Ελεγκτές, renameuser, Διαχειριστές
4.720
επεξεργασίες
Αλλαγές
μ
Η Είναι επίσης προφανές ότι, κάθε φορά που σε άρθρο μας θα παραπέμψουμε σε μια ιστοσελίδα για άντληση πληροφοριών, θα βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την πραγματικότητα είναι πως ότι είμαστε πολύ ...ανώνυμοι για να δώσουμε εμείς κύρος σε οποιαδήποτε ιστοσελίδαστο περιεχόμενο της. Πρέπει υποχρεωτικά να συμβαίνει το αντίστροφο: η ιστοσελίδα θα πρέπει να έχει ήδη το αυξημένο κύρος ώστε να χρησιμοποιηθεί από εμάς''', και να δώσει έτσι μια αίσθηση αξιοπιστίας στο κείμενό μας. Δεν είμαστε το ίδιο με τον ειδικό επιστήμονα-συγγραφέα που τυχόν μας οδηγεί μέσα από το βιβλίο ή το άρθρο του σε κάποιες ιστοσελίδες. Στην περίπτωση αυτή, δίνει ο ίδιος κύρος σε αυτές, αφού με τη χρήση τους, ταυτόχρονα όταν τις χρησιμοποιεί στο έργο του είναι σαν να μας «ενημερώνει» και ταυτόχρονα ότι οι διευθύνσεις είναι ελεγμένες από τον ίδιο. Εμείς όμως, ως ανώνυμοι, δεν μπορούμε να εγγυηθούμε σε κανέναν την αξιοπιστία του οποιουδήποτε.
→Προβλήματα κακοπιστίας και σύγκριση ιστότοπων
Το πρώτο και σημαντικότερο ζήτημα της διαδικτυακής μας παρουσίας, σχετίζεται με το φαινόμενο της ανωνυμίας. Ακόμη κι αν είμαστε κάποιοι ειδικοί στο αντικείμενο, κανείς δεν μπορεί να το ξέρει. Αυτό έχει και τα καλά του: μπορεί να μας δώσει μεγαλύτερη ώθηση στην προσπάθεια που κάνουμε για σύνταξη καλών και αξιόπιστων κειμένων, ώστε να καταφέρουμε, το ψευδώνυμο που χρησιμοποιούμε, να μπορέσει κάποια στιγμή να συνδυαστεί με την αξιοπιστία. Την αξιοπιστία ενός ανώνυμου συντάκτη η οποία προέρχεται από τη συνεχή χρήση έγκυρης και αξιόπιστης βιβλιογραφίας και πηγών. '''Δεν είναι δυνατόν ένα "ψευδώνυμο" να επιτύχει τίποτε άλλο, παρά να βεβαιώσει με την πάροδο του χρόνου ότι κάθε τι που γράφει προέρχεται όντως από κάποια έγκυρη πηγή και όχι από το κεφάλι του'''. Μόνο τότε είναι πιθανόν να βρει αναγνώστες.
'''Με λίγα λόγια, έχουμε ανάγκη από το εγγυημένο κύρος των άλλων'''.
:* Είναι το κείμενο επιθετικό, εριστικό;
Μία ανώνυμη διαδικτυακή πηγή, η οποία γράφει πράγματα που πρωτίστως δεν συγκρούονται με την κοινή λογική, θα μπορούσε να θεωρηθεί αξιόπιστη, όταν πάντα χρησιμοποιεί την κατάλληλη για το περιεχόμενο βιβλιογραφία, δηλ. την προερχόμενη από το χέρι των ειδικών στο αντικείμενο συγγραφέων. Επιπρόσθετα, η βιβλιογραφία αυτή θα πρέπει να αξιοποιείται μέσω υποσημειώσεων και παραπομπών. '''Πριν όμως αρχίσουμε να εμπιστευόμαστε όλο και περισσότερο τα κείμενα κάποιου άγνωστου συντάκτη, είναι απαραίτητος ένας δειγματοληπτικός έλεγχος σε κάποιες από τις παραπομπές και υποσημειώσεις που χρησιμοποιεί. Εκτυπώνουμε 2-3 διαφορετικά κείμενα και πηγαίνοντας σε μια βιβλιοθήκη ή σε ένα μεγάλο βιβλιοπωλείο, εξετάζουμε δειγματοληπτικά τις πηγές'''. Προφανώς, αν ανακαλύψουμε ότι πολλές από αυτές είναι ανύπαρκτες ή γράφουν πράγματα εντελώς διαφορετικάή αποδίδονται με νόημα διαφορετικό από αυτό που επιθυμεί ο συγγραφέας (στην περίπτωση αυτή θα πρέπει να μελετηθούν εκτενέστερα αποσπάσματα του βιβλίου ώστε να κατανοηθεί το "κλίμα" που προσπαθεί να μεταφέρει ο συγγραφέας), τότε ο συντάκτης μας έχει πρόβλημα αξιοπιστίας. Δεν χρειάζεται βέβαια να υπερβάλουμε: ακόμα και σε βιβλία υπάρχει περίπτωση να γράφεται λάθος αριθμός σελίδας, ή να υπάρχει κάποιο ορθογραφικό λάθος. Αρκεί να μην γίνεται αυτό συστηματικά, γεγονός που δείχνει παραπληροφόρηση.
==Έγκυρες ψηφιακές πηγές==
