Εκκλησιαστική Σύνοδος

Σύνοδος στη Ορθόδοξη Εκκλησία αποκαλείται η «ανωτέρα αρχή εν πάση κατά τόπους εκκλησία», η οποία αποτελείται «υπό του συνόλου των επισκόπων» της εκάστοτε περιοχής. Ως ανωτάτη αρχή της εκκλησίας και ανώτερο εκκλησιαστικό συνοδικό όργανο, καθοδηγούμενο υπό του Αγίου Πνεύματος, αποφαίνοντας απλανώς των ευαγγελικών αληθειών, είναι η Οικουμενική Σύνοδος, ενώ πρόδρομος της εκκλησιαστικής συνοδικής εκφράσεως, αποτέλεσε η αποστολική σύνοδος των Ιεροσολύμων, το 49 μ.Χ.

Το συνοδικό σύστημα προήλθε αφενώς εκ της ομάδος της Τάξεως των Προφητών σε κάθε εκκλησία, αφετέρου από τους αποστόλους ως επόπτες των ιδρυομένων εκκλησιών. Με το πέρας της ζωής αυτών, οι χειροτονηθέντες υπ'αυτών επίσκοποι και πρεσβύτεροι, ανέλαβαν το έργο της εποπτείας, συγκροτούντες συνόδους για την αντιμετώπιση διαφόρων θεολογικών, δογματικών και ποιμαντικών προβλημάτων που ανέκυπταν σε κάθε περιοχή, αλλά και για την εκλογή επισκόπων, κάτι πολύ σημαντικό, αφού η κοινωνία των επισκόπων επιβεβαίωνε την κοινή πίστη και αληθή έκφραση του σώματος της εκκλησίας. Έτσι κύριος στόχος των συνόδων «ήταν η προαγωγή της θεραπείας της καθάρσεως και του φωτισμού της καρδίας και της θεώσεως καθώς και η οπλήρης υποστήριξης όλως των προγραμμάτων εφραμογής των αποτελεσμάτων της εν λογω θεραπείας».

Βιβλιογραφία

• Π.Ν.Τρεμπέλα, «Δογματική», Τόμος Β΄, Εκδόσεις Σωτήρ, Αθήνα, 1999
• Ιωάννου Σ. Ρωμανίδου, «Δογματική και Συμβολική Θεολογία», Τόμος Α΄, Εκδόσεις Πουρναρά, Θεσσαλονική 1999