Οι Μασωρίτες ήταν λόγιοι Ιουδαίοι που έδρασαν ως συνεχιστές των κύκλων των Σωφερίμ (γραμματέων) με σκοπό την διατήρηση του άθικτου των ιερών κειμένων της Παλαιάς Διαθήκης (της εξωτερικής μορφής και όχι τόσο της ερμηνείας). Ασχολήθηκαν με την προφορά του κειμένου, που ως γνωστόν έχει μόνο σύμφωνα, και με την ακρίβεια της γραφής, διενεργώντας πολλούς στατιστικούς ελέγχους, όπως αρίθμηση στίχων, λέξεων, γραμμάτων κ.ά. Η παράλληλη εργασία μασωριτικών σχολών, δημιούργησε κατά τον 10ο αιώνα μ.Χ. άμιλλα ανάμεσα σε δύο μορφές κειμένου, που τελικά οδηγήθηκαν σε αμοιβαία εξομοίωση κατά τον 14ο αιώνα δίνοντας το οριστικό παραδεδεγμένο κείμενο. (Χαστούπης Π. Αθανάσιος, «Εισαγωγή εις την Παλαιάν Διαθήκην», εκδ. Πανεπιστημίου Αθηνών, 1986, σελ. 571-578)