Ελεγκτές, renameuser, Διαχειριστές
4.720
επεξεργασίες
Αλλαγές
καμία σύνοψη επεξεργασίας
<div lang="grc" class="polytonic" style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">
* ...η [[Ορθόδοξη Εκκλησία]], σύμφωνα με το δογματικού περιεχομένου κείμενο που είναι γνωστό ως [[Συνοδικόν της Ορθοδοξίας]] και τη διδασκαλία των [[Πατρολογία|Πατέρων]], απορρίπτει κάθε αλλοίωση της ορθόδοξης πίστης η οποία μπορεί να προέλθει από την αποδοχή του θρησκευτικού περιεχομένου της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας ως αληθούς (όπως σημείωνε ο ''"ως αληθέσι πιστεύουσι"Π. Χατζηδάκης''(Περί της ενότητος της ελληνικής γλώσσης, Επιστημονική Επετηρίς Πανεπιστημίου Αθηνών 5 1908-9, 47-151, 141); Ταυτόχρονα, από τις 4.900 λέξεις της Κ.Δ., 2.280 χρησιμοποιούνται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο από τους σύγχρονους Ελληνες, 2.200 σχεδόν με το τον ίδιο κείμενοτρόπο, αποδέχεται σαφώς τη χρήση της φιλοσοφίας και τη μελέτη της ως μέρος της παιδείας των χριστιανών 400 λέξεις (''"δια παίδευσιν"''δηλαδή το 10%) ή ως επιστημονική γνώσηείναι ακατανόητες, επειδή είτε ήταν ξενικές λέξεις, είτε αναφέρονταν σε πράγματα και καταστάσεις άσχετες με την σημερινή πραγματικότητα, είτε επειδή είχαν επίσης και τότε περιπέσει σε σχετική αχρηστία; Σύμφωνα με άλλους ερευνητές η Κ.Δ. χρησιμοποιεί 5.439 Λέξεις και συνολικά εμπεριέχει 137.328.<br><small>(Μεταλληνός ΔΔεσπότης Σ. ΓεώργιοςΣωτήριος, ''Παγανιστικός Ελληνισμός ή Ελληνορθοδοξία;Ο Κώδικας των Ευαγγελίων'', 3η έκδ., ΑρμόςΆθως, 2003Αθήνα 2007, σελ. 11392-12093)</small>
* ...οι [[Πατρολογία|Πατέρες]] της [[Ορθόδοξη Εκκλησία|Ορθόδοξης Εκκλησίας]] χρησιμοποίησαν επί μέρους θέματα ύστερα από την ανακάλυψη και μελέτη αρχαίων παπύρων και την ορολογία επιγραφών της ελληνικής φιλοσοφίας ώστε να εκφράσουν μια εξ ολοκλήρου καινούργια εμπειρία, μεταβάλλοντας ταυτόχρονα την ουσία των θεμάτων αυτώνελληνιστικής εποχής (πρώτα από τον ''Α. Deissmann'') έχει πλέον σήμερα γίνει συνείδηση, ότι η γλώσσα της Κ.Δ. είναι δημώδης και μεταμορφώνοντας την ελληνική σκέψηλαϊκή; Γι' αυτό τον λόγο ο χριστιανισμός έγινε αντιληπτός σαν κάτι ξένο Είναι πολύ σημαντικό το γεγονός ότι σε μιά εποχή έντονου αττικισμού και το χριστιανικό ευαγγέλιο ήταν "μωρία" για το περιβάλλον εκείνο (''Α΄ Κορπροσπάθειας απομίμησης αρχαίων προτύπων, οι συγγραφείς της Κ.Δ. 1έγραψαν όχι στην αρχαΐζουσα γλώσσα των φιλολόγων και φιλοσόφων αλλά στη γλώσσα που μιλούσε και μπορούσε να καταλάβει ο λαός,23με άλλα λόγια στη 'δημοτική')της εποχής.<br><small>(Μπέγζος ΜάριοςΚαραβιδόπουλος Δ. Ιωάννης, ''Διόνυσος και ΔιονύσιοςΕισαγωγή Στην Καινή Διαθήκη'', Ελληνικά Γράμματα2η έκδ., Πουρναράς, Αθήνα 2000Θεσσαλονίκη 1998, σελ. 18122-19123)</small>
* ...οι απόψεις που εκφράζονται από τους το κύριο σώμα της [[προτεσταντισμόςΣυνοπτικά Ευαγγέλια|προτεστάντεςΣυνοπτικής παραδόσεως]], ότι η [[μεταρρύθμιση]] δηλ. τα λόγια του Κυρίου και οι διηγήσεις για τα έργα του 16ου αιώνα αποτελεί επιστροφή , κυκλοφορούσαν στην αρχική μορφή τους στην χριστιανική αυθεντικότητα η οποία είχε δήθεν αλλοιωθεί από αραμαϊκή, την φιλοσοφίασυριακή δηλ. διάλεκτο της Παλαιστίνης, προέρχονται από τον Γερμανό προτεστάντη ιστορικό ''Άντολφ φον Χάρνακ'' (1851-1930)και επομένως ενωρίς μεταφράσθηκαν στην ελληνική; Στην πραγματικότηταΣήμερα πάντως θεωρείται βέβαιο, οι ότι κανένα από τα [[ΠατρολογίαΕυαγγέλιο|ΠατέρεςΕυαγγέλια]] σχετικοποίησαν κάθε φιλοσοφική αυθεντία με τον εκλεκτισμό τουςδεν είναι μετάφραση από κάποιο αραμαϊκό πρωτότυπο. Επίσης, και προτάσσοντας απέναντι σε κάθε στοχασμόοι συγγραφείς της ΚΔ, το βίωμα της εκκλησιαστικής ζωής αν και τις εμπειρίες της αποκάλυψης του Θεούήσαν σχεδόν όλοι Ιουδαίοι, χρησιμοποίησαν όμως συνέγραψαν τα έργα τους μόνο στην έκφρασή τους μεθοδολογία από τη φιλοσοφία και την ελληνική γλώσσα ως όργανο επικοινωνίας.<br><small>(Μπέγζος ΜάριοςΠαναγόπουλος Ιωάννης, ''Διόνυσος και ΔιονύσιοςΕισαγωγή στην Καινή Διαθήκη'', Ελληνικά ΓράμματαΑκρίτας, Αθήνα 20001994, σελ. 19.122-123.12742)</small>
* ...o φιλόσοφος μπορεί να διανοείται και να στοχάζεται ανεξάρτητα προς τη σκέψη των προγενεστέρων στα χρόνια τουΙησού, χωρίς να δεσμεύεται από τις απαντήσεις των άλλων φιλοσόφωνσ' όλη την αυτοκρατορία επικρατούσε η ελληνική και ότι αυτήν μιλούσαν και στην Παλαιστίνη παράλληλα με την αραμαϊκή, ενώ ιδίως οι [[Πατρολογία|Πατέρες]] της Εκκλησίας δεν εργάζονται ποτέ ερήμην του πνευματικού πλούτου της Εκκλησίαςελληνιστές Ιουδαίοι; Ενώ ο φιλόσοφος μπορεί να κατασκευάζει μια εντελώς νέα ''οικοδομή''Έτσι, ο ''Πατήρ'' συνεχίζει την ανύψωση της ''οικοδομής'' που ήδη υπάρχει. Για το σκοπό αυτό, οι είναι δυνατό ορισμένες διδασκαλίες του [[ΠατρολογίαΧριστός|ΠατέρεςΙησού]] της Εκκλησίας, γνωρίζοντας το ''θύραθεν'' πνευματικό κλίμα, το χρησιμοποιούν αριστοτεχνικά για να εκφράσουν την αλήθεια τους.<br><small>ή συζητήσεις (Παπαδόπουλος Γόπως π. Στυλιανός, ''Πατρολογία'', τόμχ. Α΄, έκδ. 4η, Αθήνα 2000, σελ. 60.61.63η συζήτηση με τον Πιλάτο ή με την Συροφοινίκισσα)</small> * ..να έγιναν στην ελληνική.Το ότι η στήριξη ερευνητών σε επιμέρους φιλολογικές και γλωσσικές συγκρίσεις, δημιουργεί εσφαλμένες εντυπώσεις για δήθεν πλατωνικούς και πλατωνίζοντες πατέρες; Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του επιγραφή επάνω στο [[Διονύσιος ΑρεοπαγίτηςΣταυρός|Διονυσίου Αρεοπαγίτησταυρό]] ο οποίος καθορίζοντας την άρρηκτη ενότητα σώματος καί ψυχήςδιατυπώθηκε στα εβραϊκά, διδάσκει τον αγιασμό του σώματος, την ύπαρξη του ''όλου'' ανθρώπου λατινικά και την ολική σωτηρία ελληνικά (βλ. ''Περί της εκκλησιαστικής ιεραρχίας''Ιω 19, 20''PG'' 3,565 BC), πράγματα ανήκουστα για πλατωνικούς ή νεοπλατωνικούς φιλοσόφουςείναι ενδεικτικό της γλωσσικής πραγματικότητας στην περιοχή.<br><small>(Ματσούκας ΑΚαραβιδόπουλος Δ. ΝίκοςΙωάννης, ''Οικουμενική ΘεολογίαΕισαγωγή Στην Καινή Διαθήκη'' (ΦΘΒ #55), 2η έκδ., Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 20051998, σελ. 200-201121)</small>
<div style="float:right; font-family:Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 80%; padding:0 .5em 0 2em">''[[Πρότυπο:Γνωρίζεις ότι/Αρχείο|Αρχείο]]''</div>
[[Κατηγορία:Τρίβια]]
