12.398
επεξεργασίες
Αλλαγές
μ
→Η διδασκαλία του
Ο ''Ερμάς'' ως ηθικολόγος και αδόκιμος θεολόγος, τονίζει την υπερβατικότητα του Θεού και το φόβο να προσεγγίσει Αυτόν, αλλά με ένα παράδοξο τρόπο, καθώς αυτό το πράττει πάντοτε «''γελώντας''». Έντονη όπως προανεφέρθη είναι η πνευματολογία του Ερμά. Στόχος του σε αυτή την περίπτωση είναι η «''πνευματολογική θεμελίωση της χριστολογίας''»<ref>ενθ.αν.</ref>, όπου «''το πνεύμα το Άγιον, το προόν, το κτίσαν πάσαν την κτίσιν, κατώκισεν ο Θεός είς σάρκαν ήν ηβούλετο''»<ref>Παραβολή 5, 6, 5</ref>. Από ποιμαντικής απόψεως το κυρίως ενδιαφέρον του είναι η ηθικολογία και μάλιστα δημιουργεί και κατάλογο αρετών και κακιών, κατά τα πυθαγορικά πρότυπα. Κορυφαία αρετή θεωρεί την ''εγκράτεια, τη νηστεία και τη φιλαλληλία'', ενώ ο πλούτος είναι αγαθό το οποίο εμποδίζει την ηθική τελείωση του ανθρώπου.
Παρότι φαίνεται πως ''Ερμάς'' επιδίδεται σε μια ρηχή και στατική ηθικολογία, εμφαίνει πρωτοπόρος στην ψυχολογική ανάλυση, προσπαθώντας να εισχωρήσει στο βάθος της ψυχής «''δια να εύρη εκεί όλα τα συσσωρευμένα βάρη της συνειδήσεως''»<ref>Π. Χρήστου, «Ελληνική Πατρολογία», τόμος Β΄, σελίς 382</ref>, γιαυτό και δύναται να χαρακτηριστεί πρόδρομος της ψυχολογίας του βάθους. Σαφής επίσης είναι η διδασκαλία περί των ''δύο οδών'' και τονίζει πως η δύναμη ο τονισμός της δύναμης της θελήσεως , που είναι αυτή η οποία ρυθμίζει την αγωγή του ανθρώπου. Ο ίδιος στο ζήτημα της αυστηρότητος της μετανοίας, αποδέχεται τη μετάνοια, αλλά μετά αυτής να μην υπάρχει νέα ευκαιρία<ref>Εντολή 4, 3</ref>, επιλέγοντας ένα ενδιάμεσο δρόμο μεταξύ της αυστηρότητος και της αμαρτητικής απάθειας η οποία διαφαίνεται από πολλά γνωστικά κινήματα.
==Δείτε επίσης==
