Αλλαγές

Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

OrthodoxWiki:Τρίβια

19.317 bytes προστέθηκαν, 19:11, 3 Ιουνίου 2011
μ
καμία σύνοψη επεξεργασίας
</div>
* ...Ο [[Πάπας Λέων Γ΄|Πάπας Λέοντας ο III]], όταν εκλήθη να επικυρώσει το [[Φιλιόκβε|filioque]], αρνήθηκε, ενώ ανάρτησε και και δύο αργυρές πλάκες στα ελληνικά και τα λατινικά, με το [[Σύμβολο της Πίστης (Νίκαια-Κωνσταντινούπολη)|σύμβολο της Νίκαιας-Κωνσταντινούπολης]], δίχως το filioque; <br><small>(Θεοδώρου Ανδρέας, ''Η Ουσία της Ορθοδοξίας'', 2η έκδ. βελτιωμένη, εκδ. Παρουσία, Αθήνα 1998, σελ. 296)</small>
* ...οτι στην αρχαία εκκλησία στη Δύση, οι κατηχούμενοι, βαπτίζονταν την προηγούμενη μέρα από την εορτή πολλές γυναικείες μορφές πλαισιώνουν το ιεραποστολικό έργο του [[ΠάσχαΑπόστολος Παύλος|Απ. Παύλου]] και πως μέχρι την Κυριακή ως συνεργάτιδες στις οποίες ο Απόστολος αναθέτει υπεύθυνες αποστολές ή απευθύνει προτροπές ή αποστέλλει χαιρετισμούς; Στο τελευταίο κεφάλαιο της ''προς Ρωμαίους'' επιστολής, μνημονεύονται 8 γυναίκες ως παραλήπτριες χαιρετισμών, 7 από τις οποίες συνδέονται με το κήρυγμα του ΘωμάΕυαγγελίου.<br><small>(Καραβιδόπουλος Δ. Ιωάννης, φορούσαν λευκό χιτώνιο;''Βιβλικές Μελέτες Δ΄'' (Βιβλική Βιβλιοθήκη #40), Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 2007, σελ. 229)</small>
* ...ένας από τους πιθανούς λόγους για την αρχική εισαγωγή της αίρεσης του ''Φιλιόκβε'' στη Δύση, ήταν η ανάγκη να προστατευθεί η θεότητα και ισότητα του Υιού προς τον Πατέρα, καθώς, αν λεχθεί ότι σύμφωνα το Πνεύμα εκπορεύεται αιώνια από Πατέρα και Υιό, τότε ο Υιός δεν θα μπορούσε να είναι κατώτερος από τον Πατέρα όπως πίστευαν οι οπαδοί του [[Αρειανισμός|Αρείου]] αλλά ίσος με τον Εκείνον;<br><small>(Meyendorff John-Παπαδάκης Αριστείδης, ''Θεοδοσιανό ΚώδικαΗ Χριστιανική ανατολή και η άνοδος του Παπισμού, Η εκκλησία απο το 1071 ως το 1453'', ουδέποτε ο Αυτοκράτορας Θεοδόσιος κατήργησε τους Ολυμπιακούς Αγώνες;ΜΙΕΤ, Αθήνα 2003, σελ. 345)</small></div>
* ...ότι στην αρχαία εκκλησία η [[Θεία Λειτουργία]] τελείτο το απόγευμα;
<div lang="grc" class="polytonic" style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;"><div lang="grc" class="polytonic" style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;"><div lang="grc" class="polytonic" style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;"><div style="background-color: lightyellow; padding:2px;margin-top:2px; border:1px solid silver;padding:10px;"><div style="background: khaki; text-align: left; margin: 0px; padding: 1px; padding-left: 5px; font-weight:bold;font-size:120%;"> Κανονικό Δίκαιο </div> * ...μία [[Οικουμενικές Σύνοδοι|Οικουμενική Σύνοδος]] καθορίζει υπό την καθοδήγηση του [[Άγιο Πνεύμα|Αγίου Πνεύματος]] την δογματική διδασκαλία της Εκκλησίας στη βάση της [[Αγία Γραφή|Αγίας Γραφής]] και της [[Ιερά Παράδοση|Αποστολικής παραδόσεως]] και τη διατυπώνει σε σύμβολα ή όρους ή και [[Ιεροί Κανόνες|κανόνες]];<br><small>(Μπούμης Ι. Παναγιώτης, ''Κανονικόν Δίκαιον'', έκδ. 3η επηυξημένη, Γρηγόρης, Αθήνα 2002, σελ. 180)</small> * ...ότι [[Σχίσμα]] λέγεται η οργανωμένη άρνηση υποταγής στην αρχαία εκκλησία κανονική τάξη και αρχή της Εκκλησίας και ο αποχωρισμός μιας μερίδας από αυτή με την ίδρυση ιδιαίτερης θρησκευτικής κοινότητας;<br><small>(Μπούμης Ι. Παναγιώτης, ''Κανονικόν Δίκαιον'', έκδ. 3η επηυξημένη, Γρηγόρης, Αθήνα 2002, σελ. 244)</small> * ...η Εκκλησία έχει το αλάθητο '''μόνο''' όταν αποφαίνεται ως σύνολο, επειδή μόνο ως σύνολο είναι σώμα [[εξομολόγησηΧριστός|Χριστού]] γινόταν ενώπιον όλης με κεφαλή τον ίδιο τον ''Χριστό'', ο οποίος ως Θεός είναι αλάθητος;<br><small>(Μπούμης Ι. Παναγιώτης, ''Κανονικόν Δίκαιον'', έκδ. 3η επηυξημένη, Γρηγόρης, Αθήνα 2002, σελ. 14)</small> * ...δεν είμαστε βέβαιοι για το οπωσδήποτε αλάθητο κανόνων, που θεσπίσθηκαν από κάποια τοπική Συνοδό ή μεμονωμένο Πατέρα της κοινότητοςΕκκλησίας και δεν επικυρώθηκαν από [[Οικουμενικές Σύνοδοι|Οικουμενική Συνοδό]], δηλ. από την Εκκλησία ως σύνολο;Μαρτυρία για το γεγονός αυτό αποτελεί το γεγονός ότι ο ιστ΄ κανόνας της [[Πενθέκτη Οικουμενική Σύνοδος (κανόνες)|Πενθέκτης Οικουμ. Συνόδου]] διορθώνει τον [[Σύνοδος Νεοκαισαρείας (κανόνες)|ιε΄ κανόνα της τοπικής συνόδου της Νεοκαισαρείας]], ο οποίος ερμηνεύει εσφαλμένως τις ''Πράξεις των Αποστόλων''.<br><small>(Μπούμης Ι. Παναγιώτης, ''Οι Θείοι Κανόνες «Ενάντια στη Θρησκεία»'', Γρηγόρης, Αθήνα 2007, σελ. 64)</small>
</div>
</div>
* ...πως η ενοποίηση ανδρός o ιερέας είναι ο επί κεφαλής της ιεράς συνάξεως στην Εκκλησία; Κανένα [[Ιερά Μυστήρια|Ιερό Μυστήριο]] δεν γίνεται στην εκκλησία χωρίς τον ιερέα και γυναικόςχωρίς αυτόν καμιά συγκέντρωση στο ναό δεν αποτελεί την «εκκλησιαστική σύναξη» αλλά αποτελεί μια απλή συγκέντρωση.<br><small>(Κορακίδης Σ. Αλεξάνδρος, στα πλαίσια του γάμου''Η Ερμηνεία της Θείας Λειτουργίας'', παρουσιάζεται για πρώτη φορά ως έννοια στη Γένεση 2Αθήνα 2005,σελ. 24 ; "ένεκεν τούτου καταλείψει άνθρωπος τον πατέρα αυτού και την μητέρα αυτού και προσκολληθήσεται προς την γυναίκα αυτού και έσονται οι δυο εις σάρκα μίαν".)</small>
* ...ότι σύμφωνα με η [[αγιογραφία]] αποτυπώνει μέσα στους ναούς σκηνές και πρόσωπα της [[Αγία Γραφή|Αγίας Γραφής]] για να τα βλέπουν οι πιστοί στο χώρο της λατρείας τους, ιδιαίτερα όσοι δεν μπορούν να διαβάσουν, και να αποτελούν τον Μέγα Βασίλειοδιδακτικό τους περίγυρο;<br><small>(Καραβιδόπουλος Δ. Ιωάννης, μαζί με τη δημιουργία ο Θεός έδωσε και δυνάμεις ''Βιβλικές Μελέτες Γ΄'' (Δημιουργικοί ΛόγοιΒιβλική Βιβλιοθήκη #28), οι οποίες είναι υπεύθυνες για τη δημιουργία και την εξέλιξη των όντων;Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 2004, σελ. 215)</small>
* ...ότι σύμφωνα με την ορθόδοξη θεολογίαο Χριστιανισμός είναι θρησκεία λειτουργική; Η Εκκλησία είναι πάνω απ' όλα λατρεύουσα κοινότητα. Η λατρεία έρχεται πρώτη και ακολουθεί η διδασκαλία. Για το λόγο αυτό είναι εύλογη η μετάφραση από τους Ανατολικούς του όρου «''Ορθοδοξία''» ως «''ορθή λατρεία''» και όχι, τα δόγματα της ορθοδόξου πίστεως δε δέχονται καμία προσαύξηση παρά μόνο περαιτέρω επεξηγήσειςόπως συχνά γίνεται στη Δύση, αφού το πλήρωμα της γνώσης ενεπληρώθη κατά την πεντηκοστή;«''ορθή γνώμη''».<br><small>(Φλορόφσκυ Γεώργιος, ''Θέματα Ορθοδόξου Θεολογίας'', 2η έκδ., Άρτος Ζωής, Αθήνα 1989, σελ. 159)</small></div>
* ...πως στην Ορθόδοξη παράδοση δεν υπάρχει διαχωρισμός βιβλικής και πατερικής ερμηνευτικής παραδόσεως, καθώς αποτελούν το ίδιον και ταυτόν;
<div lang="grc" class="polytonic" style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;"><div lang="grc" class="polytonic" style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;"><div lang="grc" class="polytonic" style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;"><div style="background-color: lightyellow; padding:2px;margin-top:2px; border:1px solid silver;padding:10px;"><div style="background: khaki; text-align: left; margin: 0px; padding: 1px; padding-left: 5px; font-weight:bold;font-size:120%;"> Αγία Γραφή </div> * ...πως σύμφωνα με την περί «''Δύο πηγών''» θεωρία, οι ευαγγελιστές ''Ματθαίος'' και ''Λουκάς'' έλαβαν το υλικό που έχουν κοινό στα ευαγγέλιά τους από κοινή πηγή, την οποία χρησιμοποίησαν και οι δύο; Η πηγή αυτή είναι ανώνυμη και γι αυτό στην έρευνα ονομάσθηκε από το αρχικό γράμμα της γερμανικής λέξεως Quelle (Q) που σημαίνει «''πηγή''».<br><small>(Βούλγαρης Σπ. Χρήστος, ''Εισαγωγή εις την Καινήν Διαθήκην'', τόμ. Α΄, Αθήνα 2005, σελ. 106)</small> * ...σώζονται περίπου 5.700 χειρόγραφα της Καινής Διαθήκης; Αξίζει να σημειωθεί ότι το πιο διαδεδομένο ανάγνωσμα των ελληνιστικών χρόνων, η ''Ιλιάδα'' του Ομήρου, παραδίδεται σε 650 χειρόγραφα ενώ η Οδύσσεια σε 80.<br><small>(Δεσπότης Σ. Σωτήριος, ''Ο Κώδικας των Ευαγγελίων'', Άθως, Αθήνα 2007, σελ. 47)</small> * ...σύμφωνα με τους περισσότερους ερμηνευτές η συγγραφή των καινοδιαθηκικών έργων τοποθετείται στον 1ο αιώνα μ.Χ.; Κατά αρχαιότητα, η σειρά τους είναι η εξής: '''α.''' Επιστολές του απ. Παύλου (περ. 50-60 μ.Χ.), '''β.''' ''Κατά Μάρκον'' (περ. 70 μ.Χ.), '''γ.''' ''Κατά Ματθαίον'' (περ. 80 μ.Χ.), '''δ.''' ''Κατά Λουκάν''-''Πράξεις'' (περ. 80-90 μ.Χ.), '''ε.''' ''Αποκάλυψη'', ''Κατά Ιωάννη''-''Καθολικές Επιστολές Ιωάννη'' (περ. 90-100 μ.Χ.).<br><small>(Δεσπότης Σ. Σωτήριος, ''Ο Κώδικας των Ευαγγελίων'', Άθως, Αθήνα 2007, σελ. 30-31)</small> * ...η απουσία αυτογράφων από τα ιστορικά όρια βιβλία της ορθοδόξου δογματικής [[Καινή Διαθήκη|Καινής Διαθήκης]], δεν εμποδίζει την επιστήμη από το να μελετά την ακεραιότητα και συμβολικής θεολογίαςαυθεντικότητα του κειμένου; Αυτόγραφα υπάρχουν στον κόσμο μόνο μετά το 12° αι. μ.Χ.. Όλα τα υπόλοιπα κείμενα της αρχαίας φιλολογίας σώζονται σε αντίγραφα. Για την πιστότητα του παραδεδομένου κειμένου της Κ.Δ. βεβαιωνόμαστε όσο περισσότερο τα αντίγραφα που διαθέτουμε εγγίζουν το χρονικό σημείο της συγγραφής του πρωτοτύπου.<br><small>(Δεσπότης Σ. Σωτήριος, ''Ο Κώδικας των Ευαγγελίων'', Άθως, Αθήνα 2007, σελ. 46)</small> * ...αρχαιότερος όλων των χειρογράφων της Βίβλου είναι ο [http://www.kchanson.com/ANCDOCS/greek/johnpap.html πάπυρος Ρ52], λήγουν με τον Ιερό Φώτιοο οποίος περιέχει αποσπάσματα από το Ιω. 18:31-33. 37;Ένεκα του τρόπου της γραφής, η συγγραφή του τοποθετήθηκε περί το 120 μ.Χ. Σήμερα βρίσκεται στη βιβλιοθήκη ''John Rylands'' στο Manchester της Αγγλίας.<br><small>(Παναγόπουλος Ιωάννης, ''Εισαγωγή στην Καινή Διαθήκη'', Ακρίτας, Αθήνα 1994, σελ. 33)</small>
</div>
<div lang="grc" class="polytonic" style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">
<div style="background-color: lightyellow; padding:2px;margin-top:2px; border:1px solid silver;padding:10px;">
<div style="background: khaki; text-align: left; margin: 0px; padding: 1px; padding-left: 5px; font-weight:bold;font-size:120%;"> Κριτικά Αγίας Γραφής Η γλώσσα της Καινής Διαθήκης
</div>
* ...Οι ευαγγελιστές Ματθαίος και Λουκάς στηρίχθηκαν για τη συγγραφή των [[Ευαγγέλιο|Ευαγγελίων]] όπως σημείωνε ο ''Π. Χατζηδάκης'' (Περί της ενότητος της ελληνικής γλώσσης, Επιστημονική Επετηρίς Πανεπιστημίου Αθηνών 5 1908-9, 47-151, 141), από τις 4.900 λέξεις της Κ.Δ., 2.280 χρησιμοποιούνται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο από τους σε προϋπάρχον γραπτό κείμενο αγνώστου συγγραφέα που δε σώζεται πλέον σύγχρονους Ελληνες, 2.200 σχεδόν με τον ίδιο τρόπο, και 400 λέξεις (δηλαδή το οποίο οι σύγχρονοι ερευνητές έχουν ονομάσει συμβατικά [[Πηγή των Λογίων]] 10%) είναι ακατανόητες, επειδή είτε ήταν ξενικές λέξεις, είτε αναφέρονταν σε πράγματα και συμβολίζουν καταστάσεις άσχετες με το γράμμα Qτην σημερινή πραγματικότητα, είτε επειδή είχαν επίσης και τότε περιπέσει σε σχετική αχρηστία;Σύμφωνα με άλλους ερευνητές η Κ.Δ. χρησιμοποιεί 5.439 Λέξεις και συνολικά εμπεριέχει 137.328.<br><small>(Δεσπότης Σ. Σωτήριος, ''Ο Κώδικας των Ευαγγελίων'', Άθως, Αθήνα 2007, σελ. 92-93)</small>
* ...σώζονται περίπου 5ύστερα από την ανακάλυψη και μελέτη αρχαίων παπύρων και επιγραφών της ελληνιστικής εποχής (πρώτα από τον ''Α.700 χειρόγραφα Deissmann'') έχει πλέον σήμερα γίνει συνείδηση, ότι η γλώσσα της Καινής ΔιαθήκηςΚ.Δ. είναι δημώδης και λαϊκή; Αξίζει να σημειωθεί Είναι πολύ σημαντικό το γεγονός ότι το πιο διαδεδομένο ανάγνωσμα σε μιά εποχή έντονου αττικισμού και προσπάθειας απομίμησης αρχαίων προτύπων, οι συγγραφείς της Κ.Δ. έγραψαν όχι στην αρχαΐζουσα γλώσσα των ελληνιστικών χρόνωνφιλολόγων και φιλοσόφων αλλά στη γλώσσα που μιλούσε και μπορούσε να καταλάβει ο λαός, με άλλα λόγια στη 'δημοτική' της εποχής.<br><small>(Καραβιδόπουλος Δ. Ιωάννης, η ''ΙλιάδαΕισαγωγή Στην Καινή Διαθήκη'' του Ομήρου, παραδίδεται σε 650 χειρόγραφα ενώ η Οδύσσεια σε 802η έκδ., Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 1998, σελ.122-123)</small>
* ...σύμφωνα με το κύριο σώμα της [[Συνοπτικά Ευαγγέλια|Συνοπτικής παραδόσεως]], δηλ. τα λόγια του Κυρίου και οι διηγήσεις για τα έργα του, κυκλοφορούσαν στην αρχική μορφή τους περισσότερους ερμηνευτές η συγγραφή των καινοδιαθηκικών έργων τοποθετείται στον 1ο αιώνα μστην αραμαϊκή, την συριακή δηλ.Χδιάλεκτο της Παλαιστίνης, και επομένως ενωρίς μεταφράσθηκαν στην ελληνική; Σήμερα πάντως θεωρείται βέβαιο, ότι κανένα από τα [[Ευαγγέλιο|Ευαγγέλια]] δεν είναι μετάφραση από κάποιο αραμαϊκό πρωτότυπο.; Κατά αρχαιότηταΕπίσης, οι συγγραφείς της ΚΔ, αν και ήσαν σχεδόν όλοι Ιουδαίοι, η σειρά όμως συνέγραψαν τα έργα τους είναι η εξής: μόνο στην ελληνική γλώσσα.<br><small>(Παναγόπουλος Ιωάννης, ''Εισαγωγή στην Καινή Διαθήκη''α, Ακρίτας, Αθήνα 1994, σελ. 42)</small> * ...στα χρόνια του Ιησού, σ''' Επιστολές όλη την αυτοκρατορία επικρατούσε η ελληνική και ότι αυτήν μιλούσαν και στην Παλαιστίνη παράλληλα με την αραμαϊκή, ιδίως οι ελληνιστές Ιουδαίοι; Έτσι, είναι δυνατό ορισμένες διδασκαλίες του απ. Παύλου [[Χριστός|Ιησού]] ή συζητήσεις (περόπως π. 50-60 μχ.Χη συζήτηση με τον Πιλάτο ή με την Συροφοινίκισσα) να έγιναν στην ελληνική.)Το ότι η επιγραφή επάνω στο [[Σταυρός|σταυρό]] διατυπώθηκε στα εβραϊκά, '''βλατινικά και ελληνικά (βλ.''Ιω 19,20' ''Κατά Μάρκον'' ) είναι ενδεικτικό της γλωσσικής πραγματικότητας στην περιοχή.<br><small>(περ. 70 μΚαραβιδόπουλος Δ.Χ.)Ιωάννης, ''Εισαγωγή Στην Καινή Διαθήκη'γ.''' ''Κατά Ματθαίον'' (περ, 2η έκδ. 80 μ.Χ, Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 1998, σελ.121)</small></div>  <div lang="grc" class="polytonic" style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;"><div lang="grc" class="polytonic" style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;"><div lang="grc" class="polytonic" style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, '''δsans-serif;"><div style="background-color: lightyellow; padding:2px;margin-top:2px; border:1px solid silver;padding:10px;"><div style="background: khaki; text-align: left; margin: 0px; padding: 1px; padding-left: 5px; font-weight:bold;font-size:120%;"> Άγιοι </div>* ...ο [[Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός]] ίδρυσε, σύμφωνα με απολύτως αξιόπιστες πηγές, 10 Ελληνικά Σχολεία και περίπου 200 για κοινά γράμματα;<br><small>(Γιανναράς Χρήστος, ''Ορθοδοξία και Δύση στη Νεώτερη Ελλάδα' ''Κατά Λουκάν''-''Πράξεις'' (περ, Δόμος, Αθήνα 2003, σελ. 175)</small> * . 80-90 μ.Χ.)[[Ομολογητές]] ονομάζονται οι πιστοί εκείνοι που συνελήφθησαν, βασανίσθηκαν και ομολόγησαν την πίστη τους, αλλά εξαιτίας διαφόρων λόγων δεν υπέστησαν θάνατο; Οι ''Ομολογητές'ε.'εφάρμοσαν πιστά τα λόγια του [[Χριστός|Χριστού]]: «'' πας όστις ομολογήσει εν εμοί έμπροσθεν των ανθρώπων, ομολογήσω καγώ εν αυτώ έμπροσθεν του Πατρός μου του εν ουρανοίς''Αποκάλυψη» (''Ματθ. 10, 32''Κατά Ιωάννη).<br><small>(Παπαδόπουλος Αντώνιος, ''-Αγιολογία''Καθολικές Επιστολές Ιωάννη'' (περ, τόμ. 90Ι -100 μ.ΧΘέματα γενικά, ειδικά και εορτολογίου, Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 1996, σελ.114).</small></div>
* ...η απουσία αυτογράφων από τα βιβλία της [[Καινή Διαθήκη|Καινής Διαθήκης]], δεν εμποδίζει την επιστήμη από το να μελετά την ακεραιότητα και αυθεντικότητα του κειμένου; Αυτόγραφα υπάρχουν στον κόσμο μόνο μετά το 12° αι. μ.Χ.. Όλα τα υπόλοιπα κείμενα της αρχαίας φιλολογίας σώζονται σε αντίγραφα. Για την πιστότητα του παραδεδομένου κειμένου της Κ.Δ. βεβαιωνόμαστε όσο περισσότερο τα αντίγραφα που διαθέτουμε εγγίζουν το χρονικό σημείο της συγγραφής του πρωτοτύπου.
* ...αρχαιότερος όλων των χειρογράφων της Βίβλου είναι ο [http<div lang="grc" class="polytonic" style="font-family://www.kchanson.com/ANCDOCS/greek/johnpap.html πάπυρος Ρ52]Verdana, Arial, Helvetica, ο οποίος περιέχει αποσπάσματα από το Ιω. 18sans-serif;"><div lang="grc" class="polytonic" style="font-family:31Verdana, Arial, Helvetica, sans-33. 37serif; Ένεκα του τρόπου της γραφής"><div lang="grc" class="polytonic" style="font-family: Verdana, η συγγραφή του τοποθετήθηκε χρονολογικά μεταξύ 98 Arial, Helvetica, sans-serif;"><div style="background-color: lightyellow; padding:2px;margin-top:2px; border:1px solid silver;padding:10px;"><div style="background: khaki; text-align: left; margin: 0px; padding: 1px; padding-left: 5px; font-weight:bold;font-size:120%;"> Χριστιανισμός και 117 μ.Χ.. Σήμερα βρίσκεται στη βιβλιοθήκη ''John Rylands'' στο Manchester της Αγγλίας.Φιλοσοφία
</div>
* ...η [[Ορθόδοξη Εκκλησία]], σύμφωνα με το δογματικού περιεχομένου κείμενο που είναι γνωστό ως [[Συνοδικόν της Ορθοδοξίας]] και τη διδασκαλία των [[Πατρολογία|Πατέρων]], απορρίπτει κάθε αλλοίωση της ορθόδοξης πίστης η οποία μπορεί να προέλθει από την αποδοχή του θρησκευτικού περιεχομένου της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας ως αληθούς (''"ως αληθέσι πιστεύουσι"''); Ταυτόχρονα, με το ίδιο κείμενο, αποδέχεται σαφώς τη χρήση της φιλοσοφίας και τη μελέτη της ως μέρος της παιδείας των χριστιανών (''"δια παίδευσιν"'') ή ως επιστημονική γνώση.<br><small>(Μεταλληνός Δ. Γεώργιος, ''Παγανιστικός Ελληνισμός ή Ελληνορθοδοξία;'', 3η έκδ., Αρμός, 2003, σελ. 113-120)</small> * ...οι [[Πατρολογία|Πατέρες]] της [[Ορθόδοξη Εκκλησία|Ορθόδοξης Εκκλησίας]] χρησιμοποίησαν επί μέρους θέματα και την ορολογία της ελληνικής φιλοσοφίας ώστε να εκφράσουν μια εξ ολοκλήρου καινούργια εμπειρία, μεταβάλλοντας ταυτόχρονα την ουσία των θεμάτων αυτών, και μεταμορφώνοντας την ελληνική σκέψη; Γι' αυτό τον λόγο ο χριστιανισμός έγινε αντιληπτός σαν κάτι ξένο και το χριστιανικό ευαγγέλιο ήταν "μωρία" για το περιβάλλον εκείνο (''Α΄ Κορ. 1,23'').<br><small>(Μπέγζος Μάριος, ''Διόνυσος και Διονύσιος'', Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα 2000, σελ. 18-19)</small> * ...οι απόψεις που εκφράζονται από τους [[προτεσταντισμός|προτεστάντες]], ότι η [[μεταρρύθμιση]] του 16ου αιώνα αποτελεί επιστροφή στην χριστιανική αυθεντικότητα η οποία είχε δήθεν αλλοιωθεί από την φιλοσοφία, προέρχονται από τον Γερμανό προτεστάντη ιστορικό ''Άντολφ φον Χάρνακ'' (1851-1930); Στην πραγματικότητα, οι [[Πατρολογία|Πατέρες]] σχετικοποίησαν κάθε φιλοσοφική αυθεντία με τον εκλεκτισμό τους, και προτάσσοντας απέναντι σε κάθε στοχασμό, το βίωμα της εκκλησιαστικής ζωής και τις εμπειρίες της αποκάλυψης του Θεού, χρησιμοποίησαν στην έκφρασή τους μεθοδολογία από τη φιλοσοφία και την ελληνική γλώσσα ως όργανο επικοινωνίας.<br><small>(Μπέγζος Μάριος, ''Διόνυσος και Διονύσιος'', Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα 2000, σελ. 19.122-123.127)</small> * ...o φιλόσοφος μπορεί να διανοείται και να στοχάζεται ανεξάρτητα προς τη σκέψη των προγενεστέρων του, χωρίς να δεσμεύεται από τις απαντήσεις των άλλων φιλοσόφων, ενώ οι [[Πατρολογία|Πατέρες]] της Εκκλησίας δεν εργάζονται ποτέ ερήμην του πνευματικού πλούτου της Εκκλησίας; Ενώ ο φιλόσοφος μπορεί να κατασκευάζει μια εντελώς νέα ''οικοδομή'', ο ''Πατήρ'' συνεχίζει την ανύψωση της ''οικοδομής'' που ήδη υπάρχει. Για το σκοπό αυτό, οι [[Πατρολογία|Πατέρες]] της Εκκλησίας, γνωρίζοντας το ''θύραθεν'' πνευματικό κλίμα, το χρησιμοποιούν αριστοτεχνικά για να εκφράσουν την αλήθεια τους.<br><small>(Παπαδόπουλος Γ. Στυλιανός, ''Πατρολογία'', τόμ. Α΄, έκδ. 4η, Αθήνα 2000, σελ. 60.61.63)</small> * ...η στήριξη ερευνητών σε επιμέρους φιλολογικές και γλωσσικές συγκρίσεις, δημιουργεί εσφαλμένες εντυπώσεις για δήθεν πλατωνικούς και πλατωνίζοντες πατέρες; Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του [[Διονύσιος Αρεοπαγίτης|Διονυσίου Αρεοπαγίτη]] ο οποίος καθορίζοντας την άρρηκτη ενότητα σώματος καί ψυχής, διδάσκει τον αγιασμό του σώματος, την ύπαρξη του ''όλου'' ανθρώπου και την ολική σωτηρία (''Περί της εκκλησιαστικής ιεραρχίας'', ''PG'' 3,565 BC), πράγματα ανήκουστα για πλατωνικούς ή νεοπλατωνικούς φιλοσόφους.<br><small>(Ματσούκας Α. Νίκος, ''Οικουμενική Θεολογία'' (ΦΘΒ #55), Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 2005, σελ. 200-201)</small> [[Κατηγορία:OrthodoxWikiΤρίβια]]
4.720
επεξεργασίες

Μενού πλοήγησης