Αλλαγές

Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Πρότυπο:Αγ

11.099 bytes προστέθηκαν, 21:39, 8 Φεβρουαρίου 2009
μ
Αγάπιος Λάνδος
<div lang="grc" class="polytonic" style="font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;">
====[[Άγιο ΠνεύμαΑγαθό]]====<div style="padding:2px;margin-top:2px; border:1px solid silver;padding:10px;"><div style="text-align: left; margin: 0px; padding: 1px; padding-left: 5px; font-weight:bold;font-size:120%;"></div> :Η έννοια του ''Αγαθού'' για την Ορθόδοξη Εκκλησία, ταυτίζεται με το θέλημα του ''αγαθού'' Θεού, το οποίο είναι και το ασφαλές και αλάνθαστο κριτήριο για το περιεχόμενο της εννοίας αυτής. Καθώς ο Θεός είναι κατά απόλυτο τρόπο ''αγαθός'', κατά συνέπεια, τέλεια αγαθό είναι κάθε τι που είναι σύμφωνο με το θέλημα Του.<br>'''<small>(Παν. Δημητρόπουλος, «''Αγαθόν''», ''Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια'', τόμ. 1, εκδ. Μαρτίνος Αθ., Αθήνα 1962, στ. 100)'''</small></div> ====[[Αγαμία]]====<div style="padding:2px;margin-top:2px; border:1px solid silver;padding:10px;"><div style="text-align: left; margin: 0px; padding: 1px; padding-left: 5px; font-weight:bold;font-size:120%;"></div> :Με τον όρο [[Αγαμία]] στην θεολογική ορολογία, αναφερόμαστε στην πλήρη αποχή του ατόμου από τη σεξουαλική ζωή, κατάσταση που ονομάζεται και [[Παρθενία]]. Με βάση τα λόγια του ίδιου του [[Χριστός|Ιησού]] ("ου πάντες χωρούσι τον λόγον τούτον, αλλ' οις δέδοται", ''Ματθ. 19:11''), θεωρείται ότι η κατάσταση της ''αγαμίας'' είναι δώρο Θεού (θαύμα) και ειδική κατάσταση ''υπέρ φύσιν'' (και όχι ''παρά φύσιν'').<br>'''<small>(Ν. Μπουγάτσος, «''Αγαμία''», ''Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια'', τόμ. 1, εκδ. Μαρτίνος Αθ., Αθήνα 1962, στ. 113)'''</small></div> ====[[Αγάπες]]====<div style="padding:2px;margin-top:2px; border:1px solid silver;padding:10px;"><div style="text-align: left; margin: 0px; padding: 1px; padding-left: 5px; font-weight:bold;font-size:120%;"></div> :[[Αγάπες]] ονομάζονταν οι κοινές συνεστιάσεις των πιστών της αρχαίας εκκλησίας, οι οποίες, αρχικά ήταν στενά συνδεδεμένες με τη [[Θεία Ευχαριστία]], ως αρχέγονη μορφή αυτού του [[Ιερά Μυστήρια|μυστηρίου]] της Εκκλησίας. Οι συνάξεις αυτές, από τις οποίες αργότερα διαχωρίστηκε η Θεία Ευχαριστία, περιελάμβαναν κήρυγμα, απαγγελία ύμνου και κοινή προσευχή.<br>'''<small>(Πατρώνος Π. Γεώργιος, Θέματα Θεολογίας της Καινής Διαθήκης, τέυχος Α' - «''Το Αποστολικό Κήρυγμα στην πρώτη Εκκλησία''», Αθήνα 1985, σελ. 17)'''</small></div> ====[[Αγάπη]]====<div style="padding:2px;margin-top:2px; border:1px solid silver;padding:10px;"><div style="text-align: left; margin: 0px; padding: 1px; padding-left: 5px; font-weight:bold;font-size:120%;"></div> :Σύμφωνα με την [[Καινή Διαθήκη]] η αγάπη προς τον πλησίον και η αγάπη προς το Θεό είναι οι δύο εντολές που αποτελούν το αποκορύφωμα του Νόμου (Μάρκ. 12:28-33). Σύμφωνα με τον [[Ιωάννης ο Σιναΐτης|Άγ. Ιωάννη τον Σιναΐτη]], η αγάπη ως προς την ποιότητα της είναι (κατά το δυνατό) ομοίωση με τον Θεό, ως προς την ενέργεια της, «''μέθη της ψυχής''», ως προς τις ιδιότητες της, «''πηγή πίστεως, άβυσσος μακροθυμίας, θάλασσα ταπεινώσεως''». Αγάπη είναι η απόρριψη κάθε εχθρικής και αντιθέτου σκέψεως, εφ' όσον «''η αγάπη ου λογίζεται το κακόν''» (Α' Κορ. 13:5). Όμως, αυτός που θέλει να περιγράψει πλήρως την αγάπη, είναι σαν να επιχειρεί να περιγράψει τον ίδιο το Θεό καθώς «''ο Θεός αγάπη εστίν''» (Α' Ιω. 4:8) και αυτή η προσπάθεια ομοιάζει με εκείνη του τυφλού «''που μετρά στην άβυσσο τους κόκκους της άμμου''».<br>'''<small>(Αγ. Ιωάννου Σιναΐτου, «''Κλίμαξ''» (μτφρ. Αρχιμ. Ιγνατίου), 8η έκδ., Ι.Μ. Παρακλήτου, Ωρωπός Αττικής 1995, σελ. 409)'''</small></div> ====[[Αγάπιος Λάνδος]]====
<div style="padding:2px;margin-top:2px; border:1px solid silver;padding:10px;">
<div style="text-align: left; margin: 0px; padding: 1px; padding-left: 5px; font-weight:bold;font-size:120%;"></div>
:Το [[Άγιο ΠνεύμαΑγάπιος Λάνδος]] είναι το τρίτο πρόσωπο της Τριαδικής Θεότητος ([[Αγία Τριάδα|Αγίας Τριάδας]]), πλήρης και τέλειος Θεός, [[ομοούσιο]] με τον [[Θεός Πατήρ|Πατέρα]] και γι αυτό κατά κόσμον ''ΆγιοΑθανάσιος Λάνδος'' όπως Εκείνος. Δεν έχει ούτε τέλος ούτε αρχή, είναι συναΐδιο (ο ίδιος υπογράφει σε όλα τα έργα του ως Αγάπιος Μοναχός ο Κρής) ήταν διαπρεπής λόγιος μοναχός και άχρονοεκκλησιαστικός συγγραφέας. Είναι ανεξάρτητο, όσον αφορά τα [[υποστατικά ιδιώματα]], Γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης το 1600 και μη υποτασσόμενο σε κανένα άλλο πρόσωπο της αγίας Τριάδαςπέθανε στη Βενετία το 1664/70. Έχει την ίδια δύναμη, τιμή Τα σπουδαιότερα έργα του είναι το ''Αμαρτωλών Σωτηρία '' και δόξα με τα άλλα δύο πρόσωπα της Τριαδικής Θεότητας, τον Πατέρα και τον [[Χριστός|Υιό]]το ''Γεωπονικόν''.<br>'''<small>(Θεοδώρου ΑνδρέαςΕγκυκλοπαίδεια ''"Πάπυρος-Λαρούς-Μπριτάννικα", λήμμα «''Βασική Δογματική Διδασκαλία - Πιστεύω εις ένα ΘεόνΑγάπιος Λάνδος''», 2η έκδ., Αποστολική Διακονία, Αθήνα 20071997 τόμος 1, σελ. 135.143171)'''</small></div>
====[[Άγιοι ΤόποιΆγαρ]]====
<div style="padding:2px;margin-top:2px; border:1px solid silver;padding:10px;">
<div style="text-align: left; margin: 0px; padding: 1px; padding-left: 5px; font-weight:bold;font-size:120%;"></div>
:''Άγιοι Τόποι'' ονομάζονται όλες οι περιοχές της [[Παλαιστίνη|ΠαλαιστίνηςΆγαρ]] που συνδέονται με τη ζωή και το έργο ονομάζονταν η αιγύπτια δούλη του πατριάρχου [[Ιησούς Χριστός|Ιησού Χριστού]] ([[ΙερουσαλήμΑβραάμ]], με την οποία, σύμφωνα με τα ισχύοντα έθιμα, απέκτησε ένα γιο, τον Ισμαήλ, λόγω στειρότητας της γυναίκας του [[ΒηθλεέμΣάρρας]], (πριν γεννήσει με θεϊκή παρέμβαση τον [[ΝαζαρέτΙσαάκ]] κ.ά.).<br>'''<small>(«''Άγιοι ΤόποιΆγαρ''», Μουστάκης Βασίλειος, ''e-δομήΛεξικό της Αγίας Γραφής'' (ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια ''ΔΟΜΗ''), εκδόσεις Δομή ΑΑθήναι 1955, σελ.Ε., Αθήνα 2003-2004 [DVD-ROM]12)'''</small></div>
====[[ΆγιοςΑγγαίος]]====
<div style="padding:2px;margin-top:2px; border:1px solid silver;padding:10px;">
<div style="text-align: left; margin: 0px; padding: 1px; padding-left: 5px; font-weight:bold;font-size:120%;"></div>
:[[ΆγιοςΑγγαίος]] ονομάζεται το μέλος ένας από τους λεγόμενους "ελάσσονες" προφήτες της Ορθόδοξης Εκκλησίας [[Παλαιά Διαθήκη|Παλαιάς Διαθήκης]], συγγραφέας του ομώνυμου [[Βιβλικός κανόνας|κανονικού]] βιβλίου, που αγωνίσθηκε ήκμασε τον 6ο αιώνα π.Χ. και βίωσε το αποτέλεσμα της ελεύθερης αποδοχής του θελήματος εργάστηκε ιδιαίτερα για την ανοικοδόμηση του Θεού, που είναι η καρποφορία της [[Θεία ΧάρηΝαός του Σολομώντα|Θείας ΧάριτοςΝαού του Σολομώντα]] μέσα μετά την καταστροφή του, ως δώρο Θεού. Ο Άγιος, σύμφωνα με από τον [[Ιωάννης ο ΔαμασκηνόςΝαβουχοδονόσορ|Άγιο Ιωάννη τον ΔαμασκηνόΝαβουχοδονόσορα]], είναι διάκονος και φίλος και υιός του Θεού, έμψυχος ναός Θεού και καθαρό κατάλυμα για να κατοικήσει ο Κύριος. Βρίσκεται στα χέρια του Θεού, και υπάρχει στη ζωή και το φως, επειδή και ο ίδιος ο Θεός είναι ζωή και φως.<br>'''<small>(Δαμασκηνός ΙωάννηςΚαλαντζάκης Ε. Σταύρος, «''Έκδοσις ακριβής της ορθοδόξου πίστεωςΕισαγωγή στην Παλαιά Διαθήκη''» (μτφρ. Ν. Ματσούκα), Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 19922006, σελ. 385789-390799)'''</small></div>
====[[Αγίων διακήρυξηΆγγελος]]====
<div style="padding:2px;margin-top:2px; border:1px solid silver;padding:10px;">
<div style="text-align: left; margin: 0px; padding: 1px; padding-left: 5px; font-weight:bold;font-size:120%;"></div>
:Με τον όρο ''διακήρυξη της αγιότητας'' κάποιου προσώπου (λανθασμένα, ''αγιοποίηση'') αναφερόμαστε στη διαπίστωση του γεγονότος ότι αποθανόν μέλος της Εκκλησίας είχε και έχει χαρίσματα [[ΆγιοςΆγγελος|αγίουΆγελλοι]]ονομάζονται όντα νοερά, γεγονός λογικά και αυτεξούσια που πρώτα μαρτυρείται από μικρό ή μεγάλο αριθμό αξιόπιστων μελών της Εκκλησίαςανήκουν στον υπέρ-αίσθηση, πνευματικό κόσμο. Ονομάζονται και αγαθά πνεύματα. Είναι αθάνατοι κατά χάρη και κατόπινόχι κατά φύση. Είναι πλέον άτρεπτοι προς το κακό, μετά την πτώση του [[Εωσφόρος|εωσφόρου]]. Αν και σε σχέση με συνοδική πράξητον άνθρωπο είναι ασώματοι και άυλοι, αναγνωρίζεται επίσημα η μαρτυρία. Η σύνοδοςεντούτοις, δεν αποφασίζει, ούτε κρίνει την αγιότητα, απλώς τη διακηρύσσεισυγκρινόμενοι προς το Θεό είναι παχυλοί όπως και κάθε τι [[Κτιστό]]. Ανάλογη διαδικασία δεν υπήρχε κατά την πρώτη χιλιετίαΤα αγαθά πνεύματα είναι δυνατόν να εμφανίζονται στους άξιους χριστιανούς, οπότε οι άγιοι αναγνωρίζονταν από κλήρο και λαό χωρίς επίσημη επικύρωσηνα έχουν την ιδιότητα της πανταχού παρουσίας.<br>'''<small>(Παπαδόπουλος Γ. ΣτυλιανόςΑγίου Νεκταρίου, «''Διαπίστωση και Διακήρυξη της Αγιότητας των ΑγίωνΟρθόδοξος Ιερά Κατήχησις''», 4η έκδ., εκδ. ΤέρτιοςΒασ. Ρηγόπουλου, Κατερίνη 1990Θεσσαλονίκη 2001 (c1899), σελ. 51-56)'''</small></div>
====[[ΑγαθόΑγγλικανισμός]]====
<div style="padding:2px;margin-top:2px; border:1px solid silver;padding:10px;">
<div style="text-align: left; margin: 0px; padding: 1px; padding-left: 5px; font-weight:bold;font-size:120%;"></div>
:Η έννοια του ''Αγαθού'' για την Ορθόδοξη Εκκλησία[[Αγγλικανισμός]] ονομάζεται η επίσημη θρησκεία της Μεγάλης Βρετανίας από το 1534, ταυτίζεται με το θέλημα όταν η προσωπική διαμάχη μεταξύ του ''αγαθού'' Θεού, το οποίο είναι [[Πάπας|πάπα]] και το ασφαλές και αλάνθαστο κριτήριο για το περιεχόμενο του βασιλιά Ερρίκου Η΄ οδήγησε στην απόσπασή της εννοίας αυτήςαπό τους [[Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία|ρωμαιοκαθολικούς]]. Καθώς ο Θεός είναι κατά απόλυτο τρόπο ''αγαθός''Διατηρεί συγκεκριμένα χαρακτηριστικά που του προσδίδουν την ιδιαίτερη μορφή του, κατά συνέπεια, τέλεια αγαθό είναι κάθε τι που είναι σύμφωνο με το θέλημα Τουως μιας μέσης οδού μεταξύ [[Προτεσταντισμός|Προτεσταντισμού]] και Ρωμαιοκαθολικισμού.<br>'''<small>(Παν. Δημητρόπουλος, «''ΑγαθόνΑγγλικανισμός''», Εικονογραφημένο Εγκυκλοπαιδικό Λεξικό ''Θρησκευτική και Ηθική ΕγκυκλοπαίδειαΠάπυρος-Larousse'', τόμ. 1, εκδ. Μαρτίνος Αθ.Πάπυρος, Αθήνα 19622003, στσελ. 1009)'''</small></div>
====[[ΑγαμίαΆγιο Πνεύμα]]====
<div style="padding:2px;margin-top:2px; border:1px solid silver;padding:10px;">
<div style="text-align: left; margin: 0px; padding: 1px; padding-left: 5px; font-weight:bold;font-size:120%;"></div>
:Με τον όρο Το [[Άγιο Πνεύμα]] είναι το τρίτο πρόσωπο της Τριαδικής Θεότητος ([[ΑγαμίαΑγία Τριάδα|Αγίας Τριάδας]] στην θεολογική ορολογία), αναφερόμαστε στην πλήρη αποχή του ατόμου από τη σεξουαλική ζωήπλήρης και τέλειος Θεός, κατάσταση που ονομάζεται και [[Παρθενίαομοούσιο]]. Με βάση τα λόγια του ίδιου του με τον [[ΧριστόςΘεός Πατήρ|ΙησούΠατέρα]] ("Ου πάντες χωρούσι τον λόγον τούτον, αλλκαι γι αυτό '' οίς δέδοται", Άγιο''Ματθόπως Εκείνος. Δεν έχει ούτε τέλος ούτε αρχή, είναι συναΐδιο και άχρονο. 19:11'')Είναι ανεξάρτητο, όσον αφορά τα [[υποστατικά ιδιώματα]], θεωρείται ότι η κατάσταση και μη υποτασσόμενο σε κανένα άλλο πρόσωπο της ''αγαμίας'' είναι δώρο Θεού (θαύμα) αγίας Τριάδας. Έχει την ίδια δύναμη, τιμή και ειδική κατάσταση ''υπέρ φύσιν'' (δόξα με τα άλλα δύο πρόσωπα της Τριαδικής Θεότητας, τον Πατέρα και όχι ''παρά φύσιν'')τον [[Χριστός|Υιό]].<br>'''<small>(Ν. ΜπουγάτσοςΘεοδώρου Ανδρέας, «''ΑγαμίαΒασική Δογματική Διδασκαλία - Πιστεύω εις ένα Θεόν''», ''Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια'', τόμ2η έκδ. 1, εκδ. Μαρτίνος Αθ.Αποστολική Διακονία, Αθήνα 19622007, στσελ. 135. 113143)'''</small></div>
====[[Αγιογραφία]]====
:''[[Αγιογραφία]]'' ή αλλιώς ''Εικονογραφία'' (=ζωγραφική Εικόνων) ονομάζουμε: 1) την ζωγραφική παράσταση με θρησκευτική θεματολογία που βρίσκεται σε φορητή εικόνα ή τοίχο ναού 2) Διήγηση για τη ζωή των Αγίων.<br>'''<small>(«''Αγιογραφία''», Μαλαβάκης Νίκος, «''Βυζαντινολόγιο-Λεξικό Εκκλησιαστικών και Θρησκευτικών όρων''», Αστήρ, Αθήνα 1999)'''</small></div>
 
====[[Άγιοι Τόποι]]====
<div style="padding:2px;margin-top:2px; border:1px solid silver;padding:10px;">
<div style="text-align: left; margin: 0px; padding: 1px; padding-left: 5px; font-weight:bold;font-size:120%;"></div>
 
:''Άγιοι Τόποι'' ονομάζονται όλες οι περιοχές της [[Παλαιστίνη|Παλαιστίνης]] που συνδέονται με τη ζωή και το έργο του [[Ιησούς Χριστός|Ιησού Χριστού]] ([[Ιερουσαλήμ]], [[Βηθλεέμ]], [[Ναζαρέτ]] κ.ά.).<br>'''<small>(«''Άγιοι Τόποι''», ''e-δομή'' (ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια ''ΔΟΜΗ''), εκδόσεις Δομή Α.Ε., Αθήνα 2003-2004 [DVD-ROM])'''</small></div>
====[[Αγιολογία]]====
<div style="text-align: left; margin: 0px; padding: 1px; padding-left: 5px; font-weight:bold;font-size:120%;"></div>
:''[[Αγιολογία]]'' ονομάζουμε τον κλάδο της [[θεολογία|θεολογίας]] που μελετά κάθε είδους μνημείο (κείμενα, έργα τέχνης, κ.λπ.) που αφορά τη στη ζωή και το στο έργο των [[Άγιος|Αγίων]].<br>'''<small>(Τσάμης Γ. Δημητρίος, ''Αγιολογία της Ορθόδοξης Εκκλησίας'', Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 1999, σελ. 17)'''</small></div> ====[[Άγιος]]====<div style="padding:2px;margin-top:2px; border:1px solid silver;padding:10px;"><div style="text-align: left; margin: 0px; padding: 1px; padding-left: 5px; font-weight:bold;font-size:120%;"></div> :[[Άγιος]] ονομάζεται το μέλος της Ορθόδοξης Εκκλησίας που αγωνίσθηκε και βίωσε το αποτέλεσμα της ελεύθερης αποδοχής του θελήματος του Θεού, που είναι η καρποφορία της [[Θεία Χάρη|Θείας Χάριτος]] μέσα του, ως δώρο Θεού. Ο Άγιος, σύμφωνα με τον [[Ιωάννης ο Δαμασκηνός|Άγιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό]], είναι διάκονος και φίλος και υιός του Θεού, έμψυχος ναός Θεού και καθαρό κατάλυμα για να κατοικήσει ο Κύριος. Βρίσκεται στα χέρια του Θεού, και υπάρχει στη ζωή και το φως, επειδή και ο ίδιος ο Θεός είναι ζωή και φως. Στο ζήτημα της αναγνώρισης των αγίων, θα πρέπει να επισημανθεί ότι, στην Ορθόδοξη Εκκλησία δεν υπάρχει κάποια επιτροπή ελέγχου και αξιολόγησης αγίων ή καταμέτρησης αμαρτιών και αρετών τους και "βαθμολόγησης" αυτών (''βλ. λήμμα [http://el.orthodoxwiki.org/%CE%A0%CF%81%CF%8C%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF:%CE%91#.CE.91.CE.B3.CE.AF.CF.89.CE.BD_.CE.B4.CE.B9.CE.B1.CE.BA.CE.AE.CF.81.CF.85.CE.BE.CE.B7 Αγίων διακήρυξη]'')<br>'''<small>(Δαμασκηνός Ιωάννης, «''ΠΑΠΥΡΟΣ - ΜΕΓΑ ΛΕΞΙΚΟ Έκδοσις ακριβής της Ελληνικής Γλώσσαςορθοδόξου πίστεως''»(μτφρ. Ν. Ματσούκα), Πουρναράς, εκδοτικός οργανισμός ΠάπυροςΘεσσαλονίκη 1992, Αθήνα 2005 [CDσελ. 385-ROM]390)'''</small></div>
====[[Αγιοταφική Αδελφότητα]]====
:''Αγιοταφική Αδελφότητα'' ονομάζεται το σύνολο των [[Μοναχισμός|μοναχών]] και [[Κλήρος|κληρικών]] που με την ύψωση της Εκκλησίας των Ιεροσολύμων σε [[Πατριαρχείο]] (4ος αι.) οργανώθηκε στην περιοχή των προσκυνημάτων των [[Άγιοι Τόποι|Αγίων Τόπων]] με επικεφαλής τον [[Πατριάρχης|Πατριάρχη]], προς εξυπηρέτηση των πιστών και των ενοριακών κοινοτήτων της περιοχής.<br>'''<small>(«''Αγιοταφική Αδελφότης''», Ζαχαρόπουλος Νίκος, ''Επίτομο Ιστορικό-Θεολογικό Λεξικό'', University Studio Press, Θεσσαλονίκη 2003)'''</small></div>
====[[Αγίων διακήρυξη]]====
<div style="padding:2px;margin-top:2px; border:1px solid silver;padding:10px;">
<div style="text-align: left; margin: 0px; padding: 1px; padding-left: 5px; font-weight:bold;font-size:120%;"></div>
 
:Με τον όρο ''διακήρυξη της αγιότητας'' κάποιου προσώπου (λανθασμένα, ''αγιοποίηση'') αναφερόμαστε στη διαπίστωση από το πλήρωμα της Εκκλησίας του γεγονότος ότι αποθανόν μέλος της, είχε και έχει χαρίσματα [[Άγιος|αγίου]]. Το γεγονός αυτό, πρώτα μαρτυρείται από μικρό ή μεγάλο αριθμό αξιόπιστων μελών της Εκκλησίας, και κατόπιν, με συνοδική πράξη, αναγνωρίζεται επίσημα ως γεγονός. Η σύνοδος, δεν αποφασίζει, ούτε κρίνει την αγιότητα, απλώς τη διακηρύσσει. Ανάλογη διαδικασία δεν υπήρχε κατά την πρώτη χιλιετία, οπότε οι άγιοι αναγνωρίζονταν από κλήρο και λαό χωρίς την επίσημη επικύρωση.<br>'''<small>(Παπαδόπουλος Γ. Στυλιανός, «''Διαπίστωση και Διακήρυξη της Αγιότητας των Αγίων''», εκδ. Τέρτιος, Κατερίνη 1990)'''</small></div>
 
====[[Άγκυρα]]====
<div style="padding:2px;margin-top:2px; border:1px solid silver;padding:10px;">
<div style="text-align: left; margin: 0px; padding: 1px; padding-left: 5px; font-weight:bold;font-size:120%;"></div>
 
:[[Άγκυρα]] ονομάζεται το παλαιοχριστιανικό και [[Βυζάντιο|Βυζαντινό]] θρησκευτικό σύμβολο, σύμφωνα με το περιεχόμενο του οποίου, όπως η άγκυρα συγκρατεί ασφαλές το σκάφος στο τρικυμιώδες πέλαγος ή στο λιμάνι, έτσι και η πίστη στον [[Χριστός|Ιησού Χριστό]] προσφέρει στον άνθρωπο ασφάλεια και ελπίδα για τη [[Σωτηρία]].<br>'''<small>(Ανδρ. Παπαγεωργακόπουλος, «''Άγκυρα''», ''Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια'', τόμ. 1, εκδ. Μαρτίνος Αθ., Αθήνα 1962, στ. 279)'''</small></div>
 
====[[Αγκύρας Σύνοδος]]====
<div style="padding:2px;margin-top:2px; border:1px solid silver;padding:10px;">
<div style="text-align: left; margin: 0px; padding: 1px; padding-left: 5px; font-weight:bold;font-size:120%;"></div>
 
:[[Σύνοδος Άγκυρας|Σύνοδος της Άγκυρας]] ονομάστηκε μία σημαντική τοπική [[σύνοδος]] του 314 μ.Χ. η οποία εξέδωσε 25 [[Σύνοδος Άγκυρας (κανόνες)|κανόνες]] με τους οποίους ρυθμιζόταν η εκκλησιαστική τάξη μετά τη δύσκολη και προβληματική περίοδο των [[Διωγμοί|διωγμών]].<br>'''<small>(Σκουτέρης Β. Κωνσταντίνος, ''Ιστορία Δογμάτων'', τόμ. Β', Αθήνα 2004, σελ. 274)'''</small></div>
[[Κατηγορία:Λεξικό|Α]]
4.720
επεξεργασίες

Μενού πλοήγησης