Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Πρότυπο:Γνωρίζεις ότι"

Από OrthodoxWiki
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση
μ
 
(7 ενδιάμεσες εκδόσεις από 2 χρήστες δεν εμφανίζονται)
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
 
<div lang="grc" class="polytonic" style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">
 
<div lang="grc" class="polytonic" style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">
* ...ο [[Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός]] ίδρυσε, σύμφωνα με απολύτως αξιόπιστες πηγές, 10 Ελληνικά Σχολεία και περίπου 200 για κοινά γράμματα;<br><small>(Γιανναράς Χρήστος, ''Ορθοδοξία και Δύση στη Νεώτερη Ελλάδα'', Δόμος, Αθήνα 2003, σελ. 175)</small>
+
* ...όπως σημείωνε ο ''Π. Χατζηδάκης'' (Περί της ενότητος της ελληνικής γλώσσης, Επιστημονική Επετηρίς Πανεπιστημίου Αθηνών 5 1908-9, 47-151, 141), από τις 4.900 λέξεις της Κ.Δ., 2.280 χρησιμοποιούνται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο από τους σύγχρονους Ελληνες, 2.200 σχεδόν με τον ίδιο τρόπο, και 400 λέξεις (δηλαδή το 10%) είναι ακατανόητες, επειδή είτε ήταν ξενικές λέξεις, είτε αναφέρονταν σε πράγματα και καταστάσεις άσχετες με την σημερινή πραγματικότητα, είτε επειδή είχαν επίσης και τότε περιπέσει σε σχετική αχρηστία; Σύμφωνα με άλλους ερευνητές η Κ.Δ. χρησιμοποιεί 5.439 Λέξεις και συνολικά εμπεριέχει 137.328.<br><small>(Δεσπότης Σ. Σωτήριος, ''Ο Κώδικας των Ευαγγελίων'', Άθως, Αθήνα 2007, σελ. 92-93)</small>
  
* ...[[Ομολογητές]] ονομάζονται οι πιστοί εκείνοι που συνελήφθησαν, βασανίσθηκαν και ομολόγησαν την πίστη τους, αλλά εξαιτίας διαφόρων λόγων δεν υπέστησαν θάνατο; Οι ''Ομολογητές'' εφάρμοσαν πιστά τα λόγια του [[Χριστός|Χριστού]]: «''πας όστις ομολογήσει εν εμοί έμπροσθεν των ανθρώπων, ομολογήσω καγώ εν αυτώ έμπροσθεν του Πατρός μου του εν ουρανοίς''» (''Ματθ. 10, 32'').<br><small>(Παπαδόπουλος Αντώνιος, ''Αγιολογία'', τόμ. Ι - Θέματα γενικά, ειδικά και εορτολογίου, Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 1996, σελ. 114)</small>
+
* ...ύστερα από την ανακάλυψη και μελέτη αρχαίων παπύρων και επιγραφών της ελληνιστικής εποχής (πρώτα από τον ''Α. Deissmann'') έχει πλέον σήμερα γίνει συνείδηση, ότι η γλώσσα της Κ.Δ. είναι δημώδης και λαϊκή; Είναι πολύ σημαντικό το γεγονός ότι σε μιά εποχή έντονου αττικισμού και προσπάθειας απομίμησης αρχαίων προτύπων, οι συγγραφείς της Κ.Δ. έγραψαν όχι στην αρχαΐζουσα γλώσσα των φιλολόγων και φιλοσόφων αλλά στη γλώσσα που μιλούσε και μπορούσε να καταλάβει ο λαός, με άλλα λόγια στη 'δημοτική' της εποχής.<br><small>(Καραβιδόπουλος Δ. Ιωάννης, ''Εισαγωγή Στην Καινή Διαθήκη'', 2η έκδ., Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 1998, σελ. 122-123)</small>
  
* ...o φιλόσοφος μπορεί να διανοείται και να στοχάζεται ανεξάρτητα προς τη σκέψη των προγενεστέρων του, χωρίς να δεσμεύεται από τις απαντήσεις των άλλων φιλοσόφων, ενώ οι [[Πατρολογία|Πατέρες]] της Εκκλησίας δεν εργάζονται ποτέ ερήμην του πνευματικού πλούτου της Εκκλησίας; Ενώ ο φιλόσοφος μπορεί να κατασκευάζει μια εντελώς νέα ''οικοδομή'', ο ''Πατήρ'' συνεχίζει την ανύψωση της ''οικοδομής'' που ήδη υπάρχει. Για το σκοπό αυτό, οι [[Πατρολογία|Πατέρες]] της Εκκλησίας, γνωρίζοντας το ''θύραθεν'' πνευματικό κλίμα, το χρησιμοποιούν αριστοτεχνικά για να εκφράσουν την αλήθεια τους.<br><small>(Παπαδόπουλος Γ. Στυλιανός, ''Πατρολογία'', τόμ. Α΄, έκδ. 4η, Αθήνα 2000, σελ. 60.61.63)</small>
+
* ...το κύριο σώμα της [[Συνοπτικά Ευαγγέλια|Συνοπτικής παραδόσεως]], δηλ. τα λόγια του Κυρίου και οι διηγήσεις για τα έργα του, κυκλοφορούσαν στην αρχική μορφή τους στην αραμαϊκή, την συριακή δηλ. διάλεκτο της Παλαιστίνης, και επομένως ενωρίς μεταφράσθηκαν στην ελληνική; Σήμερα πάντως θεωρείται βέβαιο, ότι κανένα από τα [[Ευαγγέλιο|Ευαγγέλια]] δεν είναι μετάφραση από κάποιο αραμαϊκό πρωτότυπο. Επίσης, οι συγγραφείς της ΚΔ, αν και ήσαν σχεδόν όλοι Ιουδαίοι, όμως συνέγραψαν τα έργα τους μόνο στην ελληνική γλώσσα.<br><small>(Παναγόπουλος Ιωάννης, ''Εισαγωγή στην Καινή Διαθήκη'', Ακρίτας, Αθήνα 1994, σελ. 42)</small>
  
* ...μία [[Οικουμενικές Σύνοδοι|Οικουμενική Σύνοδος]] καθορίζει υπό την καθοδήγηση του [[Άγιο Πνεύμα|Αγίου Πνεύματος]] την δογματική διδασκαλία της Εκκλησίας στη βάση της [[Αγία Γραφή|Αγίας Γραφής]] και της [[Ιερά Παράδοση|Αποστολικής παραδόσεως]] και τη διατυπώνει σε σύμβολα ή όρους ή και [[Ιεροί Κανόνες|κανόνες]];<br><small>(Μπούμης Ι. Παναγιώτης, ''Κανονικόν Δίκαιον'', έκδ. 3η επηυξημένη, Γρηγόρης, Αθήνα 2002, σελ. 180)</small>
+
* ...στα χρόνια του Ιησού, σ' όλη την αυτοκρατορία επικρατούσε η ελληνική και ότι αυτήν μιλούσαν και στην Παλαιστίνη παράλληλα με την αραμαϊκή, ιδίως οι ελληνιστές Ιουδαίοι; Έτσι, είναι δυνατό ορισμένες διδασκαλίες του [[Χριστός|Ιησού]] ή συζητήσεις (όπως π.χ. η συζήτηση με τον Πιλάτο ή με την Συροφοινίκισσα) να έγιναν στην ελληνική. Το ότι η επιγραφή επάνω στο [[Σταυρός|σταυρό]] διατυπώθηκε στα εβραϊκά, λατινικά και ελληνικά (βλ. ''Ιω 19,20'') είναι ενδεικτικό της γλωσσικής πραγματικότητας στην περιοχή.<br><small>(Καραβιδόπουλος Δ. Ιωάννης, ''Εισαγωγή Στην Καινή Διαθήκη'', έκδ., Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 1998, σελ. 121)</small>
  
 
<div style="float:right; font-family:Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 80%; padding:0 .5em 0 2em">''[[Πρότυπο:Γνωρίζεις ότι/Αρχείο|Αρχείο]]''</div>
 
<div style="float:right; font-family:Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 80%; padding:0 .5em 0 2em">''[[Πρότυπο:Γνωρίζεις ότι/Αρχείο|Αρχείο]]''</div>
  
 
[[Κατηγορία:Τρίβια]]
 
[[Κατηγορία:Τρίβια]]

Τελευταία αναθεώρηση της 19:11, 3 Ιουνίου 2011

  • ...όπως σημείωνε ο Π. Χατζηδάκης (Περί της ενότητος της ελληνικής γλώσσης, Επιστημονική Επετηρίς Πανεπιστημίου Αθηνών 5 1908-9, 47-151, 141), από τις 4.900 λέξεις της Κ.Δ., 2.280 χρησιμοποιούνται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο από τους σύγχρονους Ελληνες, 2.200 σχεδόν με τον ίδιο τρόπο, και 400 λέξεις (δηλαδή το 10%) είναι ακατανόητες, επειδή είτε ήταν ξενικές λέξεις, είτε αναφέρονταν σε πράγματα και καταστάσεις άσχετες με την σημερινή πραγματικότητα, είτε επειδή είχαν επίσης και τότε περιπέσει σε σχετική αχρηστία; Σύμφωνα με άλλους ερευνητές η Κ.Δ. χρησιμοποιεί 5.439 Λέξεις και συνολικά εμπεριέχει 137.328.
    (Δεσπότης Σ. Σωτήριος, Ο Κώδικας των Ευαγγελίων, Άθως, Αθήνα 2007, σελ. 92-93)
  • ...ύστερα από την ανακάλυψη και μελέτη αρχαίων παπύρων και επιγραφών της ελληνιστικής εποχής (πρώτα από τον Α. Deissmann) έχει πλέον σήμερα γίνει συνείδηση, ότι η γλώσσα της Κ.Δ. είναι δημώδης και λαϊκή; Είναι πολύ σημαντικό το γεγονός ότι σε μιά εποχή έντονου αττικισμού και προσπάθειας απομίμησης αρχαίων προτύπων, οι συγγραφείς της Κ.Δ. έγραψαν όχι στην αρχαΐζουσα γλώσσα των φιλολόγων και φιλοσόφων αλλά στη γλώσσα που μιλούσε και μπορούσε να καταλάβει ο λαός, με άλλα λόγια στη 'δημοτική' της εποχής.
    (Καραβιδόπουλος Δ. Ιωάννης, Εισαγωγή Στην Καινή Διαθήκη, 2η έκδ., Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 1998, σελ. 122-123)
  • ...το κύριο σώμα της Συνοπτικής παραδόσεως, δηλ. τα λόγια του Κυρίου και οι διηγήσεις για τα έργα του, κυκλοφορούσαν στην αρχική μορφή τους στην αραμαϊκή, την συριακή δηλ. διάλεκτο της Παλαιστίνης, και επομένως ενωρίς μεταφράσθηκαν στην ελληνική; Σήμερα πάντως θεωρείται βέβαιο, ότι κανένα από τα Ευαγγέλια δεν είναι μετάφραση από κάποιο αραμαϊκό πρωτότυπο. Επίσης, οι συγγραφείς της ΚΔ, αν και ήσαν σχεδόν όλοι Ιουδαίοι, όμως συνέγραψαν τα έργα τους μόνο στην ελληνική γλώσσα.
    (Παναγόπουλος Ιωάννης, Εισαγωγή στην Καινή Διαθήκη, Ακρίτας, Αθήνα 1994, σελ. 42)
  • ...στα χρόνια του Ιησού, σ' όλη την αυτοκρατορία επικρατούσε η ελληνική και ότι αυτήν μιλούσαν και στην Παλαιστίνη παράλληλα με την αραμαϊκή, ιδίως οι ελληνιστές Ιουδαίοι; Έτσι, είναι δυνατό ορισμένες διδασκαλίες του Ιησού ή συζητήσεις (όπως π.χ. η συζήτηση με τον Πιλάτο ή με την Συροφοινίκισσα) να έγιναν στην ελληνική. Το ότι η επιγραφή επάνω στο σταυρό διατυπώθηκε στα εβραϊκά, λατινικά και ελληνικά (βλ. Ιω 19,20) είναι ενδεικτικό της γλωσσικής πραγματικότητας στην περιοχή.
    (Καραβιδόπουλος Δ. Ιωάννης, Εισαγωγή Στην Καινή Διαθήκη, 2η έκδ., Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 1998, σελ. 121)