Αλλαγές

Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Παπίας Ιεραπόλεως

7 bytes αφαιρέθηκαν, 08:12, 3 Ιουνίου 2008
μ
Η διδασκαλία του
Η διδασκαλία του ''Παπία'' διασώζεται στην επιστολή του «''Λογίων Κυριακών εξηγήσεις''». Εδώ πρέπει να τονίσουμε πως το σωστό όνομα του διασωθέντος έργου του ''Παπία'' είναι «''Λογίων Κυριακών εξηγήσεως εις βιβλία πέντε''», όπως μαρτυρείται και από άλλες πηγές<ref>Απολλινάριος Λαοδικίας «Κυριακών Λόγων εξήγησις''». Ιερωνύμου «''explanatio sermonum Domini''»</ref> και όχι γενικώς ''εξηγήσεις'', όπως εκ παραδρομής επικράτησε. Tο σύγγραμα αυτό ουσιαστικά προέρχεται από την επιλογή διδασκαλιών 5 βιβλίων, όπως πληροφορούμαστε<ref>Ειρηναίου, έλεγχος 5, 33, 4. Φιλίππου Σιδητού, De Boor, Texte u. Unterssuch 5, 2 σελ. 170</ref>, εξού και ο Ευσέβιος το αναφέρει ως «''Λογίων Κυριακών εξηγήσεως βιβλίων πέντε''»<ref>Ευσεβίου, Εκκλ. Ιστορία 3, 39, 1</ref>. Η πλειάδα των συγγραμμάτων του Παπία δε διασώθηκαν από την καταστροφή, παρά τη μερική αποκατάσταση της υπολήψεως του ανδρός.
Από τα σωζόμενα αποσπάσματα της γραμματείας του Παπία δύναται σήμερα να έχουμε μια σχετικά ακριβή εικόνα περί της διδασκαλίας του. Έτσι εξάγεται το συμπέρασμα πως η προσπάθεια που κατέβαλε ο ''Αποστολικός Πατήρ''' αυτός, απέβλεπε στην πρόταξη της παραδόσεως της χριστιανικής πίστεως, «''υπό την ευρύτατη έννοιαν αυτής''»<ref> Π. Χρήστου, «''Ελληνική Πατρολογία''», σελίς 450</ref>. Έτσι ο Παπίας παραθέτει πλούσιο υλικό από γραπτές και άγραφες παραδόσεις όπως, ''επεισόδια από το βίο του Κυρίου'', ''περιστατικά και λόγους των αποστόλων'', ''ερμηνευτικά σχόλια πάνω σε εδάφια της Παλαιάς Διαθήκης'', ''μυθώδεις περιγραφές των εσχάτων''<ref>ενθ.αν.</ref>. Ο ίδιος μάλιστα απέδιδε μεγαλύτερη σημασία στη ''ζώσα παράδοση'', παρά στα [[Ευαγγέλιο|ευαγγέλια]]<ref>Ευσεβιος, Εκκλ. Ιστορία, 3, 39, 4</ref>, γιαυτό και ίδιος βεβαιώνει πως αναζητούσε μαθητές των αποστόλων για να μάθει από αυτούς τη διδαχή και τη ζωή αυτών, κάτι που κάνει το έργο του ιδιαίτερα ενδιαφέρον αφού εικάζεται πως «''θα είχε συγκεντρώσει σημαντικό μέρος της ποικιλόμορφης προφορικής παραδόσεως''» αλλά και «''απόκρυφες διηγήσεις''»<ref>Στ. Παπαδόπουλος, ''Πατρολογία'', τόμος Α΄, σελίς 168</ref>. Ο ίδιος διασώζει επίσης δύο καταλόγους, ενός με τους μαθητές του Κυρίου και ενός δευτέρου που συγκαταλέγει ανάμεσα σε αυτούς κάποιον Αριστίωνα και τον αποκαλούμενο ''Ιωάννη πρεσβύτερο'' . Εδώ όμως ηγέρθη μεγάλο πρόβλημα υπό την έννοια ότι ο Παπίας ''πρεσβυτέρους'' αποκαλούσε σαφώς και τους [[Απόστολοι|αποστόλους]]<ref>Ευσεβιος, Εκκλ. Ιστορία, 3, 39, 3 ε.</ref>. Σήμερα πιστεύεται πάντως πως ο Αριστίων πρόκειται για ενός εκ των τριών Αριστιώνων της εποχής, τον πρώτο ή τρίτο [[Επίσκοπος|επίσκοπο]] ''Σμύρνης'' ή τον ''Πελλαίο απολογητή'', ενώ στην περίπτωση του Ιωάννη που η προβληματική που ανεπτύχθη ήταν ακόμα μεγαλύτερη, καθώς προκάλεσε και σύγχυση (μάλιστα σε ένα δεύτερο Ιωάννη ο ''Διονύσιος Αλεξανδρείας'', φαίνεται να αποδίδει το βιβλίο της [[Αποκάλυψη|Αποκαλύψεως]], προφανώς επηρεασμένος από τον ''Παπία''). Σήμερα θεωρείται πως όντως υπήρξαν δύο άτομα φέροντες αυτό το όνομα, εννοώντας τον ''Απόστολο και Ευαγγελιστή'' και ένα ''πρεσβύτερο Ιωάννη''. Ο Παπίας επίσης αναφέρει και μαρτύριο του ''Ιωάννου Ευαγγελιστού'', ως ανηρόμενος από Ιουδαίους μαζί με τον αδελφό του Ιάκωβο, άποψη που όμως δε δέχονται ούτε ο [[Ωριγένης]], ούτε ο [[Πολυκράτης Εφέσου]], αλλά και μεταγενέστεροι όπως ο ''Ευσέβιος'' και ο ''Ειρηναίος''.
Πηγές ετέρων συγγραφέων διασώζουν αποσπασματικώς σημεία της γραμματείας του ''Παπία''. Μερικές θεωρούνται ανεκτίμητης αξίας, όπως η περιγραφή που φέρει τον'' Ευαγγελιστή Μάρκο'' να ακολουθεί τον ''Απόστολο Πέτρο'' σε αποστολή<ref>Ευσεβίου, Εκκλ. Ιστορία 3, 39, 15</ref>, αλλά και την αναφορά πως ο ''Ματθαίος'' συνέταξε το ευαγγέλιο στην ''εβραϊκή'' γλώσσα, προφανώς εννοώντας την [[Αραμαϊκή γλώσσα|αραμαϊκή]], και άλλοι απέδωσαν αυτό στην ελληνική<ref>αυτόθι 3, 39, 16</ref>. Άλλες κρίνονται ιδιαίτερα εντυπωσιακές<ref>Στ. Παπαδόπουλος, ''Πατρολογία'', τόμος Α΄, σελίς 168</ref>, όπως η περιγραφή του ιστορικού για τον Ιούδα, για τον οποίο αναφέρει πως είχε πρηστεί σε υπερβολικό σημείο με αποτέλεσμα να αδυνατεί να διέλθει από σημείο που άμαξα μπορούσε<ref>Cramer, Σειρά εις πράξεις, 1838, σ. 12 ε.</ref>, περί αναστάσεως της μητρός Μαναΐμου και περί δοκιμασίας του ''Ιούστου Βαρσαββά'', ο οποίος από απίστους ήπιε δηλητήριο έχιδνας, αλλά επέζησε<ref>Φιλλίπου Σιδήτου εκδ. De Boor σ. 170</ref><ref>Ευσεβίου, Εκκλ. Ιστορία 3, 39, 9</ref>. Ο ''Παπίας'' παρατηρείται πως δεν παρέχει καμία αναφορά στο [[Κατά Λουκάν Ευαγγέλιο|Ευαγγελίου του Λουκά]] ή σε ''επιστολές του Παύλου'', κάτι που εκτιμάται ως λογικό αφού ο ίδιος «''εκπροσωπεί γενικώς την ιουδαιοχριστιανικήν μορφήν της παραδόσεως η οποία δεν ηδύνατο ευκόλως να περικλείση τας διδαχάς του Παύλου και του Λουκά''»<ref> Π. Χρήστου, «''Ελληνική Πατρολογία''», σελίς 453</ref>.
12.398
επεξεργασίες

Μενού πλοήγησης