Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Σπυρίδων Τριμυθούντος"

Από OrthodoxWiki
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση
μ
 
(4 ενδιάμεσες εκδόσεις από ένα χρήστη δεν εμφανίζονται)
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
 
[[Image:Spyridon.jpg|thumb|right|Ο Άγιος Σπυρίδωνας]]
 
[[Image:Spyridon.jpg|thumb|right|Ο Άγιος Σπυρίδωνας]]
Ο Άγιος Σπυρίδωνας είναι [[Άγιος]] της [[Ορθόδοξη Εκκλησία|Ορθόδοξης Εκκλησίας]], που διετέλεσε [[επίσκοπος]] Τριμυθούντος της [[Εκκλησία της Κύπρου|Κύπρου]] κατά 4ο αιώνα.
+
Ο Άγιος Σπυρίδωνας είναι [[Άγιος]] της [[Ορθόδοξη Εκκλησία|Ορθόδοξης Εκκλησίας]], που διετέλεσε [[επίσκοπος]] Τριμυθούντος της [[Εκκλησία της Κύπρου|Κύπρου]] κατά 4ο αιώνα.  
  
Γεννήθηκε από εύπορη οικογένεια βοσκών περί το 270. Παρότι έλαβε σημαντική μόρφωση ο ίδιος εξάσκησε το επάγγελμα του βοσκού, στην πατρίδα του την Κύπρο. Από μικρή ηλικία οι γονείς του τον μύησαν στα χριστιανικά ιδεώδη, με αποτέλεσμα να διαπράττει σημαντικό φιλανθρωπικό έργο βοηθώντας χήρες. Ο Σπυρίδωνας παντρεύτηκε μία ευσεβή γυναίκα με την οποία απέκτησαν και μία κόρη, την Ειρήνη. Η σύζυγός του όμως πέθανε με αποτέλεσμα ο ίδιος να αφοσιωθεί στην εκκλησία και τη διδαχή του θείου Λόγου. Έτσι και εισήχθη στο κλήρο, γινόμενος αρχικά [[διάκονος]] και εν συνεχεία [[ιερέας]]. Όταν η επισκοπή Τριμυθούντος χήρεψε, [[κλήρος]] και λαός δια βοής τον ανέδειξαν σε επίσκοπο.
+
Γεννήθηκε από εύπορη οικογένεια βοσκών περί το 270. Παρότι έλαβε ικανή μόρφωση ο ίδιος εξάσκησε το επάγγελμα του βοσκού και του γεωργού, στην πατρίδα του την Κύπρο. Από μικρή ηλικία οι γονείς του τον μύησαν στα χριστιανικά ιδεώδη, με αποτέλεσμα να διαπράττει σημαντικό φιλανθρωπικό έργο βοηθώντας χήρες. Αργότερα ο Σπυρίδωνας παντρεύτηκε μία ευσεβή γυναίκα με την οποία απέκτησαν και μία κόρη, την Ειρήνη. Η σύζυγός του όμως πέθανε με αποτέλεσμα ο ίδιος να αφοσιωθεί στην εκκλησία και τη διδαχή του θείου Λόγου. Έτσι και εισήχθη στο κλήρο, γινόμενος αρχικά [[διάκονος]] και εν συνεχεία [[ιερέας]]. Όταν η επισκοπή Τριμυθούντος<ref>Η Τριμυθούντα ήταν μία αρχαία μικρή πόλη. Σήμερα ονομάζεται Τριμυθουσιά ή Τρεμετουσιά</ref> χήρεψε, [[κλήρος]] και λαός δια βοής τον ανέδειξαν σε επίσκοπο. Προφανώς η άνοδος στον επισκοπικό θώκο έγινε πριν 325, οπότε και έλαβε μέρος στην Ά Οικουμενική Σύνοδο, όπως προκύπτει από τις μαρτυρίες και τα ιστορικά ντοκουμέντα<ref>Π. Λέκκος, Ο Άγιος Σπυρίδωνας, σελ. 3-4</ref>.
  
Από τη θέση αυτή έπραξε σπουδαίο και σημαντικό έργο, πραγματοποιώντας μέχρι και θαύματα, εξου και αποκλήθηκε θαυματουργός. Η φήμη του μάλιστα τον οδήγησε να λάβει μέρος και στην [[Α΄ Οικουμενική Σύνοδος|Α΄ Οικουμενική Σύνοδο]]. Σύμφωνα μάλιστα με την παράδοση κατατρόπωσε τον [[Άρειος|Άρειο]] όταν συνέτριψε στο χέρι του ένα κεραμίδι, δεικνύοντας το τρισυπόστατο της [[Αγία Τριάδα|Αγίας Τριάδος]]<ref>Σηκώθηκε εν μέσω των συνέδρων κρατώντας ένα κεραμίδι στο αριστερό του χέρι. Αφού πραγματοποίησε το σημείο του σταυρού με το δεξί του, το συνέτριψε. Έτσι όταν είπε ''"Εις τον όνομα του Πατρός"'', ανήλθε προς τα άνω φωτιά. Όταν ανέφερε ''"και του Υιού"'', έρευσε νερό προς τα κάτω και τελειώνοντας ανέφερε ''"και του Αγίου Πνεύματος"'', δεικνύοντας το χώμα το οποίο είχε μείνει στην παλάμη του</ref>. Εκοιμήθη στις [[Πρότυπο:12 Δεκέμβριος|12 Δεκεμβρίου]] του 350. Το λείψανό μετά την εκταφή παρέμεινε ακέραιο. Έτσι μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη στο ναό των Αγίων Αποστόλων. Μετά την Άλωση της Πόλης ο ιερέας Γεώργιος Καλοχαιρέτος, το μετέφερε στην Πάργα της Ηπείρου και από εκεί το 1456 στην Κέρκυρα, όπου φυλάσσεται μέχρι και σήμερα στο Ναό του Αγίου Σπυρίδωνος<ref>Χ. Τσολακίδης, Αγιολόγιο..., σελ. 1101</ref>.
+
Από τη θέση αυτή έπραξε σπουδαίο και σημαντικό έργο, πραγματοποιώντας μέχρι και θαύματα, εξου και αποκλήθηκε θαυματουργός. Η φήμη του δε, τον οδήγησε να λάβει μέρος και στην [[Α΄ Οικουμενική Σύνοδος|Α΄ Οικουμενική Σύνοδο]]. Σύμφωνα μάλιστα με την παράδοση κατατρόπωσε τον [[Άρειος|Άρειο]] όταν συνέτριψε στο χέρι του ένα κεραμίδι, δεικνύοντας το τρισυπόστατο της [[Αγία Τριάδα|Αγίας Τριάδος]]<ref>Σηκώθηκε εν μέσω των συνέδρων κρατώντας ένα κεραμίδι στο αριστερό του χέρι. Αφού πραγματοποίησε το σημείο του σταυρού με το δεξί του, το συνέτριψε. Έτσι όταν είπε ''"Εις τον όνομα του Πατρός"'', ανήλθε προς τα άνω φωτιά. Όταν ανέφερε ''"και του Υιού"'', έρευσε νερό προς τα κάτω και τελειώνοντας ανέφερε ''"και του Αγίου Πνεύματος"'', δεικνύοντας το χώμα το οποίο είχε μείνει στην παλάμη του</ref>. Ως επίσκοπος επίσης συμμετείχε και στη Σύνοδο της Σαρδικής (Σόφια) το 342-343, όπως μας πληροφορούν τα πρακτικά της<ref>Π. Λέκκος, ενθ.αν., σελ. 14</ref>. Κατά το διωγμό του Μαξιμίνου (308-311) ο Σπυρίδωνας συνελήφθη και εξορίστηκε στην Κιλικία, όπου υπέμεινε σοβαρές κακουχίες. Επέστρεψε στην Κύπρο το 313 μετά την υπογραφή του διατάγματος των Μεδιολάνων.
 +
 
 +
Εκοιμήθη στις [[Πρότυπο:12 Δεκέμβριος|12 Δεκεμβρίου]] του 348. Το λείψανό μετά την εκταφή παρέμεινε ακέραιο. Κατά τον 7ο αιώνα μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη στο ναό των Αγίων Αποστόλων. Μετά την Άλωση της Πόλης ο ιερέας Γρηγόριος Πολύευκτος, το μετέφερε στην Πάργα της Ηπείρου και από εκεί το 1456 μεταφέρθηκε από το Γεώργιο Καλοχαιρέτη στην Κέρκυρα, όπου φυλάσσεται μέχρι και σήμερα στο Ναό του Αγίου Σπυρίδωνος<ref>Χ. Τσολακίδης, Αγιολόγιο..., σελ. 1101</ref>. Σήμερα είναι ο πολιούχος της Κέρκυρας.
  
 
==Υποσημειώσεις==
 
==Υποσημειώσεις==
Γραμμή 17: Γραμμή 19:
 
[[κατηγορία:Άγιοι|Σ]]
 
[[κατηγορία:Άγιοι|Σ]]
 
[[κατηγορία:Μάρτυρες|Σ]]
 
[[κατηγορία:Μάρτυρες|Σ]]
 +
[[Κατηγορία:4ος αιώνας|Σ]]
 +
 +
[[en:Spyridon of Trimythous]]
 +
[[pt:Espiridião de Trimitous]]
 +
[[fr:Spyridon de Trimythonte]]
 +
[[ro:Spiridon al Trimitundei]]

Τελευταία αναθεώρηση της 17:56, 17 Νοεμβρίου 2022

Ο Άγιος Σπυρίδωνας

Ο Άγιος Σπυρίδωνας είναι Άγιος της Ορθόδοξης Εκκλησίας, που διετέλεσε επίσκοπος Τριμυθούντος της Κύπρου κατά 4ο αιώνα.

Γεννήθηκε από εύπορη οικογένεια βοσκών περί το 270. Παρότι έλαβε ικανή μόρφωση ο ίδιος εξάσκησε το επάγγελμα του βοσκού και του γεωργού, στην πατρίδα του την Κύπρο. Από μικρή ηλικία οι γονείς του τον μύησαν στα χριστιανικά ιδεώδη, με αποτέλεσμα να διαπράττει σημαντικό φιλανθρωπικό έργο βοηθώντας χήρες. Αργότερα ο Σπυρίδωνας παντρεύτηκε μία ευσεβή γυναίκα με την οποία απέκτησαν και μία κόρη, την Ειρήνη. Η σύζυγός του όμως πέθανε με αποτέλεσμα ο ίδιος να αφοσιωθεί στην εκκλησία και τη διδαχή του θείου Λόγου. Έτσι και εισήχθη στο κλήρο, γινόμενος αρχικά διάκονος και εν συνεχεία ιερέας. Όταν η επισκοπή Τριμυθούντος[1] χήρεψε, κλήρος και λαός δια βοής τον ανέδειξαν σε επίσκοπο. Προφανώς η άνοδος στον επισκοπικό θώκο έγινε πριν 325, οπότε και έλαβε μέρος στην Ά Οικουμενική Σύνοδο, όπως προκύπτει από τις μαρτυρίες και τα ιστορικά ντοκουμέντα[2].

Από τη θέση αυτή έπραξε σπουδαίο και σημαντικό έργο, πραγματοποιώντας μέχρι και θαύματα, εξου και αποκλήθηκε θαυματουργός. Η φήμη του δε, τον οδήγησε να λάβει μέρος και στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο. Σύμφωνα μάλιστα με την παράδοση κατατρόπωσε τον Άρειο όταν συνέτριψε στο χέρι του ένα κεραμίδι, δεικνύοντας το τρισυπόστατο της Αγίας Τριάδος[3]. Ως επίσκοπος επίσης συμμετείχε και στη Σύνοδο της Σαρδικής (Σόφια) το 342-343, όπως μας πληροφορούν τα πρακτικά της[4]. Κατά το διωγμό του Μαξιμίνου (308-311) ο Σπυρίδωνας συνελήφθη και εξορίστηκε στην Κιλικία, όπου υπέμεινε σοβαρές κακουχίες. Επέστρεψε στην Κύπρο το 313 μετά την υπογραφή του διατάγματος των Μεδιολάνων.

Εκοιμήθη στις 12 Δεκεμβρίου του 348. Το λείψανό μετά την εκταφή παρέμεινε ακέραιο. Κατά τον 7ο αιώνα μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη στο ναό των Αγίων Αποστόλων. Μετά την Άλωση της Πόλης ο ιερέας Γρηγόριος Πολύευκτος, το μετέφερε στην Πάργα της Ηπείρου και από εκεί το 1456 μεταφέρθηκε από το Γεώργιο Καλοχαιρέτη στην Κέρκυρα, όπου φυλάσσεται μέχρι και σήμερα στο Ναό του Αγίου Σπυρίδωνος[5]. Σήμερα είναι ο πολιούχος της Κέρκυρας.

Υποσημειώσεις

  1. Η Τριμυθούντα ήταν μία αρχαία μικρή πόλη. Σήμερα ονομάζεται Τριμυθουσιά ή Τρεμετουσιά
  2. Π. Λέκκος, Ο Άγιος Σπυρίδωνας, σελ. 3-4
  3. Σηκώθηκε εν μέσω των συνέδρων κρατώντας ένα κεραμίδι στο αριστερό του χέρι. Αφού πραγματοποίησε το σημείο του σταυρού με το δεξί του, το συνέτριψε. Έτσι όταν είπε "Εις τον όνομα του Πατρός", ανήλθε προς τα άνω φωτιά. Όταν ανέφερε "και του Υιού", έρευσε νερό προς τα κάτω και τελειώνοντας ανέφερε "και του Αγίου Πνεύματος", δεικνύοντας το χώμα το οποίο είχε μείνει στην παλάμη του
  4. Π. Λέκκος, ενθ.αν., σελ. 14
  5. Χ. Τσολακίδης, Αγιολόγιο..., σελ. 1101

Πηγές

  • Ευαγγέλου Λέκκου, "Άγιος Σπυρίδων", Αποστολική Διακονία, Αθήνα.
  • Τσολακίδης Χρήστος, "Αγιολόγιο της Ορθοδοξίας", Χ.Δ. Τσολακίδης, Αθήνα 2001.