Μεσσίας

Ο όρος Μεσσίας (από το ρήμα μασάχ που σημαίνει χρίω), παρμένος από τα εβραϊκά, και ο όρος Χριστός με τον οποίο αποδίδουν οι εβδομήκοντα το Μεσσίας, σημαίνουν "Κεχρισμένος", υπογραμμίζοντας το δεσμό που ένωνε το πρόσωπο του Ιησού Χριστού με την πανάρχαιη ελπίδα του ιουδαϊκού λαού, που είχε ως κέντρο της την προσδοκία του Μεσσία, γιου του Δαβίδ, χωρίς ωστόσο ο όρος αυτός να έχει στον Ιουδαϊσμό τον πλούτο του νοήματος που έδωσε η Καινή Διαθήκη στη λέξη Χριστός. Στην Καινή Διαθήκη υπάρχουν και οι δύο όροι, Χριστός και Μεσσίας. Στην Παλαιά Διαθήκη Χριστοί ονομάζονταν όσοι χρίονταν με αγιασμένο έλαιο προκειμένου να αναλάβουν θρησκευτικό αξίωμα ή βασιλική εξουσία στο λαό του Ισραήλ. Κατ' αυτό τον τρόπο, χρίονταν οι Αρχιερείς, οι προφήτες και οι Βασιλείς (Λευιτ. 4,3.16. Γ΄ Βασιλ. 19,15.16). Ο Ιησούς, συγκεντρώνοντας στο πρόσωπό Του σε απόλυτο βαθμό τα τρία αυτά αξιώματα, του Αρχιερέα, του Προφήτη και του Βασιλιά, ήταν ο κατ' εξοχή Χριστός.

Βιβλιογραφία

• "Μεσίας" (sic), Κωνσταντίνου Γ., 'Λεξικόν των Αγίων Γραφών', Γρηγόρης, Αθήνα 1973 (c1888), σελ. 615.
• "Μεσσίας", Λεξικό Βιβλικής Θεολογίας (μτφρ. από τα Γαλλικά με εποπτεία Σάββα Αγουρίδη, Σταύρου Βαρτανιάν), Άρτος Ζωής, Αθήνα 1980, στ. 648-653.
• "Μεσσίας", Κολιτσάρας Θ. Ιωάννης, Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν της Αγίας Γραφής, 'Η Ζωή', 2η έκδ., Αθήναι 1998, σελ. 230.
• "Χριστός Ιησούς", Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια (ΘΗΕ), τόμ. 12, εκδ. Μαρτίνος Αθ., Αθήνα 1968, στ. 198-206.
• Δεσπότης Σ. Σωτήριος, Ο Ιησούς ως Χριστός και η πολιτική εξουσία στους Συνοπτικούς Ευαγγελιστές, Άθως, Αθήνα 2005, σελ. 91-129.
• Παναγόπουλος Ιωάννης, Ο Προφήτης από Ναζαρέτ, Αθήνα 1973.
• Πατρώνος Π. Γεώργιος, Η Ιστορική Πορεία του Ιησού, Δόμος, Αθήνα 1991, σελ. 356-366.