τον Απολινάριο τον οποίο κατά κατά τον [[Επιφάνιος Σαλαμίνος|Επιφάνιο Σαλαμίνας]] εξόρισε<ref>PG 42, 676</ref>, αλλά σύμφωνα με το Σοζωμενό κάτι τέτοιο δε συνέβη, αφού και εξηγήσεις έδωσε και συγγνώμη ζήτησε<ref>Εκκλ. Ιστορία, 6, 25</ref>. Αρχικώς φαινόταν πως ήταν υποστηρικτής της [[Ά Οικουμενική Σύνοδος|Συνόδου της Νίκαιας]], όπως μας πληροφορεί ο [[Βασίλειος Καισαρείας|Μ. Βασίλειος]]<ref>Επιστολή 265, 2</ref>, αλλά ήδη από το 352 κατά το [[Γρηγόριος Ναζιανζηνός|Γρηγόριο Ναζιανζηνό]], είχε αρχίσει να διατυπώνει δημόσια τις κακόδοξες απόψεις του<ref>Επιστολή 102, 22</ref>. Ο Απολινάριος μάλιστα διατηρούσε αλληλογραφία με το Μ. Βασίλειο από το 355, αλλά χωρίς να θίξει σε κάποιο σημείο τη διδασκαλία του.
 
Το 355/6 γίνεται πρεσβύτερος και περί το 360 επίσκοπος, όταν εκθρονίστηκε ο αρειανιστής Γεώργιος. Η εκλογή του παρουσιάζει προβλήματα καθώς οι μοναχοί πήραν μέρος στην χειροτονία του, δίχως δικαίωμα ψήφου. Στη σύνοδο αυτή μάλιστα καταδικάστηκε η διδασκαλία του όπως αυτή τη γνωρίζουμε από την Ομολογία του στον Ιοβιανό<ref>Στ. Παπαδόπουλος, ο.π., σελ. 540</ref>. Τελικά σκοπό του κάνει να διαδώσει τη διδασκαλία του στην Αντιόχεια, κυρίως μετά το 365. Το 368 στη σύνοδο των Τυάνων ως ορθόδοξος επίσκοπος έλαβε θέση ο [[Πελάγιος]] κάτι που μάλλον δείχνει πως ήδη είχε συμβεί στροφή της εκκλησίας στην αντιμετώπιση του. Καταδίκη βέβαια δεν έχουμε κάτι που ενδυναμώνει τη θέση του Απολιναρίου, ενώ η εκλογή του Βιταλίου στην Αντιόχεια ισχυροποιεί τη θέση του<ref>Στ. Παπαδόπουλος, ο.π., σελ. 540</ref>. Έτσι το 379 συγκαλείται στην Αντιόχεια Σύνοδος Απολιναριστών. Αλλά είναι εμφανές πως ήδη από το 375 η εκκλησία κινείται συντεταγμένα για την αντιμετώπιση των Απολιναριστών. ΄Ετσι συγκαλούνται σύνοδοι, με κορυφαία την Β΄ Οικουμενική Σύνοδο το 381, όπου καταδικάζουν την διδασκαλία του.
 
Το 388 τελικά αυτοκρατορικό διάταγμα απαγόρευσε τη δράση του Απολινάριου, ενώ μετά από αυτή την απόφαση χάνεται από το προσκήνιο. Ο θάνατός του επήλθε μεταξύ 390 και 392, από άγνωστα αίτια.
==Υποσημειώσεις==
12.398
επεξεργασίες

Μενού πλοήγησης