Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Μέλλων Αιώνας"

Από OrthodoxWiki
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση
μ (Βιβλιογραφία)
 
(9 ενδιάμεσες αναθεωρήσεις από τον ίδιο χρήστη δεν εμφανίζεται)
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
{{πηγές}}
+
'''Μέλλων αιώνας''' στην εκκλησιαστική παράδοση αποκαλείται η ανακαίνιση πάσης της κτίσεως καθώς και η αιώνιος απολαβή της μακαριότητος, η οποία προλέχθη υπό του Ιησού Χριστού και θα λάβει χώρα μετά την [[Δευτέρα Παρουσία]] Του. Μετά την [[Ανάσταση σωμάτων|ανάσταση των σωμάτων]] και τη δίκαιη κρίση του ''Παντοκράτορος'', ο άνθρωπος με βάση τα έργα του, θα περιέλθει είτε σε [[Παράδεισος|Παράδεισο]], είτε σε [[κόλαση]], σε μια ανακαινισμένη πραγματικότητα της οποίας η ανθρώπινη διάνοια, αδυνατεί να αντιληφθεί. Μερικά ψύγματα των συνθηκών που θα επικρατήσουν κατά τον μέλλοντα αιώνα δυνάμεθα να γνωρίζουμε, όπως ότι θα επικρατεί απόλυτη δικαιοσύνη<ref>Β΄ Καθολική Πέτρου, 7, 10</ref>, οτι ο βασιλεύς των πάντων θα δοξάζεται απευθείας από τους πιστούς του, ότι φθορά<ref>Αποστόλου Παύλου Οικ. αυτ. Μ. 118, 481</ref> δε θα υπάρξει και ούτε πλέον αμαρτία.
{{επιμέλεια}}
 
Με τον όρο "Μέλλων αιώνας" (ο οποίος αναφέρεται και στο τελευταίο άρθρο του [[Σύμβολο της Πίστης (Νίκαια-Κωνσταντινούπολη)|Συμβόλου της Πίστεως]]) εννοείται η κατάσταση μετά τη Δευτέρα Παρουσία του Χριστού, όπου οι νεκροί θα αναστηθούν και η κτίση θα αφθαρτοποιηθεί.
 
  
==Πώς θα είναι οι άνθρωποι στον Μέλλοντα Αιώνα==
+
H [[Αγία Γραφή]] περιέχει πολλά χωρία τα οποία αναφέρονται στην ανακαίνιση του κόσμου και την αιώνιο βασιλεία του Κυρίου. Έτσι στην [[Παλαιά Διαθήκη]] υπάρχουν προφητικές διακηρύξεις όπως στα βιβλία των Ψαλμών<ref>ρα΄,26</ref> και του Ησαΐα<ref>λδ΄4, να΄,6</ref> και ιδίως στο κεφάλαιο ξε΄ και στίχο 17 όπου αναφέρεται ότι θα καταστεί «''ο ουρανός καινός και η γη καινή''». Στην [[Καινή Διαθήκη]] επίσης ο Ιησούς Χριστός κατ'επανάληψη αναφέρει πως «''ο ουρανός και η γη παρελεύσονται''»<ref>Ματθαίος κδ΄,35</ref>, αλλά και πως ο ίδιος θα μείνει μετ'αυτών «''έως της συντελείας του αιώνος''»<ref>Ματθαίος κή,20</ref>. Ο [[Απόστολος Παύλος]] αποκαλύπτει πως η ημέρα της καθολικής κρίσεως, «''εν πυρί αποκαλύπτεται''»<ref>Α΄ Κορινθίους γ΄, 13</ref>, ενώ ο [[Απόστολος Πέτρος]] αναφέρει πως «''οι νύν ουρανοί και η γη τω αυτού λόγω τεθησαυρισμένοι εισί πυρί''» και «''ουρανοί ροιζηδόν παρελεύσονται, στοιχεία δε καυσούμενα λυθήσονται και γη και τα εν αυτή έργα κατακαήσεται''» και «''καινούς ουρανούς και γην καινήν''», «''προσδωκόμεν, εν οις δικαιοσύνη κατοικεί''»<ref>Β΄ Καθολική Πέτρου, 7, 10</ref>
  
Ο απόστολος Παύλος μας πληροφορεί ότι το αναστημένο σώμα θα είναι «πνευματικό σώμα» (βλ. Α' Κορ. 15,35-46). Ο άγιος Μακάριος στις Ομιλίες του λέει ότι «Στην ανάσταση όλα τα μέλη του σώματος θ' αναστηθούν: ούτε μια τρίχα δεν θα χαθεί» (πρβλ. Λουκ. 21,18).
+
== Υποσημειώσεις ==
Ο αγ. Κύριλλος Ιεροσολύμων αναφέρει επιπλέον:
 
"Είναι αυτό το ίδιο σώμα που θ' αναστηθεί, αν και όχι στην τωρινή του κατάσταση της αδυναμίας· γιατί θα ενδυθεί «αφθαρσία» (Α' Κορ. 15,53) κι έτσι θα μεταμορφωθεί... Δεν θα χρειάζεται πια τις τροφές που τρώμε τώρα για να το διατηρήσουμε ζωντανό, ούτε σκάλες για να το ανεβάσουμε· γιατί θα γίνει πνευματικό και θα είναι κάτι το θαυμάσιο, τέτοιο που δεν μπορούμε να το περιγράψουμε όπως πρέπει".
 
Οι άγιοι θα είναι σαν ήλιοι, που θα διαφέρουν σε λαμπρότητα ο ένας από τον άλλο.
 
Ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος επισημαίνει ότι "Ο λόγος είναι το όργανο αυτού του κόσμου. Η σιωπή είναι το μυστήριο του μέλλοντος αιώνος."
 
Επίσης λέει ότι τα νέα άφθαρτα σώματα θα είναι "γρήγορα όπως η σκέψη".
 
Σύμφωνα με τον επίσκοπο Διοκλείας Κάλλιστο Γουέαρ, "...θα πρέπει να θυμόμαστε ότι η ύλη, όπως την ξέρουμε σ' αυτό τον πεπτωκότα κόσμο, μ' όλη της την αδράνεια και αδιαφάνεια δεν είναι η ίδια εκείνη ύλη, που ο Θεός την προόριζε να είναι. Ελευθερωμένο από την πλαδαρότητα της πεπτωκυίας σάρκας το σώμα στην ανάσταση θα μετέχει στις ιδιότητες του ανθρώπινου σώματος του Χριστού κατά τη Μεταμόρφωση κι έπειτα στην Ανάσταση. Αλλά, αν και μεταμορφωμένο, το σώμα μας στην ανάσταση θα αναγνωρίζεται ακόμη σαν το ίδιο σώμα, που έχουμε τώρα· θα υπάρχει μια συνέχεια ανάμεσα στα δύο".
 
  
==Η ιδιαιτερότητα της χριστιανικής διδασκαλίας σε σχέση με την ύλη==
+
<div style="font-size:85%; -moz-column-count:2; column-count:2;"><references /></div>
  
Σε αντίθεση με τον Πλατωνισμό, τον Ορφισμό και άλλες διδασκαλίες που θεωρούσαν το σώμα δεσμωτήριο της ψυχής από το οποίο εκείνη πρέπει να απαλλαγεί, στον Μέλλοντα Αιώνα ο άνθρωπος δεν σώζεται από το σώμα του αλλά μέσα σ' αυτό· δεν σώζεται από τον υλικό κόσμο αλλά μαζί μ' αυτόν.
+
== Βιβλιογραφία ==
Στην χριστιανική διδασκαλία ο άνθρωπος είναι ο μικρόκοσμος και ο σύνδεσμος της δημιουργίας. Όπως λέει και ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής, φέρει μέσα του τους [[Λόγοι των όντων|λόγους]] όλων των όντων. Κατά συνέπεια η σωτηρία του έχει σχέση επίσης με τη συμφιλίωση και τη μεταμόρφωση όλης της έμψυχης και της άψυχης δημιουργίας γύρω του -τη λύτρωσή του «από της δουλείας της φθοράς» και την είσοδο «εις την ελευθερίαν της δόξης των τέκνων του Θεού» (Ρωμ. 8,21).
 
  
Η "καινή κτίση" θα είναι απαλλαγμένη από φθορά, ασθένειες, θάνατο, καθώς και τις καταστροφές που έχουν προκληθεί σ' αυτήν στον μεταπτωτικό κόσμο.
+
* Παναγιώτη Ν. Τρεμπέλα, «''Δογματική''», Τόμος Γ΄, Εκδόσεις Σωτήρ, Αθήνα, 1997.
  
==Τα ζώα στον Μέλλοντα Αιώνα==
 
Στην "Καινή γη" του Μέλλοντος Αιώνος υπάρχει θέση και για τα ζώα: "μέσα και μέσω του ανθρώπου θα μετέχουν κι αυτά στην αθανασία, όπως και οι βράχοι, τα δέντρα και τα φυτά, η φωτιά και το νερό".<ref>Κάλλιστος Γουέαρ, Επίσκοπος Διοκλείας, «Ο Ορθόδοξος Δρόμος», εκδόσεις Επτάλοφος, Μετάφραση Μαρία Πάσχου. </ref> Όμως, δεν υπάρχουν ενδείξεις για ανάσταση ζώων, παράλληλη με την ανάσταση των ανθρώπων, καθώς τα ζώα δεν διαθέτουν αθάνατη ψυχή που να μεταβαίνει κάπου μετά τον θάνατο του σώματος του ζώου, όπως συμβαίνει με τον άνθρωπο.
 
 
==Η τελειότης των τελείων είναι ατελείωτη==
 
 
Ο Μέλλων Αιώνας «δεν θα έχει τέλος». Παράλληλα, δεν θα τον αντιλαμβάνονται όλοι με τον ίδιο τρόπο, καθώς η σχέση του καθενός με τον Θεό θα συνεχίσει να είναι προσωπική. ο αγ. Ησαΐας της Σκήτης παρατηρεί:
 
 
"Ο Κύριος Ιησούς μέσα στο έλεός του δίνει ανάπαυση στον καθένα σύμφωνα με τα έργα του -στο μεγάλο σύμφωνα με το μεγαλείο του, και στο μικρό σύμφωνα με τη μικρότητά του· γιατί είπε «εν τη οικία του Πατρός μου μοναί πολλαί εισίν» (Ιω. 14,2). Αν και το βασίλειο είναι ένα, ακόμη και σ' αυτό το ένα βασίλειο ο καθένας βρίσκει τη δική του ιδιαίτερη θέση και το δικό του ιδιαίτερο έργο".
 
 
Παράλληλα, ο Μέλλων Αιώνας δεν θα έχει τίποτα στατικό ή βαρετό, όπως πολλοί φαντάζονται. Αντιθέτως θα χαρακτηρίζεται από διαρκή κίνηση και νέες, ατελείωτες πνευματικές συγκινήσεις.
 
 
Ο άγ. Γρηγόριος Νύσσης λέει ότι σαν ένα τέλειο παράδοξο, η ουσία της τελειότητας συνίσταται ακριβώς στο ότι ποτέ δεν γίνεται κανείς τέλειος, αλλά στο ότι πάντα προχωρεί μπροστά σε κάποια μεγαλύτερη τελειότητα που βρίσκεται πιο πέρα. Αφού ο Θεός είναι άπειρος, αυτή η συνεχής «προς τα πρόσω πορεία» που οι Έλληνες Πατέρες ονομάζουν «επέκταση», αποδεικνύεται ότι δεν έχει όρια.
 
 
Ο άγιος Ειρηναίος λέει χαρακτηριστικά:
 
«Όχι μόνο στον παρόντα αιώνα αλλά και στον Μέλλοντα, ο Θεός πάντα θα έχει να διδάξει τον άνθρωπο κάτι περισσότερο, κι ο άνθρωπος πάντα θα έχει να διδαχθεί κάτι περισσότερο απ' το Θεό».
 
 
==Δείτε επίσης==
 
[[Έσχατες Ημέρες]]
 
 
==Υποσημειώσεις==
 
<references />
 
  
 
[[Κατηγορία:Θεολογία]]
 
[[Κατηγορία:Θεολογία]]
 
[[Κατηγορία:Ορθόδοξη ποιμαντική διδασκαλία]]
 
[[Κατηγορία:Ορθόδοξη ποιμαντική διδασκαλία]]
 +
[[Κατηγορία:Ζωτικά Άρθρα|Μ]]

Τελευταία αναθεώρηση της 08:01, 9 Σεπτεμβρίου 2008

Μέλλων αιώνας στην εκκλησιαστική παράδοση αποκαλείται η ανακαίνιση πάσης της κτίσεως καθώς και η αιώνιος απολαβή της μακαριότητος, η οποία προλέχθη υπό του Ιησού Χριστού και θα λάβει χώρα μετά την Δευτέρα Παρουσία Του. Μετά την ανάσταση των σωμάτων και τη δίκαιη κρίση του Παντοκράτορος, ο άνθρωπος με βάση τα έργα του, θα περιέλθει είτε σε Παράδεισο, είτε σε κόλαση, σε μια ανακαινισμένη πραγματικότητα της οποίας η ανθρώπινη διάνοια, αδυνατεί να αντιληφθεί. Μερικά ψύγματα των συνθηκών που θα επικρατήσουν κατά τον μέλλοντα αιώνα δυνάμεθα να γνωρίζουμε, όπως ότι θα επικρατεί απόλυτη δικαιοσύνη[1], οτι ο βασιλεύς των πάντων θα δοξάζεται απευθείας από τους πιστούς του, ότι φθορά[2] δε θα υπάρξει και ούτε πλέον αμαρτία.

H Αγία Γραφή περιέχει πολλά χωρία τα οποία αναφέρονται στην ανακαίνιση του κόσμου και την αιώνιο βασιλεία του Κυρίου. Έτσι στην Παλαιά Διαθήκη υπάρχουν προφητικές διακηρύξεις όπως στα βιβλία των Ψαλμών[3] και του Ησαΐα[4] και ιδίως στο κεφάλαιο ξε΄ και στίχο 17 όπου αναφέρεται ότι θα καταστεί «ο ουρανός καινός και η γη καινή». Στην Καινή Διαθήκη επίσης ο Ιησούς Χριστός κατ'επανάληψη αναφέρει πως «ο ουρανός και η γη παρελεύσονται»[5], αλλά και πως ο ίδιος θα μείνει μετ'αυτών «έως της συντελείας του αιώνος»[6]. Ο Απόστολος Παύλος αποκαλύπτει πως η ημέρα της καθολικής κρίσεως, «εν πυρί αποκαλύπτεται»[7], ενώ ο Απόστολος Πέτρος αναφέρει πως «οι νύν ουρανοί και η γη τω αυτού λόγω τεθησαυρισμένοι εισί πυρί» και «ουρανοί ροιζηδόν παρελεύσονται, στοιχεία δε καυσούμενα λυθήσονται και γη και τα εν αυτή έργα κατακαήσεται» και «καινούς ουρανούς και γην καινήν», «προσδωκόμεν, εν οις δικαιοσύνη κατοικεί»[8]

Υποσημειώσεις

  1. Β΄ Καθολική Πέτρου, 7, 10
  2. Αποστόλου Παύλου Οικ. αυτ. Μ. 118, 481
  3. ρα΄,26
  4. λδ΄4, να΄,6
  5. Ματθαίος κδ΄,35
  6. Ματθαίος κή,20
  7. Α΄ Κορινθίους γ΄, 13
  8. Β΄ Καθολική Πέτρου, 7, 10

Βιβλιογραφία

  • Παναγιώτη Ν. Τρεμπέλα, «Δογματική», Τόμος Γ΄, Εκδόσεις Σωτήρ, Αθήνα, 1997.