Χρήστης:Mariaigyptia

Είμαι το 1ο από τα 6 παιδιά μιας πολύ φτωχής πολύτεκνης οκογένειας. Ο πατέρας μου μας εγκατέλειψε, όταν εγώ ήμουν 16 κι ο μικρότερος 8, "γιατί κουράστηκα" μου απάντησε όταν τον ρώτησα... Στα 17 μου γνώρισα τον πρώην άντρα μου στα 18 δώσαμε λόγο και του δόθηκα "ψυχή τε και σώματι", μετά από μακρά περίοδο θυελώδους μνηστείας 7 ετών παντρευτήκαμε και μετά από 4 έτη ενός επίσης θυελώδους γάμου τον εγκατέλειψα... Περάσαν 6 μήνες μέσα σε μια αίσθηση απελευθέρωσης από μια αγάπη χωρίς αμοιβαιότητα και σεβασμό... παρ' όλα αυτά εκείνος ζήτησε δαζύγίο κι εγώ... κι εγώ στην κυριολεξία έχασα το λογικό μου... αδυνατώ να καταλάβω ακόμα και σήμερα το γιατί... σήμερα, 20 έτη μετα το χωρισμό, πάσχω ακόμα από κάτι που τιτλοφορείται από τους ψυχίατρους "διπολική σχιζοσυναισθηματική ψύχωση" καιζω μ' ένα επίδομα 626 ευρώ τη 2μηνία, με ισχυρή φαρμακευτική αγώγη φυσικά...στα 44 μου παρουσιάστηκε αρτηριοσκλήρυνση και μετά από ένα αποτυχημένο μπαιπας στη μηριαία αρτηρία, μετεγχειριτική μόλυνση με αποτέλεσμα την φρικτή παραμονή μου 3 μήνες στο νοσοκομείο και την τελική επούλωση της πληγής μετά από άλλους 7... ακολουθώ αγωγή και για το λόγο αυτό...στα 45 παρουσιάζεται και στηθάγχη... Παρόλα αυτά το 2006 κατόρθωσα να πάρω επιτέλους το πτυχίο μου από το μαθηματικό Αθήνας...τα 19 χρόνια καθυστέρησης δε με άφησαν να χαρώ αυτή τη νίκη... παρότι ο γατρός μου λέει ότι επέτυχα, μέσα στην ένδεια και την ασθένειά μου, ένα θαύμα... εφόσον αποδεδειγμένα τα ψυχοφάρμακα που μου χορηγεί κι η ασθένεια βάλλουν την συγκέντρωση και την ικανότητα μαθηματικής σκέψης... Ένα πτυχίο, τόσο δύσκολα κερδισμένο αλλά χωρίς αντίκρισμα... αφού σήμερα στα 49 μου είμαι άνεργη, παρ' ότι διαθέτω επίσης τυφλό σύστημα δακτυλογράφισης, ECDL και Lower.Από τα 18 μου έχω κάνει για να επιβιώσω ενα κάρο δουλείες του ποδαριού... πωλήτρια,καθαρίστρια σε μια εφημερίδα, promotion σε σουπερ μαρκετ,πλασιέ, συμπλήρωση στατιστικών δελτίων,δειγματοδανομή κα διανομή φυλλαδίων από πόρτα σε πόρτα, έχω επίσης διατελέσει γραμματέας σε μεσιτικό γραφείο, καθηγήτρια μαθηματικών σε μερικά φροντιστήρια μέσης εκπαίδευσης καθώς κα σε ένα πανεπιστημιακό και βέβαια κάνω ιδιαίτερα σε μαθητές και φοιτητές από το 1ο έτος της φοίτησης μου στο μαθηματικό και μάλιστα μπορώ να παινευτώ με μεγάλη επιτυχία στην πρόοδο των μαθητών μου, γιατί αγαπώ πολύ τη διδασκαλία και διαθέτω επιμονή, υπομονή και μεταδοτικότητα... Παρ' όλα αυτά σήμερα, μετά από συνολικά 20 χρόνια δουλειάς (γιατί υπήρχαν και περίοδοι ανεργίας) δεν έχω ούτε ένα ένσημο... Εξ αιτίας της τραυματικής παδικής μου ηλικίας από ενα τυρανικό πατέρα και προς εμας τα παιδιά και προς τη μητέρα μου..( από 7 χρονών ήμουν "κοτζαμ' γαϊδούρα", έπρεπε να φροντίζω και να προσέχω τα μικρότερα αφού κι η μητέρα μου έπρεπε να δουλευει για να ζήσουμε, κι έτρωγα ξύλο για όλες τις σκανταλιές και τις ζημιές που έκαναν επειδή δεν κατάφερνα να τα ελεγχώ επαρκώς... )την κακή εμπειρία της γεμάτης καυγάδες, προσβολές και ταπεινώσεις(κατόπιν εορτής παραδεχόταν ότι έσφαλε...βέβαια!!) μνηστείας και γαμού, κατέληξα υπερβολικά, θα έλεγα επιλεκτική στην επιλογή συντρόφου και με δυσκολία στη διατήρηση των επόμενων σχέσεων μου (δεν είχα πια υπομονή με τους άντρες κι ούτε μπορούσα να κάνω πολλές-πολλές υποχωρήσεις πλέον), είμαι σήμερα μόνη χωρίς παιδιά και σύντροφο...(παιδιά απέφυγα να κάνω στο γάμο μου γιατί έβλεπα που οδηγούσε... κι ήμουν διπλά προσεκτική στην επιλογή 2ου συζύγου γιατί έπρεπε να είναι υπεύθυνος, καλός με τα παιδιά... να σιγουρευτώ κατά κάποιο τρόπο ότι θα γίνει καλός πατερας και σύζυγος γιατι δεν άντεχα και 2η αποτυχία..). Εξ' αιτίας της γιαγιάς μου(από τη μητέρα μου) που ήταν ενας υπέροχος άνθρωπος βαθιά θρησκευόμενος, γεμάτη αγάπη καλοσύνη και συγχώρεση, και της μητέρας μου φυσικά(ένας άγγελος κι ένας ήρωας... σε 3 δουλειές δούλευε από τότε που έφυγε ο πατέρας...) έγινα κι εγώ βαθιά θρησκευόμενη και φιλοδοξώ σήμερα σε ένα μεταπτυχιακό στη θεολογία... τη 2η μεγάλη αγάπη μετά τα μαθηματικά, το ομολογώ!!!Εξακολουθώ να πιστεύω ακλόνητα πως ό,τι συμβαίνει για κάποιο λόγο το επιτρέπει ο παντοδύναμος, ό,τι δε μας σκοτωνει μας κάνει πιο δυνατους κι ότι το τυχαίο είναι η κρυμένη θέληση Του... και παρ' όλο που συχνα παραμελώ τα θρησκευτικά μου καθήκοντα, προσεύχομαι σχεδόν αδιαλείπτως για τους πάντες και τα πάντα, θεωρώντας πως αυτό είναι το μέγιστο καλό που μπορώ να κάνω, δεδομένης και της μεγάλης μου ένδειας. Μάλλον το παράκανα!! Σε αυτό το σημείο σταματώ...