Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Κλήμης Ρώμης"

Από OrthodoxWiki
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση
μ (Βιβλιογραφία)
μ (Ο βίος του)
Γραμμή 3: Γραμμή 3:
 
== Ο βίος του ==
 
== Ο βίος του ==
  
Για το βίο του ''Αγίου Κλήμεντος'' υπάρχουν πενιχρές και συγκεγχυμένες πληροφορίες. Το πού και πότε γεννήθηκε δεν είναι γνωστό. Με βάση τη μαρτυρία των ''Κλημεντείων''<ref>recognitiones 7, 8</ref>, κατεβλήθη η προσπάθεια να ταυτιστεί με το γόνο της τότε βασιλευούσης οικογένειας της Ρώμης, ύπατο ''Φλάβιο Κλήμεντα'', ο οποίος φονεύτηκε από τον εξάδελφό του Δομιτιανό για έγκλημα αθεότητος, δηλαδή ως χριστιανός<ref>Σουητώνιος, Domitianus 15</ref><ref>Ρωμ. Ιστορία 67, 14</ref>. Κάτι τέοιο όμως φαίνεται απίθανο διότι αφενός «''αν συναίβεναι τούτο, αι σοβαραί χριστιανικαί πηγαί δε θα το ηγνόουν''» και αφετέρου «''ο επίσκοπος επέζησε του διωγμού του Δομιτιανού''»<ref>Παν. Χρήστου, «''Ελληνική Πατρολογία, Τόμος Β΄, σελίς 359''»</ref>. Βάσει της δαψιλούς στην επιστολή χρήσεως της [[Παλαιά Διαθήκη|Παλαιάς Διαθήκης]], εικάζεται πως πιθανώς ήταν Ιουδαϊκής καταγωγής<ref>ενθ.αν.</ref>, αν και κάτι τέτοιο δε δύναται να επιβεβαιωθεί.
+
Για το βίο του ''Αγίου Κλήμεντος'' υπάρχουν πενιχρές και συγκεχυμένες πληροφορίες. Το πού και πότε γεννήθηκε δεν είναι γνωστό. Με βάση τη μαρτυρία των ''Κλημεντείων''<ref>recognitiones 7, 8</ref>, κατεβλήθη η προσπάθεια να ταυτιστεί με το γόνο της τότε βασιλευούσης οικογένειας της Ρώμης, ύπατο ''Φλάβιο Κλήμεντα'', ο οποίος φονεύτηκε από τον εξάδελφό του Δομιτιανό για έγκλημα αθεότητος, δηλαδή ως χριστιανός<ref>Σουητώνιος, Domitianus 15</ref><ref>Ρωμ. Ιστορία 67, 14</ref>. Κάτι τέοιο όμως φαίνεται απίθανο διότι αφενός «''αν συναίβεναι τούτο, αι σοβαραί χριστιανικαί πηγαί δε θα το ηγνόουν''» και αφετέρου «''ο επίσκοπος επέζησε του διωγμού του Δομιτιανού''»<ref>Παν. Χρήστου, «''Ελληνική Πατρολογία, Τόμος Β΄, σελίς 359''»</ref>. Βάσει της δαψιλούς στην επιστολή χρήσεως της [[Παλαιά Διαθήκη|Παλαιάς Διαθήκης]], εικάζεται πως πιθανώς ήταν Ιουδαϊκής καταγωγής<ref>ενθ.αν.</ref>, αν και κάτι τέτοιο δε δύναται να επιβεβαιωθεί.
  
 
Θεωρείται ο πρώτος ''Αποστολικός Πατέρας'' και ταυτίζεται από εκκλησιαστικούς συγγραφείς προς το μαθητή του [[Απόστολος Παύλος|Αποστόλου Παύλου]], που κατονομάζεται Κλήμης στην «''[[Προς Φιλιππησίους Επιστολή]]''». Ο [[Ειρηναίος Λουγδούνου]] διασώζει αορίστως πως ήταν μαθητής των αποστόλων, αλλά πως υπήρξε και ο τρίτος [[Επίσκοποι Ρώμης|Επίσκοπος Ρώμης]]<ref>Έλεγχος Γ΄, 3, 3</ref>, που διαδέχθηκε τον ''Ανέγκλητο Ρώμης''. Υποστηρίζεται επίσης πως υπήρξε μαθητής του Λίνου, θεωρούμενου πρώτου επισκόπου Ρώμης, επίσης μαθητή του [[Απόστολος Παύλος|Αποστόλου Παύλου]]<ref>Αποστόλου Παύλου, «''Α΄ προς Τιμόθεον επιστολή''», 4, 21</ref>. Ο [[Τερτυλλιανός]] μας αναφέρει πως χειροτονήθηκε από τον [[Απόστολος Πέτρος|Απόστολο Πέτρο]] και πως ήταν ο πρώτος επίσκοπος Ρώμης<ref>De praescr. haeret. XXXII, 2</ref>, κάτι που όμως ελέγχεται για την αξιοπιστία του<ref>Στ. Παπδόπουλος, «''Πατρολογία''», σελίς 160</ref>. Οι πληροφορίες περί της σειράς επισκοπείας του, είναι γενικώς συγκεχυμένες. Έτσι υποστηρίζεται η άποψη πως είναι ο δεύτερος [[επίσκοπος]] Ρώμης μετά τον Λίνο<ref>Αυγουστίνου, Epistola 53</ref><ref>Οπτάτου Μιλέβης, De schismate Donatistorum 22</ref>, πως είναι πρώτος επίσκοπος Ρώμης, διότι οι άλλοι δύο θεωρούμενοι επίσκοποι ήταν απλοί επίτροποι στην περιοδεία του ''Αποστόλου Πέτρου''<ref>Κατάλογος Δαμάσου</ref>, αλλά και πως υπήρξε ο πρώτος και ο τρίτος επίσκοπος Ρώμης, αφού αρχικώς είχε παραιτηθεί της θέσεώς του, χάρη ομονοίας στην τοπική εκκλησία<ref>Επιφανείου, Πανάριον, 27, 6</ref>. Πιθανώς βέβαια όλη αυτή η σύγχηση να προκλήθηκε, λόγω του μη σαφούς διαχωρισμού των ρόλων πρεσβυτέρου και επισκόπου της εποχή των αποστόλων, μέχρι και τον θάνατο αυτών<ref>Παν. Χρήστου, «''Ελληνική Πατρολογία, Τόμος Β΄, σελίς 359''»</ref>.
 
Θεωρείται ο πρώτος ''Αποστολικός Πατέρας'' και ταυτίζεται από εκκλησιαστικούς συγγραφείς προς το μαθητή του [[Απόστολος Παύλος|Αποστόλου Παύλου]], που κατονομάζεται Κλήμης στην «''[[Προς Φιλιππησίους Επιστολή]]''». Ο [[Ειρηναίος Λουγδούνου]] διασώζει αορίστως πως ήταν μαθητής των αποστόλων, αλλά πως υπήρξε και ο τρίτος [[Επίσκοποι Ρώμης|Επίσκοπος Ρώμης]]<ref>Έλεγχος Γ΄, 3, 3</ref>, που διαδέχθηκε τον ''Ανέγκλητο Ρώμης''. Υποστηρίζεται επίσης πως υπήρξε μαθητής του Λίνου, θεωρούμενου πρώτου επισκόπου Ρώμης, επίσης μαθητή του [[Απόστολος Παύλος|Αποστόλου Παύλου]]<ref>Αποστόλου Παύλου, «''Α΄ προς Τιμόθεον επιστολή''», 4, 21</ref>. Ο [[Τερτυλλιανός]] μας αναφέρει πως χειροτονήθηκε από τον [[Απόστολος Πέτρος|Απόστολο Πέτρο]] και πως ήταν ο πρώτος επίσκοπος Ρώμης<ref>De praescr. haeret. XXXII, 2</ref>, κάτι που όμως ελέγχεται για την αξιοπιστία του<ref>Στ. Παπδόπουλος, «''Πατρολογία''», σελίς 160</ref>. Οι πληροφορίες περί της σειράς επισκοπείας του, είναι γενικώς συγκεχυμένες. Έτσι υποστηρίζεται η άποψη πως είναι ο δεύτερος [[επίσκοπος]] Ρώμης μετά τον Λίνο<ref>Αυγουστίνου, Epistola 53</ref><ref>Οπτάτου Μιλέβης, De schismate Donatistorum 22</ref>, πως είναι πρώτος επίσκοπος Ρώμης, διότι οι άλλοι δύο θεωρούμενοι επίσκοποι ήταν απλοί επίτροποι στην περιοδεία του ''Αποστόλου Πέτρου''<ref>Κατάλογος Δαμάσου</ref>, αλλά και πως υπήρξε ο πρώτος και ο τρίτος επίσκοπος Ρώμης, αφού αρχικώς είχε παραιτηθεί της θέσεώς του, χάρη ομονοίας στην τοπική εκκλησία<ref>Επιφανείου, Πανάριον, 27, 6</ref>. Πιθανώς βέβαια όλη αυτή η σύγχηση να προκλήθηκε, λόγω του μη σαφούς διαχωρισμού των ρόλων πρεσβυτέρου και επισκόπου της εποχή των αποστόλων, μέχρι και τον θάνατο αυτών<ref>Παν. Χρήστου, «''Ελληνική Πατρολογία, Τόμος Β΄, σελίς 359''»</ref>.

Αναθεώρηση της 21:08, 26 Μαΐου 2008

Ο Κλήμης Ρώμης ή Άγιος Κλήμηςυπήρξε επίσκοπος Ρώμης και μία από σημαντικότερες προσωπικότητες της πρωτοχριστιανικής εκκλησίας. Σήμερα θεωρείται Αποστολικός πατέρας διότι θεωρείται πως μαθήτευσε δίπλα σε αποστόλους, αλλά και χειροτονήθηκε από αυτούς. Υπήρξε εκκλησιαστικός ηγέτης με σημαντικό κύρος, ενώ η γραμματεία του από πολύ νωρίς εξελήφθη από την εκκλησία ως ισαποστολικού κύρους, με αποτέλεσμα τα έργα του από μερικές εκκλησίες να τοποθετηθούν ακόμα και στον Κανονα της Καινής Διαθήκης[1]. Εκκλησιαστικοί συγγραφείς[2] ταύτιζαν μάλιστα τον Κλήμη, με το συνεργάτη του Αποστόλου Παύλου, που αποκαλείται με το ίδιο όνομα στην προς Φηλιππησσίους επιστολή[3].

Ο βίος του

Για το βίο του Αγίου Κλήμεντος υπάρχουν πενιχρές και συγκεχυμένες πληροφορίες. Το πού και πότε γεννήθηκε δεν είναι γνωστό. Με βάση τη μαρτυρία των Κλημεντείων[4], κατεβλήθη η προσπάθεια να ταυτιστεί με το γόνο της τότε βασιλευούσης οικογένειας της Ρώμης, ύπατο Φλάβιο Κλήμεντα, ο οποίος φονεύτηκε από τον εξάδελφό του Δομιτιανό για έγκλημα αθεότητος, δηλαδή ως χριστιανός[5][6]. Κάτι τέοιο όμως φαίνεται απίθανο διότι αφενός «αν συναίβεναι τούτο, αι σοβαραί χριστιανικαί πηγαί δε θα το ηγνόουν» και αφετέρου «ο επίσκοπος επέζησε του διωγμού του Δομιτιανού»[7]. Βάσει της δαψιλούς στην επιστολή χρήσεως της Παλαιάς Διαθήκης, εικάζεται πως πιθανώς ήταν Ιουδαϊκής καταγωγής[8], αν και κάτι τέτοιο δε δύναται να επιβεβαιωθεί.

Θεωρείται ο πρώτος Αποστολικός Πατέρας και ταυτίζεται από εκκλησιαστικούς συγγραφείς προς το μαθητή του Αποστόλου Παύλου, που κατονομάζεται Κλήμης στην «Προς Φιλιππησίους Επιστολή». Ο Ειρηναίος Λουγδούνου διασώζει αορίστως πως ήταν μαθητής των αποστόλων, αλλά πως υπήρξε και ο τρίτος Επίσκοπος Ρώμης[9], που διαδέχθηκε τον Ανέγκλητο Ρώμης. Υποστηρίζεται επίσης πως υπήρξε μαθητής του Λίνου, θεωρούμενου πρώτου επισκόπου Ρώμης, επίσης μαθητή του Αποστόλου Παύλου[10]. Ο Τερτυλλιανός μας αναφέρει πως χειροτονήθηκε από τον Απόστολο Πέτρο και πως ήταν ο πρώτος επίσκοπος Ρώμης[11], κάτι που όμως ελέγχεται για την αξιοπιστία του[12]. Οι πληροφορίες περί της σειράς επισκοπείας του, είναι γενικώς συγκεχυμένες. Έτσι υποστηρίζεται η άποψη πως είναι ο δεύτερος επίσκοπος Ρώμης μετά τον Λίνο[13][14], πως είναι πρώτος επίσκοπος Ρώμης, διότι οι άλλοι δύο θεωρούμενοι επίσκοποι ήταν απλοί επίτροποι στην περιοδεία του Αποστόλου Πέτρου[15], αλλά και πως υπήρξε ο πρώτος και ο τρίτος επίσκοπος Ρώμης, αφού αρχικώς είχε παραιτηθεί της θέσεώς του, χάρη ομονοίας στην τοπική εκκλησία[16]. Πιθανώς βέβαια όλη αυτή η σύγχηση να προκλήθηκε, λόγω του μη σαφούς διαχωρισμού των ρόλων πρεσβυτέρου και επισκόπου της εποχή των αποστόλων, μέχρι και τον θάνατο αυτών[17].

Εν πάση περιπτώσει, ο Κλήμης Ρώμης υπήρξε αδιαμφησβήτητα η πλέον σημαντική φυσιογνωμία στην εκκλησία της Ρώμης κατά την πρωτοχριστιανική περίοδο. Διετέλεσε επίσκοπος από το 12ο έτος της βασιλείας του Δομιτιανού, μέχρι και του τρίτο έτος βασιλείας του Τραϊανού[18], δηλαδή μεταξύ των ετών 92 και 101. Η μαρτυρία μάλιστα κρίνεται αξιόπιστη αφού μαρτυρείται και από τον Ερμά[19]. Ο ίδιος φέρεται από κάποιες πηγές πως μαρτύρησε, αν και οι πληροφορίες φαίνεται να προέρχονται από μεταγενέστερες πηγές του δ΄ αιώνος. Σύμφωνα με αυτές ο Κλήμεντας είχε εξορισθεί στην Χερσώνα, όπου μαρτυρικώς παρέδωσε τη ζωή του, αφού ερρίφθη στη θάλασσα με κρεμάμενη άγκυρα υπό του τραχήλου του[20]. Όμως παραμένει απορίας άξιον πως ο Ειρηναίος δεν αναφέρει κατι παρόμοιο, αλλά και οτι οι επισκοπικοί κατάλογοί του φέρουν μόνο επίσκοπο μάρτυρα μέχρι του Ελευθέρου επισκόπου Ρώμης τον Τελέσφρο[21], τη στιγμή που ο Ευσέβιος μας πληροφερεί πως ο Κλήμης απεβίωσε φυσικώς[22].

Το συγγραφικό του έργο

Η θεολογία του

Δείτε επίσης

Υποσημειώσεις

  1. Η Προς Κορινθίους Επιστολή εξελήφθη στον Αλεξανδρινό κώδικα της βίβλου, ενώ η Συριακή εκκλησία θεώρησε την επιστολή μέρος της Αγίας Γραφής
  2. Ωριγένης, Ευσέβιος Καισαρείας
  3. Προς φιλιππησίους 4, 3
  4. recognitiones 7, 8
  5. Σουητώνιος, Domitianus 15
  6. Ρωμ. Ιστορία 67, 14
  7. Παν. Χρήστου, «Ελληνική Πατρολογία, Τόμος Β΄, σελίς 359»
  8. ενθ.αν.
  9. Έλεγχος Γ΄, 3, 3
  10. Αποστόλου Παύλου, «Α΄ προς Τιμόθεον επιστολή», 4, 21
  11. De praescr. haeret. XXXII, 2
  12. Στ. Παπδόπουλος, «Πατρολογία», σελίς 160
  13. Αυγουστίνου, Epistola 53
  14. Οπτάτου Μιλέβης, De schismate Donatistorum 22
  15. Κατάλογος Δαμάσου
  16. Επιφανείου, Πανάριον, 27, 6
  17. Παν. Χρήστου, «Ελληνική Πατρολογία, Τόμος Β΄, σελίς 359»
  18. Ευσεβίου Καισαρείας, Εκκλ. Ιστορία, 3, 15
  19. Όρασις 2, 4, 3
  20. Μαρτύριο του Αγίου Κλήμεντα 18-25
  21. Έλεγχος 3, 3, 3
  22. Ευσεβίου Καισαρείας, Εκκλ. Ιστορία, 3, 34

Βιβλιογραφία

  • Ιω. Ζηζιούλα, «Ελληνισμός και Χριστιανισμός», Εκδόσεις Αποστολική Διακονία, Αθήνα 2003
  • Στυλιανός Παπαδόπουλος, «Πατρολογία», Τόμος Α΄, Αθήνα 2000.
  • Παναγιώτη Χρήστου, «Ελληνική Πατρολογία», Τόμος Β΄, Εκδόσεις Κυρομάνος, Θεσσαλονίκη 2005