Πρότυπο:Θ

Από OrthodoxWiki
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Θα

Θαβώρ

Θαβώρ ονομάζεται βουνό της Γαλιλαίας, πέντε μίλια ανατολικά της Ναζαρέτ και δώδεκα μίλια δυτικά από τη νότια άκρη της λίμνης της Τιβεριάδας. Στο βουνό αυτό, σύμφωνα με την παράδοση, έγινε η Μεταμόρφωση του Κυρίου Ιησού Χριστού.
Θαβώρ», Μουστάκης Βασίλειος, Λεξικό της Αγίας Γραφής, Αθήναι 1955, σελ. 71)

Θε

Θεολογούμενα

Θεολογούμενα αποκαλούνται οι θεολογικές απόψεις Πατέρων ή Θεολόγων επί θεμάτων για τα οποία δεν έχει αποφανθεί οριστικά η Εκκλησία.
(Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος-Λαρούς-Μπριτάνικα, τ. 27, σ. 399)


Θεομητορικές εορτές

Θεομητορικές εορτές ονομάζονται οι εορτές που έχουν θεσπιστεί από την Εκκλησία προς τιμήν της Θεοτόκου. Οι σημαντικότερες από αυτές είναι γεγονότα που αναφέρονται στην Καινή Διαθήκη ή σε διηγήσεις των Αποκρύφων. Οι Προτεστάντες έχουν καταργήσει όλες τις θεομητορικές εορτές.
(Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος-Λαρούς-Μπριτάνικα, τ. 27, σ. 399)


Θεοπασχητισμός

Ο Θεοπασχητισμός αποτελεί διδασκαλία των Μονοφυσιτών, η οποία εκφράστηκε από τον Πέτρο Γναφέα ο οποίος χρησιμοποιούσε την έκφραση «Ο θεός εσταυρώθη» και δήλωνε έτσι, ότι κατά τη σταύρωση, έπαθε και η Θεϊκή φύση του Ιησού Χριστού.
(Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος-Λαρούς-Μπριτάνικα, τ. 27, σ. 399)

Θη

Θηκαράς

Προσευχητάριο που αποτελείται από ύμνους που συνέλεξε ο μοναχός Ιωάννης Θηκαράς. Εκδόθηκε πρώτη φορά το 1638 από τον μοναχό Αγάπιο Λάνδο, με τον τίτλο «Συνταγμάτιον ύμνων προς την Αγίαν και Ζωαρχικήν Τριάδα».
(Νίκου Πλατή, «Αθωνικό Λεξικό», Άγκυρα, Αθήνα 2000)

Θω

Θωμισμός

(1) Το δογματικό-θεολογικό σύστημα που βασίζεται στην ιδέα του Θωμά του Ακινάτη ότι είναι δυνατόν να αποδειχτεί ή ακόμη και να προσεγγιστεί η Χριστιανική αλήθεια εκκινώντας από αριστοτελικούς συλλογισμούς. Δηλαδή θεωρούσε ότι ο άνθρωπος μπορούσε με αυστηρά λογικά-ανθρώπινα κριτήρια να φτάσει κανείς στη αποκάλυψη. Παράλληλα ο όρος δηλώνει το σχολαστικό σύστημα Θεολογίας που κυριάρχησε στις Δυτικοευρωπαϊκές Θεολογικές Σχολές από τον 13ο αιώνα.
(2) Το σύνολο του δογματικού και ερμηνευτικού έργου του Θωμά του Ακινάτη και των αμέσων μαθητών-σχολιαστών του.
(Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος-Λαρούς-Μπριτάνικα, τ. 28, σ. 328-329)