Ελεγκτές, renameuser, Διαχειριστές
4.720
επεξεργασίες
Αλλαγές
μ
→Αγάπιος Λάνδος
<div lang="grc" class="polytonic" style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">
====[[Άγιο ΠνεύμαΑγαθό]]====<div style="padding:2px;margin-top:2px; border:1px solid silver;padding:10px;"><div style="text-align: left; margin: 0px; padding: 1px; padding-left: 5px; font-weight:bold;font-size:120%;"></div> :Η έννοια του ''Αγαθού'' για την Ορθόδοξη Εκκλησία, ταυτίζεται με το θέλημα του ''αγαθού'' Θεού, το οποίο είναι και το ασφαλές και αλάνθαστο κριτήριο για το περιεχόμενο της εννοίας αυτής. Καθώς ο Θεός είναι κατά απόλυτο τρόπο ''αγαθός'', κατά συνέπεια, τέλεια αγαθό είναι κάθε τι που είναι σύμφωνο με το θέλημα Του.<br>'''<small>(Παν. Δημητρόπουλος, «''Αγαθόν''», ''Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια'', τόμ. 1, εκδ. Μαρτίνος Αθ., Αθήνα 1962, στ. 100)'''</small></div> ====[[Αγαμία]]====<div style="padding:2px;margin-top:2px; border:1px solid silver;padding:10px;"><div style="text-align: left; margin: 0px; padding: 1px; padding-left: 5px; font-weight:bold;font-size:120%;"></div> :Με τον όρο [[Αγαμία]] στην θεολογική ορολογία, αναφερόμαστε στην πλήρη αποχή του ατόμου από τη σεξουαλική ζωή, κατάσταση που ονομάζεται και [[Παρθενία]]. Με βάση τα λόγια του ίδιου του [[Χριστός|Ιησού]] ("ου πάντες χωρούσι τον λόγον τούτον, αλλ' οις δέδοται", ''Ματθ. 19:11''), θεωρείται ότι η κατάσταση της ''αγαμίας'' είναι δώρο Θεού (θαύμα) και ειδική κατάσταση ''υπέρ φύσιν'' (και όχι ''παρά φύσιν'').<br>'''<small>(Ν. Μπουγάτσος, «''Αγαμία''», ''Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια'', τόμ. 1, εκδ. Μαρτίνος Αθ., Αθήνα 1962, στ. 113)'''</small></div> ====[[Αγάπες]]====
<div style="padding:2px;margin-top:2px; border:1px solid silver;padding:10px;">
<div style="text-align: left; margin: 0px; padding: 1px; padding-left: 5px; font-weight:bold;font-size:120%;"></div>
:Το [[Άγιο ΠνεύμαΑγάπες]] είναι το τρίτο πρόσωπο ονομάζονταν οι κοινές συνεστιάσεις των πιστών της Τριαδικής Θεότητος ([[Αγία Τριάδα|Αγίας Τριάδας]])αρχαίας εκκλησίας, πλήρης και τέλειος Θεόςοι οποίες, [[ομοούσιο]] αρχικά ήταν στενά συνδεδεμένες με τον τη [[Θεός Πατήρ|ΠατέραΘεία Ευχαριστία]] και γι αυτό ''Άγιο'' όπως Εκείνος. Δεν έχει ούτε τέλος ούτε αρχή, είναι συναΐδιο και άχρονο. Είναι ανεξάρτητο, όσον αφορά τα ως αρχέγονη μορφή αυτού του [[υποστατικά ιδιώματαΙερά Μυστήρια|μυστηρίου]], και μη υποτασσόμενο σε κανένα άλλο πρόσωπο της αγίας ΤριάδαςΕκκλησίας. Έχει την ίδια δύναμηΟι συνάξεις αυτές, από τις οποίες αργότερα διαχωρίστηκε η Θεία Ευχαριστία, τιμή και δόξα με τα άλλα δύο πρόσωπα της Τριαδικής Θεότηταςπεριελάμβαναν κήρυγμα, τον Πατέρα απαγγελία ύμνου και τον [[Χριστός|Υιό]]κοινή προσευχή.<br>'''<small>(Θεοδώρου ΑνδρέαςΠατρώνος Π. Γεώργιος, Θέματα Θεολογίας της Καινής Διαθήκης, τέυχος Α' - «''Βασική Δογματική Διδασκαλία - Πιστεύω εις ένα ΘεόνΤο Αποστολικό Κήρυγμα στην πρώτη Εκκλησία''», 2η έκδ., Αποστολική Διακονία, Αθήνα 20071985, σελ. 135.14317)'''</small></div>
====[[Άγιοι ΤόποιΑγάπη]]====
<div style="padding:2px;margin-top:2px; border:1px solid silver;padding:10px;">
<div style="text-align: left; margin: 0px; padding: 1px; padding-left: 5px; font-weight:bold;font-size:120%;"></div>
:''Άγιοι Τόποι'' ονομάζονται όλες οι περιοχές της Σύμφωνα με την [[Παλαιστίνη|ΠαλαιστίνηςΚαινή Διαθήκη]] η αγάπη προς τον πλησίον και η αγάπη προς το Θεό είναι οι δύο εντολές που συνδέονται με τη ζωή και αποτελούν το έργο αποκορύφωμα του Νόμου (Μάρκ. 12:28-33). Σύμφωνα με τον [[Ιησούς ΧριστόςΙωάννης ο Σιναΐτης|Ιησού ΧριστούΆγ. Ιωάννη τον Σιναΐτη]] , η αγάπη ως προς την ποιότητα της είναι ([[Ιερουσαλήμ]]κατά το δυνατό) ομοίωση με τον Θεό, ως προς την ενέργεια της, «''μέθη της ψυχής''», ως προς τις ιδιότητες της, «''πηγή πίστεως, [[Βηθλεέμ]]άβυσσος μακροθυμίας, [[Ναζαρέτ]] κθάλασσα ταπεινώσεως''».άΑγάπη είναι η απόρριψη κάθε εχθρικής και αντιθέτου σκέψεως, εφ' όσον «''η αγάπη ου λογίζεται το κακόν''» (Α' Κορ.13:5).<br>Όμως, αυτός που θέλει να περιγράψει πλήρως την αγάπη, είναι σαν να επιχειρεί να περιγράψει τον ίδιο το Θεό καθώς «''ο Θεός αγάπη εστίν''<small>» (Α' Ιω. 4:8) και αυτή η προσπάθεια ομοιάζει με εκείνη του τυφλού «''Άγιοι Τόποιπου μετρά στην άβυσσο τους κόκκους της άμμου''», .<br>''e-δομή'' <small>(ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια Αγ. Ιωάννου Σιναΐτου, «''ΔΟΜΗΚλίμαξ''» (μτφρ. Αρχιμ. Ιγνατίου), εκδόσεις Δομή Α8η έκδ., Ι.ΕΜ.Παρακλήτου, Ωρωπός Αττικής 1995, Αθήνα 2003-2004 [DVD-ROM]σελ. 409)'''</small></div>
====[[ΆγιοςΑγάπιος Λάνδος]]====
<div style="padding:2px;margin-top:2px; border:1px solid silver;padding:10px;">
<div style="text-align: left; margin: 0px; padding: 1px; padding-left: 5px; font-weight:bold;font-size:120%;"></div>
:[[ΆγιοςΑγάπιος Λάνδος]] ονομάζεται το μέλος της Ορθόδοξης Εκκλησίας που αγωνίσθηκε και βίωσε το αποτέλεσμα της ελεύθερης αποδοχής του θελήματος του Θεού, που είναι η καρποφορία της [[Θεία Χάρη|Θείας Χάριτος]] μέσα κατά κόσμον ''Αθανάσιος Λάνδος'' (ο ίδιος υπογράφει σε όλα τα έργα του, ως δώρο Θεού. Ο Άγιος, σύμφωνα με τον [[Ιωάννης Αγάπιος Μοναχός ο Δαμασκηνός|Άγιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό]], είναι διάκονος και φίλος και υιός του Θεού, έμψυχος ναός Θεού Κρής) ήταν διαπρεπής λόγιος μοναχός και καθαρό κατάλυμα για να κατοικήσει ο Κύριοςεκκλησιαστικός συγγραφέας. Βρίσκεται στα χέρια του Θεού, Γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης το 1600 και υπάρχει πέθανε στη ζωή και Βενετία το φως, επειδή και ο ίδιος ο Θεός 1664/70.Τα σπουδαιότερα έργα του είναι ζωή το ''Αμαρτωλών Σωτηρία '' και φωςτο ''Γεωπονικόν''.<br>'''<small>(Δαμασκηνός ΙωάννηςΕγκυκλοπαίδεια ''"Πάπυρος-Λαρούς-Μπριτάννικα", λήμμα «''Έκδοσις ακριβής της ορθοδόξου πίστεωςΑγάπιος Λάνδος''» (μτφρ. Ν. Ματσούκα), Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 1992Αθήνα 1997 τόμος 1, σελ. 385-390171)'''</small></div>
====[[ΆγκυραΆγαρ]]====
<div style="padding:2px;margin-top:2px; border:1px solid silver;padding:10px;">
<div style="text-align: left; margin: 0px; padding: 1px; padding-left: 5px; font-weight:bold;font-size:120%;"></div>
:[[ΆγκυραΆγαρ]] ονομάζεται το παλαιοχριστιανικό και ονομάζονταν η αιγύπτια δούλη του πατριάρχου [[Βυζάντιο|ΒυζαντινόΑβραάμ]] θρησκευτικό σύμβολο, με την οποία, σύμφωνα με το περιεχόμενο του οποίουτα ισχύοντα έθιμα, απέκτησε ένα γιο, όπως η άγκυρα συγκρατεί ασφαλές το σκάφος στο τρικυμιώδες πέλαγος ή στο λιμάνιτον Ισμαήλ, έτσι και η πίστη στον λόγω στειρότητας της γυναίκας του [[Χριστός|Ιησού ΧριστόΣάρρας]] προσφέρει στον άνθρωπο ασφάλεια και ελπίδα για τη (πριν γεννήσει με θεϊκή παρέμβαση τον [[ΣωτηρίαΙσαάκ]]).<br>'''<small>(Ανδρ. Παπαγεωργακόπουλος, «''ΆγκυραΆγαρ''», Μουστάκης Βασίλειος, ''Θρησκευτική και Ηθική ΕγκυκλοπαίδειαΛεξικό της Αγίας Γραφής'', τόμ. 1, εκδ. Μαρτίνος Αθ., Αθήνα 1962Αθήναι 1955, στσελ. 27912)'''</small></div>
====[[Αγκύρας ΣύνοδοςΑγγαίος]]====
<div style="padding:2px;margin-top:2px; border:1px solid silver;padding:10px;">
<div style="text-align: left; margin: 0px; padding: 1px; padding-left: 5px; font-weight:bold;font-size:120%;"></div>
:[[Σύνοδος ΆγκυραςΑγγαίος]] ονομάζεται ένας από τους λεγόμενους "ελάσσονες" προφήτες της [[Παλαιά Διαθήκη|Σύνοδος της ΆγκυραςΠαλαιάς Διαθήκης]] ονομάστηκε μία σημαντική τοπική , συγγραφέας του ομώνυμου [[σύνοδοςΒιβλικός κανόνας|κανονικού]] του 314 μβιβλίου, που ήκμασε τον 6ο αιώνα π.Χ. η οποία εξέδωσε 25 και εργάστηκε ιδιαίτερα για την ανοικοδόμηση του [[Σύνοδος Άγκυρας (κανόνες)Ναός του Σολομώντα|κανόνεςΝαού του Σολομώντα]] με τους οποίους ρυθμιζόταν η εκκλησιαστική τάξη μετά τη δύσκολη και προβληματική περίοδο των την καταστροφή του από τον [[ΔιωγμοίΝαβουχοδονόσορ|διωγμώνΝαβουχοδονόσορα]].<br>'''<small>(Σκουτέρης ΒΚαλαντζάκης Ε. ΚωνσταντίνοςΣταύρος, «''Ιστορία ΔογμάτωνΕισαγωγή στην Παλαιά Διαθήκη''», τόμ. Β'Πουρναράς, Αθήνα 2004Θεσσαλονίκη 2006, σελ. 274789-799)'''</small></div>
====[[Αγίων διακήρυξηΆγγελος]]====
<div style="padding:2px;margin-top:2px; border:1px solid silver;padding:10px;">
<div style="text-align: left; margin: 0px; padding: 1px; padding-left: 5px; font-weight:bold;font-size:120%;"></div>
:Με τον όρο ''διακήρυξη της αγιότητας'' κάποιου προσώπου (λανθασμένα, ''αγιοποίηση'') αναφερόμαστε στη διαπίστωση του γεγονότος ότι αποθανόν μέλος της Εκκλησίας είχε και έχει χαρίσματα [[ΆγιοςΆγγελος|αγίουΆγελλοι]]ονομάζονται όντα νοερά, γεγονός λογικά και αυτεξούσια που πρώτα μαρτυρείται από μικρό ή μεγάλο αριθμό αξιόπιστων μελών της Εκκλησίαςανήκουν στον υπέρ-αίσθηση, πνευματικό κόσμο. Ονομάζονται και αγαθά πνεύματα. Είναι αθάνατοι κατά χάρη και κατόπινόχι κατά φύση. Είναι πλέον άτρεπτοι προς το κακό, μετά την πτώση του [[Εωσφόρος|εωσφόρου]]. Αν και σε σχέση με συνοδική πράξητον άνθρωπο είναι ασώματοι και άυλοι, αναγνωρίζεται επίσημα η μαρτυρία. Η σύνοδοςεντούτοις, δεν αποφασίζει, ούτε κρίνει την αγιότητα, απλώς τη διακηρύσσεισυγκρινόμενοι προς το Θεό είναι παχυλοί όπως και κάθε τι [[Κτιστό]]. Ανάλογη διαδικασία δεν υπήρχε κατά την πρώτη χιλιετίαΤα αγαθά πνεύματα είναι δυνατόν να εμφανίζονται στους άξιους χριστιανούς, οπότε οι άγιοι αναγνωρίζονταν από κλήρο και λαό χωρίς επίσημη επικύρωσηνα έχουν την ιδιότητα της πανταχού παρουσίας.<br>'''<small>(Παπαδόπουλος Γ. ΣτυλιανόςΑγίου Νεκταρίου, «''Διαπίστωση και Διακήρυξη της Αγιότητας των ΑγίωνΟρθόδοξος Ιερά Κατήχησις''», 4η έκδ., εκδ. ΤέρτιοςΒασ. Ρηγόπουλου, Κατερίνη 1990Θεσσαλονίκη 2001 (c1899), σελ. 51-56)'''</small></div>
====[[ΑγαθόΑγγλικανισμός]]====
<div style="padding:2px;margin-top:2px; border:1px solid silver;padding:10px;">
<div style="text-align: left; margin: 0px; padding: 1px; padding-left: 5px; font-weight:bold;font-size:120%;"></div>
:Η έννοια του ''Αγαθού'' για την Ορθόδοξη Εκκλησία[[Αγγλικανισμός]] ονομάζεται η επίσημη θρησκεία της Μεγάλης Βρετανίας από το 1534, ταυτίζεται με το θέλημα όταν η προσωπική διαμάχη μεταξύ του ''αγαθού'' Θεού, το οποίο είναι [[Πάπας|πάπα]] και το ασφαλές και αλάνθαστο κριτήριο για το περιεχόμενο του βασιλιά Ερρίκου Η΄ οδήγησε στην απόσπασή της εννοίας αυτήςαπό τους [[Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία|ρωμαιοκαθολικούς]]. Καθώς ο Θεός είναι κατά απόλυτο τρόπο ''αγαθός''Διατηρεί συγκεκριμένα χαρακτηριστικά που του προσδίδουν την ιδιαίτερη μορφή του, κατά συνέπεια, τέλεια αγαθό είναι κάθε τι που είναι σύμφωνο με το θέλημα Τουως μιας μέσης οδού μεταξύ [[Προτεσταντισμός|Προτεσταντισμού]] και Ρωμαιοκαθολικισμού.<br>'''<small>(Παν. Δημητρόπουλος, «''ΑγαθόνΑγγλικανισμός''», Εικονογραφημένο Εγκυκλοπαιδικό Λεξικό ''Θρησκευτική και Ηθική ΕγκυκλοπαίδειαΠάπυρος-Larousse'', τόμ. 1, εκδ. Μαρτίνος Αθ.Πάπυρος, Αθήνα 19622003, στσελ. 1009)'''</small></div>
====[[ΑγαμίαΆγιο Πνεύμα]]====
<div style="padding:2px;margin-top:2px; border:1px solid silver;padding:10px;">
<div style="text-align: left; margin: 0px; padding: 1px; padding-left: 5px; font-weight:bold;font-size:120%;"></div>
:Με τον όρο Το [[Άγιο Πνεύμα]] είναι το τρίτο πρόσωπο της Τριαδικής Θεότητος ([[ΑγαμίαΑγία Τριάδα|Αγίας Τριάδας]] στην θεολογική ορολογία), αναφερόμαστε στην πλήρη αποχή του ατόμου από τη σεξουαλική ζωήπλήρης και τέλειος Θεός, κατάσταση που ονομάζεται και [[Παρθενίαομοούσιο]]. Με βάση τα λόγια του ίδιου του με τον [[ΧριστόςΘεός Πατήρ|ΙησούΠατέρα]] ("Ου πάντες χωρούσι τον λόγον τούτον, αλλκαι γι αυτό '' οίς δέδοται", Άγιο''Ματθόπως Εκείνος. Δεν έχει ούτε τέλος ούτε αρχή, είναι συναΐδιο και άχρονο. 19:11'')Είναι ανεξάρτητο, όσον αφορά τα [[υποστατικά ιδιώματα]], θεωρείται ότι η κατάσταση και μη υποτασσόμενο σε κανένα άλλο πρόσωπο της ''αγαμίας'' είναι δώρο Θεού (θαύμα) αγίας Τριάδας. Έχει την ίδια δύναμη, τιμή και ειδική κατάσταση ''υπέρ φύσιν'' (δόξα με τα άλλα δύο πρόσωπα της Τριαδικής Θεότητας, τον Πατέρα και όχι ''παρά φύσιν'')τον [[Χριστός|Υιό]].<br>'''<small>(Ν. ΜπουγάτσοςΘεοδώρου Ανδρέας, «''ΑγαμίαΒασική Δογματική Διδασκαλία - Πιστεύω εις ένα Θεόν''», ''Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια'', τόμ2η έκδ. 1, εκδ. Μαρτίνος Αθ.Αποστολική Διακονία, Αθήνα 19622007, στσελ. 135. 113143)'''</small></div>
====[[Αγιογραφία]]====
:''[[Αγιογραφία]]'' ή αλλιώς ''Εικονογραφία'' (=ζωγραφική Εικόνων) ονομάζουμε: 1) την ζωγραφική παράσταση με θρησκευτική θεματολογία που βρίσκεται σε φορητή εικόνα ή τοίχο ναού 2) Διήγηση για τη ζωή των Αγίων.<br>'''<small>(«''Αγιογραφία''», Μαλαβάκης Νίκος, «''Βυζαντινολόγιο-Λεξικό Εκκλησιαστικών και Θρησκευτικών όρων''», Αστήρ, Αθήνα 1999)'''</small></div>
====[[Άγιοι Τόποι]]====
<div style="padding:2px;margin-top:2px; border:1px solid silver;padding:10px;">
<div style="text-align: left; margin: 0px; padding: 1px; padding-left: 5px; font-weight:bold;font-size:120%;"></div>
:''Άγιοι Τόποι'' ονομάζονται όλες οι περιοχές της [[Παλαιστίνη|Παλαιστίνης]] που συνδέονται με τη ζωή και το έργο του [[Ιησούς Χριστός|Ιησού Χριστού]] ([[Ιερουσαλήμ]], [[Βηθλεέμ]], [[Ναζαρέτ]] κ.ά.).<br>'''<small>(«''Άγιοι Τόποι''», ''e-δομή'' (ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια ''ΔΟΜΗ''), εκδόσεις Δομή Α.Ε., Αθήνα 2003-2004 [DVD-ROM])'''</small></div>
====[[Αγιολογία]]====
<div style="text-align: left; margin: 0px; padding: 1px; padding-left: 5px; font-weight:bold;font-size:120%;"></div>
:''[[Αγιολογία]]'' ονομάζουμε τον κλάδο της [[θεολογία|θεολογίας]] που μελετά κάθε είδους μνημείο (κείμενα, έργα τέχνης, κ.λπ.) που αφορά τη στη ζωή και το στο έργο των [[Άγιος|Αγίων]].<br>'''<small>(Τσάμης Γ. Δημητρίος, ''Αγιολογία της Ορθόδοξης Εκκλησίας'', Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 1999, σελ. 17)'''</small></div> ====[[Άγιος]]====<div style="padding:2px;margin-top:2px; border:1px solid silver;padding:10px;"><div style="text-align: left; margin: 0px; padding: 1px; padding-left: 5px; font-weight:bold;font-size:120%;"></div> :[[Άγιος]] ονομάζεται το μέλος της Ορθόδοξης Εκκλησίας που αγωνίσθηκε και βίωσε το αποτέλεσμα της ελεύθερης αποδοχής του θελήματος του Θεού, που είναι η καρποφορία της [[Θεία Χάρη|Θείας Χάριτος]] μέσα του, ως δώρο Θεού. Ο Άγιος, σύμφωνα με τον [[Ιωάννης ο Δαμασκηνός|Άγιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό]], είναι διάκονος και φίλος και υιός του Θεού, έμψυχος ναός Θεού και καθαρό κατάλυμα για να κατοικήσει ο Κύριος. Βρίσκεται στα χέρια του Θεού, και υπάρχει στη ζωή και το φως, επειδή και ο ίδιος ο Θεός είναι ζωή και φως. Στο ζήτημα της αναγνώρισης των αγίων, θα πρέπει να επισημανθεί ότι, στην Ορθόδοξη Εκκλησία δεν υπάρχει κάποια επιτροπή ελέγχου και αξιολόγησης αγίων ή καταμέτρησης αμαρτιών και αρετών τους και "βαθμολόγησης" αυτών (''βλ. λήμμα [http://el.orthodoxwiki.org/%CE%A0%CF%81%CF%8C%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF:%CE%91#.CE.91.CE.B3.CE.AF.CF.89.CE.BD_.CE.B4.CE.B9.CE.B1.CE.BA.CE.AE.CF.81.CF.85.CE.BE.CE.B7 Αγίων διακήρυξη]'')<br>'''<small>(Δαμασκηνός Ιωάννης, «''ΠΑΠΥΡΟΣ - ΜΕΓΑ ΛΕΞΙΚΟ Έκδοσις ακριβής της Ελληνικής Γλώσσαςορθοδόξου πίστεως''»(μτφρ. Ν. Ματσούκα), Πουρναράς, εκδοτικός οργανισμός ΠάπυροςΘεσσαλονίκη 1992, Αθήνα 2005 [CDσελ. 385-ROM]390)'''</small></div>
====[[Αγιοταφική Αδελφότητα]]====
:''Αγιοταφική Αδελφότητα'' ονομάζεται το σύνολο των [[Μοναχισμός|μοναχών]] και [[Κλήρος|κληρικών]] που με την ύψωση της Εκκλησίας των Ιεροσολύμων σε [[Πατριαρχείο]] (4ος αι.) οργανώθηκε στην περιοχή των προσκυνημάτων των [[Άγιοι Τόποι|Αγίων Τόπων]] με επικεφαλής τον [[Πατριάρχης|Πατριάρχη]], προς εξυπηρέτηση των πιστών και των ενοριακών κοινοτήτων της περιοχής.<br>'''<small>(«''Αγιοταφική Αδελφότης''», Ζαχαρόπουλος Νίκος, ''Επίτομο Ιστορικό-Θεολογικό Λεξικό'', University Studio Press, Θεσσαλονίκη 2003)'''</small></div>
====[[Αγίων διακήρυξη]]====
<div style="padding:2px;margin-top:2px; border:1px solid silver;padding:10px;">
<div style="text-align: left; margin: 0px; padding: 1px; padding-left: 5px; font-weight:bold;font-size:120%;"></div>
:Με τον όρο ''διακήρυξη της αγιότητας'' κάποιου προσώπου (λανθασμένα, ''αγιοποίηση'') αναφερόμαστε στη διαπίστωση από το πλήρωμα της Εκκλησίας του γεγονότος ότι αποθανόν μέλος της, είχε και έχει χαρίσματα [[Άγιος|αγίου]]. Το γεγονός αυτό, πρώτα μαρτυρείται από μικρό ή μεγάλο αριθμό αξιόπιστων μελών της Εκκλησίας, και κατόπιν, με συνοδική πράξη, αναγνωρίζεται επίσημα ως γεγονός. Η σύνοδος, δεν αποφασίζει, ούτε κρίνει την αγιότητα, απλώς τη διακηρύσσει. Ανάλογη διαδικασία δεν υπήρχε κατά την πρώτη χιλιετία, οπότε οι άγιοι αναγνωρίζονταν από κλήρο και λαό χωρίς την επίσημη επικύρωση.<br>'''<small>(Παπαδόπουλος Γ. Στυλιανός, «''Διαπίστωση και Διακήρυξη της Αγιότητας των Αγίων''», εκδ. Τέρτιος, Κατερίνη 1990)'''</small></div>
====[[Άγκυρα]]====
<div style="padding:2px;margin-top:2px; border:1px solid silver;padding:10px;">
<div style="text-align: left; margin: 0px; padding: 1px; padding-left: 5px; font-weight:bold;font-size:120%;"></div>
:[[Άγκυρα]] ονομάζεται το παλαιοχριστιανικό και [[Βυζάντιο|Βυζαντινό]] θρησκευτικό σύμβολο, σύμφωνα με το περιεχόμενο του οποίου, όπως η άγκυρα συγκρατεί ασφαλές το σκάφος στο τρικυμιώδες πέλαγος ή στο λιμάνι, έτσι και η πίστη στον [[Χριστός|Ιησού Χριστό]] προσφέρει στον άνθρωπο ασφάλεια και ελπίδα για τη [[Σωτηρία]].<br>'''<small>(Ανδρ. Παπαγεωργακόπουλος, «''Άγκυρα''», ''Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια'', τόμ. 1, εκδ. Μαρτίνος Αθ., Αθήνα 1962, στ. 279)'''</small></div>
====[[Αγκύρας Σύνοδος]]====
<div style="padding:2px;margin-top:2px; border:1px solid silver;padding:10px;">
<div style="text-align: left; margin: 0px; padding: 1px; padding-left: 5px; font-weight:bold;font-size:120%;"></div>
:[[Σύνοδος Άγκυρας|Σύνοδος της Άγκυρας]] ονομάστηκε μία σημαντική τοπική [[σύνοδος]] του 314 μ.Χ. η οποία εξέδωσε 25 [[Σύνοδος Άγκυρας (κανόνες)|κανόνες]] με τους οποίους ρυθμιζόταν η εκκλησιαστική τάξη μετά τη δύσκολη και προβληματική περίοδο των [[Διωγμοί|διωγμών]].<br>'''<small>(Σκουτέρης Β. Κωνσταντίνος, ''Ιστορία Δογμάτων'', τόμ. Β', Αθήνα 2004, σελ. 274)'''</small></div>
[[Κατηγορία:Λεξικό|Α]]
