Αλλαγές

Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Καινή Διαθήκη

7.115 bytes προστέθηκαν, 09:11, 17 Μαΐου 2009
μ
Η διαμόρφωση του Κανόνα της Καινής Διαθήκης
Η '''Καινή Διαθήκη''' αποτελεί το δεύτερο μέρος της ιερής γραμματείας ή ιερών κειμένων των [[Χριστιανισμός|Χριστιανών]]. Η [[Παλαιά Διαθήκη|Παλαιά]] και η Καινή Διαθήκη αποτελούν την [[Αγία Γραφή]] των Χριστιανών· μάλιστα στην Καινή Διαθήκη περιλαμβάνονται περίπου 1.005 παραθέματα από την Παλαιά Διαθήκη<ref>William F. Beck, ''The New Testament in the Language of Today'', Revised ed., Concordia Publishing House, 1967, σελ. x.</ref>. Η Καινή Διαθήκη γράφτηκε από πολλούς συντάκτες μέσα σε μια χρονική περίοδο 50 περίπου ετών, μέσα στον 1ο αιώνα μ.Χ.<ref>Δεσπότης Σ. Σωτήριος, ''Ο Κώδικας των Ευαγγελίων'', Άθως, Αθήνα 2007, σελ. 30-31.</ref>. Οι Χριστιανοί συγκέντρωσαν σταδιακά τα κείμενα αυτά σε ένα σώμα, μετά το θάνατο και την ανάσταση του [[Ιησούς Χριστός|Ιησού]], ώστε να ενισχυθεί το έργο της διάδοσης του μηνύματός του στον κόσμο. Επίσης, με το έργο αυτό θέλησαν να μεταδώσουν στις επόμενες γενιές χωρίς αλλοιώσεις, τις πληροφορίες για όσα είδαν και άκουσαν. Η πλειονότητα των βιβλίων της Καινής Διαθήκης γράφτηκαν εξ αρχής στα [[ελληνική γλώσσα|ελληνικά]].
Η Καινή Διαθήκη αποτελείται από τέσσερα διαφορετικά είδη βιβλίων:
==Τί είναι η Καινή Διαθήκη==
Η έκφραση «Καινή Διαθήκη»Στη γλώσσα του ελληνιστικού δικαίου, σύμφωνα η λέξη ''"Διαθήκη"'' σήμαινε την πράξη με τη χριστιανική παράδοση, προέρχεται από τον ίδιο τον [[Ιησούς Χριστός|Ιησού Χριστό]], ο όποιος κατά την οποία κάποιος διαθέτει τα υπάρχοντα του ή γνωστοποιεί τις διηγήσεις των ευαγγελιστών και διευθετήσεις που θέλει να επιβληθούν με την παράδοση έμφαση του νοήματος να δίνεται στην εξουσία εκείνου που διασώζει ο Απ. Παύλοςμ' αυτήν καθορίζει την πορεία τών πραγμάτων<ref>"Διαθήκη", τη βραδιά του μυστικού δείπνου είπε: «Τούτο γαρ εστί το αίμα μου το της καινής διαθήκης το περί πολλών εκχυνόμενον εις άφεσιν αμαρτιών» Λεξικό Βιβλικής Θεολογίας ([[s:Κατά Ματθαίον#κστ'|Ματθμτφρ. 26από τα Γαλλικά με εποπτεία Σάββα Αγουρίδη, Σταύρου Βαρτανιάν), 28]] | [[s:Κατά Μάρκον#ιδ'|Μαρκ. 14Άρτος Ζωής, Αθήνα 1980, 24]] | [[s:Κατά Λουκάν#κβ'|Λουκστ. 22, 20]] | Α΄ Κορ255. 11, 25), δηλώνοντας έτσι μια νέα περίοδο της θείας οικονομίας</ref>.
Τα βιβλία που γράφηκαν Η έκφραση «Καινή Διαθήκη», σύμφωνα με τη χριστιανική παράδοση, προέρχεται από συγγραφείς της πρώτης εκκλησίας τον ίδιο τον [[Ιησούς Χριστός|Ιησού Χριστό]], ο όποιος κατά τις διηγήσεις των ευαγγελιστών και περιέχουν την παράδοση που διασώζει ο Απ. Παύλος, τη διδασκαλία περί πραγματοποίησης των υποσχέσεων βραδιά του θεού[[Μυστικός Δείπνος|Μυστικού Δείπνου]], αφού πήρε άρτο και τον μοίρασε λέγοντας: ''"Λάβετε, φάγετε, τούτο εστι το θάνατο και την ανάσταση σώμα μου"'', κατόπιν παίρνει το ποτήρι του Χριστούοίνου, ονομάστηκαν «Καινή Διαθήκη» σε αντιδιαστολή προς τα βιβλία το ευλογεί και το δίνει να πιουν όλοι. Η πιο σύντομη διατύπωση διασώζεται από το [[κατά Μάρκον Ευαγγέλιον|Μάρκο]]: ''"τούτο εστι το αίμα μου το της προηγούμενης περιόδου της οικονομίας του Θεούκαινής διαθήκης το περί πολλών εκχυνόμενον"''<ref>''Μκ 14,24''.</ref>. Ο [[κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον|Ματθαίος]] προσθέτει: ''"εις άφεσιν αμαρτιών"''<ref>''Μτ 26,28''.</ref>. Ο [[κατά Λουκάν Ευαγγέλιον|Λουκάς]] και ο [[Απόστολος Παύλος|Παύλος]] γράφουν: ''"τούτο το ποτήριον η καινή διαθήκη εν τω αίματί μου"''<ref>''Λκ 22,20''· ''A' Κορ 11,25''.</ref> και μόνο ο Λουκάς: ''"το υπέρ υμών εκχυνόμενον"''<ref>''Λεξικό Βιβλικής Θεολογίας'', ό.π., της «Παλαιάς Διαθήκης»στ. 256.</ref>.
Η τελετουργική αυτή πράξη δηλώνει μια νέα περίοδο της [[Θείας Οικονομία|Θείας Οικονομίας]] και οι λόγοι του [[Ιησούς Χριστός|Ιησού]] συνδέουν τα γεγονότα του ''Μυστικού Δείπνου'' με το θάνατο του που αποδέχεται ελεύθερα για τη λύτρωση των πολλών<ref>Στο ίδιο.</ref>. Κατά συνέπεια, τα βιβλία που γράφηκαν από συγγραφείς της πρώτης εκκλησίας και περιέχουν τη διδασκαλία περί πραγματοποίησης των υποσχέσεων του θεού, το θάνατο και την ανάσταση του Χριστού, ονομάστηκαν «Καινή Διαθήκη» σε αντιδιαστολή προς τα βιβλία της προηγούμενης περιόδου της οικονομίας του Θεού, της «Παλαιάς Διαθήκης».  Ο όρος «Καινή Διαθήκη» προς δήλωση του συνόλου των βιβλίων, που περιέχουν τη νέα οικονομία του Θεού, μαρτυρείται από τα τέλη του 2ου αιώνα και επικρατεί οριστικά από τις αρχές του 3ου αιώνα και μετά. Τά βιβλία που αποτέλεσαν την Καινή Διαθήκη είναι η τελική καταγραφή της προφορικά και γραπτά μεταδιδόμενης χριστιανικής παράδοσης. Αλλά και αυτά, την εποχή που γράφηκαν δεν αναγνωρίστηκαν αμέσως ως [[Αγία Γραφή|«Γραφή»]]. Εκείνο που τα επέβαλε στη συνείδηση της Εκκλησίας ήταν η αποστολική τους προέλευση και η συμφωνία τους προς την αλήθεια που είχε η εκκλησία ως ζωντανή παράδοση από τους «απ' αρχής αυτόπτας και υπηρέτας» του λόγου (Λουκ. ''Λκ 1, 2''). Για πρώτη φορά περί τα μέσα του 2ου αιώνα μερικά χωρία από τα ευαγγέλια παρατίθενται ως «Γραφή».
Η Καινή Διαθήκη που αποτελείται από ένα σύνολο 27 βιβλίων, καθιερώθηκε με την τελική της μορφή στο δεύτερο μισό του 4ου αιώνα μ.Χ.
==Η διαμόρφωση του Κανόνα της Καινής Διαθήκης==
Κατά τη διάρκεια του [[1ος αιώνας|1ου αιώνα]], ο κανόνας ιερών συγγραμμάτων της Εκκλησίας αποτελούνταν αποκλειστικά από τα βιβλία της [[Παλαιά Διαθήκη|Παλαιάς Διαθήκης]]. Τα συγγράμματα που αργότερα έγιναν γνωστά ως ''Καινή Διαθήκη'' χρησιμοποιούνταν σε τακτική βάση από τις εκκλησίες κατά τη [[λατρεία]], ως κριτήριο εκκλησιαστικής τάξης, για κατηχητική εκπαίδευση και για θεολογικούς σκοπούς. Αυτά τα νέα χριστιανικά συγγράμματα περιείχαν αναφορές σε άλλα χριστιανικά συγγράμματα της εποχής, χαρακτηρίζοντάς τα μάλιστα ως «Γραφές», σε σημείο ώστε μέχρι τα τέλη του δεύτερου αιώνα να αναφέρονται έτσι τα συγγράμματα της Καινής Διαθήκης<ref>«In 2 Peter 3:16 Paul’s epistles are actually called ‘Scriptures’, and a gospel is identified as ‘the Scripture’ in 1 Timothy 5:18. The use of ‘Scripture(s)’ to denote NT writings became increasingly common through the 2nd century and by the end of it was normal». ("The History of the NT Canon", T. Desmond Alexander and Brian S. Rosner, ''New Dictionary of Biblical Theology'', IL: InterVarsity Press, 2001).</ref>. Χριστιανικά έργα εκείνης της περιόδου όπως η ''Επιστολή Βαρνάβα'' και η ''Δεύτερη Επιστολή Κλήμεντος'' εισαγάγουν χωρία από αυτά τα χριστιανικά συγγράμματα με τον τρόπο που συνέβαινε ως τότε για τις εβραϊκές Γραφές: «{{Πολυτονικό|Γέγραπται}}». Καθώς υπήρχε ακόμη διαθέσιμη η ζωντανή προφορική παράδοση των λόγων του Ιησού αλλά και η παρουσία των [[Απόστολοι|αποστόλων]], και των μαθητών των αποστόλων τους, δεν υφίστατο καν η έννοια ενός κλειστού κανόνα αποδεκτών κειμένων<ref>«There is no sense, at this stage, of a Canon of Scripture, a closed list to which addition may not be made. This would appear to be due to two factors: the existence of an oral tradition and the presence of apostles, apostolic disciples, and prophets, who were the foci and the interpreters of the dominical traditions». ("CANON OF THE NEW TESTAMENT" > "I. The earliest period", D. R. W. Wood and I. Howard Marshall, ''New Bible Dictionary'' (3rd ed.; Leicester, England; Downers Grove, Ill.: InterVarsity Press, 1996), 1982σελ. 170.).</ref>. Μόνο κατά τη διάρκεια του [[2ος αιώνας|2ου αιώνα]] τα [[Ευαγγέλια]] και οι επιστολές του [[Απόστολος Παύλος|αποστόλου Παύλου]] αναβαθμίστηκαν στο επίπεδο του «κανόνα».
Η κανονικότητα κάποιων από τις Καθολικές Επιστολές και το βιβλίο της [[Αποκάλυψη του Ιωάννη|Αποκάλυψης]] παρέμεινε ζήτημα αντιλογίας για κάποιο διάστημα. Κατά τη διάρκεια του δεύτερου μισού του [[4ος αιώνας|4ου αιώνα]], ο κανόνας της Καινής Διαθήκης καθορίστηκε τελειωτικά και επακριβώς σε μια σειρά [[Σύνοδος (εκκλησιαστική)|εκκλησιαστικών συνόδων]].
:('''''Κανών κδ’ της εν Καρθαγένη Συνόδου'''''<ref>Οι κανόνες της [[Σύνοδος της Καρθαγένης|Συνόδου της Καρθαγένης]] μπορούν να βρεθούν [http://www.ccel.org/fathers/NPNF2-14/6sardica/afcns.htm εδώ, στην ιστοσελίδα της ''Christian Classics Ethereal Library''], στην αγγλική.</ref>). Τους κανόνες της ''[[Συνόδου της Καρθαγένης]]'', επικύρωσε ο ''Κανών β’''<ref>[http://www.ccel.org/ccel/schaff/npnf214.xiv.iii.ii.html ιστοσελίδα της ''Christian Classics Ethereal Library''].</ref> της ''Εν Τρούλλω Πενθέκτης [[Οικουμενικές Σύνοδοι|Οικουμενικής Συνόδου]]'' το [[691]].
Ο παρακάτω πίνακας <ref>John R. McRay, ''"Bible, Canon of the > The Canon of the New Testament in the First Few Centuries"'', Baker Encyclopedia of the Bible, Baker Book House 1988, σελ. 304.</ref> παρουσιάζει συνοπτικά την διακύμανση ως προς την αναγνώριση της κανονικότητας των βιβλίων της ''Καινής Διαθήκης''.
{| {{Prettytable}}border="2" cellpadding="4" cellspacing="0" style="margin: 1em 1em 1em 0; background: #f9f9f9; border: 1px #aaa solid; border-collapse: collapse; font-size: 95%;"
|-
!
Η γλώσσα του Ιησού και των πρώτων Αποστόλων δεν ήταν η ελληνική. Το ευαγγέλιο κηρύχθηκε αρχικά στην αραμαϊκή χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η ελληνική γλώσσα δεν ήταν αρκετά γνωστή στην Παλαιστίνη κατά την εποχή του Ιησού. Στα Ιεροσόλυμα λειτουργούσαν τουλάχιστον πέντε συναγωγές Ελληνιστών Ιουδαίων, οι οποίοι, πρέπει να χρησιμοποιούσαν το ίδιο καλά την αραμαϊκή και την ελληνική. Πάντως το ευαγγέλιο κηρύχθηκε επί Παλαιστινιακού εδάφους στην αραμαϊκή, και σε αυτήν καταγράφτηκαν τα πρώτα "Λόγια του Ιησού" και οι πρώτες περί αυτού διηγήσεις. Όμως πολύ σύντομα, με την έξοδο των πρώτων ιεραποστόλων από το Παλαιστινιακό έδαφος, παρουσιάστηκε η ανάγκη ώστε το κήρυγμα της νέας θρησκείας να γίνεται στην ελληνική και λόγια του Ιησού ή παραδόσεις που είχαν γραφτεί στην αραμαϊκή, να μεταφρασθούν στην ελληνική.
Οι ελληνιστές Ιουδαίοι ιεραπόστολοι και ειδικά εκείνοι που είχαν ως κέντρο την Αντιόχεια, φαίνεται ότι υπήρξαν οι πρωτοπόροι προς την κατεύθυνση αυτή και η μετάφραση της Παλαιάς Διαθήκης στην ελληνική από τους "εβδομήκοντα" αποτέλεσε γι' αυτούς σημαντική κληρονομιά. Τα 27 βιβλία της Καινής Διαθήκης είναι είτε από την αρχή είτε τουλάχιστον στην παρούσα μορφή τους, γραμμένα στην ελληνική γλώσσα, επειδή άσχετα προς την αρχική καταγωγή του ιστορικού υλικού ή των αρχικών γραπτών πηγών, τα κείμενα αυτά προέρχονται όλα από Εκκλησίες που χρησιμοποιούσαν τα ελληνικά ως μέσο επικοινωνίας. Μάλιστα, αν εξαιρεθούν ελάχιστα χωρία, στα βιβλία της Καινής Διαθήκης, χρησιμοποιείται παντού και η ελληνική Παλαιά Διαθήκη των "εβδομήκοντα". Κατ' αυτό τον τρόπο, είναι φανερό πως η Καινή Διαθήκη αποτελεί μέρος της ελληνικής γραμματολογίας<ref>Αγουρίδης Σάββας, ''Εισαγωγή Εις την Καινήν Διαθήκην'', 3η έκδ., Γρηγόρης, Αθήνα 1991, σελ. 23-24.</ref>.
===Το είδος της ελληνικής που χρησιμοποιήθηκε===
==Η ιστορία του κειμένου της Καινής Διαθήκης==
Είναι αλήθεια πως το γραπτό μήνυμα που διασώθηκε από τα βιβλία της Καινής Διαθήκης, εξαφανίστηκε στην αρχική του μορφή. Δεν έχουμε στη διάθεση μας ούτε ένα απλό σπάραγμα παπύρου, της γραφικής ύλης των πρώτων αιώνων, που να περιέχει κείμενο της Καινής Διαθήκης όπως βγήκε από το χέρι του αρχικού συγγραφέα. Αν Ό,τι υπάρχει σήμερα είναι αντίγραφα των πρωτοτύπων (αν και κάποια από αυτά μας οδηγούν αρκετά κοντά στη συγγραφή των αυθεντικών, όβλ. [[Καινή Διαθήκη#Το κείμενο της Κ.Δ. που βρέθηκε σε χειρόγραφα μέχρι και του 3ου αιώνα|πιο κάτω]]). Βεβαίως, θα πρέπει να παρατηρήσουμε ότι αυτό δεν συμβαίνει μόνο με την Καινή Διαθήκη. Συνολικά στον κόσμο,τι υπάρχει σήμερα είναι αυτόγραφα υπάρχουν μόνο μετά το 12° αι. μ.Χ. και έτσι, όλα τα υπόλοιπα κείμενα της αρχαίας φιλολογίας σώζονται σε αντίγραφα <ref>Δεσπότης Σ. Σωτήριος, ''Ο Κώδικας των πρωτοτύπωνΕυαγγελίων'', Άθως, Αθήνα 2007, σελ. 46.</ref> από τα χέρια χιλιάδων φιλόπονων αντιγραφέων, που από γενιά σε γενιά διέσωσαν και μετέδωσαν τα κείμενα αυτά.
Αυτό οφείλεται Βεβαίως, σε χιλιάδες αντιγραφείςκάθε περίπτωση, η έννοια του χειρόγραφου αντιγράφου, που από γενιά σε γενιά διέσωσαν εμπεριέχει και μετέδωσαν τα κείμενα αυτά. Βεβαίως, κι αυτοί υπόκεινταν στο το ανθρώπινο λάθος. Είτε Οι αντιγραφείς, είτε δεν διάβασαν σωστά κάποιες λέξεις, είτε εσφαλμένα αντέγραψαν άλλες, είτε μετέθεσαν ολόκληρες προτάσεις, ή και παρέλειψαν ολόκληρες φράσεις καθώς ήταν δυνατό από κάποια φυσική φθορά στο κείμενο του υποδείγματος να είχαν σβηστεί λίγα ή πολλά γράμματα και αυτά να παραλείπωνται στο αντίγραφο, έκαναν διάφορες προσθήκες παρουσιάζονταν και γενικά , έκαναν όλα τα λάθη που η μελέτη της παλαιογραφίας και της κριτικής κειμένων έχει εντοπίσει σε κάθε ανθρώπινη προσπάθεια αντιγραφής. Υπήρχαν επίσης πολλοί αντιγραφείς που αναλάμβαναν να βελτιώσουν την ατελή γραμματική μερικών συγγραφέων της Καινής Διαθήκης, να προσθέσουν επεξηγήσεις όταν κάτι φαινόταν πως απαιτούσε αποσαφήνιση ή να εισαγάγουν κάποιες αλλαγές έτσι ώστε νά κερδίσουν κάποια μάχη που δινόταν στα χρόνια τους. Πολλοί αντιγραφείς εμπιστεύονταν, περιστασιακά, περισσότερο τη μνήμη τους παρά την όραση τους, γράφοντας αυτό που θυμόντουσαν και όχι αυτό που έβλεπαν μπροστά τους. Παρόλο λοιπόν που οι αντιγραφείς αυτοί πίστευαν πως τα κείμενα που αντέγραφαν ήταν ο λόγος του Θεού, μας κληροδότησαν ένα πλήθος από παραλλαγές και παραφθορές του κειμένου της Καινής Διαθήκης.
Υπήρχαν επίσης πολλοί άλλοι αντιγραφείς που αναλάμβαναν να βελτιώσουν Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, τον μεγάλο μόχθο για την ατελή γραμματική μερικών συγγραφέων της Καινής Διαθήκηςέρευνα, σύγκριση και αποκατάσταση των αρχαίων χειρογράφων ώστε να προσθέσουν επεξηγήσεις όταν κάτι φαινόταν πως απαιτούσε αποσαφήνιση ή να εισαγάγουν κάποιες αλλαγές έτσι ώστε νά κερδίσουν κάποια μάχη που δινόταν στα χρόνια τους. Πολλοί αντιγραφείς εμπιστεύοντανφτάσουμε όσο είναι ανθρώπινα δυνατό στο αρχικό κείμενο των ευαγγελιστών και επιστολογράφων, περιστασιακάανέλαβαν ερευνητές, περισσότερο τη μνήμη τους παρά την όραση τους, γράφοντας αυτό που θυμόντουσαν και όχι αυτό που έβλεπαν μπροστά η εργασία τουςείναι γνωστή ως ''"Κριτική του κειμένου"''. Παρόλο λοιπόν που οι αντιγραφείς Οι ερευνητές αυτοί πίστευαν πως τα κείμενα που αντέγραφαν ήταν ο λόγος , κατά τη διάρκεια του Θεούέργου τους, μας κληροδότησαν ένα πλήθος έπρεπε να μελετήσουν μαρτυρίες χιλιάδων χειρογράφων από παραλλαγές και παραφθορές του κειμένου τον δεύτερο ως τον δέκατο πέμπτο αιώνα, να αξιολογήσουν το υλικό, να ταχθούν υπέρ ή ενάντια αυτής ή της άλλης λέξης, υπέρ της μιας ή της άλλης φράσης, υπέρ της Καινής Διαθήκηςκρίσης μιας περικοπής ως αυθεντικής ή ως μεταγενέστερης προσθήκης.
Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, τον μεγάλο μόχθο για την έρευναΤο σημερινό κείμενο της Καινής Διαθήκης, σύγκριση και αποκατάσταση των αρχαίων χειρογράφων ώστε να φτάσουμε όσο είναι ανθρώπινα δυνατό στο αρχικό κείμενο προϊόν όλων αυτών των ευαγγελιστών συντονισμένων προσπαθειών από αναγνωρισμένους και επιστολογράφων, ανέλαβαν ερευνητές, που η ειδικότητα αξιοσέβαστους ειδικούς στον κλάδο τους είναι γνωστή ως ''"Κριτική του κειμένου"''. Οι ερευνητές αυτοί, κατά τη διάρκεια Παρά το γεγονός ότι και μετά την επικράτηση του έργου τουςχριστιανισμού, έπρεπε να μελετήσουν μαρτυρίες χιλιάδων χειρογράφων επιδρομές διαφόρων λαών εξαφάνισαν τα βιβλικά χειρόγραφα από τον δεύτερο ως τον δέκατο πέμπτο αιώνα, να αξιολογήσουν το υλικό, να ταχθούν υπέρ ή ενάντια αυτής ή αρκετές περιοχές της άλλης λέξηςχριστιανοσύνης, υπέρ της μιας ή της άλλης φράσηςσώθηκαν μέχρι σήμερα πάνω από 2.500 ελληνικά χειρόγραφα που περιέχουν είτε πλήρη, υπέρ της κρίσης μιας περικοπής ως αυθεντικής ή ως μεταγενέστερης προσθήκηςείτε αποσπάσματα του κειμένου.
Το σημερινό κείμενο της Καινής Διαθήκης, είναι προϊόν όλων αυτών των συντονισμένων προσπαθειών από αναγνωρισμένους και αξιοσέβαστους ειδικούς στον κλάδο τους. Παρά το γεγονός ότι και μετά την επικράτηση του χριστιανισμού, επιδρομές διαφόρων λαών εξαφάνισαν τα βιβλικά χειρόγραφα από αρκετές περιοχές της χριστιανοσύνης, σώθηκαν μέχρι σήμερα πάνω από 2.500 ελληνικά χειρόγραφα που περιέχουν είτε πλήρη, είτε αποσπάσματα του κειμένου. Ο συνολικός αριθμός παραλλαγών, θελητών και αθέλητων, των ιερών κειμένων, κυμαίνεται γύρω στις 200.000, στο μεγαλύτερο μέρος τους όμως πρόκειται για παραλλαγές ασήμαντες όσον αφορά το νόημα και την ουσία του κειμένου. Σε κάθε περίπτωση όμως, όπως σημειώνει ο τεράστιος αριθμός χειρογράφων και παραθέσεων χωρίων από τους εκκλησιαστικούς συγγραφείς, μας επιτρέπει να έχουμε ένα κείμενο κατά πολύ ανώτερο απέναντι στις περισσότερες σχεδόν νεώτερες φιλολογικές συνθέσεις.Σωτήριος Δεσπότης:
Το κείμενο της 27ης έκδ. :''"Nestle-AlandΑπό τις 200.000 παραλλαγές το 95% μπορεί αμέσως να παραθεωρηθεί, διότι μαρτυρείται από ασήμαντο αριθμό χειρογράφων. Από τις 10.000 το 95% έγκειται όχι στη σημασία του κειμένου, αλλά στο συλλαβισμό, τη γραμματική ή τη λανθασμένη σειρά των λέξεων...Από το 5%, τις 500 δηλ. παραλλαγές, μόνον 50 έχουν ειδικό βάρος"'' <ref>Δεσπότης, ό.π., σελ. 51, υποσημ. #62.</ref> και 4ης έκδ. της τονίζει ο συγγραφέας: ''"Greek New Testamentείναι εντυπωσιακό ότι καμιά βασική χριστιανική διδασκαλία δε βασίζεται πάνω σε λανθασμένη ανάγνωση και καμιά αναθεώρηση κάποιας λέξης δεν οδήγησε σε διόρθωση της διδασκαλίας της"''<ref>Δεσπότης, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ένα οικουμενικά αποδεκτό κείμενοό.π., αφού απ' αυτό διδάσκονται οι φοιτητές την ερμηνεία στα Πανεπιστήμια του κόσμου και απ' αυτό γίνονται οι μεταφράσεις στις διάφορες γλώσσες και διαλέκτουςσελ. 51.</ref>.
===Το Σε κάθε περίπτωση, ο μεγάλος αριθμός χειρογράφων και παραθέσεων της Κ.Δ. από τους εκκλησιαστικούς συγγραφείς, μας επιτρέπει να έχουμε ένα κείμενο της κατά πολύ ανώτερο απέναντι στις περισσότερες σχεδόν νεώτερες φιλολογικές συνθέσεις. Είναι αξιοσημείωτο ότι, ακόμα κι αν η ίδια η Κ.Δ. χανόταν, θα μπορούσαμε να ανασυντάξουμε το κείμενο της από τις πρώιμες μεταφράσεις που βρέθηκε ανέρχονται σε πάνω από 15.000 χειρόγραφα μέχρι σε λατινική, αιθιοπική, σλαβική και του 3ου αιώνα===αρμενική μετάφραση, τα οποία μας παραδίδουν το κείμενο της Κ.Δ. με απόκλιση μόλις στο 0,5-1%. Αλλά κι αν οι μεταφράσεις χάνονταν, θα μπορούσαμε να ανασυνθέσουμε τα βιβλία της από τα παραθέματα των Πατέρων (120.000 παραθέσεις της Κ.Δ.)<ref>Δεσπότης, ό.π., σελ. 52.</ref>.
Τα ευρήματα δείχνουν ότι πάνω από το μισό Το κείμενο της Καινής Διαθήκης27ης κριτικής έκδ. ''"Nestle-Aland"'' και 4ης έκδ. της ''"Greek New Testament"'', θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ένα οικουμενικά, επιστημονικά αποδεκτό κείμενο, αφού απ' αυτό διδάσκονται οι φοιτητές την ερμηνεία στα Πανεπιστήμια του κόσμου και απ' αυτό γίνονται οι μεταφράσεις στις διάφορες γλώσσες και διαλέκτους. Βεβαίως αποτελεί ένα επιστημονικά κατασκευασμένο κείμενο, που δεν έχει βιωθεί στη λειτουργική πράξη. Στην Ελλάδα συνυπάρχουν και χρησιμοποιούνται δύο κείμενα: Το κριτικό κείμενο ''Nestle-Aland'' που χρησιμοποιείται στην πανεπιστημιακή διδασκαλία (Θεολογικές σχολές) και στις επιστημονικές εργασίες, βρέθηκε σε χειρόγραφα και το [[Εκκλησιαστικό κείμενο του 1904|Εκκλησιαστικό κείμενο]] (που χρονολογούνταιλέγεται επίσης και ''Βυζαντινό'') και αποτελεί το λειτουργικό κείμενο που αναγινώσκεται στην Εκκλησία και διαδίδεται στο λαό από τις χριστιανικές κινήσεις της χώρας και από το ποιμαντικό έργο των ενοριακών ναών<ref>Shawn MΚαραβιδόπουλος Δ. BarrΙωάννης, "Νεοελληνικές μεταφράσεις Καινής Διαθήκης κατά το τελευταίο τέταρτο του 20ου αιώνα", σελ. 104-122, στο ''Manuscript Evidence From The Second And Third CenturiesΒιβλικές Μελέτες Β'' (Michigan Theological Journal Volume 4Βιβλική Βιβλιοθήκη #16), Φθινόπωρο 1993Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 2000, εδώ σελ. 134)115.</ref> μέχρι και τον 3ο μ.Χ. αιώνα:
===Το κείμενο της Κ.Δ. που βρέθηκε σε χειρόγραφα μέχρι και του 3ου αιώνα<ref>Shawn M. Barr, ''"Manuscript Evidence From The Second And Third Centuries"'', Michigan Theological Journal Volume 4, (Φθινόπωρο 1993), σελ. 149</ref>=== Τα ευρήματα δείχνουν ότι πάνω από το μισό κείμενο της Καινής Διαθήκης, βρέθηκε σε χειρόγραφα που χρονολογούνται μέχρι και τον 3ο μ.Χ. αιώνα: {| {{Prettytable}}border="2" cellpadding="4" cellspacing="0" style="margin: 1em 1em 1em 0; background: #f9f9f9; border: 1px #aaa solid; border-collapse: collapse; font-size: 95%;"
|-
!Βιβλίο
==Υποσημειώσεις==
<div style="font-size: 85%; -moz-column-count:2; column-count:2;"><references/></div>
==Βιβλιογραφία==
* Αγουρίδης Σάββας, ''Εισαγωγή εις Εις την Καινήν Διαθήκην'', Αγουρίδης Σ3η έκδ., Γρηγόρης, Αθήνα 1991* Καραβιδόπουλος Δ. Ιωάννης, ''Εισαγωγή στην Στην Καινή Διαθήκη'', Καραβιδόπουλος Ι2η έκδ., Πουρναράς, θεσσαλονίκη 1998* Reynolds D.L. & Wilson G.N., ''Αντιγραφείς και Φιλόλογοι'', L.D.Reynolds & N.G.Wilson, ΜΙΕΤ, Αθήνα 1981* Mioni Elpidio, ''Εισαγωγή στην Ελληνική Παλαιογραφία'', Elpidio Mioni3η έκδ., ΜΙΕΤ, Αθήνα 1985* Turner G.E., ''Ελληνικοί Πάπυροι-Εισαγωγή στη Μελέτη και τη Χρήση των Παπυρικών Κειμένων'', E.G. Turner, ΜΙΕΤ, Αθήνα 1981* Kurt Aland, ''The Problem of the New Testament Canon'', Kurt Aland, Mowbray, 1962* Raymond Brown, ''An Introduction to the New Testament'', Raymond Brown, Doubleday, 1997* ''After Jesus: The Triumph of Christianity''David Noel, The Reader's Digest Association, 1992* ''Zondervan Handbook to the Bible'', Zondervan Grand Rapids, 1999* ''The Canon of the New Testament'', Bruce Med. Metzger, Clarendon Press, Oxford, 1987* ''The Anchor Bible Dictionary'', Freedman, David Noel, ed., New York: Doubleday, 1997, 1992.* ''The Interpreter's Dictionary of the Bible, An Illustrated Encyclopedia'', Abingdon Press, 23η εκτύπωση, 1962, 2000.
* ''Η Καθολική Εγκυκλοπαίδεια'', λήμμα [http://www.newadvent.org/cathen/01199a.htm Αφρικανικές Σύνοδοι] και [http://www.newadvent.org/cathen/03274a.htm Κανόνας της Καινής Διαθήκης], 1914
* ''A Short History of Christian Doctrine'', Bernhard Lohse, Fortress Press, Philadelphia, 1985.
==Σχετικά κύρια άρθρα==
* [[Εισαγωγή στην Καινή Διαθήκη]]
* [[Αγία Γραφή]]
* [[Μεταφράσεις της Αγίας Γραφής]]
* [[Βιβλία της Αγίας Γραφής]]
* [[Βιβλικός κανόνας]]
* [[Δευτεροκανονικά βιβλία]]
* [[Ιουδαϊσμός]]
* [[Κυριότεροι Κώδικες των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών]]
* [[Παλαιά Διαθήκη]]
* [[Χριστιανισμός]]
===Πρόσθετες πηγές===
* [http://www.jcrelations.net/en/?id=796 Ιστοσελίδα του Διεθνούς Συμβουλίου Χριστιανών και Ιουδαίων: «Πέρα από τις Εβραϊκές Γραφές: Η Διαμόρφωση του Κανόνα της Καινής Διαθήκης»] (Beyond the Hebrew Bible: The Formation of the New Testament Canon), του Nigel Watson.* Adolf von Harnack, ''[http://www.ccel.org/ccel/harnack/origin_nt.toc.html The Origin of the New Testament]'', στον ιστότοπο [http://www.ccel.org/ Christian Classics Ethereal Library]. {{Καινή Διαθήκη}}
[[Κατηγορία:Αγία Γραφή]]
[[Κατηγορία:Καινή Διαθήκη|*]]
[[Κατηγορία:Ζωτικά Άρθρα|Κ]]
 
[[ar:عهد جديد]]
[[en:New Testament]]
[[ro:Noul Testament]]
4.720
επεξεργασίες

Μενού πλοήγησης