Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Κοδράτος"

Από OrthodoxWiki
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση
μ (Νέα σελίδα: Ο '''Κοδράτος''', αποτελεί Άγιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας και τον πρώτο [...)
 
μ
Γραμμή 3: Γραμμή 3:
 
Το πρόβλημα στην περίπτωση του ''Κοδράτου'', έγκειται σε δύο παράγοντες. Αφενός το σύγραμμά του έχει χαθεί, ενώ οι μεταγενέστεροι εκκλησιατικοί ιστορικοί, είτε επιτείνουν το πρόβλημα με συγκεχυμένες και διαφορετικές πληροφορίες, είτε αναφέρονται μεμονομένα στην περίπτωση του Απολογητή. Έτσι ο [[Ευσέβιος Καισαρείας|Ευσέβιος]] ταυτίζει τον απολογητή με τον μαθητή των [[Απόστολοι|αποστόλων]] και τον [[Τάξη των Προφητών|προφήτη]] που αναφέρεται στη ''Μικρά Ασία''<ref>Ευσεβίου Εκκλησιαστική Ιστορία 3, 37, 1. 5, 17, 2</ref>, ο [[Διονύσιος Κορίνθου]] τον ταυτίζει μόνο με τον Επίσκοπο<ref>Παρ Ευσεβίω, Εκκλησιαστική Ιστορία 4, 23, 3</ref>, αλλά η επιστολή δε διασώζεται με αποτέλεσμα να μη γνωρίζουμε άλλες πιθανές αναφορές στο πρόσωπό του<ref>Παναγιώτης Χρήστου, Ελληνική Πατρολογία, Τόμος Β΄, σελίς 531</ref>, αντιθέτως με τον [[Ιερώνυμος|Ιερώνυμο]] που ταυτίζει τον ''Απολογητή'' με τον ''Επίσκοπο''<ref>De viris illustribus 19, Epistula 78 et Magnum</ref>. Η σύγχυση αυτή μάλιστα επιτείνεται αν λάβουμε υπόψην μας και τα μηνολόγια, όπως του Μεγάλου Βασιλείου, το οποίο ταυτίζει τον Απολογητή με το μαθητή των αποστόλων, αλλά τον διαχωρίζει από τον Επίσκοπο.
 
Το πρόβλημα στην περίπτωση του ''Κοδράτου'', έγκειται σε δύο παράγοντες. Αφενός το σύγραμμά του έχει χαθεί, ενώ οι μεταγενέστεροι εκκλησιατικοί ιστορικοί, είτε επιτείνουν το πρόβλημα με συγκεχυμένες και διαφορετικές πληροφορίες, είτε αναφέρονται μεμονομένα στην περίπτωση του Απολογητή. Έτσι ο [[Ευσέβιος Καισαρείας|Ευσέβιος]] ταυτίζει τον απολογητή με τον μαθητή των [[Απόστολοι|αποστόλων]] και τον [[Τάξη των Προφητών|προφήτη]] που αναφέρεται στη ''Μικρά Ασία''<ref>Ευσεβίου Εκκλησιαστική Ιστορία 3, 37, 1. 5, 17, 2</ref>, ο [[Διονύσιος Κορίνθου]] τον ταυτίζει μόνο με τον Επίσκοπο<ref>Παρ Ευσεβίω, Εκκλησιαστική Ιστορία 4, 23, 3</ref>, αλλά η επιστολή δε διασώζεται με αποτέλεσμα να μη γνωρίζουμε άλλες πιθανές αναφορές στο πρόσωπό του<ref>Παναγιώτης Χρήστου, Ελληνική Πατρολογία, Τόμος Β΄, σελίς 531</ref>, αντιθέτως με τον [[Ιερώνυμος|Ιερώνυμο]] που ταυτίζει τον ''Απολογητή'' με τον ''Επίσκοπο''<ref>De viris illustribus 19, Epistula 78 et Magnum</ref>. Η σύγχυση αυτή μάλιστα επιτείνεται αν λάβουμε υπόψην μας και τα μηνολόγια, όπως του Μεγάλου Βασιλείου, το οποίο ταυτίζει τον Απολογητή με το μαθητή των αποστόλων, αλλά τον διαχωρίζει από τον Επίσκοπο.
  
Η απολογία του Κοδράτου δε διασώζεται μέχρι σήμερα. Είναι γνωστό όμως οτι περίπου το 125 ο ίδιος παρέδωσε απολογία τον Αυτοκράτορα ''Αδριανό'' όταν αυτός επισκέφτηκε την πόλη. Μάλιστα η απολογία του φαίνεται να ήταν αρκετά πειστική με αποτέλεσμα ο Αδριανός να γράψει προς τον Ανθύπατο της Ασίας ''Μικούκιο Φουνδανό'' να μη διώκεται κανείς άνευ εγκλήματος και κατηγορίας, κάτι που λογικά έπραξε και την περιοχή της Ελλάδος<ref>Παναγιώτης Χρήστου, Ελληνική Πατρολογία, Τόμος Β΄, σελίς 532</ref>. Η απολογία αυτή μάλιστα χαρακτηρίζεται από τον '''Ευσέβιο''' λαμπρή και πως στόχο είχε την υπεράσπιση της ''"της καθημάς θεοσεβείας"'' και την ανατροπή της κατηγορίας περί αθεΐας. Το έργο αυτό σοζώταν μέχρι και τον 6ο αιώνα όπως μα πληροφορεί ο [[Φώτιος Α΄ ο Μεγας|Φώτιος]]<ref>Μυριοβίβλος 162</ref> και χρησιμοποιήθηκε από τον ''Ευσέβιο Θεσσαλονίκης'' κατά των [[|Αφθαρτοδοκητές|Αφθαρτοδοκητών]], αλλά ύστερον δεν έχουμε καμία σχερική αναφορά. Στο μοναδικο διασωθεν τεμμάχιο της επιστολής, διασωθέν υπό του Ευσεβίου, ενυπάρχει μαρτυρία του ''Κοδράτου'' περί επιβιώσεως μερικών ανδρών αναστηθέντων υπό του [[Ιησούς Χριστός|Ιησού Χριστού]] μέχρι και των ημερών του<ref>Παναγιώτης Χρήστου, Ελληνική Πατρολογία, Τόμος Β΄, σελίς 533</ref>.
+
Η απολογία του Κοδράτου δε διασώζεται μέχρι σήμερα. Είναι γνωστό όμως οτι περίπου το 125 ο ίδιος παρέδωσε απολογία τον Αυτοκράτορα ''Αδριανό'' όταν αυτός επισκέφτηκε την πόλη. Μάλιστα η απολογία του φαίνεται να ήταν αρκετά πειστική με αποτέλεσμα ο Αδριανός να γράψει προς τον Ανθύπατο της Ασίας ''Μικούκιο Φουνδανό'' να μη διώκεται κανείς άνευ εγκλήματος και κατηγορίας, κάτι που λογικά έπραξε και την περιοχή της Ελλάδος<ref>Παναγιώτης Χρήστου, Ελληνική Πατρολογία, Τόμος Β΄, σελίς 532</ref>. Η απολογία αυτή μάλιστα χαρακτηρίζεται από τον '''Ευσέβιο''' λαμπρή και πως στόχο είχε την υπεράσπιση της ''"της καθημάς θεοσεβείας"'' και την ανατροπή της κατηγορίας περί αθεΐας. Το έργο αυτό σοζώταν μέχρι και τον 6ο αιώνα όπως μα πληροφορεί ο [[Φώτιος Α΄ ο Μεγας|Φώτιος]]<ref>Μυριοβίβλος 162</ref> και χρησιμοποιήθηκε από τον ''Ευσέβιο Θεσσαλονίκης'' κατά των [[Αφθαρτοδοκητές|Αφθαρτοδοκητών]], αλλά ύστερον δεν έχουμε καμία σχερική αναφορά. Στο μοναδικο διασωθεν τεμμάχιο της επιστολής, διασωθέν υπό του Ευσεβίου, ενυπάρχει μαρτυρία του ''Κοδράτου'' περί επιβιώσεως μερικών ανδρών αναστηθέντων υπό του [[Ιησούς Χριστός|Ιησού Χριστού]] μέχρι και των ημερών του<ref>Παναγιώτης Χρήστου, Ελληνική Πατρολογία, Τόμος Β΄, σελίς 533</ref>.
  
 
==Υποσημειώσεις==
 
==Υποσημειώσεις==

Αναθεώρηση της 09:28, 2 Οκτωβρίου 2008

Ο Κοδράτος, αποτελεί Άγιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας και τον πρώτο απολογητή της χριστιανικής γραμματείας, που πιθανώς διετέλεσε επίσκοπος της εκκλησίας και ήταν μαθητής των αποστόλων. Έζησε κατά το 2ο αιώνα στην Αθήνα, αλλά δεν είναι γνωστό το πότε γεννήθηκε και πότε πέθανε. Οι πληροφορίες γενικά γύρω από το πρόσωπό του είναι συγκεχυμένες και παρουσιάζονται μεγάλες δυσκολίες στο να προσδιοριστεί με ακρίβεια η ιστορική φυσιογνωμία του Απολογητού αυτού, με αποτέλεσμα οι πατρολόγοι μέχρι και σήμερα να βρίσκονται σε αδυναμία συμφωνίας μεταξύ τους για τη διατύπωση οριστικής γνώμης[1].

Το πρόβλημα στην περίπτωση του Κοδράτου, έγκειται σε δύο παράγοντες. Αφενός το σύγραμμά του έχει χαθεί, ενώ οι μεταγενέστεροι εκκλησιατικοί ιστορικοί, είτε επιτείνουν το πρόβλημα με συγκεχυμένες και διαφορετικές πληροφορίες, είτε αναφέρονται μεμονομένα στην περίπτωση του Απολογητή. Έτσι ο Ευσέβιος ταυτίζει τον απολογητή με τον μαθητή των αποστόλων και τον προφήτη που αναφέρεται στη Μικρά Ασία[2], ο Διονύσιος Κορίνθου τον ταυτίζει μόνο με τον Επίσκοπο[3], αλλά η επιστολή δε διασώζεται με αποτέλεσμα να μη γνωρίζουμε άλλες πιθανές αναφορές στο πρόσωπό του[4], αντιθέτως με τον Ιερώνυμο που ταυτίζει τον Απολογητή με τον Επίσκοπο[5]. Η σύγχυση αυτή μάλιστα επιτείνεται αν λάβουμε υπόψην μας και τα μηνολόγια, όπως του Μεγάλου Βασιλείου, το οποίο ταυτίζει τον Απολογητή με το μαθητή των αποστόλων, αλλά τον διαχωρίζει από τον Επίσκοπο.

Η απολογία του Κοδράτου δε διασώζεται μέχρι σήμερα. Είναι γνωστό όμως οτι περίπου το 125 ο ίδιος παρέδωσε απολογία τον Αυτοκράτορα Αδριανό όταν αυτός επισκέφτηκε την πόλη. Μάλιστα η απολογία του φαίνεται να ήταν αρκετά πειστική με αποτέλεσμα ο Αδριανός να γράψει προς τον Ανθύπατο της Ασίας Μικούκιο Φουνδανό να μη διώκεται κανείς άνευ εγκλήματος και κατηγορίας, κάτι που λογικά έπραξε και την περιοχή της Ελλάδος[6]. Η απολογία αυτή μάλιστα χαρακτηρίζεται από τον Ευσέβιο λαμπρή και πως στόχο είχε την υπεράσπιση της "της καθημάς θεοσεβείας" και την ανατροπή της κατηγορίας περί αθεΐας. Το έργο αυτό σοζώταν μέχρι και τον 6ο αιώνα όπως μα πληροφορεί ο Φώτιος[7] και χρησιμοποιήθηκε από τον Ευσέβιο Θεσσαλονίκης κατά των Αφθαρτοδοκητών, αλλά ύστερον δεν έχουμε καμία σχερική αναφορά. Στο μοναδικο διασωθεν τεμμάχιο της επιστολής, διασωθέν υπό του Ευσεβίου, ενυπάρχει μαρτυρία του Κοδράτου περί επιβιώσεως μερικών ανδρών αναστηθέντων υπό του Ιησού Χριστού μέχρι και των ημερών του[8].

Υποσημειώσεις

  1. Παναγιώτης Χρήστου, Ελληνική Πατρολογία, Τόμος Β΄, σελίς 532
  2. Ευσεβίου Εκκλησιαστική Ιστορία 3, 37, 1. 5, 17, 2
  3. Παρ Ευσεβίω, Εκκλησιαστική Ιστορία 4, 23, 3
  4. Παναγιώτης Χρήστου, Ελληνική Πατρολογία, Τόμος Β΄, σελίς 531
  5. De viris illustribus 19, Epistula 78 et Magnum
  6. Παναγιώτης Χρήστου, Ελληνική Πατρολογία, Τόμος Β΄, σελίς 532
  7. Μυριοβίβλος 162
  8. Παναγιώτης Χρήστου, Ελληνική Πατρολογία, Τόμος Β΄, σελίς 533

Βιβλιογραφία

  • Παναγιώτης Χρήστου, Ελληνική Πατρολογία, Τόμος Β΄, Εκδόσεις Κυρομάνος, Θεσσαλονίκη 2005.