Αλλαγές

Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Ιεροσύνη

27 bytes προστέθηκαν, 15:45, 7 Μαρτίου 2009
μ
καμία σύνοψη επεξεργασίας
{{Λειτουργική}}
Η '''ιερωσύνη''' είναι το [[Ιερά Μυστήρια|μυστήριο]] της εκκλησίας το οποίο παρέχει την ''"χαρισματική εξουσία που κατευθύνει ή συντονίζει όλες τις υπόλοιπες χαρισματικές εκδηλώσεις"'' της Εκκλησίας και θέτοντας ''"σε λειτουργική έκφραση όλα τα άλλα μυστήρια"'', ''"συντρίβει τις αλλοτριωτικές δυνάμεις της φθοράς και ανακαινίζει τον άνθρωπο"''<ref>Νικόλαος Ματσούκας, Δογματική και Συμβολική θεολογία Β΄, σελίδες 489-490.</ref>. Αυτή η χαρισματική εξουσία μεταβιβάζεται μέσω της αδιάκοπης [[Αποστολική διαδοχή|Αποστολικής διαδοχής]] και καθιστά τους [[Επίσκοπος|επισκόπους]] ή τους [[Πρεσβύτερος|πρεσβυτέρους]] τα ''"απαραίτητα όργανα"'' διά των οποίων ''"ο μέγας αρχιερεύς Ιησούς Χριστός επιτελεί"'' τα [[Ιερά Μυστήρια]]<ref>"Μυστήριον", ''Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια'', τόμ. 9, εκδ. Μαρτίνος Αθ., Αθήνα 1966, στ. 236.</ref>. Έτσι, η ισχύ της και η δύναμή της πηγάζει από την ιερωσύνη του [[Ιησούς Χριστός|Ιησού Χριστού]] και λειτουργεί ως εγκέφαλος ή συντονιστικό κέντρο όλων των άλλων λειτουργιών του εκκλησιαστικού σώματος, αφού στην εκκλησία δε νοείται καμία ενδιάμεση μεσιτική δύναμη ανάμεσα στο σώμα και το δημιουργό<ref>Α΄ Τιμόθεος 2, 5: «''Εις γαρ Θεός, εις και μεσίτης Θεού και ανθρώπων, άνθρωπος Χριστός Ιησούς''»</ref><ref>Εβραίους 8, 6. 9, 15: «''και δια τούτο διαθήκης καινής μεσίτης εστίν (ο Χριστός)...''»</ref>. Ουσιαστικά αποτελεί το χάρισμα της κυβέρνησης που δίνει ο Χριστός στα μέλη της εκκλησίας. Η ιεροσύνη τελικά είναι το χάρισμα που δίνει ο Κύριος μέσω της ζωοποιητικής του θυσίας και ανάστασης σε όλα τα μέλη της εκκλησίας, ενώ ως καρπός του σώματος προκύπτουν μέλη τα οποία μέσω ειδικού πλέον χαρίσματος οδηγούνται στη λεγόμενη ειδική ιεροσύνη.
==Θεολογία==
12.398
επεξεργασίες

Μενού πλοήγησης