Αλλαγές

Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Μάξιμος ο Ομολογητής

3.212 bytes αφαιρέθηκαν, 00:37, 4 Ιουνίου 2015
μ
Η θεολογία του
===Θεολογία-Τριαδολογία-Ανθρωπος===
Η θεολογία του Μάξιμου χαρακτηρίζεται ως αποκαλυπτική, δηλαδή ως η θεολογία που εδράζει στην [[Θεία Αποκάλυψη]]. Η θεολογία αυτή και αποτελεί τη διαδασκαλία στην οποία στηρίχτηκαν ήδη οι πρώτοι [[απολογητές]] μόλις κατά το 2ο αιώνα και ιδίως αργότερα οι [[Καππαδόκες]] και Αλεξανδρινοί πατέρες<ref>Φλορόφσκι, ο.π., σελ.340</ref>. Η θεολογική καινοτομία όμως του Μαξίμου έγκειται στην ερμηνεία της υπό το πρίσμα της Χριστολογίας. Σύμφωνα με το Μάξιμο όλος ο κόσμος είναι μία αποκάλυψη, αυτό είναι και το στοιχείο που τον φέρνει σε ύπαρξη, γι αυτό και ο κόσμος βασίζετε στη θέληση και τη σκέψη Του. Αυτή η θέληση όμως δεν έχει να κάνει με κάποιου είδους ψυχολογική κατάσταση, αλλά αποτελεί στοιχείο της ίδια της ύπαρξής του<ref>Π, Χρήστου, Πατρολογία Ε', σελ. 278</ref>. Έτσι η αποκάλυψη γίνεται πάντοτε δια μέσου του Λόγου όπου κέντρο της και προαιώνια βουλή της είναι η [[ενσάρκωση]], η οποία δεν αποτελεί απλώς ένα μεταπτωτικό σχέδιο του Θεού, αλλά βρίσκεται πάντοτε στην προαιώνια βουλή του, ανεξάρτητα από το γεγονός αυτό. Η αποκάλυψη του κόσμου, δηλαδή η αποκάλυψη της δημιουργίας, είναι αυτή ο λόγος της ενσάρκωσης και όχι η πτώση των πρωτοπλάστων<ref>Φλορόφσκι, ο.π., σελ. 339</ref>. Ο Λόγος είχε εξ αρχής το σκοπό να ενωθεί με τη σάρκα της ανθρωπότητας για να την θεώσει<ref>G 91, 1305-1308</ref>.
Ο Μάξιμος στη ζήτημα Η θεολογική καινοτομία του Μαξίμου έγκειται στην ερμηνεία της θείας [[Ουσία|ουσίας]] είναι πιστός ακόλουθος θεολογίας υπό το διαρκές πρίσμα της πατερικής θεολογίας, επηρεασμένος ιδιαίτερα όμως από τον [[Ευάγριος Ποντικός|Ευάγριο]] Χριστολογίας. Γι αυτό και τον [[ψευδο-Διονύσιος Αρεοπαγίτης|Αρεοπαγίτη]]. Η θεία ουσία είναι καθόλα απρόσιτη στη γνωστική ιδιότητα το μυστήριο της ανθρώπινης ύπαρξης και ο ανθρώπινος νους είναι δυνατόν να έλθει σε γνώση τριάδος στο σύστημα του Θεού μόνο Μάξιμου γνωρίζεται μέσω των ενεργειών Του<ref>Π.Χρήστου, ο.π., σελ. 279</ref>. Έτσι εισάγει την [[Αποφατική θεολογία|αποφατική]] θεώρηση της ουσίας του θεού, η οποία δεν είναι μια απλή άρνηση κατά τα μετέπειτα δυτικά πρότυπα, αλλά πλήρης ανικανότητα να αποδοθεί κάποια λογική κατηγορία σε αυτήΛόγου. Η μόνη γνώση η οποία τελικά μπορεί να υπάρξει, μπορεί να πραγματοποιηθεί δια μέσου της έκστασης, η οποία Ο Θεός είναι η υψηλότερη βαθμίδα της θεώσεως-η [[μυστική θεολογία]]. Ο φυσικός νους δηλαδή κατά τον Μάξιμο αδυνατεί να φτάσει στη θεολογίατριάδα και συνάμα μονάδα. Γι αυτό απαιτείται η συνεργία του [[Άγιο Πνεύμα|Αγίου Πνεύματος]]Τα πρόσωπα αποτελούν ετερότητες, το οποίο ικανώνει το νου να υπερβεί το φυσικό και να ενταχθεί αλλά αδιάσπαστα ενωμένες σε μία νέα σφαίραμονάδα, που ανώτατη βαθμίδα της είναι η [[έκσταση]] και η [[όραση του θεού]]χωρίς καμία συγχώνευση ή μίξη. Είναι μια κίνηση του Θεού προς τον άνθρωπο, αλλά Ταυτόχρονα ενεργούν και του ανθρώπου προς επιθυμούν πάντοτε το Θεόίδιο πράγμα. Ο νους όμως σε καμία περίπτωση δε καταργείται και δεν αφανίζεταιΛόγος αυτός επίσης, αντίθετα, εξυψώνεται, διευρύνεται, μεταμορφώνεται<ref>Φλορόφσκιτο δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδας, είναι ο.π., σελ. 343</ref>. Στο σημείο αυτό ίδιος Λόγος ο άνθρωπος ανυψώνει το νου και την ύπαρξη εκτός οποίος ενδημούσε στους Πατριάρχες της κτιστής σφαίρας Παλαιάς Διαθήκης και ανέρχεται στην όραση του θεού, εγκαταλείποντας το εγώ. Εισέρχεται στο στάδιο της αγάπηςτους προφήτες<ref>ΦλορόφσκιΝ. Ματσούκας, οΚόσμος..π.Μάξιμο Ομολογητή, σελ. 345248</ref>. Έτσι οδηγείται στην τελική βαθμίδα της θεώσεως, όπου βεβαία δεν υπάρχει οτιδήποτε το στάσιμο, αλλά μία διαρκής τελείωση. Είναι η στιγμή που υπαρκτικά και δίχως την προσωπική εξάλειψη της προσωπικής ύπαρξης ή μίας ύπαρξης εκτός των χωροχρονικών και κτιστών δεδομένων, ο νους του Χριστού, εγκατοικεί όχι κατουσίαν, αλλά φωτίζοντας τον ανθρώπινο νου. Αυτή είναι μια βιωματική εμπειρία στην ψυχή ίδιος Λόγος ο οποίος ενσαρκώθηκε γι τη σωτηρία του θεωμένουκόσμου.
Τα μυστήριο της τριάδος γνωρίζεται κατά το Μάξιμο μέσω του Λόγου. Ο Θεός κόσμος είναι τριάδα μία αποκάλυψη, όπου βασίζετε στη θέληση και συνάμα μονάδα. Αποτελούν ετερότητεςτη σκέψη του Θεού, στοιχείο που αποτελεί μέρος της ίδιας της ύπαρξής Του<ref>Π, Χρήστου, αλλά αδιάσπαστα ενωμένες σε μία μονάδαΠατρολογία Ε', χωρίς καμία συγχώνευση ή μίξησελ. 278</ref>. Ταυτόχρονα ενεργούν και επιθυμούν Έτσι η αποκάλυψη γίνεται πάντοτε το ίδιο πράγμα. Παράλληλα αναφέρεται με σαφήνεια στο ζήτημα δια μέσου του Λόγου όπου κέντρο της και προαιώνια βουλή της είναι η [[filioqueενσάρκωση]]. Ο Πατήρ είναι αιτία τόσο , η οποία δεν αποτελεί απλώς μεταπτωτικό σχέδιο του Υιού όσο και Θεού, αλλά βρίσκεται πάντοτε στην προαιώνια βουλή του Αγίου Πνεύματος, κάτι που αναφέρει ότι ανεξάρτητα από το ομολογούν γεγονός αυτό. Η αποκάλυψη του κόσμου, δηλαδή η αποκάλυψη της δημιουργίας, είναι ο λόγος της ενσάρκωσης και στη Δύσηόχι η πτώση των πρωτοπλάστων<ref>Φλορόφσκι, ο.π., σελ. 347339</ref>. Μάλιστα οι ίδιοι αναφέρουν πως το Πνεύμα εκπορεύεται δια του Υιού για να δηλώσουν τη συγγένεια και το αχώριστο της ουσίας. Ο Θεός Λόγος λοιπόν, είχε εξ αρχής το δεύτερο πρόσωπο της Τριάδος, είναι ο ίδιος ο Θεός της Αποκαλύψεως, ο οποίος σκοπό να ενωθεί με τη Δύναμή του φέρει σε ύπαρξη τον κόσμο και τον συντηρεί καθότι στη σχέση του με αυτόν, δηλαδή μέσω των ενεργειών του, τον ικανώνει να μετέχει στις θείες τελειότητες. Ο θεωμενος νους είναι αυτός ο όποιος ικανώνεται σάρκα της ανθρωπότητας για να γνωρίσει πίσω από την κτιστότητά του τον Αίτιο και Δημιουργόθεώσει<ref>G 91, 1305-1308</ref>.
Κατά το Μάξιμο Παράλληλα η Αποκάλυψη είναι μία. Φυσική και υπερφυσική αποκάλυψη δε νοούνται ως δυο επάλληλα στρώματα, αλλά έχουν κοινό δρόμο. Η πορεία τελικά οδηγεί στη γνώση και τη θεωρία. Έτσι γνωρίζει τους λόγους όντων που κρύβονται πίσω από την κτίση, συνάμα δε και τα θεία πράγματα. Δεν υπάρχει δηλαδή γνώση μέχρι τη φυσική αποκάλυψη και εν συνεχεία κατάκτηση της υπερφυσικής, αλλά μια ενιαία σταδιακή παράλληλη κατάκτηση. Ο κόσμος κατά το Μάξιμο τελικά είναι κτιστός και ριζικά διάφορος διάφορη από τα Θεό. Δεν είναι αιώνιοςαιώνια, αλλά βρισκόταν στην προαιώνια βουλή Του. Εδώ ουσιαστικά ξεπερνά τον Ωριγενισμό. Αυτό το πραγματοποιεί κάνοντας μία ριζική διαφορά μεταξύ θέλησης του θεού (θέληση στο Μάξιμο σημαίνει σχέση, παράλληλα δε σε όλη τη πατερική γραμματεία, εξυπακούεται την οντολογική ενεργειακή σχέση) και της ουσίας της κτίσης. Το ένα είναι απεριόριστο, το άλλο περιορισμένο, το ένα είναι αιώνιο, το άλλο με αρχή και τέλοςως Λόγοι των όντων. Οι λόγοι αυτοί, τα παραδείγματα, τα πρότυπα, αποτελούν μια δυναμική πραγματικότητα, η οποία δεν αποτελεί απλώς την έννοια, το περίγραμμα, το νόμο, αλλά κυρίως τη διαμορφούσα αρχή τουανθρώπου. Άνθρωπος με τη σειρά του έχει κομβικό ρόλο μέσα στη κτίση. Ο άνθρωπος είναι Είναι το κέντρο της δημιουργίας που περικλείει δυνητικά όλες τις θείες δυνατότητες και αποτελεί εικόνα του Λόγου. Είναι ένας μικρός κόσμος, μέσα στο κόσμο που καλείται να θεωθεί. Ο κτιστός κόσμος δημιουργήθηκε για χάρη του.
Ο άνθρωπος καλείται Μάξιμος στη ζήτημα της θείας [[Ουσία|ουσίας]] είναι πιστός ακόλουθος της πατερικής θεολογίας, επηρεασμένος ιδιαίτερα από τον [[Ευάγριος Ποντικός|Ευάγριο]] και τον [[ψευδο-Διονύσιος Αρεοπαγίτης|Αρεοπαγίτη]]. Η θεία ουσία είναι απρόσιτη στη γνωστική ιδιότητα της ανθρώπινης ύπαρξης και ο ανθρώπινος νους είναι δυνατόν να έλθει σε γνώση του Θεού μόνο μέσω των ενεργειών Του<ref>Π.Χρήστου, ο.π., σελ. 279</ref>, εισάγοντας τελικά την [[Αποφατική θεολογία|αποφατική]] θεώρηση της ουσίας του θεού. Η μόνη γνώση η οποία μπορεί να κατακτηθεί, πραγματοποιείται δια μέσου της έκστασης, η οποία είναι η υψηλότερη βαθμίδα της θεώσεως - η [[μυστική θεολογία]]. Ο φυσικός νους δηλαδή κατά τον Μάξιμο αδυνατεί να φτάσει στη θεολογία, γι αυτό και απαιτείται η συνεργία του [[Άγιο Πνεύμα|Αγίου Πνεύματος]], το οποίο ικανώνει το νου να υπερβεί το φυσικό και να ενταχθεί σε μία νέα σφαίρα, που ανώτατη βαθμίδα της είναι η [[έκσταση]] και η [[όραση του θεού]]. Είναι μια ενοποίησηκίνηση του Θεού προς τον άνθρωπο, αλλά και του ανθρώπου προς το Θεό. Ο νους σε αυτή τη περίσταση δε καταργείται και δεν αφανίζεται, αντίθετα, εξυψώνεται, διευρύνεται, μεταμορφώνεται<ref>Φλορόφσκι, ο.π., σελ. 343</ref>. Στο σημείο αυτό ανυψώνεται ο νους και η ύπαρξη εκτός της κτιστής σφαίρας και ανέρχεται στην όραση του Θεού, μακριά από οποιαδήποτε εσωτερική διαίρεσηεγκαταλείποντας το εγώ. Εισέρχεται στο στάδιο της αγάπης<ref>Φλορόφσκι, ο.π., σελ. 345</ref> και οδηγείται στην τελική βαθμίδα της θεώσεως και της διαρκούς τελείωσης. Είναι η στιγμή που υπαρκτικά και δίχως την εξάλειψη της προσωπικής ύπαρξης ή εγκατάλειψης των χωροχρονικών και κτιστών δεδομένων, ο νους του Χριστού, εγκατοικεί όχι κατουσίαν, αλλά φωτίζοντας τον ανθρώπινο νου. Στο σύστημα του Μάξιμου παρατηρούμε απαντήσεις σε πολλά λεπτά θεολογικά ζητήματα. Η Για παράδειγμα η [[ψυχή]] του ανθρώπου παραμένει κατά χάρη άφθαρτη, ενώ κατέχει ικανότητες ίσες με τους αγγέλους και παρόμοιες των αγγέλων στα πλαίσια τη θεώσεως. Παράλληλη δημιουργείται τη στιγμή της συλλήψεως<ref>Φλόροφσκι, ο.π., σελ. 355</ref>. Έτσι εξ αρχής Ο άνθρωπος γεννήθηκε όπως είναι τώρα και επίσης αποτελεί έναμία ενιαία οντότητα, πάρα τη διαφορότητα ψυχής και σώματος. Ο λόγος της διάσπασης είναι η αμαρτία. Και εδώ είναι που έρχεται να αποδώσει νόημα στην έννοια της σωτηρίας και της θεώσεως. Στην Εδέμ οι πρωτόπλαστοι είχαν το ίδιο καθήκον με αυτό που ο άνθρωπος έχει και σήμερα. Το σκοπό της τελείωσης. Αυτό το οποίο άλλαξε, είναι ότι χάθηκε η αρχική μακαριότητα μέσα στην οποία πλάστηκαν και πλέον η εκπλήρωση του σκοπού εκκινά από άλλη βάση. Ο άνθρωπος επιπρόσθεταΓι αυτό το σκοπό, είναι εικόνα του λόγου και ως εκ τούτου αποτελεί και αποκάλυψη του Λόγου. Ο ο Λόγος σαρκούται συνεχώς και η κάθοδος του είναι που οδηγεί στην ανύψωση του ανθρώπου και τελικά τη θέωση. Η [[Θεία Οικονομία]] όμως είναι ανεξάρτητη από την ανθρώπινη ελευθερία, γι αυτό και η σάρκωση δε θα πρέπει α να θεωρείται απλώς απολυτρωτικό έργο, καθώς ναι μεν η ιστορία εξελίσσεται μέσα σε ένα πεπτοκώτα κόσμο, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι σε αντίθετη περίπτωση δε θα σαρκωνόταν ο Λόγος. Η σάρκωση είναι το κεντρικό μυστήριο της πορείας της θεώσεως του ανθρώπου ανεξάρτητα από την ιστορική τροπή. Αυτό δεικνύει ότι η σάρκωση αποτελεί ένα μυστήριο πολύ βαθύτερο από το μυστήριο της λυτρώσεως<ref>Γ. Φλορόφσκι, ο.π., σελ. 357</ref>.
===Χριστολογία - Δυοφυσική και δυοθελητική θεολογία===
12.398
επεξεργασίες

Μενού πλοήγησης