Αλλαγές

Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Θεός Πατήρ

2.537 bytes προστέθηκαν, 08:59, 2 Ιουλίου 2008
καμία σύνοψη επεξεργασίας
'''Θεός-Πατήρ''' ως προς τη μοναδική και καθαρά μεταφυσική σχέση πατρότητας προς τον Μονογενή του [[Χριστός|Υιό]], ονομάζεται το πρώτο πρόσωπο της [[Αγία Τριάδα|Αγίας Τριάδας]]<ref>Τρεμπέλας Ν. Παν., ''Δογματική της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας'', τόμ. Α', 3η έκδ., Ο Σωτήρ, Αθήνα 1997, σελ. 247.</ref>, το μοναδικό Αίτιο του τρόπου ύπαρξης της Τριάδας καθεαυτής, Αυτός ο οποίος γεννά από την [[ουσία]] του τον Υιό και εκπορεύει το [[Άγιο Πνεύμα]]<ref>Ματσούκας Α. Νίκος, ''Δογματική και Συμβολική θεολογία'', τόμ. Β', 2η έκδ., Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 1988, σελ. 91.</ref>.
==Στην Παλαιά Διαθήκη<ref>''Λεξικό Βιβλικής Θεολογίας'', (μτφρ. από τα Γαλλικά με εποπτεία Σάββα Αγουρίδη, Σταύρου Βαρτανιάν), Άρτος Ζωής, Αθήνα 1980, στ. 788.</ref>==Αρχικά, η θεία πατρότητα έγινε κατανοητή προπάντων σε μια συλλογική και ιστορική προοπτική, καθώς ο Θεός αποκαλύφθηκε ως πατέρας του [[Ισραήλ]] την ώρα της ''Εξόδου'', δείχνοντας ότι είναι ο προστάτης<ref>''Έξοδ. 4:22''.</ref>, ο τροφός του<ref>''Αριθμ. 11:12-18''.</ref> και ο κύριος του<ref>''Δευτ. 14:1-2''.</ref>. Οι προφήτες [[Ωσηέ]] και [[Ιερεμίας]] διατηρούν την ιδέα αυτή και συγχρόνως την πλουτίζουν, υπογραμμίζοντας την απέραντη στοργή του Πατέρα-[[Γιαχβέ]]<ref>''Ωσ. 11:3'' κ.ε., ''Ιερ. 3:19''.</ref>. Από την περίοδο της εξορίας, συνεχίζεται η επεξεργασία του ίδιου θέματος της πατρότητας του Θεού, μιας πατρότητας που στηρίζεται στην εκλογή<ref>''Ησ. 45:10'' κ.ε., ''63:16'', ''Τωβ. 13:4'', ''Μαλ 1:6. 3:17''.</ref>. ==Στην Καινή Διαθήκη==Ο ''Πατήρ'' στην Κ.Δ., είναι το πρόσωπο του οποίου η φωνή ακούγεται στον [[Ιορδάνης|Ιορδάνη]] και στο [[Όρος Θαβώρ]]: ''"Ούτος εστιν ο υιός μου ο αγαπητός, εν ω ευδόκησα"''<ref>''Μάρκ. 1:11'', ''Ματθ. 3:17'', ''17:5'', ''Λουκ. 3:22''.</ref> και είναι Εκείνος που αποκαλύπτει στον [[Απόστολος Πέτρος|Απόστολο Πέτρο]] την υπερφυσική αλήθεια, ώστε να αναφωνήσει ''"συ ει ο Χριστός ο υιός του Θεού του ζώντος"''<ref>''Ματθ. 16:16-17.</ref>. Τον ''Θεό-Πατέρα'' γνωρίζει τελείως μόνον ο [[Χριστός|Υιός]]<ref>''Ματθ. 11:27'', ''Λουκ. 10:22''.</ref>. Ο Θεός ως Πατέρας, αποκαλύπτεται στην [[Καινή Διαθήκη]] κάτω από νέο φως και παρουσιάζεται όχι μόνο ως δημιουργός ή ως Πατέρας ενός ορισμένου λαού, αλλά ως Πατέρας χωρίς διακρίσεις Ιουδαίων και εθνικών και με έννοια ηθική, Πατέρας εκείνων που αγαπούν την αλήθεια, εκείνων που έχουν αναγεννηθεί υπό του [[Άγιο Πνεύμα|Αγίου Πνεύματος]], αλλά και των μετανοούντων που επιστρέφουν, καθώς πάλι ''"καθίσταται Πατήρ...εν ταις καρδίαις αυτών"''<ref>Τρεμπέλας Ν. Παν., ''Δογματική της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας'', τόμ. Α', 3η έκδ., Ο Σωτήρ, Αθήνα 1997, σελ. 246-247.</ref>.  ==Εικονογραφία==Η [[Αγία Γραφή]] διδάσκει ότι ''"θεόν ουδείς εώρακε πώποτε" (Ιω. α' 18)"'' και για το λόγο αυτό<ref>"Εικονογραφία Βυζαντινή", ''Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια'', τόμ. 5, εκδ. Μαρτίνος Αθ., Αθήνα 1964, στ. 375.</ref>, ''"ο ορθός τρόπος απεικόνισης της Αγίας Τριάδας, κατά την ορθόδοξη [[εικονογραφία]], είναι η αναφορά στη θεοφάνεια με τη [[Φιλοξενία του Αβραάμ]]. Ο τύπος, που απεικονίζει τον Πατέρα σαν γέροντα, τον Υιό σαν ώριμο άνδρα και δίπλα το Άγιο Πνεύμα, υιοθετήθηκε μετά την Άλωση από επίδραση της δυτικής τεχνοτροπίας"''<ref>Ματσούκας, ''Δογματική...'', Β', ό.π., σελ. 60, υποσημ. #18.</ref>. Αυτό προκύπτει και από τα πρακτικά της [[Ζ΄ Οικουμενική Σύνοδος|'Εβδομης Οικουμενικής Συνόδου]]: ''"η φύσις της Αγίας Τριάδος ως ανείδεος και αόρατος, ουκ εικονίζεται"''<ref>Νικοδήμου Αγιορείτου, ''Πηδάλιον'' (ακριβής ανατύπωσις της γ' εκδόσεως του 1864), εκδ. Βασ. Ρηγόπουλου, Θεσσαλονίκη 2003, σελ. 321.</ref>.
==Δογματική==
4.720
επεξεργασίες

Μενού πλοήγησης