Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Πελαγιανισμός"

Από OrthodoxWiki
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση
μ
μ
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
 
'''Πελαγιανισμός''' αποκαλείται αίρεση του 5ου αιώνα, η οποία ισχυριζόταν πως ο άνθρωπος δύναται να σωθεί από μόνος του, δίχως την ουσιαστική συνεργία του [[Άγιο Πνεύμα|Αγίου Πνεύματος]], το οποίο παρέχει απλώς ενισχυτική βοήθεια<ref>ΘΗΕ, τ. 10, σελ. 257</ref>. Ο Πελαγιανισμος ήταν αντίδραση στη θεωρία του [[Αυγουστίνος Ιππώνος|Αυγουστίνου]] για τον [[Απόλυτος Προορισμός|απόλυτο προορισμό]] και καταδικάστηκε, αφού τελικώς έφτασε στο άλλο άκρο της θεωρίας του Αυγουστίνου, αγνοώντας τη θεία χάρη και τελικά την ίδια τη λυτρωτική ενσάρκωση του Ιησού<ref>ΘΗΕ΅, ο.π., σελ. 257</ref>.  
 
'''Πελαγιανισμός''' αποκαλείται αίρεση του 5ου αιώνα, η οποία ισχυριζόταν πως ο άνθρωπος δύναται να σωθεί από μόνος του, δίχως την ουσιαστική συνεργία του [[Άγιο Πνεύμα|Αγίου Πνεύματος]], το οποίο παρέχει απλώς ενισχυτική βοήθεια<ref>ΘΗΕ, τ. 10, σελ. 257</ref>. Ο Πελαγιανισμος ήταν αντίδραση στη θεωρία του [[Αυγουστίνος Ιππώνος|Αυγουστίνου]] για τον [[Απόλυτος Προορισμός|απόλυτο προορισμό]] και καταδικάστηκε, αφού τελικώς έφτασε στο άλλο άκρο της θεωρίας του Αυγουστίνου, αγνοώντας τη θεία χάρη και τελικά την ίδια τη λυτρωτική ενσάρκωση του Ιησού<ref>ΘΗΕ΅, ο.π., σελ. 257</ref>.  
 +
 +
==Ιστορικό==
 +
 +
==Διδασκαλία==
  
 
==Υποσημειώσεις==
 
==Υποσημειώσεις==

Αναθεώρηση της 21:01, 21 Φεβρουαρίου 2011

Πελαγιανισμός αποκαλείται αίρεση του 5ου αιώνα, η οποία ισχυριζόταν πως ο άνθρωπος δύναται να σωθεί από μόνος του, δίχως την ουσιαστική συνεργία του Αγίου Πνεύματος, το οποίο παρέχει απλώς ενισχυτική βοήθεια[1]. Ο Πελαγιανισμος ήταν αντίδραση στη θεωρία του Αυγουστίνου για τον απόλυτο προορισμό και καταδικάστηκε, αφού τελικώς έφτασε στο άλλο άκρο της θεωρίας του Αυγουστίνου, αγνοώντας τη θεία χάρη και τελικά την ίδια τη λυτρωτική ενσάρκωση του Ιησού[2].

Ιστορικό

Διδασκαλία

Υποσημειώσεις

  1. ΘΗΕ, τ. 10, σελ. 257
  2. ΘΗΕ΅, ο.π., σελ. 257

Πηγές

  • Κωνσταντίνος Σκουτέρης, "Ιστορία Δογμάτων", τ. Α΄, Αθήνα 1998.
  • λήμμα "Πελάγιος" ΘΗΕ, τόμος 10, Μαρτίνος, Αθήνα 1962-1968.
  • Βλάσιος Φειδάς, "Εκκλησιαστική Ιστορία", τ. Α΄, Διήγηση, Αθήνα 2002.
  • Βασίλειος Στεφανίδης, "Εκκλησιαστική Ιστορία", Παπαδημητρίου, Αθήνα 1959.
  • Παναγιώτης Χρήστου, "Ελληνική Πατρολογία", Κυρομάνος, Θεσσαλονίκη 2005