Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Πρότυπο:Featured"

Από OrthodoxWiki
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση
μ
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
 
<div style="float:left;margin-right:0.9em;">
 
<div style="float:left;margin-right:0.9em;">
[[Image:Theotokos Agia-Sofia.jpg|150px|right]]
+
[[Εικόνα:Leo.jpg|150px|right]]
«''Θεοτόκος''» και «''Παναγία''», «''Θεομήτωρ''» ή «''Μήτηρ Θεού''», «''Υπέραγνη Δέσποινα''» και «''αγία Μαρία η αειπάρθενος''», είναι μερικές από τις προσωνυμίες της ''Μαρίας'', της μητέρας του [[Χριστός|Ιησού Χριστού]], της ''"λαμπρότερης μορφής στo [[Αγιολογία|αγιολόγιο]] και εορτολόγιο της [[Ορθόδοξη Εκκλησία|Ορθόδοξης Καθολικής Εκκλησίας]]"''. Ο Ορθόδοξος κόσμος, ''"την τιμά ως το γλυκύτερο και υψηλότερο δημιούργημα τού Θεού, της οποίας τη δόξα τοποθετεί πιο πάνω από τη δόξα των αγγέλων, την ψάλλει ως «τιμιωτέραν των Χερουβίμ και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ»"'', αλλά και ως ''"θεία Πύλη και μήτηρ της όντως ζωής,...του μονογενούς Υιού του Θεού, ην διελθών...πάσιν ανθρώποις σωτηρίαν απειργάσατο"''. Η ευλάβεια προς το πρόσωπό της ''"δεν φαίνεται μόνο από την επίκληση της για βοήθεια και συμπαράσταση, αλλά και από το πλήθος των ναών και μονών που είναι αφιερωμένοι σ' αυτήν"'', ''"τις εικονογραφικές παραστάσεις"'', ''"τους εκκλησιαστικούς ύμνους"'' και τα ''"εγκωμιαστικά έργα"'' τα οποία έχουν γραφτεί προς τιμή της. Η τιμή προς τη ''Θεοτόκο'', ''"έχει τις ρίζες της στην αρχαιότατη παράδοση της Εκκλησίας"'', από την οποία προσαγορεύεται έτσι, επειδή έτεκε (=γέννησε) τον ενανθρωπήσαντα θείο Λόγο και Υιό του [[Θεός Πατήρ|Θεού]]. Γι αυτό ψάλλεται ως «''Κλίμαξ επουράνιος''», δια της οποίας ήρθε στη γη και σαρκώθηκε, ως τέλειος άνθρωπος ο [[Χριστός]]-Λόγος και έτσι, η ίδια, αφού ελεύθερα υπάκουσε στο θέλημα του Θεού και συνεργάστηκε, κατέστη η της «''προμήτορος Εύας το σφάλμα ανορθώσασα''».
+
'''Δ΄ Οικουμενική Σύνοδος''' ή '''Σύνοδος της Χαλκηδόνας''', αποκαλείται η [[Εκκλησιαστική Σύνοδος|εκκλησιαστική σύνοδος]] που διενεργήθηκε στο ομώνυμο προάστιο της Κωνσταντινούπολης, το 451. Συνεκλήθη από τους αυτοκράτορες ''Μαρκιανό'' και ''Πουλχερία'', προήδρευσαν οι παπικοί αντιπρόσωποι και ο ''Κωνσταντινουπόλεως Ανατόλιος'' και ως κύριο στόχο είχε «''την καταδίκη της αντιθέτου προς το [[νεστοριανισμός|νεστοριανισμό]] αιρέσεως του [[μονοφυσιτισμός|μονοφυσιτισμού]]''». Η ''Δ΄ Οικουμενική Σύνοδος'' μετά από μια ταραχώδη περίοδο ήρθε ως το αναγκαίο επιστέγασμα της διασφάλισης της καθολικής πλειοψηφίας του σώματος των μελών της εκκλησίας ως προς την απόρριψη κάθε μονοφυσιτικής ή ακραίας δυοφυσιτικής ορολογίας, την επικύρωση στην πίστη του [[Σύμβολο της Πίστεως|συμβόλου της Πίστεως]] τόσο της Νίκαιας, όσο και της [[Σύμβολο της Πίστης (Νίκαια-Κωνσταντινούπολη)|Νίκαιας-Κωνσταντινούπολης]], τη θέσπιση του διοικητικού καταστατικού κανόνα της ορθοδόξου εκκλησίας σύμφωνα με το λεγόμενο μητροπολιτικό σύστημα και την οριστική επίλυση του χριστολογικού ζητήματος, το οποίο για περισσότερο από 80 έτη βρέθηκε στο προσκήνιο της θεολογικής διαμάχης στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.
 
<noinclude>
 
<noinclude>
 
[[Category:Πρότυπα Αρχικής Σελίδας|Αξιόλογα]]</noinclude>
 
[[Category:Πρότυπα Αρχικής Σελίδας|Αξιόλογα]]</noinclude>
<div style="float:right; font-family:Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 80%; padding:0 .5em 0 2em">''[[Θεοτόκος|Περισσότερα]] &middot; [[Πρότυπο:Αξιόλογα άρθρα (Αρχείο)|Αρχείο]]''</div>
+
<div style="float:right; font-family:Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 80%; padding:0 .5em 0 2em">''[[Δ΄ Οικουμενική Σύνοδος|Περισσότερα]] &middot; [[Πρότυπο:Αξιόλογα άρθρα (Αρχείο)|Αρχείο]]''</div>
  
 
[[Κατηγορία:Αξιόλογα Άρθρα]]
 
[[Κατηγορία:Αξιόλογα Άρθρα]]

Αναθεώρηση της 15:46, 4 Σεπτεμβρίου 2010

Leo.jpg

Δ΄ Οικουμενική Σύνοδος ή Σύνοδος της Χαλκηδόνας, αποκαλείται η εκκλησιαστική σύνοδος που διενεργήθηκε στο ομώνυμο προάστιο της Κωνσταντινούπολης, το 451. Συνεκλήθη από τους αυτοκράτορες Μαρκιανό και Πουλχερία, προήδρευσαν οι παπικοί αντιπρόσωποι και ο Κωνσταντινουπόλεως Ανατόλιος και ως κύριο στόχο είχε «την καταδίκη της αντιθέτου προς το νεστοριανισμό αιρέσεως του μονοφυσιτισμού». Η Δ΄ Οικουμενική Σύνοδος μετά από μια ταραχώδη περίοδο ήρθε ως το αναγκαίο επιστέγασμα της διασφάλισης της καθολικής πλειοψηφίας του σώματος των μελών της εκκλησίας ως προς την απόρριψη κάθε μονοφυσιτικής ή ακραίας δυοφυσιτικής ορολογίας, την επικύρωση στην πίστη του συμβόλου της Πίστεως τόσο της Νίκαιας, όσο και της Νίκαιας-Κωνσταντινούπολης, τη θέσπιση του διοικητικού καταστατικού κανόνα της ορθοδόξου εκκλησίας σύμφωνα με το λεγόμενο μητροπολιτικό σύστημα και την οριστική επίλυση του χριστολογικού ζητήματος, το οποίο για περισσότερο από 80 έτη βρέθηκε στο προσκήνιο της θεολογικής διαμάχης στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.