Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Σωσίπατρος και Ιάσωνας"

Από OrthodoxWiki
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση
μ (en, ro)
μ
 
(10 ενδιάμεσες αναθεωρήσεις από τον ίδιο χρήστη δεν εμφανίζεται)
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
Ο '''άγιος Σωσίπατρος''' ήταν μαθητής του ''Αποστόλου Ανδρέα'' και [[επίσκοπος]] Ικονίου. Σύμφωνα με την παράδοση της [[Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία|Ορθόδοξης Εκκλησίας]], ο ''Σωσίπατρος'' γεννήθηκε και έζησε τα παιδικά του χρόνια στην Πάτρα. Εκεί ασπάστηκε τον χριστιανισμό από τον [[Απόστολος Ανδρέας|Απόστολο Ανδρέα]] του οποίου έγινε και μαθητής. Αργότερα προσκλήθηκε στην Ρώμη από τον [[Απόστολος Παύλος|Απόστολο Παύλο]] (Ρωμ. ιστ΄ 21) και χειροτονήθηκε [[επίσκοπος]] Ικονίου. Αφού καθοδήγησε για μεγάλο χρονικό διάστημα την εκεί χριστιανική κοινότητα, αποφάσισε πως δεν είχε πια τίποτα άλλο να προσφέρει και έτσι έφυγε για την δύση μαζί με τον φίλο του [[Άγιος Ιάσονας|Ιάσονα]] για να διδάξουν τον [[Χριστιανισμός|χριστιανισμό]]. Φτάνοντας στην Κέρκυρα κήρυξαν στους ειδωλολάτρες κατοίκους της το [[Ευαγγέλιο|Ευαγγέλιο]] και έκτισαν και έναν ναό αφιερωμένο στον [[Άγιος Στέφανος|Άγιο Στέφανο]]. Μαθαίνοντας όλα αυτά ο βασιλιάς του νησιού, που ήταν ειδωλολάτρης, τον φυλάκισε. Στη φυλακή, επτά κρατούμενοι ληστές έγιναν χάρη στους δυο αγίους χριστιανοί, ενώ αργότερα έγινε χριστιανός και ο δεσμοφύλακάς τους ο Αντώνιος. Η παράδοση αναφέρει ότι οι άγιοι αφέθηκαν ελεύθεροι όταν φωτιά που κατέβηκε από τον ουρανό έκαψε τους δύο γιους και την γυναίκα του βασιλιά, ο οποίος για να τους εκδικηθεί τους βασάνισε μέχρι θανάτου. Όταν πέθαναν τα σώματά τους κάηκαν στον τόπο του μαρτυρίου τους και σκορπίστηκε η στάχτη τους εκεί. Ο χώρος εκείνος μυροβολούσε και γι' αυτό οι πρώτοι χριστιανοί της Κέρκυρας έκτισαν στο σημείο εκείνο τον σημερινό ναό των Αγίων στη Γαρίτσα. Στην Πάτρα υπάρχει εικόνα του στον ναό του Ευαγγελισμού και στον ''Αγ. Γεώργιο του Λάγγουρα''. Ο ''Άγιος Σωσίπατρος'' είναι ένας από τους 70 Αποστόλους. Η μνήμη του γιορτάζεται από την [[Ορθόδοξη Εκκλησία]] στις 29 Απριλίου (''Ιάσονος και Σωσιπάτρου'').
+
[[Image:Jasonsosipater.jpg|thumb|230px|Οι Άγιοι Ιάσωνας και Σωσίπατρος]]
 +
Οι '''Άγιοι Σωσίπατρος''' και '''Ιάσωνας''' είναι άγιοι της [[Ορθόδοξη Εκκλησία|Ορθοδόξου Εκκλησίας]] και [[Επίσκοπος|επίσκοποι]] ''Ικονίου'' και ''Ταρσού'' αντίστοιχα. Ο ''Σωσίπατρος'' ήταν μαθητής του [[Απόστολος Ανδρέας|Αποστόλου Ανδρέα]] και σύμφωνα με την παράδοση γεννήθηκε και έζησε τα παιδικά του χρόνια στην ''Πάτρα'', όπου και ασπάστηκε τον χριστιανισμό από τον ίδιο. Ο ''Άγιος Ιάσωνας'' έζησε και μεγάλωσε στην Ταρσό.
  
{{πηγές}}
+
Ο Σωσίπατρος πιθανολογείται πως είναι το άτομο που αναφέρεται με την ίδια ονομασία στην Επιστολή [[Προς Ρωμαίους]] του [[Απόστολος Παύλος|Αποστόλου Παύλου]]<ref>Ρωμ. ιστ΄ 21</ref>, όπου και προσκλήθηκε στη ''Ρώμη'' από τον ίδιο και μάλιστα χειροτονήθηκε από αυτόν. Εκεί συνδέθηκε με τον ''Άγιο Ιάσωνα'', που σύμφωνα με τον [[Ιωάννης ο Χρυσόστομος|Ιωάννη το Χρυσόστομο]]<ref>Ομιλία Προς Ρωμαίους, 32</ref> είναι ο άνθρωπος που αναφέρεται στις Πράξεις των Αποστόλων<ref>17:5-9</ref>. Μαζί κήρυξαν το μήνυμα του [[Ευαγγέλιο|Ευαγγελίου]] και σε αυτή την πορεία τους, κατέληξαν στο νησί της Κέρκυρας που έκτισαν και ένα ναό αφιερωμένο στον [[Στέφανος ο πρωτομάρτυρας|Άγιο Στέφανο]].
 +
 
 +
Μαθαίνοντας τα γεγονότα ο βασιλιάς του νησιού, που ήταν εθνικός, τους φυλάκισε. Στη φυλακή, επτά κρατούμενοι ληστές έγιναν χάρη στους δυο αγίους χριστιανοί, ενώ αργότερα έγινε χριστιανός και ο δεσμοφύλακάς τους, ο ''Αντώνιος''. Η κόρη μάλιστα του βασιλιά μαθαίνοντας πως εθνικοί προσελκύονταν στον χριστιανισμό και πως έδινα τη ζωή τους για το ''Χριστό'', βαπτίστηκε χριστιανή και παρέδωσε την περιουσία της στους φτωχούς του νησιού. Ο βασιλιάς του νησιού τότε εξεμάνη και αφού απέτυχε να πείσει την κόρη του να εγκαταλείψει τον χριστιανισμό απηύθυνε απειλές εναντίον του Αγίων. Μάλιστα έβαλε την κόρη του στη φυλακή ανάμεσα σε κακοποιούς ώστε να φοβηθεί και να αλλαξοπιστήσει. Λέγεται μάλιστα πως όταν ο ''Ληστής Μαρίνος'', όπου αργότερα έγινε Άγιος, πλησίασε τη φυλακή που βρισκόταν μέσα η ''Αγία Κέρκυρα'', μια αρκούδα του επιτέθηκε με αποτέλεσμα να τον τραυματίσει σοβαρά. Η Αγία Κέρκυρα όμως θεράπευσε τις πληγές του. Μετά από αυτά τα συμβάντα ο κυβερνήτης εξαπέλυσε διωγμό στο νησί κατά των χριστιανών, με ιδιαίτερη έμφαση στην ανεύρεση και θανάτωση των δύο Αγίων. Έτσι συνέλαβε τους δύο αγίους τους και αρχικά θέλησε να τους βασανίσει μέσα σε καυτή πίσσα, όπου έκπληκτος είδε να μην παθαίνουν τίποτα. Αυτό το μεγάλο σημείο ήταν που τελικά έπεισε τον κυβερνήτη για την αλήθεια του Χριστιανισμού και αναφωνώντας ''"Ω, Θεέ του Σωσιπάτρου και του Ιάσωνα, ελέησέ με"'', μετανόησε και βαπτίστηκε χριστιανός. Ο ίδιος ονομάστηκε Σεβαστιανός, ενώ οι Άγιοι συνέχισαν το έργο τους μέχρι τη θάνατό τους, σε μεγάλη ηλικία.
 +
 
 +
Ο ''Άγιος Σωσίπατρος'' επίσης θεωρείται ένας από τους 70 Αποστόλους. Από την [[Ορθόδοξη Εκκλησία]] η μνήμη τους εορτάζεται στις [[Πρότυπο:29 Απρίλιος|29 Απριλίου]], ενώ του Αγίου Σωσιπάτρου στις [[Πρότυπο:10 Νοέμβριος|10 Νοέμβρη]].
 +
 
 +
== Υποσημειώσεις ==
 +
 
 +
<div style="font-size:85%; -moz-column-count:2; column-count:2;"><references /></div>
 +
 
 +
==Βιβλιογραφία==
 +
 
 +
* Εγκυκλοπαίδεια Γιοβάνη, λήμμα «''Σωσίπατρος''»
 +
* [http://ocafs.oca.org/FeastSaintsViewer.asp?FSID=101216 Ορθόδοξη Εκκλησία της Αμερικής]
  
 
[[Κατηγορία:Άγιοι]]
 
[[Κατηγορία:Άγιοι]]
 
[[Κατηγορία:Επίσκοποι]]
 
[[Κατηγορία:Επίσκοποι]]
 +
[[κατηγορία:70 Απόστολοι|Σ]]
 +
[[Κατηγορία:1ος αιώνας|Σ]]
  
 
[[en:Apostle Sosipater]]
 
[[en:Apostle Sosipater]]
 
[[ro:Apostolul Sosipatru]]
 
[[ro:Apostolul Sosipatru]]

Τελευταία αναθεώρηση της 15:37, 27 Μαρτίου 2010

Οι Άγιοι Ιάσωνας και Σωσίπατρος

Οι Άγιοι Σωσίπατρος και Ιάσωνας είναι άγιοι της Ορθοδόξου Εκκλησίας και επίσκοποι Ικονίου και Ταρσού αντίστοιχα. Ο Σωσίπατρος ήταν μαθητής του Αποστόλου Ανδρέα και σύμφωνα με την παράδοση γεννήθηκε και έζησε τα παιδικά του χρόνια στην Πάτρα, όπου και ασπάστηκε τον χριστιανισμό από τον ίδιο. Ο Άγιος Ιάσωνας έζησε και μεγάλωσε στην Ταρσό.

Ο Σωσίπατρος πιθανολογείται πως είναι το άτομο που αναφέρεται με την ίδια ονομασία στην Επιστολή Προς Ρωμαίους του Αποστόλου Παύλου[1], όπου και προσκλήθηκε στη Ρώμη από τον ίδιο και μάλιστα χειροτονήθηκε από αυτόν. Εκεί συνδέθηκε με τον Άγιο Ιάσωνα, που σύμφωνα με τον Ιωάννη το Χρυσόστομο[2] είναι ο άνθρωπος που αναφέρεται στις Πράξεις των Αποστόλων[3]. Μαζί κήρυξαν το μήνυμα του Ευαγγελίου και σε αυτή την πορεία τους, κατέληξαν στο νησί της Κέρκυρας που έκτισαν και ένα ναό αφιερωμένο στον Άγιο Στέφανο.

Μαθαίνοντας τα γεγονότα ο βασιλιάς του νησιού, που ήταν εθνικός, τους φυλάκισε. Στη φυλακή, επτά κρατούμενοι ληστές έγιναν χάρη στους δυο αγίους χριστιανοί, ενώ αργότερα έγινε χριστιανός και ο δεσμοφύλακάς τους, ο Αντώνιος. Η κόρη μάλιστα του βασιλιά μαθαίνοντας πως εθνικοί προσελκύονταν στον χριστιανισμό και πως έδινα τη ζωή τους για το Χριστό, βαπτίστηκε χριστιανή και παρέδωσε την περιουσία της στους φτωχούς του νησιού. Ο βασιλιάς του νησιού τότε εξεμάνη και αφού απέτυχε να πείσει την κόρη του να εγκαταλείψει τον χριστιανισμό απηύθυνε απειλές εναντίον του Αγίων. Μάλιστα έβαλε την κόρη του στη φυλακή ανάμεσα σε κακοποιούς ώστε να φοβηθεί και να αλλαξοπιστήσει. Λέγεται μάλιστα πως όταν ο Ληστής Μαρίνος, όπου αργότερα έγινε Άγιος, πλησίασε τη φυλακή που βρισκόταν μέσα η Αγία Κέρκυρα, μια αρκούδα του επιτέθηκε με αποτέλεσμα να τον τραυματίσει σοβαρά. Η Αγία Κέρκυρα όμως θεράπευσε τις πληγές του. Μετά από αυτά τα συμβάντα ο κυβερνήτης εξαπέλυσε διωγμό στο νησί κατά των χριστιανών, με ιδιαίτερη έμφαση στην ανεύρεση και θανάτωση των δύο Αγίων. Έτσι συνέλαβε τους δύο αγίους τους και αρχικά θέλησε να τους βασανίσει μέσα σε καυτή πίσσα, όπου έκπληκτος είδε να μην παθαίνουν τίποτα. Αυτό το μεγάλο σημείο ήταν που τελικά έπεισε τον κυβερνήτη για την αλήθεια του Χριστιανισμού και αναφωνώντας "Ω, Θεέ του Σωσιπάτρου και του Ιάσωνα, ελέησέ με", μετανόησε και βαπτίστηκε χριστιανός. Ο ίδιος ονομάστηκε Σεβαστιανός, ενώ οι Άγιοι συνέχισαν το έργο τους μέχρι τη θάνατό τους, σε μεγάλη ηλικία.

Ο Άγιος Σωσίπατρος επίσης θεωρείται ένας από τους 70 Αποστόλους. Από την Ορθόδοξη Εκκλησία η μνήμη τους εορτάζεται στις 29 Απριλίου, ενώ του Αγίου Σωσιπάτρου στις 10 Νοέμβρη.

Υποσημειώσεις

  1. Ρωμ. ιστ΄ 21
  2. Ομιλία Προς Ρωμαίους, 32
  3. 17:5-9

Βιβλιογραφία