Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Ευαγγελιστής Μάρκος"

Από OrthodoxWiki
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση
μ
Γραμμή 4: Γραμμή 4:
 
Για τον ''Μάρκο'' ελάχιστες πληροφορίες είναι γνωστές και καμμία δεν προέρχεται από το ίδιο το [[Ευαγγέλιο]] του, εκτός από την υπόθεση που έγινε δεκτή, ότι ο άνδρας, που κρατούσε ''"κεράμιον ύδατος"''<ref>''Μάρκ. 14,13''.</ref> και oδήγησε τους αποστόλους στον οικοδεσπότη, που φιλοξένησε τον [[Χριστός|Ιησού]] για το [[Μυστικός Δείπνος|μυστικό δείπνο]]<ref>''Μάρκ. 14,14''.</ref> ή ο νεανίας, που συνελήφθηκε κατά την σύλληψη του ''Ιησού'' στην [[Γεθσημανή]] και δραπέτευσε<ref>''Μάρκ. 14,51-52''.</ref> είναι ο νεαρός ''Μάρκος''<ref>Παναγόπουλος Ιωάννης, ''Εισαγωγή στην Καινή Διαθήκη'', Ακρίτας, Αθήνα 1994, σελ. 87.</ref>. Ό,τι γνωρίζουμε γι' αυτόν προέρχεται από άλλα βιβλία της [[Καινή Διαθήκη|Καινής Διαθήκης]] και την εκκλησιαστική παράδοση. Ο τίτλος ''"Ευαγγέλιον κατά Μάρκον"'' προέρχεται, όπως και εκείνος των λοιπών Ευαγγελίων, από τον 2ο αιώνα. Η αρχαία εκκλησιαστική παράδοση, σύσσωμη ταυτίζει τον συγγραφέα του δευτέρου Ευαγγελίου με τον γνωστό από τις [[Πράξεις των Αποστόλων]] ''Ιωάννη'' τον επικαλούμενο ''Μάρκο''<ref>Βούλγαρης Σπ. Χρήστος, ''Εισαγωγή εις την Καινήν Διαθήκην'', τόμ. Α΄, Αθήνα 2003, σελ. 167.</ref>, ο οποίος κατά την τότε συνήθεια είχε δύο ονόματα, ένα ιουδαϊκό και ένα ρωμαϊκό, το οποίο και τελικά επικράτησε<ref>Βούλγαρης, ''Εισαγωγή...'', ό.π., σελ. 172.</ref>.
 
Για τον ''Μάρκο'' ελάχιστες πληροφορίες είναι γνωστές και καμμία δεν προέρχεται από το ίδιο το [[Ευαγγέλιο]] του, εκτός από την υπόθεση που έγινε δεκτή, ότι ο άνδρας, που κρατούσε ''"κεράμιον ύδατος"''<ref>''Μάρκ. 14,13''.</ref> και oδήγησε τους αποστόλους στον οικοδεσπότη, που φιλοξένησε τον [[Χριστός|Ιησού]] για το [[Μυστικός Δείπνος|μυστικό δείπνο]]<ref>''Μάρκ. 14,14''.</ref> ή ο νεανίας, που συνελήφθηκε κατά την σύλληψη του ''Ιησού'' στην [[Γεθσημανή]] και δραπέτευσε<ref>''Μάρκ. 14,51-52''.</ref> είναι ο νεαρός ''Μάρκος''<ref>Παναγόπουλος Ιωάννης, ''Εισαγωγή στην Καινή Διαθήκη'', Ακρίτας, Αθήνα 1994, σελ. 87.</ref>. Ό,τι γνωρίζουμε γι' αυτόν προέρχεται από άλλα βιβλία της [[Καινή Διαθήκη|Καινής Διαθήκης]] και την εκκλησιαστική παράδοση. Ο τίτλος ''"Ευαγγέλιον κατά Μάρκον"'' προέρχεται, όπως και εκείνος των λοιπών Ευαγγελίων, από τον 2ο αιώνα. Η αρχαία εκκλησιαστική παράδοση, σύσσωμη ταυτίζει τον συγγραφέα του δευτέρου Ευαγγελίου με τον γνωστό από τις [[Πράξεις των Αποστόλων]] ''Ιωάννη'' τον επικαλούμενο ''Μάρκο''<ref>Βούλγαρης Σπ. Χρήστος, ''Εισαγωγή εις την Καινήν Διαθήκην'', τόμ. Α΄, Αθήνα 2003, σελ. 167.</ref>, ο οποίος κατά την τότε συνήθεια είχε δύο ονόματα, ένα ιουδαϊκό και ένα ρωμαϊκό, το οποίο και τελικά επικράτησε<ref>Βούλγαρης, ''Εισαγωγή...'', ό.π., σελ. 172.</ref>.
  
Ο ''Μάρκος'', είχε μητέρα την ''Μαρία'', αδελφή του αποστόλου ''Βαρνάβα'' (άρα ήταν ανιψιός του<ref>''Κολ. 4,10''.</ref>), η οποία φιλοξενούσε στο σπίτι της, στα ''Ιεροσόλυμα'', τους [[Απόστολοι|αποστόλους]]<ref>''Πράξ. 12,12''.</ref>. Μπορούμε να υποθέσουμε ότι ήταν χήρα (καθώς δεν γίνεται λόγος για τον άνδρα της<ref>Τρεμπέλας Ν. Παν., ''Υπόμνημα εις τας Πράξεις των Αποστόλων'', 3η έκδ., 'Ο Σωτήρ', Αθήνα 1991, σελ. 362β.</ref> και γυναίκα ευκατάστατη, αφού το σπίτι είχε χώρους για να φιλοξενηθεί μια πολυπληθής ομάδα χριστιανών ενώ διέθετε και υπηρετικό προσωπικό<ref>''Πράξ. 12,12-14''.</ref><ref>Αγουρίδης Σάββας, ''"Μάρκος Ευαγγελιστής"'', ''ΘΗΕ'', τόμ. 8 (1966), στ. 748-749.</ref>.
+
Ο ''Μάρκος'', είχε μητέρα την ''Μαρία'', αδελφή του αποστόλου ''Βαρνάβα'' (άρα ήταν ανιψιός του<ref>''Κολ. 4,10''.</ref>), η οποία φιλοξενούσε στο σπίτι της, στα ''Ιεροσόλυμα'', τους πιστούς<ref>''Πράξ. 12,12''.</ref>. Μπορούμε να υποθέσουμε ότι ήταν χήρα (καθώς δεν γίνεται λόγος για τον άνδρα της<ref>Τρεμπέλας Ν. Παν., ''Υπόμνημα εις τας Πράξεις των Αποστόλων'', 3η έκδ., 'Ο Σωτήρ', Αθήνα 1991, σελ. 362β.</ref> και γυναίκα ευκατάστατη, αφού το σπίτι είχε χώρους για να φιλοξενηθεί μια πολυπληθής ομάδα χριστιανών ενώ διέθετε και υπηρετικό προσωπικό<ref>''Πράξ. 12,12-14''.</ref><ref>Αγουρίδης Σάββας, ''"Μάρκος Ευαγγελιστής"'', ''ΘΗΕ'', τόμ. 8 (1966), στ. 748-749.</ref>.
 +
 
 +
Ο θείος του ''Μάρκου'', ''Βαρνάβας'' τον παρέλαβε μαζί του στην ''Αντιόχεια'', όταν έφυγε με τον [[Απόστολος Παύλος|Παύλο]] από τα ''Ιεροσόλυμα''<ref>''Πράξ. 12,25''.</ref> και τους ακολούθησε ως βοηθός και συνεργός<ref>''Πράξ. 13,5''.</ref>. Στην πρώτη αποστολική περιοδεία, στην ''Πέργη'' της ''Παμφυλίας'', ο ''Μάρκος'', για άγνωστους λόγους (ίσως εξαιτίας των κοπώσεων<ref>Παναγόπουλος, ''Εισαγωγή...'', ό.π., σελ. 88.</ref>), εγκατέλειψε τους δύο [[Απόστολοι|αποστόλους]] και επέστρεψε στα ''Ιεροσόλυμα''<ref>''Πράξ. 13,13''.</ref>. Το γεγονός αυτό δυσαρέστησε τον [[Απόστολος Παύλος|απόστολο Παύλο]] και έγινε αιτία να χωρίσουν ''Παύλος'' και ''Βαρνάβας'' στη συνέχιση του αποστολικού έργου. Ο ''Βαρνάβας'' επισκέφθηκε, με συνοδό τον ''Μάρκο'', την ''Κύπρο'' και ο ''Παύλος'', με συνοδό τον ''Σίλα'', πορεύθηκε στην ''Συρία'' και ''Κιλικία''<ref>''Πράξ. 15,36-41''.</ref>. Οι σχέσεις πάντως του ''Μάρκου'' με τον ''Παύλο'' αποκαταστάθηκαν σύντομα, γιατί ο ''Παύλος'' τον θεωρεί ''"συνεργόν"'' και παρακαλεί τον [[Τιμόθεος|Τιμόθεο]] να φέρει μαζί του και τον ''Μάρκο''<ref>''Κολ. 5,10-11· ''Φιλήμ. 24''· ''Β΄ Τιμ. 4,11''.</ref>. Δεν υπάρχουν άλλες πληροφορίες για τη ζωή και τη δράση του ''Μάρκου'', ο οποίος χαρακτηρίζεται από τον [[Απόστολος Πέτρος|απόστολο Πέτρο]] ως ''"υιός μου"''<ref>''Α΄ Πέτρ. 5,13''.</ref> και υπήρξε προφανώς συνεργός τοy ''Πέτρου''.
  
 
===Αγιολογία===
 
===Αγιολογία===

Αναθεώρηση της 20:23, 20 Απριλίου 2010

Ο Ευαγγελιστής Μάρκος, λεγόμενος και Ιωάννης[1], είναι ο συγγραφέας του δεύτερου στην κατάταξη του Κανόνα ευαγγελίου, ακόλουθος και συνεργός τόσο του αποστόλου Παύλου όσο και του αποστόλου Πέτρου.

Πληροφορίες περί του βίου του

Για τον Μάρκο ελάχιστες πληροφορίες είναι γνωστές και καμμία δεν προέρχεται από το ίδιο το Ευαγγέλιο του, εκτός από την υπόθεση που έγινε δεκτή, ότι ο άνδρας, που κρατούσε "κεράμιον ύδατος"[2] και oδήγησε τους αποστόλους στον οικοδεσπότη, που φιλοξένησε τον Ιησού για το μυστικό δείπνο[3] ή ο νεανίας, που συνελήφθηκε κατά την σύλληψη του Ιησού στην Γεθσημανή και δραπέτευσε[4] είναι ο νεαρός Μάρκος[5]. Ό,τι γνωρίζουμε γι' αυτόν προέρχεται από άλλα βιβλία της Καινής Διαθήκης και την εκκλησιαστική παράδοση. Ο τίτλος "Ευαγγέλιον κατά Μάρκον" προέρχεται, όπως και εκείνος των λοιπών Ευαγγελίων, από τον 2ο αιώνα. Η αρχαία εκκλησιαστική παράδοση, σύσσωμη ταυτίζει τον συγγραφέα του δευτέρου Ευαγγελίου με τον γνωστό από τις Πράξεις των Αποστόλων Ιωάννη τον επικαλούμενο Μάρκο[6], ο οποίος κατά την τότε συνήθεια είχε δύο ονόματα, ένα ιουδαϊκό και ένα ρωμαϊκό, το οποίο και τελικά επικράτησε[7].

Ο Μάρκος, είχε μητέρα την Μαρία, αδελφή του αποστόλου Βαρνάβα (άρα ήταν ανιψιός του[8]), η οποία φιλοξενούσε στο σπίτι της, στα Ιεροσόλυμα, τους πιστούς[9]. Μπορούμε να υποθέσουμε ότι ήταν χήρα (καθώς δεν γίνεται λόγος για τον άνδρα της[10] και γυναίκα ευκατάστατη, αφού το σπίτι είχε χώρους για να φιλοξενηθεί μια πολυπληθής ομάδα χριστιανών ενώ διέθετε και υπηρετικό προσωπικό[11][12].

Ο θείος του Μάρκου, Βαρνάβας τον παρέλαβε μαζί του στην Αντιόχεια, όταν έφυγε με τον Παύλο από τα Ιεροσόλυμα[13] και τους ακολούθησε ως βοηθός και συνεργός[14]. Στην πρώτη αποστολική περιοδεία, στην Πέργη της Παμφυλίας, ο Μάρκος, για άγνωστους λόγους (ίσως εξαιτίας των κοπώσεων[15]), εγκατέλειψε τους δύο αποστόλους και επέστρεψε στα Ιεροσόλυμα[16]. Το γεγονός αυτό δυσαρέστησε τον απόστολο Παύλο και έγινε αιτία να χωρίσουν Παύλος και Βαρνάβας στη συνέχιση του αποστολικού έργου. Ο Βαρνάβας επισκέφθηκε, με συνοδό τον Μάρκο, την Κύπρο και ο Παύλος, με συνοδό τον Σίλα, πορεύθηκε στην Συρία και Κιλικία[17]. Οι σχέσεις πάντως του Μάρκου με τον Παύλο αποκαταστάθηκαν σύντομα, γιατί ο Παύλος τον θεωρεί "συνεργόν" και παρακαλεί τον Τιμόθεο να φέρει μαζί του και τον Μάρκο[18]. Δεν υπάρχουν άλλες πληροφορίες για τη ζωή και τη δράση του Μάρκου, ο οποίος χαρακτηρίζεται από τον απόστολο Πέτρο ως "υιός μου"[19] και υπήρξε προφανώς συνεργός τοy Πέτρου.

Αγιολογία

Υποσημειώσεις

  1. Πράξ. 15,37.39· 13,5.13.
  2. Μάρκ. 14,13.
  3. Μάρκ. 14,14.
  4. Μάρκ. 14,51-52.
  5. Παναγόπουλος Ιωάννης, Εισαγωγή στην Καινή Διαθήκη, Ακρίτας, Αθήνα 1994, σελ. 87.
  6. Βούλγαρης Σπ. Χρήστος, Εισαγωγή εις την Καινήν Διαθήκην, τόμ. Α΄, Αθήνα 2003, σελ. 167.
  7. Βούλγαρης, Εισαγωγή..., ό.π., σελ. 172.
  8. Κολ. 4,10.
  9. Πράξ. 12,12.
  10. Τρεμπέλας Ν. Παν., Υπόμνημα εις τας Πράξεις των Αποστόλων, 3η έκδ., 'Ο Σωτήρ', Αθήνα 1991, σελ. 362β.
  11. Πράξ. 12,12-14.
  12. Αγουρίδης Σάββας, "Μάρκος Ευαγγελιστής", ΘΗΕ, τόμ. 8 (1966), στ. 748-749.
  13. Πράξ. 12,25.
  14. Πράξ. 13,5.
  15. Παναγόπουλος, Εισαγωγή..., ό.π., σελ. 88.
  16. Πράξ. 13,13.
  17. Πράξ. 15,36-41.
  18. Κολ. 5,10-11· Φιλήμ. 24· Β΄ Τιμ. 4,11.
  19. Α΄ Πέτρ. 5,13.

Βιβλιογραφία

  • Αγουρίδης Σάββας, "Μάρκος Ευαγγελιστής", ΘΗΕ, τόμ. 8 (1966), στ. 748-750.
  • Βούλγαρης Σπ. Χρήστος, Εισαγωγή εις την Καινήν Διαθήκην, τόμ. Α΄, Αθήνα 2003, σελ. 166-172.
  • Ευστρατιάδης Σωφρόνιος (Μητρ. Λεοντοπόλεως), Αγιολόγιον της Ορθοδόξου Εκκλησίας, Αποστολική Διακονία, Αθήνα 1935, σελ. 303-304.
  • Παναγόπουλος Ιωάννης, Εισαγωγή στην Καινή Διαθήκη, Ακρίτας, Αθήνα 1994, σελ. 87-91.
  • Φειδάς Β., "Μάρκος Ευαγγελιστής", εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος-Λαρούς-Μπριτάννικα, τόμ. 40, εκδ. Πάπυρος, Αθήνα 2004-2005 [CD-ROM].