Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Τρεις μάγοι"

Από OrthodoxWiki
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση
(Νέα σελίδα: Τρεις σοφοί αστρονόμοι, οίτινες οδηγηθέντες υπό του αστέρος, ο οποίος ενεφανίσθη εις τον ουρανόν...)
 
 
(9 ενδιάμεσες εκδόσεις από 2 χρήστες δεν εμφανίζονται)
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
Τρεις σοφοί αστρονόμοι, οίτινες οδηγηθέντες υπό του αστέρος, ο οποίος ενεφανίσθη εις τον ουρανόν κατά το έτος γεννήσεως του Χριστού, ήλθον εις Βηθλεέμ, υπεκλίθησαν εις το θείον βρέφος και προσέφερον ως δώρα χρυσόν, λίβανον και σμύρναν. Το γεγονός τούτο καταγράφεται υπό του Ματθαίου άνευ υπομνήσεως των ονομάτων αυτών (2, 9-12). Κάσπαρ, Μελχώρ, και Βαλτάσαρ είναι τα ονόματα των τριών μάγων, τα οποία διασώζει ως σήμερον η χριστιανική παράδοσις, μολονότι τινές των υπομνηματιστών της Αγίας Γραφής αναφέρουν έτερα ονόματα, ήτοι Μαγαλάτ, Μαλγαλάτ και Σαρακείμ ή Άτωρ, Στάτωρ και Παράτωρ.
+
Οι ''μάγοι'' είναι βιβλικά πρόσωπα της [[Καινή Διαθήκη|Καινής Διαθήκης]] (''Ματθ. 2,1-2'') τα οποία, όταν ο [[Χριστός|Ιησούς]] [[Χριστούγεννα|γεννήθηκε]] στη [[Βηθλεέμ]] έφτασαν από την ανατολή στα [[Ιερουσαλήμ|Ιεροσόλυμα]] για να Τον προσκυνήσουν, ενώ για το γεγονός ότι ήταν τρεις, μας πληροφορεί εξωβιβλική παράδοση (βλ. παρακάτω).
 +
 
 +
Ο [[Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον|ευαγγελιστής Ματθαίος]] δεν παρέχει λεπτομέρειες ούτε για τον αριθμό τους, ούτε για το τι ακριβώς ήταν αυτοί οι μάγοι, ίσως επειδή το θεωρούσε κάτι γνωστό και δεδομένο για τους ανθρώπους της έποχης του<ref>"Μάγοι", Κολιτσάρας Θ. Ιωάννης, ''Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν της Αγίας Γραφής'', 'Η Ζωή', 2η έκδ., Αθήναι 1998, σελ. 211.</ref>. H πληροφορία πάντως ότι έφτασαν από την ''ανατολή'' οδηγεί στο συμπέρασμα ότι έρχονταν από την ''Περσία'', καθώς ανατολικά της [[Παλαιστίνη|Παλαιστίνης]] δεν υπήρχαν άλλες χώρες στις οποίες να υπήρχε παράδοση για ''μάγους'' με κάποια θετική σημασία της λέξης<ref>Κολιτσάρας, ''Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν...'', ό.π.</ref>. Πράγματι, στις περιοχές εκείνες, ''μάγοι'' ονομάζονταν σοφοί οι οποίοι ασχολούνταν με τις φυσικές επιστήμες, την αστρονομία (''αστρολογία'' ονομαζόταν τότε), την ιατρική, αλλά και με θρησκευτικά ζητήματα ή με απόκρυφες γνώσεις (μαντεία, ερμηνεία φυσικών φαινομένων, ονειροκριτική), και κατείχαν θέση βασιλικών συμβούλων, ακολουθώντας ακόμη και το στρατό στις εκστρατείες<ref>"Μάγος", Κωνσταντίνου Γ., ''Λεξικόν των Αγίων Γραφών'', Γρηγόρης, Αθήνα 1973 (c1888), σελ. 586.</ref>.
 +
 
 +
Σύμφωνα με τη βιβλική διήγηση (''Ματθ. 2,1-12'') οι σοφοί αυτοί έφτασαν στην [[Ιερουσαλήμ]] αναζητώντας τον νεογέννητο βασιλιά των Ιουδαίων για να τον προσκυνήσουν, ακολουθώντας από τα μέρη της ανατολής το αστέρι του. Όταν το έμαθε ο [[Ηρώδης]] ταράχτηκε, κάλεσε τους ''μάγους'' να μάθει περισσότερα, και τους είπε να πάνε στη [[Βηθλεέμ]] να ψάξουν για το παιδί και όταν το βρουν να τον ειδοποιήσουν ώστε δήθεν, να πάει και ο ίδιος να το προσκυνήσει. Οι ''μάγοι'' έφυγαν από τον [[Ηρώδη]] και το άστρο τους οδήγησε στο σημείο όπου βρισκόταν το παιδί. Εκεί, το προσκύνησαν, και του προσέφεραν ως δώρα χρυσό, λιβάνι και αρωματική σμύρνα (δώρα τα οποία οι [[Πατρολογία|πατέρες]] της Εκκλησίας είδαν να συμβολίζουν αντίστοιχα τον Βασιλιά και τον Θεό και να προλέγουν το θάνατο και την ταφή του Κυρίου<ref>Κολιτσάρας, ''Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν...'', ό.π., σελ. 212.</ref>). Η προσκύνηση αυτή των ''μάγων'' πρέπει να συνέβη μετά την ''Υπαπαντή'' του Κυρίου (είσοδος στον Ναό, σαράντα ημέρες μετά τη γέννησή Του)<ref>Κολιτσάρας, ''Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν...'', ό.π.</ref>. Κατόπιν, με θεϊκή παρέμβαση είδαν οι ''μάγοι'' σε όνειρο ότι δεν έπρεπε να ξαναγυρίσουν στον ''Ηρώδη'' αλλά να φύγουν από άλλο δρόμο για την πατρίδα τους.
 +
 
 +
Σύμφωνα με παράδοση που προέρχεται από το [[απόκρυφα|απόκρυφο]] ''Αρμενικό Ευαγγέλιο παιδικής ηλικίας'' του [[Χριστός|Ιησού]] (συριακό πρωτότυπο που μεταφράστηκε στα Αρμενικά κατά τον 11ο αιώνα), οι ''μάγοι'' ήταν τρεις και τα ονόματα αυτών, ''Μελχιώρ'', ''Βαλτασάρ'' και ''Γασπάρ''<ref>Καραβιδόπουλος Δ. Ιωάννης, ''Απόκρυφα Χριστιανικά Κείμενα'' (Βιβλική Βιβλιοθήκη #13), τόμ. Α΄, Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 1999, σελ. 109.</ref>.
 +
 
 +
Η ''προσκύνηση των μάγων'' εορτάζεται από την [[Ορθόδοξη Εκκλησία]] στις 25 Δεκεμβρίου<ref>Τσολακίδης Δ. Χρήστος, ''Αγιολόγιο της Ορθοδοξίας'', έκδ. 2η, εκδ. Χ.Δ. Τσολακίδη, Αθήνα 2001, σελ. 1143.</ref>.
 +
 
 +
==Βιβλιογραφία==
 +
*"Μάγος", Μουστάκης Βασίλειος, ''Λεξικό της Αγίας Γραφής'', Αθήναι 1955, σελ. 114.
 +
*"Μάγοι", Κολιτσάρας Θ. Ιωάννης, ''Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν της Αγίας Γραφής'', 'Η Ζωή', 2η έκδ., Αθήναι 1998, σελ. 210-212.
 +
*"Μάγος", Κωνσταντίνου Γ., ''Λεξικόν των Αγίων Γραφών'', Γρηγόρης, Αθήνα 1973 (c1888), σελ. 586-587.
 +
 
 +
==Υποσημειώσεις==
 +
<div style="font-size:85%; -moz-column-count:2; column-count:2;"><references /></div>
 +
 
 +
 
 +
[[Κατηγορία:Πρόσωπα της Καινής Διαθήκης|Μ]]
 +
[[Κατηγορία:1ος αιώνας|Α]]
 +
 
 +
[[en:Magi]]
 +
[[ro:Magi]]

Τελευταία αναθεώρηση της 22:25, 25 Δεκεμβρίου 2010

Οι μάγοι είναι βιβλικά πρόσωπα της Καινής Διαθήκης (Ματθ. 2,1-2) τα οποία, όταν ο Ιησούς γεννήθηκε στη Βηθλεέμ έφτασαν από την ανατολή στα Ιεροσόλυμα για να Τον προσκυνήσουν, ενώ για το γεγονός ότι ήταν τρεις, μας πληροφορεί εξωβιβλική παράδοση (βλ. παρακάτω).

Ο ευαγγελιστής Ματθαίος δεν παρέχει λεπτομέρειες ούτε για τον αριθμό τους, ούτε για το τι ακριβώς ήταν αυτοί οι μάγοι, ίσως επειδή το θεωρούσε κάτι γνωστό και δεδομένο για τους ανθρώπους της έποχης του[1]. H πληροφορία πάντως ότι έφτασαν από την ανατολή οδηγεί στο συμπέρασμα ότι έρχονταν από την Περσία, καθώς ανατολικά της Παλαιστίνης δεν υπήρχαν άλλες χώρες στις οποίες να υπήρχε παράδοση για μάγους με κάποια θετική σημασία της λέξης[2]. Πράγματι, στις περιοχές εκείνες, μάγοι ονομάζονταν σοφοί οι οποίοι ασχολούνταν με τις φυσικές επιστήμες, την αστρονομία (αστρολογία ονομαζόταν τότε), την ιατρική, αλλά και με θρησκευτικά ζητήματα ή με απόκρυφες γνώσεις (μαντεία, ερμηνεία φυσικών φαινομένων, ονειροκριτική), και κατείχαν θέση βασιλικών συμβούλων, ακολουθώντας ακόμη και το στρατό στις εκστρατείες[3].

Σύμφωνα με τη βιβλική διήγηση (Ματθ. 2,1-12) οι σοφοί αυτοί έφτασαν στην Ιερουσαλήμ αναζητώντας τον νεογέννητο βασιλιά των Ιουδαίων για να τον προσκυνήσουν, ακολουθώντας από τα μέρη της ανατολής το αστέρι του. Όταν το έμαθε ο Ηρώδης ταράχτηκε, κάλεσε τους μάγους να μάθει περισσότερα, και τους είπε να πάνε στη Βηθλεέμ να ψάξουν για το παιδί και όταν το βρουν να τον ειδοποιήσουν ώστε δήθεν, να πάει και ο ίδιος να το προσκυνήσει. Οι μάγοι έφυγαν από τον Ηρώδη και το άστρο τους οδήγησε στο σημείο όπου βρισκόταν το παιδί. Εκεί, το προσκύνησαν, και του προσέφεραν ως δώρα χρυσό, λιβάνι και αρωματική σμύρνα (δώρα τα οποία οι πατέρες της Εκκλησίας είδαν να συμβολίζουν αντίστοιχα τον Βασιλιά και τον Θεό και να προλέγουν το θάνατο και την ταφή του Κυρίου[4]). Η προσκύνηση αυτή των μάγων πρέπει να συνέβη μετά την Υπαπαντή του Κυρίου (είσοδος στον Ναό, σαράντα ημέρες μετά τη γέννησή Του)[5]. Κατόπιν, με θεϊκή παρέμβαση είδαν οι μάγοι σε όνειρο ότι δεν έπρεπε να ξαναγυρίσουν στον Ηρώδη αλλά να φύγουν από άλλο δρόμο για την πατρίδα τους.

Σύμφωνα με παράδοση που προέρχεται από το απόκρυφο Αρμενικό Ευαγγέλιο παιδικής ηλικίας του Ιησού (συριακό πρωτότυπο που μεταφράστηκε στα Αρμενικά κατά τον 11ο αιώνα), οι μάγοι ήταν τρεις και τα ονόματα αυτών, Μελχιώρ, Βαλτασάρ και Γασπάρ[6].

Η προσκύνηση των μάγων εορτάζεται από την Ορθόδοξη Εκκλησία στις 25 Δεκεμβρίου[7].

Βιβλιογραφία

  • "Μάγος", Μουστάκης Βασίλειος, Λεξικό της Αγίας Γραφής, Αθήναι 1955, σελ. 114.
  • "Μάγοι", Κολιτσάρας Θ. Ιωάννης, Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν της Αγίας Γραφής, 'Η Ζωή', 2η έκδ., Αθήναι 1998, σελ. 210-212.
  • "Μάγος", Κωνσταντίνου Γ., Λεξικόν των Αγίων Γραφών, Γρηγόρης, Αθήνα 1973 (c1888), σελ. 586-587.

Υποσημειώσεις

  1. "Μάγοι", Κολιτσάρας Θ. Ιωάννης, Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν της Αγίας Γραφής, 'Η Ζωή', 2η έκδ., Αθήναι 1998, σελ. 211.
  2. Κολιτσάρας, Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν..., ό.π.
  3. "Μάγος", Κωνσταντίνου Γ., Λεξικόν των Αγίων Γραφών, Γρηγόρης, Αθήνα 1973 (c1888), σελ. 586.
  4. Κολιτσάρας, Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν..., ό.π., σελ. 212.
  5. Κολιτσάρας, Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν..., ό.π.
  6. Καραβιδόπουλος Δ. Ιωάννης, Απόκρυφα Χριστιανικά Κείμενα (Βιβλική Βιβλιοθήκη #13), τόμ. Α΄, Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 1999, σελ. 109.
  7. Τσολακίδης Δ. Χρήστος, Αγιολόγιο της Ορθοδοξίας, έκδ. 2η, εκδ. Χ.Δ. Τσολακίδη, Αθήνα 2001, σελ. 1143.