Πνευματικός Θάνατος

Πνευματικός θάνατος ή Δεύτερος Θάνατος αποκαλείται στην ορθόδοξη εκκλησία, πνευματική κατάσταση που περιέρχεται ο άνθρωπος, μετά την αιώνια καταδίκη του. Η έκφραση αυτή, συναντάται στην Αποκάλυψη του Ιωάννη στο κεφάλαιο Κ', στίχο 14, όταν και αναφέρεται πως πως ο Άδης και ο θάνατος εισήλθαν στην αιώνια λίμνη του πυρός καταλήγοντας πως «ούτος ο θάνατος δεύτερος εστίν». Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης επίσης στην Αποκάλυψη (κεφάλαιο Β΄, στίχο 11), αναφέρει πως «Ο έχων ους ακουσάτω τι το πνεύμα λέγει ταις εκκλησίαις, ο νικών ου μή αδικηθή εκ θανάτου του δευτέρου».

Έτσι ως πνευματικός θάνατος ορίζεται ο οριστικός Πνευματικός Θάνατος ή «θάνατος» της ψυχής, δηλαδή η αιώνια καταδίκη. Ο Πνευματικός Θάνατος είναι η απώλεια του Αγίου Πνεύματος ως συστατικού της ύπαρξης του ανθρώπου, που είναι η πηγή κάθε χάριτος. Όσο ο άνθρωπος παραμένει στην σωματική ζωή επί της γης μπορεί να μετανοήσει και να επανέλθει σε κοινωνία με το Άγιο Πνεύμα, όπως ο άσωτος υιός της παραβολής. Όπως στην Πρώτη Ανάσταση, ο άνθρωπος ζωοποιείται μέσω της ένωσης του Αγίου Πνεύματος με την ψυχή του, κατά τον αντίθετο τρόπο ο άνθρωπος θανατώνεται, όταν το Άγιο Πνεύμα τον «εγκαταλείπει», με δική του επιλογή. Τότε ο άνθρωπος χάνει το δικαίωμα στη Ζωή του Θεού και οδηγείται εκουσίως στην αιώνια Κόλαση.

Βιβλιογραφία

• Αρχ.Χαραλάμπους Βασιλόπουλου, «Η Αποκάλυψις εξηγημένη», Εκδόσεις Ορθοδόξου Τύπου, Αθήνα, 1986