Αλλαγές

Ο Μάξιμος τελικά οδηγείται στη Ρώμη όπου διείδε πρόσφορο έδαφος για τον αγώνα ενάντια στην κακοδοξία<ref>Εις τον βίον και άθλησιν του οσίου Πατρός Ομολογητού Μαξίμου PG 90, 76 A</ref>. Προηγουμένως όμως έχει ήδη εκκινήσει τον αγώνα ενάντια στο μονοενεργετισμό και το μονοθελητισμό. Συναγωνιστής σε αυτή τη προσπάθεια θα αποβεί ο Σωφρόνιος μετέπειτα πατριάρχης Ιεροσολύμων, τον οποίο γνώρισε στην Καρθαγένη (Καρχηδόνα) το 632, όπου υπήρξε ο ηγέτης του εκεί μοναστικού κινήματος. Οι δύο τους θα μεταβούν τελικά στην Αλεξανδρεια Αλεξάνδρεια (633) όπου θα θελήσουν να κλιμακώσουν τον αγώνα τους. Ο Μάξιμος εν προκειμένω φαίνεται να μην ακολουθεί τη σκληρή γραμμή γραμμή του Σωφρόνιου καθότι λαμβάνοντας υπόψιν του την συνοδική απόφαση της Ψήφου (634), φαίνεται να επαινεί τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, ζητώντας απλώς πρόσθετες εξηγήσεις<ref>Π. Χρήστου, Ελλ. Πατρολογία, τ. Ε', σελ. 268</ref>. Κατά μία άλλη άποψη όμως ο ίδιος απλώς κλιμακώνει με διάφορες μεθοδεύσεις τον αγώνα του<ref>Ν. Ματσούκας, ο.π., σελ. 20</ref>, κερδίζοντας χρόνο ώστε για να μεταβεί στην Ρώμη, όπου θα διατρανώσει και αποτελεσματικά την ευθεία αντίθεσή του στο θεολογούμενο του μονοθελητισμού, το οποίο θεωρεί πως είναι ξένο προς την βιβλική διδασκαλία και ενάντια στις αποφάσεων των Συνόδων. Ο Μάξιμος βρίσκει τελικά καταφύγιο στη ΡώμηΒόρεια Αφρική, μακριά από την βασιλική εποπτεία, καθώς ο αγώνας του επιπρόσθετα αποκτά έντονα αντι-[[Καισαροπαπισμός|καισαροπαπικό ]] χαρακτήρα<ref>Ν. Ματσούκας, ο.π., σελ. 21</ref>.Η πρόσβασή τελικά στη Ρώμη θα γίνει το 646, αλλά είναι βέβαιο πως από το 638 και μετά, όπου η ''"Έκθεση"'' προσυπογράφεται από τον Ηράκλειο, ο αγώνας του βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη κάτι που γίνεται εμφανές και από το εκτεταμένο συγγραφικό του έργο. Η Έκθεση στην ουσία επιχειρεί με συμβιβαστικό τρόπο να αμβλύνει τους Χαλκηδόνιους όρους, οι οποίοι δεν άρεσαν στους μονοφυσιτικούς κύκλους και ομολογεί πως στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού, υπάρχει ενέργεια τόσο στην ανθρώπινη όσο και τη θεϊκή φύση, αλλά στην υπόσταση του Λόγου παρουσιάζεται μόνο ένα θέλημα.  Ο Μάξιμος τελικώς, ο οποίος πλέον είναι ο ηγέτης της Χαλκηδόνιας θεολογίας και ο άνθρωπος που επηρεάζει όσο κανένας τα πράγματα, απορρίπτει την έκθεση και με δεινή θεολογική επιχειρηματολογία, πείθει για ορισμένο χρονικό διάστημα και τον πατριάρχη Πύρρο Κωνσταντινουπόλεως<ref>Γ.Φλορόφσκι, ο.π., σελ. 330</ref>, πως η έννοια του μονοθελητισμού είναι αιρετική απόκλιση. Πείθει παράλληλα τον Πάπα Ρώμης, Μαρτίνο να συνέλθει Σύνοδος (Λατερανό, 649), που καταδικάζει το μονοθελητισμό και αποκόπτει κοινωνία με τις εκκλησίες οι οποίες υποστηρίζουν την Έκθεση του Αυτοκράτορα Ηράκλειου. Εν τω μεταξύ στο θρόνο έχει ανέλθει ο Κωνσταντας Β', ο οποίος το 648 θα επιχειρήσει να επιβάλλει την πρώτη προσπάθεια για ειρήνευση στο εσωτερικό της εκκλησίας το λεγόμενο Τύπο (που προσυπογράφηκε και από τον Σέργιο), με την έκδοση διατάγματος, που αποσκοπεί στην απαγόρευση της χρήσης των όρων ενεργείας και θελήσεως στο εν λόγο ζήτημα. Παράλληλα απαιτεί και την υποχρεωτική πίστη στο νέο όρο, πράγμα το οποίο όμως δεν επέφερε κάποιο αποτέλεσμα. Η μη συμμόρφωση του Πάπα Μαρτινου και του Μάξιμου επέφερε πλέον τις διώξεις τους και το μαρτύριο τους. Η σύλληψή του συνέβη το 653 όπου φυλακίστηκε στην Κωνσταντινούπολη και η δίκη του διενεργήθηκε το 655, υπό την κατηγορία του εχθρού και εγκληματία του κράτους και του ανατροπέα της εκκλησιαστικής και πολιτειακής ειρήνης. Η δίκη του, όχι άδικα, θα χαρακτηριστεί ως φονική και θυελλώδης<ref>Γ.Φλορόφσκι, ο.π., σελ. 332</ref> και πρακτικά της διασώζονται μέχρι και σήμερα.  Μέσα από τη δίκη γίνεται φανερό πως η πολιτική δίωξη δεν αποτελούσε κάποιου είδους επίφαση. Αντίθετα οι υπερασπιστές της ενωτικής σύνθεσης με τους μονοφυσίτες και ιδίως οι κοσμικοί άρχοντες είχαν ιδιαίτερα ερεθιστεί από τη συμπεριφορά του και ιδίως από την πνευματική ανεξαρτησία και αδιάλλακτη άρνηση των αυτοκρατορικών διαταγμάτων. Εκφράσεις όπως ''"είναι έργο των ιερέων και όχι των Αυτοκρατόρων να ορίσουν τα σωτηριωδη δόγματα της καθολικής εκκλησίας"'' τον καταδίκασαν τελικώς σε εξορία σε πρώτη φάση στη Βιζύη της Θράκης<ref>Γ.Φλορόφσκι, ο.π., σελ. 332-333</ref>. Οι διαβουλεύσεις όμως δεν έπαψαν. Η εκκλησιαστική ειρήνευση και η επιτυχία των αυτοκρατορικών επιδιώξεων είναι φανερό πλέον πως περνούσαν από την συμφιλίωση και αλλαγή στάσης του. Έτσι οδηγείται το 656 ενώπιον επισκοπικού δικαστηρίου, χωρίς όμως να επιτευχθεί το θεμιτό αποτέλεσμα. Έτσι μετακινείται σε Ρήγιο όπου οι διαβουλεύσεις συνεχίζονται. Ο ίδιος αμετακίνητος εξορίζεται ακόμα πιο μακριά στη Θράκη. Το 662 τον οδηγούν μαζί με το μαθητή του Αναστάσιο σε σύνοδο επισκόπων στην Κων/πολη, όπου καταλήγει σε αιματηρό μαρτύριο για τον Μάξιμο, αφού αποκόπτεται το δεξί του χέρι και η γλώσσα του και εξορίζεται στη Λαζική του Πόντου. Τελικώς υποκύπτει από τις κακουχίες στις 13 Αυγούστου το 662. ====Μετα θάνατον=====