Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Ιεροί Κανόνες"

Από OrthodoxWiki
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση
μ
μ (Άλλες Διατάξεις)
Γραμμή 9: Γραμμή 9:
 
Όπως γράφει σχετικά ο καθηγητής Παναγιώτης Τρεμπέλας, ''"αύτη η μακραίων της Εκκλησίας ιστορία μαρτυρεί αδιαμφισβητήτως, ότι ουχί και πάσα σύνοδος επισκόπων εγγυάται περί της αληθείας και είναι απηλλαγμένη πάσης πλάνης"''<ref>Τρεμπέλας Ν. Παν., ''Δογματική της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας'', τόμ. Β', 3η έκδ., Ο Σωτήρ, Αθήναι 2003, σελ. 403.</ref>.
 
Όπως γράφει σχετικά ο καθηγητής Παναγιώτης Τρεμπέλας, ''"αύτη η μακραίων της Εκκλησίας ιστορία μαρτυρεί αδιαμφισβητήτως, ότι ουχί και πάσα σύνοδος επισκόπων εγγυάται περί της αληθείας και είναι απηλλαγμένη πάσης πλάνης"''<ref>Τρεμπέλας Ν. Παν., ''Δογματική της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας'', τόμ. Β', 3η έκδ., Ο Σωτήρ, Αθήναι 2003, σελ. 403.</ref>.
  
Αυτό σημαίνει ότι όσα ισχύουν για τους πραγματικά εκκλησιαστικούς, ιερούς κανόνες, δεν ισχύουν για τις διατάξεις, για τις εγκυκλίους, οι οποίες ορίσθηκαν απλώς από κάποια [[Σύνοδος|τοπική Συνοδό]], ή από μία ιεραρχία ή από έναν εκκλησιαστικό [[Πατρολογία|Πατέρα]] ή ιεράρχη της Εκκλησίας, αλλά δεν έτυχαν [[Οικουμενικές Σύνοδοι|οικουμενικής]] επικυρώσεως. Καθώς δεν μπορεί να ειπωθεί ότι είναι αλάθητες οι τοπικές Συνοδοί ή οι μεμονωμένοι Πατέρες της Εκκλησίας, κατ' αυτό τον τρόπο δεν μπορεί να ειπωθεί με βεβαιότητα, ότι οι κανόνες τους είναι αλάθητοι.
+
Αυτό σημαίνει ότι όσα ισχύουν για τους πραγματικά εκκλησιαστικούς, ιερούς κανόνες, δεν ισχύουν για "κανόνες", διατάξεις ή τις εγκυκλίους, οι οποίες ορίσθηκαν απλώς από κάποια [[Σύνοδος|τοπική Συνοδό]], ή από μία ιεραρχία ή από έναν εκκλησιαστικό [[Πατρολογία|Πατέρα]] ή ιεράρχη της Εκκλησίας, αλλά δεν έτυχαν [[Οικουμενικές Σύνοδοι|οικουμενικής]] επικυρώσεως. Καθώς δεν μπορεί να ειπωθεί ότι είναι αλάθητες οι τοπικές Συνοδοί ή οι μεμονωμένοι Πατέρες της Εκκλησίας, κατ' αυτό τον τρόπο δεν μπορεί να ειπωθεί με βεβαιότητα, ότι οι κανόνες τους είναι αλάθητοι.
  
 
Ένα παράδειγμα κανόνων, μη οπωσδήποτε αλάθητων, που θεσπίσθηκαν από Πατέρα της Εκκλησίας και δεν επικυρώθηκαν από [[Οικουμενικές Σύνοδοι|Οικουμενική Συνοδό]], είναι η περίπτωση των κανόνων του πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως ''Ιωάννη'', του επονομαζομένου [[Ιωάννης Νηστευτής|Νηστευτή]]. Οι κανόνες αυτοί, αν και είχαν συγγραφεί πριν από τη σύγκληση της [[Πενθέκτη Οικουμενική Σύνοδος|Πενθέκτης Οικουμενικής Συνόδου]] (691 μ.Χ.), εν τούτοις δεν επικυρώθηκαν από αυτήν, ''"δεν ηξεύρω διά ποίαν αφορμήν"'' γράφει ο [[Νικόδημος Αγιορείτης|Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης]]<ref>Νικοδήμου Αγιορείτου, ''Πηδάλιον'' (ακριβής ανατύπωσις της γ' εκδόσεως του 1864), εκδ. Βασ. Ρηγόπουλου, Θεσσαλονίκη 2003, σελ. 698Α, υποσημ#2.</ref>, αν και προσθέτει ότι πολλά προβληματικά ''"χειρόγραφα βιβλία"'' με κανόνες, υποτίθεται του Νηστευτή, είχαν εμφανιστεί, τα οποία ''"πολλά δε παραλογώτατα και πάντη πάντως παράνομα και ακανόνιστα περιέχουσι...ώστε όπου φαίνονται οι διορισμοί αυτοί να ήναι αιρετικού τινός και κακόφρονος ανθρώπου...και όχι του Αγίου τούτου..."''<ref>''Πηδάλιον'', ό.π., σελ. 698Β.</ref>. Σε κάθε περίπτωση όμως, η Οικουμενική Σύνοδος δεν ενέκρινε τους κανόνες αυτούς με αποτέλεσμα, μέχρι στιγμής, να μην υπάρχει βεβαιότητα και ασφάλεια για το αλάθητο και την ορθότητα τους.
 
Ένα παράδειγμα κανόνων, μη οπωσδήποτε αλάθητων, που θεσπίσθηκαν από Πατέρα της Εκκλησίας και δεν επικυρώθηκαν από [[Οικουμενικές Σύνοδοι|Οικουμενική Συνοδό]], είναι η περίπτωση των κανόνων του πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως ''Ιωάννη'', του επονομαζομένου [[Ιωάννης Νηστευτής|Νηστευτή]]. Οι κανόνες αυτοί, αν και είχαν συγγραφεί πριν από τη σύγκληση της [[Πενθέκτη Οικουμενική Σύνοδος|Πενθέκτης Οικουμενικής Συνόδου]] (691 μ.Χ.), εν τούτοις δεν επικυρώθηκαν από αυτήν, ''"δεν ηξεύρω διά ποίαν αφορμήν"'' γράφει ο [[Νικόδημος Αγιορείτης|Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης]]<ref>Νικοδήμου Αγιορείτου, ''Πηδάλιον'' (ακριβής ανατύπωσις της γ' εκδόσεως του 1864), εκδ. Βασ. Ρηγόπουλου, Θεσσαλονίκη 2003, σελ. 698Α, υποσημ#2.</ref>, αν και προσθέτει ότι πολλά προβληματικά ''"χειρόγραφα βιβλία"'' με κανόνες, υποτίθεται του Νηστευτή, είχαν εμφανιστεί, τα οποία ''"πολλά δε παραλογώτατα και πάντη πάντως παράνομα και ακανόνιστα περιέχουσι...ώστε όπου φαίνονται οι διορισμοί αυτοί να ήναι αιρετικού τινός και κακόφρονος ανθρώπου...και όχι του Αγίου τούτου..."''<ref>''Πηδάλιον'', ό.π., σελ. 698Β.</ref>. Σε κάθε περίπτωση όμως, η Οικουμενική Σύνοδος δεν ενέκρινε τους κανόνες αυτούς με αποτέλεσμα, μέχρι στιγμής, να μην υπάρχει βεβαιότητα και ασφάλεια για το αλάθητο και την ορθότητα τους.
 
  
 
==Εφαρμογή των Ιερών Κανόνων: Ακρίβεια και Οικονομία==
 
==Εφαρμογή των Ιερών Κανόνων: Ακρίβεια και Οικονομία==

Αναθεώρηση της 16:36, 14 Αυγούστου 2008

Στην εκκλησιαστική ορολογία, με τον όρο Ιεροί κανόνες, ή Εκκλησιαστικοί κανόνες ή απλά Κανόνες, αναφερόμαστε σε όλες εκείνες τις διατάξεις, οι οποίες θεσπίσθηκαν ή υιοθετήθηκαν από την Εκκλησία και αφορούν στην ορθή διοργάνωση, διατήρηση, διάδοση και δραστηριότητα της Εκκλησίας συνολικά και στην ορθή και αυθεντική κατά Χριστόν ζωή των πιστών-μελών της Εκκλησίας διά μέσου αυτής.

Καθώς στην ελληνική, Κανόνας σημαίνει το όργανο που χρησιμοποιούμε για να σύρουμε ευθεία γραμμή, ή και για να ελέγξουμε την ευθύτητα μιας γραμμής, μεταφορικά, κανόνας λέγεται και κάθε τι που χρησιμεύει ως πρότυπο και οδηγός για την ορθή εκτέλεση (ή αντιμετώπιση) μιας καταστάσεως, ή και ως κριτήριο για να ελεγχθεί η ορθότητα μιας πράξης.

Εκκλησιαστικοί, Ιεροί Κανόνες και κανονιστικές διατάξεις ή κανονισμοί

Αλάθητοι Ιεροί Κανόνες

Άλλες Διατάξεις

Όπως γράφει σχετικά ο καθηγητής Παναγιώτης Τρεμπέλας, "αύτη η μακραίων της Εκκλησίας ιστορία μαρτυρεί αδιαμφισβητήτως, ότι ουχί και πάσα σύνοδος επισκόπων εγγυάται περί της αληθείας και είναι απηλλαγμένη πάσης πλάνης"[1].

Αυτό σημαίνει ότι όσα ισχύουν για τους πραγματικά εκκλησιαστικούς, ιερούς κανόνες, δεν ισχύουν για "κανόνες", διατάξεις ή τις εγκυκλίους, οι οποίες ορίσθηκαν απλώς από κάποια τοπική Συνοδό, ή από μία ιεραρχία ή από έναν εκκλησιαστικό Πατέρα ή ιεράρχη της Εκκλησίας, αλλά δεν έτυχαν οικουμενικής επικυρώσεως. Καθώς δεν μπορεί να ειπωθεί ότι είναι αλάθητες οι τοπικές Συνοδοί ή οι μεμονωμένοι Πατέρες της Εκκλησίας, κατ' αυτό τον τρόπο δεν μπορεί να ειπωθεί με βεβαιότητα, ότι οι κανόνες τους είναι αλάθητοι.

Ένα παράδειγμα κανόνων, μη οπωσδήποτε αλάθητων, που θεσπίσθηκαν από Πατέρα της Εκκλησίας και δεν επικυρώθηκαν από Οικουμενική Συνοδό, είναι η περίπτωση των κανόνων του πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Ιωάννη, του επονομαζομένου Νηστευτή. Οι κανόνες αυτοί, αν και είχαν συγγραφεί πριν από τη σύγκληση της Πενθέκτης Οικουμενικής Συνόδου (691 μ.Χ.), εν τούτοις δεν επικυρώθηκαν από αυτήν, "δεν ηξεύρω διά ποίαν αφορμήν" γράφει ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης[2], αν και προσθέτει ότι πολλά προβληματικά "χειρόγραφα βιβλία" με κανόνες, υποτίθεται του Νηστευτή, είχαν εμφανιστεί, τα οποία "πολλά δε παραλογώτατα και πάντη πάντως παράνομα και ακανόνιστα περιέχουσι...ώστε όπου φαίνονται οι διορισμοί αυτοί να ήναι αιρετικού τινός και κακόφρονος ανθρώπου...και όχι του Αγίου τούτου..."[3]. Σε κάθε περίπτωση όμως, η Οικουμενική Σύνοδος δεν ενέκρινε τους κανόνες αυτούς με αποτέλεσμα, μέχρι στιγμής, να μην υπάρχει βεβαιότητα και ασφάλεια για το αλάθητο και την ορθότητα τους.

Εφαρμογή των Ιερών Κανόνων: Ακρίβεια και Οικονομία

Υποσημειώσεις

  1. Τρεμπέλας Ν. Παν., Δογματική της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας, τόμ. Β', 3η έκδ., Ο Σωτήρ, Αθήναι 2003, σελ. 403.
  2. Νικοδήμου Αγιορείτου, Πηδάλιον (ακριβής ανατύπωσις της γ' εκδόσεως του 1864), εκδ. Βασ. Ρηγόπουλου, Θεσσαλονίκη 2003, σελ. 698Α, υποσημ#2.
  3. Πηδάλιον, ό.π., σελ. 698Β.

Βιβλιογραφία

  • Νικοδήμου Αγιορείτου, Πηδάλιον (ακριβής ανατύπωσις της γ' εκδόσεως του 1864), εκδ. Βασ. Ρηγόπουλου, Θεσσαλονίκη 2003
  • Μπούμης Ι. Παναγιώτης, Κανονικόν Δίκαιον, έκδ. 3η επηυξημένη, Γρηγόρης, Αθήνα 2002
  • Μπούμης Ι. Παναγιώτης, Οι Θείοι Κανόνες "Ενάντια στη Θρησκεία", Γρηγόρης, Αθήνα 2007
  • Πρόδρομος Ι. Ακανθόπουλος, Κώδικας Ιερών Κανόνων (Κείμενο - Ερμηνεία - Σχόλια), έκδ. Γ', Βάνιας, Θεσσαλονίκη 2006