Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Προς Ρωμαίους Επιστολή Αγίου Ιγνατίου του Θεοφόρου"

Από OrthodoxWiki
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση
(→‎Κείμενο)
(επεξ.)
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
−
{{πηγές}}
+
H '''προς Ρωμαίους''' είναι μία από τις επτά γνήσιες επιστολές του [[Ιγνάτιος ο Θεοφόρος|Αγίου Ιγνατίου του Θεοφόρου]] (+107/117 μ.Χ.<ref>Η κοίμηση του αγίου τοποθετείται στα '''''107/117''''' στο Παπαδόπουλος Γ. Στυλιανός, ''Πατρολογία'', τόμ. Α', έκδ. 4η, Αθήνα 2000, σελ. 178, και στα '''''107/118''''' στο Νικολαΐδης Ι. Νίκος, ''Αποστολικοί Πατέρες, Γραμματολογική και Θεολογική προσέγγιση', Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 2002, σελ. 176.</ref>).
−
H '''προς Ρωμαίους επιστολή''' του Αγίου Ιγνατίου, αποτελεί μία από τις 7 γνήσιες επιστολές του, η οποία συνετάχθη μεταξύ 98 και 107 μ.Χ.
 
  
 
Πρόκειται για μία πρωτοχριστιανική επιστολή, που η σπουδαιότητά της έγκειται τόσο στην αρχαιότητά της και τις σημαντικές πληροφορίες που μας δίνει σχετικά με πρακτικές της πρώτης Εκκλησίας, αλλά και για τις πληροφορίες που λαμβάνουμε για το πρόσωπο του συντάκτη της. Η επιστολή κίνητρο είχε να προειδοποιήσει τους χριστιανούς της Ρώμης να μην αποτρέψουν τον μαρτυρικό θάνατο που του ετοίμαζαν οι Ρωμαίοι, επιδεικνύοντας μαρτυρικό σθένος.  
 
Πρόκειται για μία πρωτοχριστιανική επιστολή, που η σπουδαιότητά της έγκειται τόσο στην αρχαιότητά της και τις σημαντικές πληροφορίες που μας δίνει σχετικά με πρακτικές της πρώτης Εκκλησίας, αλλά και για τις πληροφορίες που λαμβάνουμε για το πρόσωπο του συντάκτη της. Η επιστολή κίνητρο είχε να προειδοποιήσει τους χριστιανούς της Ρώμης να μην αποτρέψουν τον μαρτυρικό θάνατο που του ετοίμαζαν οι Ρωμαίοι, επιδεικνύοντας μαρτυρικό σθένος.  
Γραμμή 8: Γραμμή 7:
 
Στα γραφόμενά του βρίσκουμε στοιχεία για τις συνθήκες της μεταφοράς του από Ρωμαίους στρατιώτες, για τις περιοχές από τις οποίες πέρασε αλλά και στοιχεία για την επιστολή αυτή. Αναφορές του επίσης ρίχνουν άπλετο φως στο ρόλο της τάξης που ονομάζουμε «[[Τάξη των Προφητών]]» στην εποχή εκείνη, δηλαδή για το ρόλο των διαδόχων των [[απόστολοι|αποστόλων]], λίγο πριν αναλάβουν τη διαδοχή οι τοπικοί [[επίσκοπος|Επίσκοποι]]. Η επιστολή αυτή χαρακτηρίζεται ως ενδεικτική του ήθους, της τιμιότητας και της πίστης του αγίου Ιγνατίου.  
 
Στα γραφόμενά του βρίσκουμε στοιχεία για τις συνθήκες της μεταφοράς του από Ρωμαίους στρατιώτες, για τις περιοχές από τις οποίες πέρασε αλλά και στοιχεία για την επιστολή αυτή. Αναφορές του επίσης ρίχνουν άπλετο φως στο ρόλο της τάξης που ονομάζουμε «[[Τάξη των Προφητών]]» στην εποχή εκείνη, δηλαδή για το ρόλο των διαδόχων των [[απόστολοι|αποστόλων]], λίγο πριν αναλάβουν τη διαδοχή οι τοπικοί [[επίσκοπος|Επίσκοποι]]. Η επιστολή αυτή χαρακτηρίζεται ως ενδεικτική του ήθους, της τιμιότητας και της πίστης του αγίου Ιγνατίου.  
  
−
== Κείμενο ==
+
==Κείμενο==
  
−
'''ΡΩΜΑΙΟΙΣ ΙΓΝΑΤΙΟΣ'''
+
Ἰγνάτιος, ὁ καὶ Θεοφόρος, τῇ ἠλεημένῃ ἐν μεγαλειότητι πατρὸς ὑψίστου καὶ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ μόνου υἱοῦ αὐτοῦ ἐκκλησίᾳ ἠγαπημένῃ καὶ πεφωτισμένῃ ἐν θελήματι τοῦ θελήσαντος τὰ πάντα, ἃ ἔστιν, κατὰ ἀγάπην Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ θεοῦ ἡμῶν, ἥτις καὶ προκάθηται ἐν τόπῳ χωρίου Ῥωμαίων, ἀξιόθεος, ἀξιοπρεπής, ἀξιομακάριστος, ἀξιέπαινος, ἀξιοεπίτευκτος, ἀξιόαγνος καὶ προκαθημένη· τῆς ἀγάπης, χριστώνυμος,2 πατρώνυμος, ἣν καὶ ἀσπάζομαι ἐν ὀνόματι Ἰησοῦ Χριστοῦ, υἱοῦ πατρός· κατὰ σάρκα καὶ πνεῦμα ἡνωμένοις πάσῃ ἐντολῇ αὐτοῦ, πεπληρωμένοις χάριτος θεοῦ ἀδιακρίτως καὶ ἀποδιϋλισμένοις ἀπὸ παντὸς ἀλλοτρίου χρώματος πλεῖστα ἐν Ἰησοῦ Χριστῷ·, τῷ· θεῷ· ἡμῶν, ἀμώμως χαίρειν.
 +
 +
I
 +
1 Ἐπεὶ εὐξάμενος θεῷ· ἐπέτυχον ἰδεῖν ὑμῶν τὰ ἀξιόθεα πρόσωπα, ὡς καὶ πλέον ᾐτούμην λαβεῖν· δεδεμένος γὰρ ἐν Χριστῷ· Ἰησοῦ ἐλπίζω ὑμᾶς ἀσπάσασθαι, ἐάνπερ θέλημα ᾖ τοῦ ἀξιωθῆναί με εἰς τέλος εἶναι. 2 ἡ μὲν γὰρ ἀρχὴ εὐοικονόμητός ἐστιν, ἐάνπερ χάριτος1 ἐπιτὑχω εἰς τὸ τὸν κλῆρόν μου ἀνεμποδίστως ἀπολαβεῖν. φοβοῦμαι γὰρ τὴν ὑμῶν ἀγάπην, μὴ αὐτή με ἀδικήσῃ. ὑμῖν γὰρ εὐχερές ἐστιν, ὃ θέλετε, ποιῆσαι· ἐμοὶ δὲ δύσκολόν ἐστιν τοῦ θεοῦ ἐπιτυχεῖν, ἐάνπερ ὑμεῖς μὴ φείσησθέ μου.
 +
 +
II
 +
1 *  Οὐ γὰρ θέλω ὑμᾶς ἀνθρωπαρεσκῆσαι, ἀλλὰ θεῷ· ἀρέσαι, ὥσπερ καὶ ἀρέσκετε. οὔτε γὰρ ἐγώ ποτε ἕξω καιρὸν τοιοῦτον θεοῦ ἐπιτυχεῖν, οὔτε ὑμεῖς, ἐὰν σιωπήσητε, κρείττονι ἔργῳ ἔχετε ἐπιγραφῆναι. ἐὰν γὰρ σιωπήσητε ἀπ ̓ ἐμοῦ, ἐγὼ λόγος θεοῦ· ἐὰν δὲ ἐρασθῆτε τῆς σαρκός μου, πάλιν ἔσομαι φωνή. 2 πλέον μοι μὴ παράσχησθε τοῦ σπονδισθῆναι θεῷ·, ὡς ἔτι θυσιαστήριον ἕτοιμόν ἐστιν, ἵνα ἐν ἀγάπῃ χορὸς γενόμενοι ᾄσητε τῷ· πατρὶ ἐν Χριστῷ· Ἰησοῦ, ὅτι τὸν ἐπίσκοπον Συρίας ὁ θεὸς κατηξίωσεν εὑρεθῆναι εἰς δύσιν ἀπὸ ἀνατολῆς μεταπεμψάμενος. καλὸν τὸ δῦναι ἀπὸ κόσμου πρὸς θεόν, ἵνα εἰς αὐτὸν ἀνατείλω.
 +
 +
III
 +
1 Οὐδέποτε ἐβασκάνατε οὐδενί, ἄλλους ἐδιδάξατε. ἐγὼ δὲ θέλω, ἵνα κἀκεῖνα βέβαια ᾖ ἃ μαθητεύοντες ἐντέλλεσθε. 2 μόνον μοι δύναμιν αἰτεῖσθε ἔσωθέν τε καὶ ἔξωθεν, ἵνα μὴ μόνον λέγω ἀλλὰ καὶ θέλω, ἵνα μὴ μόνον λέγωμαι Χριστιανὸς ἀλλὰ καὶ εὑρεθῶ. ἐὰν γὰρ εὑρεθῶ, καὶ λέγεσθαι δύναμαι, καὶ τότε πιστὸς εἶναι, ὅταν κόσμῳ μὴ φαίνωμαι. 3 οὐδὲν φαινόμενον καλόν· ὁ γὰρ θεὸς ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς ἐν πατρὶ ὢν μᾶλλον φαίνεται. οὐ πεισμονῆς τὸ ἔργον, ἀλλὰ μεγέθους ἐστὶν ὁ Χριστιανισμός, ὅταν μισῆται ὑπὸ κόσμου.
 +
 +
IV
 +
1 *  Ἐγὼ γράφω πάσαις ταῖς ἐκκλησίαις, καὶ ἐντέλλομαι πᾶσιν, ὅτι ἐγὼ ἑκὼν ὑπὲρ θεοῦ ἀποθνήσκω, ἐάνπερ ὑμεῖς μὴ κωλύσητε. παρακαλῶ ὑμᾶς, μὴ εὔνοια ἄκαιρος γένησθέ μοι. ἄφετέ με θηρίων εἶναι βοράν, δι ̓ ὧν ἔνεστιν θεοῦ ἐπιτυχεῖν. σῖτός εἰμι θεοῦ καὶ δι ̓ ὀδόντων θηρίων ἀλήθομαι, ἵνα καθαρὸς ἄρτος εὑρεθῶ τοῦ Χριστοῦ.1 2 μᾶλλον κολακεύσατε τὰ θηρία, ἵνα μοι τάφος γένωνται καὶ μηθὲν καταλίπωσι τῶν τοῦ σώματός μου, ἵνα μὴ κοιμηθεὶς βαρύς τινι γένωμαι. τότε ἔσομαι μαθητὴς ἀληθῶς Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅτε οὐδὲ τὸ σῶμά μου ὁ κόσμος ὄψεται. λιτανεύσατε τὸν Χριστὸν2 ὑπὲρ ἐμοῦ, ἵνα διὰ τῶν ὀργάνων τούτων θυσία3 εὑρεθῶ. 3 *  οὐχ ὡς Πέτρος καὶ Παῦλος διατάσσομαι ὑμῖν. ἐκεῖνοι ἀπόστολοι, ἐγὼ κατάκριτος· ἐκεῖνοι ἐλεύθεροι, ἐγὼ δέ μέχρι νῦν δοῦλος. ἀλλ ̓ ἐὰν πάθω, ἀπελεύθερος γενήσομαι Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἀναστήσομαι ἐν αὐτῷ· ἐλεύθερος. νῦν μανθάνω δεδεμένος μηδὲν ἐπιθυμεῖν.
 +
 +
V
 +
1 *  Ἀπὸ Συρίας μέχρι Ῥώμης θηριομαχῶ, διὰ γῆς καὶ θαλάσσης, νυκτὸς καὶ ἡμέρας, δεδεμένος δέκα λεοπάρδοις, ὅ ἐστιν στρατιωτικὸν τάγμα· οἳ καὶ εὐεργετούμενοι χείρους γίνονται. ἐν δὲ τοῖς ἀδικήμασιν αὐτῶν μᾶλλον μαθητεύομαι, ἀλλ ̓ οὐ παρὰ τοῦτο δεδικαίωμαι. 2 ὀναίμην τῶν θηρίων τῶν ἐμοὶ ἡτοιμασμένων καὶ εὔχομαι σύντομά μοι εὑρεθῆναι· ἃ καὶ κολακεύσω, συντόμως με καταφαγεῖν, οὐχ ὥσπερ τινῶν δειλαινόμενα οὐχ ἥψαντο. κἂν αὐτὰ δὲ ἄκοντα1 μη· θελήσῃ, ἐγὼ προσβιάσομαι. 3 συγγνώμην μοι ἔχετε· τί μοι συμφέρει, ἐγὼ γινώσκω, νῦν ἄρχομαι μαθητὴς εἶναι. μηθέν με ζηλώσαι τῶν ὁρατῶν καὶ ἀοράτων, ἵνα Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐπιτύχω. πῦρ καὶ σταυρὸς θηρίων τε συστάσεις, ἀνατομαί, διαιρέσεις, σκορπισμοὶ ὀστέων, συγκοπὴ μελῶν, ἀλεσμοὶ ὅλου τοῦ σώματος, κακαὶ κολάσεις τοῦ διαβόλου ἐπ ̓ ἐμὲ ἐρχέσθωσαν, μόνον ἵνα Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐπιτύχω.
 +
 +
VI
 +
1 *  Οὐδέν μοι ὠφελήσει τὰ πέρατα τοῦ κόσμου οὐδὲ αἱ βασιλεῖαι τοῦ αἰῶνος τούτου. καλόν μοι ἀποθανεῖν εἰς Χριστὸν Ἰησοῦν, ἢ βασιλεύειν τῶν περάτων τῆς γῆς. ἐκεῖνον ζητῶ, τὸν ὑπὲρ ἡμῶν ἀποθανόντα· ἐκεῖνον θέλω, τὸν δι ̓ ἡμᾶς ἀναστάντα. ὁ δὲ τοκετός μοι ἐπίκειται. 2 σύγγνωτέ μοι, ἀδελφοί· μὴ ἐμποδίσητέ μοι ζῆσαι, μὴ θελήσητέ με ἀποθανεῖν· τὸν τοῦ θεοῦ θέλοντα εἶναι κόσμῳ μὴ χαρίσησθε, μηδὲ ὕλῃ ἐξαπατήσητε·1 ἄφετέ με καθαρὸν φῶς λαβεῖν· ἐκεῖ παραγενόμενος ἄνθρωπος ἔσομαι. 3 ἐπιτρέψατέ μοι μιμητὴν εἶναι τοῦ πάθους τοῦ θεοῦ μου. εἴ τις αὐτὸν ἐν ἑαυτῷ· ἔχει, νοησάτω ὃ θέλω, καὶ συμπαθείτω μοι εἰδὼς τὰ συνέχοντά με.
 +
 +
VII
 +
1 Ὁ ἄρχων τοῦ αἰῶνος τούτου διαρπάσαι με βούλεται καὶ τὴν εἰς θεόν μου γνώμην διαφθεῖραι. μηδεὶς οὖν τῶν παρόντων ὑμῶν βοηθείτω αὐτῷ· μᾶλλον ἐμοῦ γίνεσθε, τουτέστιν τοῦ θεοῦ. μὴ λαλεῖτε Ἰησοῦν Χριστόν, κόσμον δὲ ἐπιθυμεῖτε. 2 *  βασκανία ἐν ὑμῖν μὴ κατοικείτω. μηδ ̓ ἂν ἐγὼ παρὼν παρακαλῶ ὑμᾶς, πείσθητέ μοι· τούτοις δὲ μᾶλλον πείσθητε, οἷς γράφω ὑμῖν. ζῶν γὰρ γράφω ὑμῖν, ἐρῶν τοῦ ἀποθανεῖν. ὁ ἐμὸς ἔρως ἐσταύρωται, καὶ οὐκ ἔστιν ἐν ἐμοὶ πῦρ φιλόϋλον· ὕδωρ δὲ ζῶν καὶ λαλοῦν2 ἐν ἐμοί, ἔσωθέν μοι λέγον· Δεῦρο πρὸς τὸν πατέρα. 3 *  οὐχ ἥδομαι τροφῇ φθορᾶς οὐδὲ ἡδοναῖς τοῦ βὶου τοὺτου. ἄρτον θεοὺ θέλω, ὅ ἐστιν σὰρξ Ἰησοὺ3 Χριστοῦ, τοῦ ἐκ σπέρματος Δαυείδ, καὶ πόμα θέλω τὸ αἷμα αὐτοῦ, ὅ ἐστιν ἀγάπη· ἄφθαρτος.
 +
 +
VIII
 +
1 Οὐκέτι θέλω κατὰ ἀνθρώπους ζῆν. τοῦτο δὲ ἔσται, ἐὰν ὑμεῖς θελήσητε. θελήσατε, ἵνα καὶ ὑμεῖς θεληθῆτε. 2 δι ̓ ὀλίγων γραμμάτων αἰτοῦμαι ὑμᾶς· πιστεύσατέ μοι. Ἰησοῦς δὲ Χριστὸς ὑμῖν ταῦτα φανερώσει, ὅτι ἀληθῶς λέγω· τὸ ἀψευδὲς στόμα, ἐν ᾧ ὁ πατὴρ ἐλάλησεν ἀληθῶς. 3 αἰτήσασθε περί ἐμοῦ, ἵνα ἐπιτύχω. οὐ κατὰ σάρκα ὑμῖν ἔγραψα, ἀλλὰ κατὰ γνώμην θεοῦ. ἐὰν πάθω, ἠθελήσατε· ἐὰν ἀποδοκιμασθῶ, ἐμισήσατε.
 +
 +
IX
 +
1 Μνημονεύετε ἐν τῇ προσευχῇ ὑμῶν τῆς ἐν Συρίᾳ ἐκκλησίας, ἥτις ἀντὶ ἐμοῦ ποιμένι τῷ· θεῷ· χρῆται. μόνος αὐτὴν Ἰησοῦς Χριστὸς ἐπισκοπήσει καὶ ἡ ὑμῶν ἀγάπη·. 2 *  ἐγὼ δὲ αἰσχύνομαι ἐξ αὐτῶν λέγεσθαι· οὐδὲ γὰρ ἄξιός εἰμι, ὢν ἔσχατος αὐτῶν καὶ ἔκτρωμα· ἀλλ ̓ ἠλέημαί τις εἶναι, ἐὰν θεοῦ ἐπιτύχω. 3 ἀσπάζεται ὑμᾶς τὸ ἐμὸν πνεῦμα καὶ ἡ ἀγάπη· τῶν ἐκκλησιῶν τῶν δεξαμένων με εἰς ὄνομα Ἰησοῦ Χριστοῦ, οὐχ ὡς παροδεύοντα. καὶ γὰρ αἱ μὴ προσήκουσαί μοι τῇ ὁδῷ· τῇ κατὰ σάρκα, κατὰ πόλιν με προῆγον.
 +
 +
X
 +
1 Γράφω δὲ ὑμῖν ταῦτα ἀπὸ Σμύρνης δι ̓ Ἐφεσίων τῶν ἀξιομακαρίστων. ἔστιν δὲ καὶ ἅμα ἐμοὶ σὺν ἄλλοῖς καὶ Κρόκος, τὸ ποθητόν μοι ὄνομα. 2 περὶ τῶν προελθόντων με ἀπὸ Συρίας εἰς Ῥώμην εἰς δόξαν τοῦ θεοῦ πιστεύω ὑμᾶς ἐπεγνωκέναι, οἷς καὶ δηλώσατε ἐγγύς με ὄντα. πάντες γάρ εἰσιν ἄξιοι τοῦ θεοῦ καὶ ὑμῶν· οὓς πρέπον ὑμῖν ἐστὶν κατὰ πάντα ἀναπαῦσαι. 3 *  ἔγραψα δὲ ὑμῖν ταῦτα τῇ πρὸ ἐννέα καλανδῶν Σεπτεμβρίων. ἔρρωσθε εἰς τέλος ἐν ὑπομονῇ Ἰησοῦ Χριστοῦ.
  
−
Ιγνάτιος, ο και Θεοφόρος, τη ηλεημένη εν μεγαλειότητι πατρός υψίστου και Ιησού Χριστού του μόνου υιού αυτού εκκλησία ηγαπημένη και πεφωτισμένη εν θελήματι του θελήσαντος τα πάντα, α έστιν, κατά αγάπην Ιησού Χριστού, του θεού ημών, ήτις και προκάθηται εν τόπω χωρίου Ρωμαίων, αξιόθεος, αξιοεπίτευκτος, αξιόαγνος και προκαθημένη της αγάπης, χριστώνυμος, πατρώνυμος, ην και ασπάζομαι εν ονόματι Ιησού Χριστού, υιού πατρός· κατά σάρκα και πνεύμα ηνωμένοις πάση εντολή αυτού, πεπληρωμένοις χάριτος θεού αδιακρίτως και αποδιϋλισμένοις από παντός αλλοτρίου χρώματος πλείστα εν Ιησού Χριστώ, τω θεώ ημών, αμώμως χαίρειν.
+
==Υποσημειώσεις==
−
 
+
<div style="font-size: 85%"><references/></div>
−
'''I (1)'''
 
−
1. Επεί ευξάμενος θεώ επέτυχον ιδείν υμών τα αξιόθεα πρόσωπα, ως και πλέον ητούμην λαβείν· δεδεμένος γαρ εν Χριστώ Ιησού ελπίζω υμάς ασπάσασθε εάνπερ θέλημα ή του αξιωθήναί με εις τέλος είναι. 2. η μεν γαρ αρχή ευοικονόμητός εστιν, εάνπερ χάριτος επιτυχω εις το τον κλήρόν μου ανεμποδίστως απολαβείν. φοβούμαι γαρ την υμών αγάπην, μη αυτή με αδικήση. υμίν γαρ ευχερές εστιν, ό θέλετε, ποιήσαι· εμοί δε δύσκολόν εστιν του θεού επιτυχείν, εάνπερ υμείς μη φείσησθέ μου.
 
−
 
 
−
'''II (2)'''
 
−
1. Ου γαρ θέλω υμάς ανθρωπαρεσκήσαι, αλλά θεώ αρέσαι, ώσπερ και αρέκετε. ούτε γαρ εγώ ποτε έξω καιρόν τοιούτον θεού επιτυχείν, ούτε υμείς, εάν σιωπήσητε, κρείττονι έργω έχετε επιγραφήναι. εάν γαρ σιωπήσητε απ’ εμού, λόγος γενήσομαι θεού· εάν δε ερασθήτε της σαρκός μου, πάλιν έσομαι ηχώ. 2. πλέον μοι μη παράσχησθε του σπονδισθήναι θεώ, ως έτι θυσιαστήριον έτοιμόν εστιν, ίνα εν αγάπη χορός γενόμενοι άσητε τω πατρί εν Χριστώ Ιησού, ότι τον επίσκοπον Συρίας ο θεός κατηξίωσεν ευρεθήναι εις δύσιν από ανατολής μεταπεμψάμενος. καλόν το δύναι από κόσμου προς θεόν, ίνα εις αυτόν ανατείλω.
 
−
 
 
−
'''III (3)'''
 
−
1. Ουδέποτε εβασκάνατε ουδενί, άλλους εδιδάξατε. εγώ δε θέλω, ίνα κακείνα βέβαια ή α μαθητεύοντες εντέλλεσθε. 2. μόνον μοι δύναμιν αιτείσθε έσωθέν τε και έξωθεν, ίνα μη μόνον λέγω αλλά και θέλω, ίνα μη μόνον λέγωμαι Χριστιανός αλλά και ευρεθώ. εάν γαρ ευρεθώ, και λέγεσθαι δύναμαι, και τότε πιστός είναι, όταν κόσμω μη φαίνωμαι. 3. ουδέν φαινόμενον αγαθόν· ο γαρ θεός ημών Ιησούς Χριστός εν πατρί ων μάλλον φαίνεται. ου πεισμονής το έργον, αλλά μεγέθους εστίν ο Χριστιανισμός, όταν μισήται υπό κόσμου.
 
−
 
 
−
'''IV (4)'''
 
−
1. Εγώ γράφω πάσαις ταις εκκλησίαις, και εντέλλομαι πάσιν, ότι εγώ εκών υπέρ θεού αποθνήσκω, εάνπερ υμείς μη κωλύσητε. παρακαλώ υμάς, μη ευνοια άκαιρος γένησθέ μοι. άφετέ με θηρίων είναι βοράν, δι’ ων ένεστιν θεού επιτυχείν. σίτός ειμι θεού και δι’ οδόντων θηρίων αλήθομαι, ίνα καθαρός άρτος ευρεθώ του Χριστού. 2. μάλλον κολκεύσατε τα θηρία, ίνα μοι τάφος γένωνται και μηδεν καταλίπωσι των του σώματός μου, ίνα μη κοιμηθείς βαρύς τινι γένωμαι. τότε έσομαι μαθητής αληθώς Ιησού Χριστού, ότε ουδέ το σώμα μου ο κόσμος όψεται. λιτανεύσατε τον Χριστόν υπέρ εμού, ίνα δια των οργάνων τούτων θυσία ευρεθώ. 3. ουχ ως Πέτρος και Παύλος διατάσσομαι υμίν. εκείνοι απόστολοι, εγώ κατάκριτος· εκείνοι ελεύθεροι, εγώ δε μέχρι νυν δούλος. αλλ’ εάν πάθω, απελεύθερος γενήσομαι Ιησού Χριστού και αναστήσομαι εν αυτώ ελεύθερος. νυν μανθάνω δεδεμένος μηδέν επιθυμείν.
 
−
 
 
−
'''V (5)'''
 
−
1. Από Συρίας μέχρι Ρώμης θηριομαχώ, δια γης και θαλάσσης, νυκτός και ημέρας, δεδεμένος δέκα λεοπάρδοις, ό εστιν στρατιωτικόν τάγμα· οί και ευεργετούμενοι χείρους γένονται. εν δε τοις αδικήμασιν αυτών μάλλον μαθητεύομαι, αλλ’ ου παρά τούτο δεδικαίωμαι. 2. οναίμην των θηρίων των εμοί ητοιμασμένων και εύχομαι σύντομά μοι ευρέθήναι· α και κολακεύσω, συντόμως με καταφαγείν, ουχ ώσπερ τινών δειλαινόμενα ουχ ήψαντο. καν αυτά δε άκοντα μη θελήση, εγώ προσβιάσομαι. 3. συγγνώμην μοι έχετε· τι μοι συμφέρει, εγώ γινώσκω, νυν άρχομαι μαθητής είναι, μηδέν με ζηλώσαι των ορατών και αοράτων, ίνα Ιησού Χριστού επιτύχω. πυρ και σταυρός θηρίων τε συστάσεις, ανατομαί, διαιρέσεις, σκρπισμοί οστέων, συγκοπή μελών, αλεσμοί όλου του σώματος, κακαί κολάσεις του διαβόλου επ’ εμέ ερχέσθωσαν, μόνον ίνα Ιησού Χριστού επιτύχω.
 
−
 
 
−
'''VI (6)'''
 
−
1. Ουδέν μοι ωφελήσει τα τερπνά του κόσμου ουδέ αι βασιλείαι του αιώνος τούτου. καλόν μοι αποθανείν εις Χριστόν Ιησούν, ή βασιλεύειν των περάτων της γης. εκείνον ζητώ, τον υπέρ ημών αποθανόντα· εκείνον θέλω, τον δι’ ημάς αναστάντα. ο δε τοκετός μοι επίκειται. 2. σύγγνωτέ μοι, αδελφοί· μη εμποδίσητέ μοι ζήσαι, μη θελήσητέ με αποθανείν· τον του θεού θέλοντα είναι κόσμω μη χαρίσησθε, μηδέ ύλη εξαπατήσητε· άφετέ με καθαρόν φως λαβείν· εκεί παραγενόμενος άνθρωπος έσομαι. 3. επιτρέψατέ μοι μιμητήν είναι του πάθους του θεού μου. ει τις αυτόν εν εαυτώ έχει, νοησάτω ό θέλω, και συμπαθείτω μοι ειδώς τα συνέχοντά με.
 
−
 
 
−
'''VII (7)'''
 
−
1. Ο άρχων του αιώνος τούτου διαρπάσαι με βούλεται και την εις θεόν μου γνώμην διαφθείραι. μηδείς ουν των παρόντων υμών βοηθείτω αυτώ· μάλλον εμού γίνεσθε, τουτέστιν του θεού. μη λαλείτε Ιησούν Χριστόν, κόσμον δε επιθυμείτε. 2. βασκανία εν υμίν μη κατοικείτω. μηδ’ αν εγώ παρών παρακαλώ υμάς, πεισθητέ μοι· τούτοις δε μάλλον πείσθητε, οίς γράφω υμίν. ζων γαρ γράφω υμίν, ερών του αποθανείν. ο εμός έρως εσταύρωται, και ουκ έστιν εν εμοί πυρ φιλόϋλον· ύδωρ δε ζων και λαλούν εν εμοί, έσωθέν μοι λέγον: Δεύρο προς τον πατέρα. 3. ουχ ήδομαι τροφή φθοράς, ουδέ ηδοναίς του βίου τούτου. άρτον θεού θέλω, ό εστιν σάρξ Ιησού Χριστού του εκ σπέρματος Δαυίδ, και πόμα θέλω το αίμα αυτού, ό εστιν αγάπη άφθαρτος.
 
−
 
 
−
'''VIII (8)'''
 
−
1. Ουκέτι θέλω κατά ανθρώπους ζην. τούτο δε έσται, εάν υμείς θελήσητε. θελήσατε, ίνα και υμείς θεληθήτε. 2. δι’ ολίγων γραμμάτων αιτούμαι υμάς· πιστεύσατέ μοι. Ιησούς δε Χριστός υμίν ταύτα φανερώσει, ότι αληθώς λέγω· το αψευδές στόμα, εν ω ο πατήρ ελάλησεν αληθώς. 3. αιτήσασθε περί εμού, ίνα επιτύχω. ου κατά σάρκα υμίν έγραψα, αλλά κατά γνώμην θεού. εάν πάθω, ηθελήσατε· εάν αποδοκιμασθώ, εμισήσατε.
 
−
 
 
−
'''IX (9)'''
 
−
1. Μνημονεύετε εν τη προσευχή υμών της εν Συρία εκκλησίας, ήτις αντί εμού ποιμένι τω θεώ χρήται. μόνος αυτήν Ιησούς Χριστός επισκοπήσει και η υμών αγάπη. 2. εγώ δε αισχύνομαι εξ αυτών λέγεσθαι. ουδέ γαρ άξιός ειμι, ων έσχατος αυτών και έκτρωμα· αλλ’ ηλέημαί τις είναι, εάν θεού επιτύχω. 3. ασπάζεται υμάς το εμόν πνεύμα και η αγάπη των εκκλησιών των δεξαμένων με εις όνομα Ιησού Χριστού, ουχ ως παροδεύοντα. και γαρ αι μη προσήκουσαί μοι τη οδώ τη κατά σάρκα, κατά πόλιν με προήγον.
 
−
 
 
−
'''X (10)'''
 
−
1. Γράφω δε υμίν ταύτα από Σμύρνης δι’ Εφεσίων των αξιομακαρίστων. έστιν δε και άμα εμοί συν άλλοις πολλοίς και Κρόκος, το ποθητόν μοι όνομα. 2. περί των προελθόντων με από Συρίας εις Ρώμην εις δόξαν του θεού πιστεύω υμάς επεγνωκέναι, οίς και δηλώσατε εγγύς με όντα. πάντες γαρ εισιν άξιοι του θεού και υμών· ους πρέπον υμίν εστίν κατά πάντα αναπαύσαι. 3. έγραψα δε υμίν ταύτα τη προ εννέα καλανδών Σεπτεμβρίων. έρρωσθε εις τέλος εν υπομονή Ιησού Χριστού.
 
  
  
 
{{Επιστολές Αγίου Ιγνατίου}}
 
{{Επιστολές Αγίου Ιγνατίου}}
−
== Βιβλιογραφία ==
+
==Βιβλιογραφία==
−
 
+
*Κοντογόνης Κωνσταντίνος, ''Φιλολογική και κριτική ιστορία των αγίων της Εκκλησίας Πατέρων, και των συγγραμμάτων αυτών'', τόμ. Α', εν Αθήναις 1851, σελ. 89-116
 +
*Νικολαΐδης Ι. Νίκος, ''Αποστολικοί Πατέρες, Γραμματολογική και Θεολογική προσέγγιση'', Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 2002, σελ. 175-292
 +
*Παν. Κ. Χρήστου, "Ιγνάτιος", ''[[Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια]]'', τόμ. 06, εκδ. Μαρτίνος Αθ., Αθήνα 1965, στ. 705-715
 +
*Παπαδόπουλος Γ. Στυλιανός, 'Πατρολογία', τόμ. Α', έκδ. 4η, Αθήνα 2000, σελ. 173-180
  
 
[[Κατηγορία:Πατερικά Κείμενα]]
 
[[Κατηγορία:Πατερικά Κείμενα]]

Αναθεώρηση της 19:41, 28 Απριλίου 2008

H προς Ρωμαίους είναι μία από τις επτά γνήσιες επιστολές του Αγίου Ιγνατίου του Θεοφόρου (+107/117 μ.Χ.[1]).

Πρόκειται για μία πρωτοχριστιανική επιστολή, που η σπουδαιότητά της έγκειται τόσο στην αρχαιότητά της και τις σημαντικές πληροφορίες που μας δίνει σχετικά με πρακτικές της πρώτης Εκκλησίας, αλλά και για τις πληροφορίες που λαμβάνουμε για το πρόσωπο του συντάκτη της. Η επιστολή κίνητρο είχε να προειδοποιήσει τους χριστιανούς της Ρώμης να μην αποτρέψουν τον μαρτυρικό θάνατο που του ετοίμαζαν οι Ρωμαίοι, επιδεικνύοντας μαρτυρικό σθένος.

Πράγματι, όπως θα διαπιστώσετε, το μεγαλύτερο μέρος της ιστορικής αυτής επιστολής, είναι μία παράκληση. Ο άγιος Ιγνάτιος παρακαλάει τους Ρωμαίους Χριστιανούς, να μην προσπαθήσουν να τον σώσουν από τα θηρία της Ρωμαϊκής αρένας. Μέσω της επιστολής επίσης διακρίνεται η αίσθηση της αναξιότητός του ενώπιον του Θεού και ο πόθος να τελειωθεί ενώπιον Του, καθώς αναμένει πως ο Θεός τιμώντας τη θυσία του, θα στο ουράνιο θυσιαστήριο των αγίων Του, μαζί με τις ψυχές των άλλων αγίων μαρτύρων.

Στα γραφόμενά του βρίσκουμε στοιχεία για τις συνθήκες της μεταφοράς του από Ρωμαίους στρατιώτες, για τις περιοχές από τις οποίες πέρασε αλλά και στοιχεία για την επιστολή αυτή. Αναφορές του επίσης ρίχνουν άπλετο φως στο ρόλο της τάξης που ονομάζουμε «Τάξη των Προφητών» στην εποχή εκείνη, δηλαδή για το ρόλο των διαδόχων των αποστόλων, λίγο πριν αναλάβουν τη διαδοχή οι τοπικοί Επίσκοποι. Η επιστολή αυτή χαρακτηρίζεται ως ενδεικτική του ήθους, της τιμιότητας και της πίστης του αγίου Ιγνατίου.

Κείμενο

Ἰγνάτιος, ὁ καὶ Θεοφόρος, τῇ ἠλεημένῃ ἐν μεγαλειότητι πατρὸς ὑψίστου καὶ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ μόνου υἱοῦ αὐτοῦ ἐκκλησίᾳ ἠγαπημένῃ καὶ πεφωτισμένῃ ἐν θελήματι τοῦ θελήσαντος τὰ πάντα, ἃ ἔστιν, κατὰ ἀγάπην Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ θεοῦ ἡμῶν, ἥτις καὶ προκάθηται ἐν τόπῳ χωρίου Ῥωμαίων, ἀξιόθεος, ἀξιοπρεπής, ἀξιομακάριστος, ἀξιέπαινος, ἀξιοεπίτευκτος, ἀξιόαγνος καὶ προκαθημένη· τῆς ἀγάπης, χριστώνυμος,2 πατρώνυμος, ἣν καὶ ἀσπάζομαι ἐν ὀνόματι Ἰησοῦ Χριστοῦ, υἱοῦ πατρός· κατὰ σάρκα καὶ πνεῦμα ἡνωμένοις πάσῃ ἐντολῇ αὐτοῦ, πεπληρωμένοις χάριτος θεοῦ ἀδιακρίτως καὶ ἀποδιϋλισμένοις ἀπὸ παντὸς ἀλλοτρίου χρώματος πλεῖστα ἐν Ἰησοῦ Χριστῷ·, τῷ· θεῷ· ἡμῶν, ἀμώμως χαίρειν.

I 

1 Ἐπεὶ εὐξάμενος θεῷ· ἐπέτυχον ἰδεῖν ὑμῶν τὰ ἀξιόθεα πρόσωπα, ὡς καὶ πλέον ᾐτούμην λαβεῖν· δεδεμένος γὰρ ἐν Χριστῷ· Ἰησοῦ ἐλπίζω ὑμᾶς ἀσπάσασθαι, ἐάνπερ θέλημα ᾖ τοῦ ἀξιωθῆναί με εἰς τέλος εἶναι. 2 ἡ μὲν γὰρ ἀρχὴ εὐοικονόμητός ἐστιν, ἐάνπερ χάριτος1 ἐπιτὑχω εἰς τὸ τὸν κλῆρόν μου ἀνεμποδίστως ἀπολαβεῖν. φοβοῦμαι γὰρ τὴν ὑμῶν ἀγάπην, μὴ αὐτή με ἀδικήσῃ. ὑμῖν γὰρ εὐχερές ἐστιν, ὃ θέλετε, ποιῆσαι· ἐμοὶ δὲ δύσκολόν ἐστιν τοῦ θεοῦ ἐπιτυχεῖν, ἐάνπερ ὑμεῖς μὴ φείσησθέ μου.

II 

1 *  Οὐ γὰρ θέλω ὑμᾶς ἀνθρωπαρεσκῆσαι, ἀλλὰ θεῷ· ἀρέσαι, ὥσπερ καὶ ἀρέσκετε. οὔτε γὰρ ἐγώ ποτε ἕξω καιρὸν τοιοῦτον θεοῦ ἐπιτυχεῖν, οὔτε ὑμεῖς, ἐὰν σιωπήσητε, κρείττονι ἔργῳ ἔχετε ἐπιγραφῆναι. ἐὰν γὰρ σιωπήσητε ἀπ ̓ ἐμοῦ, ἐγὼ λόγος θεοῦ· ἐὰν δὲ ἐρασθῆτε τῆς σαρκός μου, πάλιν ἔσομαι φωνή. 2 πλέον μοι μὴ παράσχησθε τοῦ σπονδισθῆναι θεῷ·, ὡς ἔτι θυσιαστήριον ἕτοιμόν ἐστιν, ἵνα ἐν ἀγάπῃ χορὸς γενόμενοι ᾄσητε τῷ· πατρὶ ἐν Χριστῷ· Ἰησοῦ, ὅτι τὸν ἐπίσκοπον Συρίας ὁ θεὸς κατηξίωσεν εὑρεθῆναι εἰς δύσιν ἀπὸ ἀνατολῆς μεταπεμψάμενος. καλὸν τὸ δῦναι ἀπὸ κόσμου πρὸς θεόν, ἵνα εἰς αὐτὸν ἀνατείλω.

III 

1 Οὐδέποτε ἐβασκάνατε οὐδενί, ἄλλους ἐδιδάξατε. ἐγὼ δὲ θέλω, ἵνα κἀκεῖνα βέβαια ᾖ ἃ μαθητεύοντες ἐντέλλεσθε. 2 μόνον μοι δύναμιν αἰτεῖσθε ἔσωθέν τε καὶ ἔξωθεν, ἵνα μὴ μόνον λέγω ἀλλὰ καὶ θέλω, ἵνα μὴ μόνον λέγωμαι Χριστιανὸς ἀλλὰ καὶ εὑρεθῶ. ἐὰν γὰρ εὑρεθῶ, καὶ λέγεσθαι δύναμαι, καὶ τότε πιστὸς εἶναι, ὅταν κόσμῳ μὴ φαίνωμαι. 3 οὐδὲν φαινόμενον καλόν· ὁ γὰρ θεὸς ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς ἐν πατρὶ ὢν μᾶλλον φαίνεται. οὐ πεισμονῆς τὸ ἔργον, ἀλλὰ μεγέθους ἐστὶν ὁ Χριστιανισμός, ὅταν μισῆται ὑπὸ κόσμου.

IV 

1 *  Ἐγὼ γράφω πάσαις ταῖς ἐκκλησίαις, καὶ ἐντέλλομαι πᾶσιν, ὅτι ἐγὼ ἑκὼν ὑπὲρ θεοῦ ἀποθνήσκω, ἐάνπερ ὑμεῖς μὴ κωλύσητε. παρακαλῶ ὑμᾶς, μὴ εὔνοια ἄκαιρος γένησθέ μοι. ἄφετέ με θηρίων εἶναι βοράν, δι ̓ ὧν ἔνεστιν θεοῦ ἐπιτυχεῖν. σῖτός εἰμι θεοῦ καὶ δι ̓ ὀδόντων θηρίων ἀλήθομαι, ἵνα καθαρὸς ἄρτος εὑρεθῶ τοῦ Χριστοῦ.1 2 μᾶλλον κολακεύσατε τὰ θηρία, ἵνα μοι τάφος γένωνται καὶ μηθὲν καταλίπωσι τῶν τοῦ σώματός μου, ἵνα μὴ κοιμηθεὶς βαρύς τινι γένωμαι. τότε ἔσομαι μαθητὴς ἀληθῶς Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅτε οὐδὲ τὸ σῶμά μου ὁ κόσμος ὄψεται. λιτανεύσατε τὸν Χριστὸν2 ὑπὲρ ἐμοῦ, ἵνα διὰ τῶν ὀργάνων τούτων θυσία3 εὑρεθῶ. 3 *  οὐχ ὡς Πέτρος καὶ Παῦλος διατάσσομαι ὑμῖν. ἐκεῖνοι ἀπόστολοι, ἐγὼ κατάκριτος· ἐκεῖνοι ἐλεύθεροι, ἐγὼ δέ μέχρι νῦν δοῦλος. ἀλλ ̓ ἐὰν πάθω, ἀπελεύθερος γενήσομαι Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἀναστήσομαι ἐν αὐτῷ· ἐλεύθερος. νῦν μανθάνω δεδεμένος μηδὲν ἐπιθυμεῖν.

V 

1 *  Ἀπὸ Συρίας μέχρι Ῥώμης θηριομαχῶ, διὰ γῆς καὶ θαλάσσης, νυκτὸς καὶ ἡμέρας, δεδεμένος δέκα λεοπάρδοις, ὅ ἐστιν στρατιωτικὸν τάγμα· οἳ καὶ εὐεργετούμενοι χείρους γίνονται. ἐν δὲ τοῖς ἀδικήμασιν αὐτῶν μᾶλλον μαθητεύομαι, ἀλλ ̓ οὐ παρὰ τοῦτο δεδικαίωμαι. 2 ὀναίμην τῶν θηρίων τῶν ἐμοὶ ἡτοιμασμένων καὶ εὔχομαι σύντομά μοι εὑρεθῆναι· ἃ καὶ κολακεύσω, συντόμως με καταφαγεῖν, οὐχ ὥσπερ τινῶν δειλαινόμενα οὐχ ἥψαντο. κἂν αὐτὰ δὲ ἄκοντα1 μη· θελήσῃ, ἐγὼ προσβιάσομαι. 3 συγγνώμην μοι ἔχετε· τί μοι συμφέρει, ἐγὼ γινώσκω, νῦν ἄρχομαι μαθητὴς εἶναι. μηθέν με ζηλώσαι τῶν ὁρατῶν καὶ ἀοράτων, ἵνα Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐπιτύχω. πῦρ καὶ σταυρὸς θηρίων τε συστάσεις, ἀνατομαί, διαιρέσεις, σκορπισμοὶ ὀστέων, συγκοπὴ μελῶν, ἀλεσμοὶ ὅλου τοῦ σώματος, κακαὶ κολάσεις τοῦ διαβόλου ἐπ ̓ ἐμὲ ἐρχέσθωσαν, μόνον ἵνα Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐπιτύχω.

VI 

1 *  Οὐδέν μοι ὠφελήσει τὰ πέρατα τοῦ κόσμου οὐδὲ αἱ βασιλεῖαι τοῦ αἰῶνος τούτου. καλόν μοι ἀποθανεῖν εἰς Χριστὸν Ἰησοῦν, ἢ βασιλεύειν τῶν περάτων τῆς γῆς. ἐκεῖνον ζητῶ, τὸν ὑπὲρ ἡμῶν ἀποθανόντα· ἐκεῖνον θέλω, τὸν δι ̓ ἡμᾶς ἀναστάντα. ὁ δὲ τοκετός μοι ἐπίκειται. 2 σύγγνωτέ μοι, ἀδελφοί· μὴ ἐμποδίσητέ μοι ζῆσαι, μὴ θελήσητέ με ἀποθανεῖν· τὸν τοῦ θεοῦ θέλοντα εἶναι κόσμῳ μὴ χαρίσησθε, μηδὲ ὕλῃ ἐξαπατήσητε·1 ἄφετέ με καθαρὸν φῶς λαβεῖν· ἐκεῖ παραγενόμενος ἄνθρωπος ἔσομαι. 3 ἐπιτρέψατέ μοι μιμητὴν εἶναι τοῦ πάθους τοῦ θεοῦ μου. εἴ τις αὐτὸν ἐν ἑαυτῷ· ἔχει, νοησάτω ὃ θέλω, καὶ συμπαθείτω μοι εἰδὼς τὰ συνέχοντά με.

VII 

1 Ὁ ἄρχων τοῦ αἰῶνος τούτου διαρπάσαι με βούλεται καὶ τὴν εἰς θεόν μου γνώμην διαφθεῖραι. μηδεὶς οὖν τῶν παρόντων ὑμῶν βοηθείτω αὐτῷ· μᾶλλον ἐμοῦ γίνεσθε, τουτέστιν τοῦ θεοῦ. μὴ λαλεῖτε Ἰησοῦν Χριστόν, κόσμον δὲ ἐπιθυμεῖτε. 2 *  βασκανία ἐν ὑμῖν μὴ κατοικείτω. μηδ ̓ ἂν ἐγὼ παρὼν παρακαλῶ ὑμᾶς, πείσθητέ μοι· τούτοις δὲ μᾶλλον πείσθητε, οἷς γράφω ὑμῖν. ζῶν γὰρ γράφω ὑμῖν, ἐρῶν τοῦ ἀποθανεῖν. ὁ ἐμὸς ἔρως ἐσταύρωται, καὶ οὐκ ἔστιν ἐν ἐμοὶ πῦρ φιλόϋλον· ὕδωρ δὲ ζῶν καὶ λαλοῦν2 ἐν ἐμοί, ἔσωθέν μοι λέγον· Δεῦρο πρὸς τὸν πατέρα. 3 *  οὐχ ἥδομαι τροφῇ φθορᾶς οὐδὲ ἡδοναῖς τοῦ βὶου τοὺτου. ἄρτον θεοὺ θέλω, ὅ ἐστιν σὰρξ Ἰησοὺ3 Χριστοῦ, τοῦ ἐκ σπέρματος Δαυείδ, καὶ πόμα θέλω τὸ αἷμα αὐτοῦ, ὅ ἐστιν ἀγάπη· ἄφθαρτος.

VIII 

1 Οὐκέτι θέλω κατὰ ἀνθρώπους ζῆν. τοῦτο δὲ ἔσται, ἐὰν ὑμεῖς θελήσητε. θελήσατε, ἵνα καὶ ὑμεῖς θεληθῆτε. 2 δι ̓ ὀλίγων γραμμάτων αἰτοῦμαι ὑμᾶς· πιστεύσατέ μοι. Ἰησοῦς δὲ Χριστὸς ὑμῖν ταῦτα φανερώσει, ὅτι ἀληθῶς λέγω· τὸ ἀψευδὲς στόμα, ἐν ᾧ ὁ πατὴρ ἐλάλησεν ἀληθῶς. 3 αἰτήσασθε περί ἐμοῦ, ἵνα ἐπιτύχω. οὐ κατὰ σάρκα ὑμῖν ἔγραψα, ἀλλὰ κατὰ γνώμην θεοῦ. ἐὰν πάθω, ἠθελήσατε· ἐὰν ἀποδοκιμασθῶ, ἐμισήσατε.

IX 

1 Μνημονεύετε ἐν τῇ προσευχῇ ὑμῶν τῆς ἐν Συρίᾳ ἐκκλησίας, ἥτις ἀντὶ ἐμοῦ ποιμένι τῷ· θεῷ· χρῆται. μόνος αὐτὴν Ἰησοῦς Χριστὸς ἐπισκοπήσει καὶ ἡ ὑμῶν ἀγάπη·. 2 *  ἐγὼ δὲ αἰσχύνομαι ἐξ αὐτῶν λέγεσθαι· οὐδὲ γὰρ ἄξιός εἰμι, ὢν ἔσχατος αὐτῶν καὶ ἔκτρωμα· ἀλλ ̓ ἠλέημαί τις εἶναι, ἐὰν θεοῦ ἐπιτύχω. 3 ἀσπάζεται ὑμᾶς τὸ ἐμὸν πνεῦμα καὶ ἡ ἀγάπη· τῶν ἐκκλησιῶν τῶν δεξαμένων με εἰς ὄνομα Ἰησοῦ Χριστοῦ, οὐχ ὡς παροδεύοντα. καὶ γὰρ αἱ μὴ προσήκουσαί μοι τῇ ὁδῷ· τῇ κατὰ σάρκα, κατὰ πόλιν με προῆγον.

X 

1 Γράφω δὲ ὑμῖν ταῦτα ἀπὸ Σμύρνης δι ̓ Ἐφεσίων τῶν ἀξιομακαρίστων. ἔστιν δὲ καὶ ἅμα ἐμοὶ σὺν ἄλλοῖς καὶ Κρόκος, τὸ ποθητόν μοι ὄνομα. 2 περὶ τῶν προελθόντων με ἀπὸ Συρίας εἰς Ῥώμην εἰς δόξαν τοῦ θεοῦ πιστεύω ὑμᾶς ἐπεγνωκέναι, οἷς καὶ δηλώσατε ἐγγύς με ὄντα. πάντες γάρ εἰσιν ἄξιοι τοῦ θεοῦ καὶ ὑμῶν· οὓς πρέπον ὑμῖν ἐστὶν κατὰ πάντα ἀναπαῦσαι. 3 *  ἔγραψα δὲ ὑμῖν ταῦτα τῇ πρὸ ἐννέα καλανδῶν Σεπτεμβρίων. ἔρρωσθε εἰς τέλος ἐν ὑπομονῇ Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Υποσημειώσεις

  1. ↑ Η κοίμηση του αγίου τοποθετείται στα 107/117 στο Παπαδόπουλος Γ. Στυλιανός, Πατρολογία, τόμ. Α', έκδ. 4η, Αθήνα 2000, σελ. 178, και στα 107/118 στο Νικολαΐδης Ι. Νίκος, Αποστολικοί Πατέρες, Γραμματολογική και Θεολογική προσέγγιση', Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 2002, σελ. 176.


Επιστολές Αγίου Ιγνατίου

Προς Εφεσίους | Προς Μαγνησιείς | Προς Τραλλιανούς | Προς Ρωμαίους | Προς Φιλαδελφείς | Προς Σμυρναίους | Προς Πολύκαρπον  | | Βίος Αγίου Ιγνατίου

Βιβλιογραφία

  • Κοντογόνης Κωνσταντίνος, Φιλολογική και κριτική ιστορία των αγίων της Εκκλησίας Πατέρων, και των συγγραμμάτων αυτών, τόμ. Α', εν Αθήναις 1851, σελ. 89-116
  • Νικολαΐδης Ι. Νίκος, Αποστολικοί Πατέρες, Γραμματολογική και Θεολογική προσέγγιση, Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 2002, σελ. 175-292
  • Παν. Κ. Χρήστου, "Ιγνάτιος", Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια, τόμ. 06, εκδ. Μαρτίνος Αθ., Αθήνα 1965, στ. 705-715
  • Παπαδόπουλος Γ. Στυλιανός, 'Πατρολογία', τόμ. Α', έκδ. 4η, Αθήνα 2000, σελ. 173-180
Ανακτήθηκε από «https://el.orthodoxwiki.org/index.php?title=Προς_Ρωμαίους_Επιστολή_Αγίου_Ιγνατίου_του_Θεοφόρου&oldid=4419»