Αλλαγές

Η εφαρμογή αυτού του σημαντικού, κατά την άποψή μου, κανόνα, από την οποία θα βγαίνουμε πάντα κερδισμένοι και ποτέ χαμένοι, ορίζει ότι '''κάθε πληροφορία που έχει τα παραπάνω χαρακτηριστικά, θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ΠΑΝΤΑ ως ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΗ, μέχρι να βρεθούν οι αποδείξεις για το αντίθετο'''.

:''"'''Ο ερευνητής οφείλει να έχει δει το δημοσίευμα στο οποίο παραπέμπει, ανεξάρτητα αν χρησιμοποιεί παραθέματα ή απλώς δίνει παραπεμπτική βιβλιογραφική ένδειξη. Διαφορετικά ο ερευνητής εκτίθεται στο μεγάλο κίνδυνο να παραλάβει και να διαιωνίσει στα παραθέματα ή παραπομπές τα λάθη, που τυχόν έκανε ο συγγραφέας, από τον οποίο άντλησε'''. Εκτός από αυτό, εκτίθεται και στον άλλο κίνδυνο, να παραλάβει δηλ. χωρία που φαινομενικά στηρίζουν την άποψη του, έχουν αποσπασθεί όμως από τον παλαιότερο ερευνητή από άλλη συσχέτιση, που στο σύνολο της αντιστρατεύται τα επιχειρήματα του ερευνητή μας. Για το λόγο τούτο παραπομπές από δεύτερο χέρι είναι αντιεπιστημονικές και πρέπει να αποφεύγονται. Μόνο σε ελάχιστες περιπτώσεις, όταν δεν υπάρχει τρόπος να δούμε το δημοσίευμα που αναζητούμε, θα παραπέμψουμε από δεύτερο χέρι. Τότε όμως θα σπεύσουμε να σημειώσουμε: «το παράθεμα (ή η παραπομπή) από τον Τάδε (με πλήρη βιβλιογραφική παραπομπή στο συγγραφέα και το έργο του)»"''. <small>'''(Καραγιαννόπουλος Ιωάννης, ''Εισαγωγή στην Τεχνική της Επιστημονικής Ιστορικής Εργασίας'', Βάνιας, Θεσσαλονίκη 1993, σελ. 58)'''</small>.