Αλλαγές

Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Χρήστης:Papyrus/Πηγές

1.448 bytes προστέθηκαν, 09:29, 26 Οκτωβρίου 2008
καμία σύνοψη επεξεργασίας
==Εισαγωγή==
Οι σκέψεις αυτές αφορούν μόνο την αναζήτηση πηγώνπροέκυψαν ως αποτέλεσμα εμπειριών, από διάφορες προσπάθειες σύνταξης κειμένων, όταν με τον καιρό διαπιστώθηκαν κάποια προβλήματα που είναι χρήσιμες για τη σύνταξη αξιόπιστων σχετίζονται με την ποιότητα και επαληθεύσιμων αξιοπιστία των κειμένων με ιστορικό - θεολογικό περιεχόμενο. Πάντα γίνονται λάθη μέχρι κάποιος να συνειδητοποιήσει τα στοιχεία που συνθέτουν το νέο, σχετικά, κατάλληλο για δημιουργία εγκυκλοπαιδικών άρθρων. Άραπεριβάλλον του διαδικτύου, δεν έχουν γενικό χαρακτήρα και δεν εφαρμόζονται σε κάθε περίπτωσηκαλό είναι να διορθώνονται κατά το δυνατό.
Οι σκέψεις αυτές προέκυψαν ως αποτέλεσμα εμπειριώνΌλες οι αναφορές σε «ψηφιακά κείμενα» αναφέρονται σε επεξεργάσιμα, πληκτρολογημένα κείμενα που υπάρχουν σε ιστοσελίδες και μπορούν να αντληθούν με Αντιγραφή - Επικόλληση, και όχι σκαναρισμένες (δηλ. περασμένες από scanner) σελίδες βιβλίων ή κείμενα από διάφορες προσπάθειες σύνταξης κειμένωνάλλα μέσα, όπως CD-ROM ή DVD-ROM. Επίσης, όταν όλες οι αναφορές και όλα τα επιχειρήματα συνδέονται με τον καιρό διαπιστώθηκαν κάποια προβλήματα που σχετίζονται συγκεκριμένο σκοπό για τον οποίο γράφτηκαν οι σκέψεις αυτές: την επαληθεύσιμη και αξιόπιστη συγγραφή δικτυακών εγκυκλοπαιδικών άρθρων, με την ποιότητα ιστορικό - θεολογικό περιεχόμενο (όπως στην Ορθόδοξη Wiki). '''Άρα, δεν έχουν γενικό χαρακτήρα και δεν εφαρμόζονται παντού και αξιοπιστία των κειμένωνπάντα'''. Πάντα γίνονται λάθη μέχρι κάποιος να συνειδητοποιήσει τα στοιχεία που συνθέτουν  ==Θεμελιώδης κανόνας για την άντληση πληροφοριών από το νέοδιαδίκτυο==Όπως θα φανεί και παρακάτω, σχετικάη πλέον προβληματική διαδικτυακή πληροφορία, περιβάλλον του διαδικτύουείναι αυτή που για συντομία θα ονομάζω ''"χύμα"''· αυτή δηλ. που όπως τα ''χύμα'' προϊόντα, είναι αγνώστου διαδρομής και καλό είναι να διορθώνονται κατά το δυνατόπροελεύσεως.
Όλες οι αναφορές σε «ψηφιακά κείμενα» αφορούν το διαδίκτυο και όχι άλλα μέσα όπως CD-ROM ή DVD-ROM.Κατά συνέπεια, ''"χύμα"'' πληροφορία είναι εκείνη η οποία διαθέτει όλα τα παρακάτω χαρακτηριστικά:
==Περί ανωνυμίας==Το πρώτο και σημαντικότερο ζήτημα της διαδικτυακής μας παρουσίας# Προέρχεται από '''άγνωστη-ανεπίσημη ιστοσελίδα (π.χ. κάθε τύπου προσωπικά blog, σχετίζεται με το φαινόμενο της ανωνυμίαςforum συζητήσεων κ. Ακόμη κι αν είμαστε κάποιοι ειδικοί στο αντικείμενο, κανείς δεν μπορεί να το ξέρειά. Αυτό έχει και τα καλά του: μπορεί να μας δώσει μεγαλύτερη ώθηση στην προσπάθεια που κάνουμε για σύνταξη καλών και αξιόπιστων κειμένων, ώστε να καταφέρουμε, το ψευδώνυμο που χρησιμοποιούμε, να μπορέσει κάποια στιγμή να συνδυαστεί με την αξιοπιστία). # Την αξιοπιστία ενός ανώνυμου συντάκτη η οποία προέρχεται από τη συνεχή χρήση έγκυρης και αξιόπιστης βιβλιογραφίας και πηγώνπροσφέρει άγνωστος-μη έγκυρος στο αντικείμενό του συντάκτης. '''# Δεν είναι δυνατόν ένα παρέχει καμμία τεκμηρίωση επάνω σε πρωτότυπες πηγές και βιβλιογραφία ή # Οι υποτιθέμενες "ψευδώνυμοπηγές" να επιτύχει τίποτε άλλοστις οποίες βασίζεται, παρά να βεβαιώσει με την πάροδο του χρόνου ότι κάθε τι που γράφει προέρχεται όντως από κάποια έγκυρη πηγή περιέχουν και όχι από το κεφάλι τουαυτές επίσης ''"χύμα"'' πληροφορίες (π. Τότε θα βρει αναγνώστεςχ. παραπέμπει σε άλλα προσωπικά blog ή σε forum συζητήσεων, με τα ίδια χαρακτηριστικά).
==Επώνυμες εκδόσεις και διαδικτυακές πηγές==Μια μικρή προσωπική έρευναΗ εφαρμογή αυτού του σημαντικού, κατά την άποψή μου έδειξε τα εξής: Ανάμεσα σε 100 βιβλία ελλήνων συγγραφέων των τελευταίων χρόνων, τέσσερα μόνο περιείχαν αρκετές αναφορές σε διαδικτυακές πηγές (εκτόςκανόνα, εννοείταιαπό τον οποίο θα βγαίνουμε πάντα κερδισμένοι και ποτέ χαμένοι, της ιστοσελίδας του εκδότη ή του τυπογραφείου)ορίζει ότι '''κάθε τέτοια ''"χύμα"'' πληροφορία, ενώ ανάμεσα σε 100 ξενόγλωσσα βιβλίαθα πρέπει να αντιμετωπίζεται ΠΑΝΤΑ ως ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΗ, αυτά που αναφέρονταν συχνά σε διαδικτυακούς τόπους ήταν δώδεκαμέχρι να βρεθούν οι αποδείξεις για το αντίθετο'''.
Εδώ θα πρέπει να γίνουν οι εξής παρατηρήσειςΠρος ενίσχυση της άποψης αυτής, παραθέτω την άποψη του καθηγητή Ιωάννη Καραγιαννόπουλου:
* Προφανώς:''"Ο ερευνητής οφείλει να έχει δει το δημοσίευμα στο οποίο παραπέμπει, ανεξάρτητα αν χρησιμοποιεί παραθέματα ή απλώς δίνει παραπεμπτική βιβλιογραφική ένδειξη. Διαφορετικά ο ερευνητής εκτίθεται στο μεγάλο κίνδυνο να παραλάβει και να διαιωνίσει στα παραθέματα ή παραπομπές τα λάθη, που τυχόν έκανε ο συγγραφέας, από τον οποίο άντλησε. Εκτός από αυτό, εκτίθεται και στον άλλο κίνδυνο, να παραλάβει δηλ. χωρία που φαινομενικά στηρίζουν την άποψη του, έχουν αποσπασθεί όμως από τον παλαιότερο ερευνητή από άλλη συσχέτιση, που στο σύνολο της αντιστρατεύται τα επιχειρήματα του ερευνητή μας. Για το λόγο τούτο παραπομπές από δεύτερο χέρι είναι αντιεπιστημονικές και πρέπει να αποφεύγονται. Μόνο σε ελάχιστες περιπτώσεις, όταν δεν υπάρχει τρόπος να δούμε το τριπλάσιο ποσοστό δημοσίευμα που υπάρχει σε διαδικτυακές διευθύνσεις στα ξενόγλωσσα βιβλίααναζητούμε, αντικατοπτρίζει θα παραπέμψουμε από δεύτερο χέρι. Τότε όμως θα σπεύσουμε να σημειώσουμε: «το παράθεμα (ή η παραπομπή) από τον Τάδε (με πλήρη βιβλιογραφική παραπομπή στο συγγραφέα και την εξάπλωση των σχετικών υπηρεσιών στον πληθυσμότο έργο του)»"''. <small>'''(Καραγιαννόπουλος Ιωάννης, ''Εισαγωγή στην Τεχνική της Επιστημονικής Ιστορικής Εργασίας'', Βάνιας, Θεσσαλονίκη 1993, σελ. 58)'''</small>.
* Οι αναφορές σε ιστότοπους, ήταν αριθμητικά ελάχιστες σε σχέση με τις αντίστοιχες παραπομπές σε έντυπα κάθε είδους (βιβλία, περιοδικά, εφημερίδες κ.λπ.) σε σημείο που ακόμη κι αν έλειπαν οι διευθύνσεις web, το κείμενο δεν θα υστερούσε καθόλου σε αξιοπιστία.
'''Τα παραπάνω δείχνουν ότι προς το παρόνΑν λοιπόν μπορεί να αποδειχτεί προβληματική η αυτούσια χρήση μιας παράθεσης από τρίτο συγγραφέα, οι συγγραφείς την οποία δεν χρησιμοποιούν ευρέως διαδικτυακές πληροφορίες για τη στήριξη των κειμένων τους, αλλά μόνο σε ένα πολύ μικρό ποσοστό, και όταν το κάνουνέχουμε δει με τα μάτια μας, χρησιμοποιούν συνήθως τα πιο επίσημα website''': οργανισμών (διευθύνσεις ακόμα κι αν αυτός που συχνά αλλά όχι πάντα, έχουν κατάληξη ''.org''), εκπαιδευτικών οργανισμών (κατάληξη ''.edu'')μας την παραδίδει είναι αξιόπιστος συγγραφέας, κυβερνητικών οργανισμών (κατάληξη μπορούμε να κατανοήσουμε πόσα προβλήματα θα μπορούσε να μας δημιουργήσει η χρήση ''.gov"χύμα"'') κ.λππληροφοριών.
Και αν σαφώς έχει νόημα να γράψουμε ότι την τάδε παράθεση του καθ. Βούλγαρη, την πήραμε από τον καθ. Ι. Καραβιδόπουλο, δεν έχει όμως κανένα απολύτως νόημα να γράψουμε ότι την τάδε πληροφορία την πήραμε από το blog του '''Να λοιπόν ένα πρώτο μάθημα για τη χρήση πηγών''tosodoulis.gr'''''...
Για να προλάβω ==Περί ανωνυμίας==Το πρώτο και σημαντικότερο ζήτημα της διαδικτυακής μας παρουσίας, σχετίζεται με το ερώτημαφαινόμενο της ανωνυμίας. Ακόμη κι αν είμαστε κάποιοι ειδικοί στο αντικείμενο, κανείς δεν μπορεί να διευκρινίσω: άλλο πράγμα το επεξεργάσιμο ψηφιακό κείμενο ως πηγή ξέρει. Αυτό έχει και άλλο πράγμα τα σκαναρισμένα άρθρα καλά του: μπορεί να μας δώσει μεγαλύτερη ώθηση στην προσπάθεια που κάνουμε για σύνταξη καλών και βιβλία στα οποία θα αναφερθώ και παρακάτω. Ασφαλώς και είναι δυνατόαξιόπιστων κειμένων, ώστε να έχει γραφτεί ένα επιστημονικό άρθρο χωρίς καν να σηκωθεί ο συγγραφέας από καταφέρουμε, το PC του. Αν έχει πρόσβαση σε οργανωμένες ψηφιακές βιβλιοθήκεςψευδώνυμο που χρησιμοποιούμε, είναι σαν να επισκέπτεται το ίδιο το κτήριο της βιβλιοθήκης και ακόμα καλύτερα γιατί έχει στη διάθεσή του μπορέσει κάποια στιγμή να συνδυαστεί με την αξιοπιστία. Την αξιοπιστία ενός ανώνυμου συντάκτη η οποία προέρχεται από τη συνεχή χρήση έγκυρης και ευρετήρια περιεχομένου! Όταν λοιπόν αναφέρω παραπάνω ότι «''δεν χρησιμοποιούν ευρέως διαδικτυακές πληροφορίες για τη στήριξη των κειμένων τους''» εννοώ τα πληκτρολογημένα κείμενα αξιόπιστης βιβλιογραφίας και πληροφορίες που βρίσκονται ελεύθερα ππηγών.χ. σε format ''.html'' ή ''.txt'' αρχείαΔεν είναι δυνατόν ένα "ψευδώνυμο" να επιτύχει τίποτε άλλο, πληροφορίες παρά να βεβαιώσει με την πάροδο του χρόνου ότι κάθε τι που γράφει προέρχεται όντως από κάποια έγκυρη πηγή και όχι από το κεφάλι του''blog'' κ.λπΜόνο τότε είναι πιθανόν να βρει αναγνώστες.
Τέτοιες ψηφιακές πηγές του διαδικτύου δεν είναι συνετό να χρησιμοποιηθούν χωρίς έλεγχο και από εμάς. '''Ο λόγος δεν Η πραγματικότητα είναι άλλος από την "ανωνυμία" μας και τα προβλήματα που δημιουργεί: πως είμαστε πολύ ...ανώνυμοι για να δώσουμε εμείς κύρος σε οποιαδήποτε ιστοσελίδα! . Πρέπει υποχρεωτικά να συμβαίνει το αντίστροφο: η ιστοσελίδα θα πρέπει να έχει ήδη το αυξημένο κύρος ώστε να χρησιμοποιηθεί από εμάς''', και να δώσει έτσι μια αίσθηση αξιοπιστίας στο κείμενό μας. Δεν είμαστε το ίδιο με τον ειδικό επιστήμονα-συγγραφέα που τυχόν μας οδηγεί μέσα από το βιβλίο ή το άρθρο του σε κάποιες ιστοσελίδες. Στην περίπτωση αυτή, δίνει ο ίδιος κύρος σε αυτές, αφού με τη χρήση τους, ταυτόχρονα μας «ενημερώνει» και ότι οι διευθύνσεις είναι ελεγμένες από τον ίδιο. Εμείς όμως, ως ανώνυμοι, δεν μπορούμε να εγγυηθούμε σε κανέναν την αξιοπιστία του οποιουδήποτε.
'''Με λίγα λόγια, έχουμε ανάγκη από το εγγυημένο κύρος των άλλων'''.
Κάτι παρόμοιο με αυτό βλέπουμε και στον επιστημονικό κόσμο: όποιος διαβάσει μια διδακτορική διατριβή, θα διαπιστώσει ότι ο υποψήφιος διδάκτορας έχει κοπιάσει σκληρά ώστε να συγκεντρώσει βιβλιογραφία και πηγές επάνω στα οποία θα στηρίζει διαρκώς τις απόψεις που διατυπώνει. Αντιθέτως, συχνά θα δούμε ότι ο φτασμένος επιστήμονας (ανάλογα με το είδος της εργασίας βέβαια) πολλές φορές δημοσιεύει έργα τα οποία παρέχουν μεν βιβλιογραφία, χωρίς όμως να την επικαλείται διαρκώς με υποσημειώσεις και παραθέματα. Το όνομα του όμως στο εξώφυλλο είναι αρκετό για να επικαλεστούμε την αξιοπιστία του.
 
Συμπερασματικά, '''κάθε ανώνυμος συντάκτης θα πρέπει να επιδιώκει μέσα από τα κείμενά του να δώσει μεγαλύτερη βαρύτητα στο "ποιος" το λέει αυτό που γράφει.''' Είναι αυτονόητο ότι, κάθε πληροφορία που δίνουμε, θα πρέπει και να τεκμηριώνεται με ακρίβεια η προέλευσή της. Όταν τεκμηριώνουμε την πηγή μας θα πρέπει να φανταζόμαστε έναν αναγνώστη, ο οποίος αφού διαβάσει τις πληροφορίες που του παρέχουμε, ξεκινά αμέσως και με ευκολία μπορεί να πάει και να αγοράσει, να δανειστεί, να διαβάσει, να βρει και να δει, όσα ακριβώς είδαμε κι εμείς.
==Προβλήματα αξιοπιστίας των διαδικτυακών πληροφοριών==
Μια μικρή προσωπική έρευνα, μου έδειξε τα εξής: Ανάμεσα σε 100 βιβλία ελλήνων συγγραφέων των τελευταίων χρόνων, τέσσερα μόνο περιείχαν αρκετές αναφορές σε διαδικτυακές πηγές (εκτός, εννοείται, της ιστοσελίδας του εκδότη ή του τυπογραφείου), ενώ ανάμεσα σε 100 ξενόγλωσσα βιβλία, αυτά που αναφέρονταν συχνά σε διαδικτυακούς τόπους ήταν δώδεκα. Μάλιστα, οι αναφορές σε ιστότοπους, είναι αριθμητικά ελάχιστες σε σχέση με τις αντίστοιχες παραπομπές σε έντυπα κάθε είδους (βιβλία, περιοδικά, εφημερίδες κ.λπ.) σε σημείο που ακόμη κι αν έλειπαν οι διευθύνσεις web, το κείμενο δεν θα υστερούσε καθόλου σε αξιοπιστία. Επίσης, εκτός ότι οι συγγραφείς δεν χρησιμοποιούν ευρέως κείμενα από το διαδίκτυο για τη στήριξη των γραπτών τους, όταν το κάνουν, χρησιμοποιούν συνήθως τα πιο επίσημα website''': οργανισμών (διευθύνσεις που συχνά αλλά όχι πάντα, έχουν κατάληξη ''.org''), εκπαιδευτικών οργανισμών (κατάληξη ''.edu''), κυβερνητικών οργανισμών (κατάληξη ''.gov'') κ.λπ. Οι λόγοι για τους οποίους βλέπουμε η έντυπη βιβλιογραφία να μην χρησιμοποιεί συχνά παραπομπές σε μη εγγυημένους δικτυακούς τόπους μπορεί να είναι πολλοί και χρειάζεται να τους σκεφτούμε καλά ως ανώνυμοι συντάκτες που είμαστε:
::'''1ον''' ο κίνδυνος που εμπεριέχει η στήριξη εξ’ ολοκλήρου σε ψηφιακά κείμενα: δεν είναι απίθανο, όταν προσπαθήσει κάποιος αναγνώστης να επιβεβαιώσει τις πληροφορίες, να έχει αλλάξει η διεύθυνση του δικτυακού τόπου, ή να έχει καταργηθεί εντελώς, και το περιεχόμενο να μην είναι πλέον διαθέσιμο. Για το λόγο αυτό, ο ρόλος της αναφοράς τέτοιων τοποθεσιών είναι συνήθως βοηθητικός-συμπληρωματικός. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα των πατερικών κειμένων που είχε ανεβάσει το Πανεπιστήμιο Αιγαίου (που θεωρητικά είναι και αξιόπιστος φορέας), στη διεύθυνση [http://patrologia.ct.aegean.gr/PG_Migne/ http://patrologia.ct.aegean.gr/PG_Migne] η οποία εδώ και πολύ καιρό δεν λειτουργεί. Προφανώς, αν κάποιος είχε στηρίξει τις παραθέσεις του εκεί, θα είχε πρόβλημα.
::'''2ον''' η εύκολη διόρθωση των κειμένων η οποία μπορεί να πραγματοποιηθεί ανά πάσα στιγμή εφόσον γίνει αντιληπτό ένα λάθος ή μια εσφαλμένη διατύπωση από τον υπεύθυνο του δικτυακού τόπου: υπάρχει πάντα ο φόβος να έχουν γίνει αλλαγές στις πληροφορίες που συλλέχτηκαν κάποτε. Για το λόγο αυτό άλλωστε, όταν γίνεται χρήση ψηφιακών πληροφοριών, καταγράφεται και η ημέρα επίσκεψης του συντάκτη στον ιστότοπο.
Σαφώς βέβαια, υπάρχουν και πληροφορίες που παρέχονται μόνο σε μορφή ψηφιακού κειμένου χωρίς ψηφιοποίηση της εικόνας, αλλά προς το παρόν, οι εξαιρετικά έγκυρες πηγές δεν είναι τόσο πολλές και ούτε δωρεάν. Κάποιες συνδρομητικές ψηφιακές βιβλιοθήκες προσφέρουν τα βιβλία τους σε μορφή επεξεργάσιμου κειμένου (όπως π.χ. η ''NetLibrary'' και η ''Questia''. Εδώ, [http://www.questia.com/read/4616393?title=Chapter%20VI%3a%20Ph%C3%86stos%2c%20Hagia%20Triada%2c%20and%20Eastern%20Crete δείγμα της μορφής που έχουν τα ψηφιοποιημένα βιβλία που διαθέτει]). Άλλα τέτοια παραδείγματα είναι η εγκυκλοπαίδεια Britannica που επίσης μεγάλο μέρος του περιεχομένου της το προσφέρει σε συνδρομητές και το έργο «''Oxford Reference Online''» (http://www.oxfordreference.com/pub/views/home.html) το οποίο παρέχει το σύνολο σχεδόν των έγκυρων λεξικών της Οξφόρδης σε ψηφιακά επεξεργάσιμη μορφή. Τέτοιες περιπτώσεις ιστότοπων, αποτελούν έγκυρες πηγές, αναγνωρισμένες διεθνώς και η χρήση τους είναι πάντα ασφαλής.
 
Συνολικά, κάθε ιστότοπος που βρίσκουμε να αναφέρεται μέσα σε έγκυρη βιβλιογραφία, αυτομάτως αποκτάει το κύρος που του δίνει ο συγγραφέας. Για παράδειγμα, ο καθ. Πέτρος Βασιλειάδης σε βιβλίο του, μας δίνει [http://www.pbs.org/wgbh/pages/frontline/shows/religion/symposium/story.html την ιστοσελίδα αυτή] για να διαβάσουμε εισήγηση του ''Η. Koester''. Αυτός είναι ένας λόγος για να εμπιστευτούμε τις σελίδες αυτές. Και δεν είναι καθόλου περιττό να αναφέρουμε σε υποσημείωση ποιος μας υπέδειξε τη διεύθυνση και το δημοσίευμα αυτό. Καμία πληροφορία δεν είναι περιττή αν βοηθά έστω και λίγο στην αύξηση της αξιοπιστίας του κειμένου μας.
==Συμπερασματικά==
::'''2ο''' Κείμενα αγνώστων συντακτών, από μη αναγνωρισμένους ιστότοπους όταν και μόνο όταν χρησιμοποιούν πάντα βιβλιογραφία τη χρήση της οποίας (μέρους έστω) επιβεβαιώνουν μέσα από υποσημειώσεις και παραπομπές. Ταυτόχρονα, τα κείμενα πρέπει να είναι διατυπωμένα με σοβαρότητα, χωρίς υπερβολές και θριαμβολογίες. Απαραίτητο είναι να έχουμε μερικές αποδείξεις για την εγκυρότητα του συντάκτη, ελέγχοντας δειγματοληπτικά κάποια από τα βιβλιογραφικά στοιχεία που παρέχει.
 
 
'''Τέλος, δεν είναι δυνατόν να αποτελέσουν πηγή πληροφοριών για αρθρογραφία, σε καμία απολύτως περίπτωση, κείμενα αγνώστων - μη ειδικών στο αντικείμενο συντακτών, χωρίς καμία τεκμηρίωση και χωρίς την κάλυψη που παρέχει κάποιος αναγνωρισμένος φορέας (κλασική περίπτωση τα προσωπικά blog και άλλες παρόμοιες ιστοσελίδες)'''. Αμέτρητες είναι οι φορές που τέτοια κείμενα αποδεικνύονται παντελώς ανυπόστατα, προϊόντα φαντασίας ή προπαγάνδας. '''Επίσης, πριν αποτελέσουν πηγή πληροφοριών για εμάς κείμενα αγνώστων συντακτών που όμως προσφέρουν επαρκή τεκμηρίωση (αξιόπιστη βιβλιογραφία και πηγές), θα πρέπει πρώτα να ελέγξουμε -έστω δειγματοληπτικά- την εγκυρότητα της τεκμηρίωσης αυτής'''.
 
'''Κάθε ανώνυμος συντάκτης θα πρέπει να επιδιώκει μέσα από τα κείμενά του να δώσει βαρύτητα όχι στο τι γράφει, αλλά ποιος το λέει αυτό που γράφει.'''
 
Επιπλέον ας έχουμε υπόψη:
 
:* Κάθε ιστότοπος που αναφέρεται σε έγκυρη βιβλιογραφία, αυτομάτως αποκτάει το κύρος που του δίνει ο συντάκτης. Για παράδειγμα, ο καθ. Πέτρος Βασιλειάδης σε βιβλίο του, μας δίνει [http://www.pbs.org/wgbh/pages/frontline/shows/religion/symposium/story.html την ιστοσελίδα αυτή] για να διαβάσουμε εισήγηση του ''Η. Koester''. Αυτός είναι ένας λόγος για να εμπιστευτούμε τις σελίδες αυτές. Και δεν είναι καθόλου περιττό να αναφέρουμε σε υποσημείωση ποιος μας υπέδειξε τη διεύθυνση και το δημοσίευμα αυτό. Καμία πληροφορία δεν είναι περιττή αν βοηθά έστω και λίγο στην αύξηση της αξιοπιστίας του κειμένου μας.
 
:* Κάθε πληροφορία θα πρέπει να τεκμηριώνεται ακριβώς σχετικά με την προέλευσή της. Όταν τεκμηριώνουμε την πηγή μας θα πρέπει να φανταζόμαστε έναν αναγνώστη, ο οποίος αφού διαβάσει τις πληροφορίες που του παρέχουμε, ξεκινά αμέσως και με ευκολία μπορεί να πάει και να αγοράσει, να δανειστεί, να διαβάσει, να βρει και να δει, όσα ακριβώς είδαμε κι εμείς.
 
 
Το διαδίκτυο δεν έχει πλέον ανάγκη από προσωπικές απόψεις και αυθαίρετα συμπεράσματα. Ειδικά σε ιστορικά – θεολογικά θέματα, η πιο ασφαλής αντιμετώπιση προς τις χύμα πληροφορίες και απόψεις, είναι να θεωρούμε ότι είναι λανθασμένες και αυθαίρετες, μέχρι να αποδειχτεί το αντίθετο. Το διαδίκτυο έχει πλέον ανάγκη από πληροφορίες τις οποίες μπορεί κάποιος να εμπιστευτεί.
==Δες επίσης==
*[[Χρήστης:Papyrus/Βιβλιοθήκη|Ψηφιακή Οργάνωση Βιβλιοθήκης]]
*[[Χρήστης:Papyrus/Μελέτη|Ανάγνωση & Ηλεκτρονικές σημειώσεις]]
 
<font color="red">[[Χρήστης:Papyrus|<tt>'''P'''</tt><tt>'''apyru'''</tt><tt>'''S'''</tt>]]</font> 18:48, 12 Οκτωβρίου 2008 (UTC)
4.720
επεξεργασίες

Μενού πλοήγησης