Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Νικόλαος (ο Μυστικός) Κωνσταντινουπόλεως"

Από OrthodoxWiki
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση
μ (Η Πατριάρχης Νικόλαος ο Μυστικός μετονομάστηκε σε Νικόλαος ο Μυστικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως)
μ (Βιβλιογραφία)
Γραμμή 7: Γραμμή 7:
 
== Βιβλιογραφία ==
 
== Βιβλιογραφία ==
 
* [http://www.ec-patr.org/list/index.php?lang=gr&id=89 Οικουμενικό Πατριαρχείο "Νικόλαος Α´ Μυστικός"]
 
* [http://www.ec-patr.org/list/index.php?lang=gr&id=89 Οικουμενικό Πατριαρχείο "Νικόλαος Α´ Μυστικός"]
* Δομή Gold, "Νικόλαος Α´ Μυστικός"
+
* *λήμμα: "Νικόλαος Α´ Μυστικός", εγκυκλοπαίδεια ''Δομή Gold'' [DVD-ROM].
  
  

Αναθεώρηση της 17:10, 30 Σεπτεμβρίου 2008

Ο Νικόλαος Α' ο Μυστικός (852-925) είναι Άγιος της Ορθοδόξου Εκκλησίας και διετέλεσε Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως. Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το έτος 852 και καταγόταν από αριστοκρατική οικογένεια της Κάτω Ιταλίας. Μαθήτευσε δίπλα στον Φώτιο, του οποίου ήταν και συγγενής, ενώ ήταν συμμαθητής με τον αυτοκράτορα Λέοντα του Σοφού, που διετέλεσε και προσωπικός σύμβουλός του. Το 901 έγινε Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, αλλά το 907 εξαναγκάστηκε σε παραίτηση αφού αρνήθηκε να αναγνωρίσει τον τέταρτο γάμο τού Λέοντα με την ερωμένη τού Ζωή Καρβονωψίνα, φθάνοντας στο σημείο να τον αφορίσει και καθαιρώντας, τον ιερέα Θωμά πού είχε τελέσει το μυστήριο, ενώ επανήλθε στη θέση του το 913, μέχρι και το θάνατό του.

Ο Νικόλαος θεωρείται ως μία εξέχουσα εκκλησιαστική μορφή της εποχής τους. Υπήρξε προσωπικότητα μαχητική, ανεξάρτητη και ανήσυχη, με έντονο ενδιαφέρον για την Αυτοκρατορία, συμμετέχοντας ενεργά σε σημαντικά γεγονότα της εποχής του. Μέσα μάλιστα από την πλούσια επιστολογραφία του που διασώζεται, διακρίνεται η στιβαρή προσωπικότητα του Πατριάρχη αυτού, ο οποίος έφτασε σε σημείο να εναντιωθεί του Αυτοκράτορος για τον τέταρτο και παράνομο γάμο του, με αποτέλεσμα να εξοριστεί. Μετά την παραίτηση του περιορίσθηκε στη Μονή τών Γαλακρηνών. Ο Αυτοκράτορας όμως πριν το θάνατό του συμφιλιώθηκε με το Νικόλαο, από τον οποίο ζήτησε να επανέλθει στον πατριαρχικό θρόνο το 912. Έτσι το 913, μετά το θάνατο του Λέοντα, επί διοικήσεως Αλεξάνδρου, επανήλθε στον επισκοπικό θώκο, διοριζόμενος επικεφαλής επιτροπής, του ανήλικου Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Ζ΄ του Πορφυρογέννητου. Σε αυτή την περίοδο μάλιστα διαδραμάτισε σημαντικό πολιτικό ρόλο στα τεκταινόμενα της εποχής και ιδίως στους πολέμων κατά των Βουλγάρων. Απεβίωσε στις 11 Μαΐου 925 και η Ορθόδοξη Εκκλησία τον ανακήρυξε Άγιο, τιμώντας τη μνήμη του στις 16 Μαΐου.

Ο ίδιος υπήρξε και συγγραφέας, με σημαντικότερα έργα του τις περίφημες επιστολές, οι οποίες έχουν εκδοθεί απὸ τον J. Ρ. Migne, τον J. Darrouzes κ.ἄ.

Βιβλιογραφία