Ιουστίνος ο Μάρτυς

Από OrthodoxWiki
Αναθεώρηση ως προς 13:32, 23 Οκτωβρίου 2008 από τον AtanasioSJ (Συζήτηση | Συνεισφορά) (Νέα σελίδα: Ο Φιλόσοφος και μάρτυς Ιουστίνος γεννήθηκε στην Παλαιστίνη από γονείς εθνικούς γύρω στα 110 μ.Χ. Ε...)
(διαφορά) ← Παλαιότερη αναθεώρηση | Τελευταία αναθεώρηση (διαφορά) | Νεότερη αναθεώρηση → (διαφορά)
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Ο Φιλόσοφος και μάρτυς Ιουστίνος γεννήθηκε στην Παλαιστίνη από γονείς εθνικούς γύρω στα 110 μ.Χ. Επιδεικνύοντας από νεαρή ηλικία έντονη φιλομάθεια σπούδασε στην Καισάρεια της Παλαιστίνης, στην Αθήνα και πιθανώς στην Έφεσο. Γνώρισε σχεδόν όλα τα φιλοσοφικά ρεύματα της εποχής, με ιδιαίτερη προτίμηση στον Πλατωνισμό (Μέσος Πλατωνισμός). Κατά θαυμαστό τρόπο ελκύσθη από το Χριστιανισμό, ο οποίος μπόρεσε να απαντήσει στις φιλοσοφικές και μεταφυσικές του αναζητήσεις. Από την Αθήνα, μετέβη, πιθανώς το 137 στη Ρώμη, όπου και ίδρυσε φιλοσοφική σχολή, κατά τα πρότυπα των κυριοτέρων φιλοσόφων της εποχής του. Η σχολή του αυτή θα μπορούσε να θεωρηθεί η πρώτη Ορθόδοξη χριστιανική Σχολή ανωτέρας στάθμης. Αν και η Σχολή του απέκτησε σημαντική φήμη, ο Ιουστίνος ήρθε σε σύγκρουση με άλλους ειδωλολάτρες φιλοσόφους, οι οποίοι τον διέβαλαν προς τον φιλόσοφο-αυτοκράτορα Μάρκο Αυρήλιο. Τελικά απεκεφαλίσθη το 165 μαζί με μια ομάδα μαθητών του.

Το συγγραφικό του έργο

Από το πλούσιο συγγραφικό του έργο, του αποδίδονται μετά βεβαιότητος δύο Απολογίαι ὑπὲρ τῶν Χριστιανῶν, και ο Διάλογος πρὸς Τρύφωνα. Από αυτά τα έργα, ο μεν Διάλογος προς Τρύφωνα, που διεξήχθη πιθανότατα στην Αθήνα, περί το 136, αναφέρεται στις σχέσεις Χριστιανισμού-Ιουδαϊσμού. Οι δύο Απολογίες του από την άλλη, απαντούν στις κατηγορίες που προέρχονταν από τον Παγανιστικό κόσμο. Έτσι με το έργο του, ο Ιουστίνος, απαντά στις επιθέσεις των δύο κύριων αντιπάλων του Χριστιανισμού, παρουσιάζοντας τη θέση των χριστιανών έναντι του Ιουδαϊσμού, από τον οποίο ξεκίνησε, και έναντι του Ελληνιστικού-Παγανιστικού κόσμου, εντός του οποίου ανεπτύσσετο. Ο Ιουστίνος δραστηριοποιείται την εποχή των (αυτοαποκαλουμένων) φιλοσόφων Αντωνίνου και Μάρκου Αυρηλίου, στους οποίους και απευθύνει τις απολογίες του. Δεδομένης λοιπόν της θετικής στάσης των αυτοκρατόρων προς την ελληνική φιλοσοφία, ο Ιουστίνος επιχειρεί να παρουσιάσει τη χριστιανική πίστη μέσω της φιλοσοφίας, ώστε να την καταστήσει θελκτικότερη προς αυτούς. Για να κερδίσει τη συμπάθειά τους, δε διστάζει να τονίσει όλα όσα ενώνουν το Χριστιανισμό με την Ελληνική Φιλοσοφία, δίνοντας για πρώτη φορά στο Χριστιανισμό το ένδυμα της Φιλοσοφίας.