Αλλαγές

Η βάση της διδασκαλίας αυτής, πρέπει να τονιστεί, ότι μέσα από τα Ευαγγέλια φαίνεται να είναι γνωστή υπό των Ισραηλιτών, προφανώς υπό της Παλαιάς Διαθήκης (''Μαρκ. 1, 14/Λουκάς 17, 20'' κ.α.). Η φράση βέβαια δεν ευρίσκεται αυτούσια στην [[Παλαιά Διαθήκη]], παρόλα αυτά διδάσκεται εμμέσως (λ.χ. ''"Κύριος εν τω ουρανώ ητοίμασε τον θρόνον αυτού και η βασιλεία Αυτού πάντων δεσπόζει"''. Ψαλμοί ΚΓ΄, 7). Σύμφωνα λοιπόν με το πνεύμα της Παλαιάς Διαθήκης η βασιλεία του Θεού, αποτελεί την αποκάλυψη του σχεδίου του Θεού, έχοντας ιστορικό χαρακτήρα καθώς αυτή συντελείται εν τόπο και χρόνω και δη στο λαό του Ισραήλ, ιδιαιτέρως δε ως πρώτη παρουσία στον [[Αβραάμ]]. Η βασιλεία αυτή για το λαό του Ισραήλ αποτελούσε μία διαρκή πραγματικότητα το δε εσχατολογικό όραμα μέχρι τη βαβυλώνια αιχμαλωσία δεν υπήρχε στον τρόπο σκέψης και τη διδασκαλία τους, κάτι που όμως άλλαξε άρδην και που γίνεται έκδηλα φανερό στην [[Καινή Διαθήκη]]<ref>ο.π., σελ. 662</ref>. Είναι όμως επίσης έκδηλο πως οι ιδέες αυτές στο λαό του Ισραήλ κατά την εποχή του Χριστού είχαν έντονο ανατρεπτικό κατά της εξουσίας τόνο, καθώς οι προφητείες των μεγάλων ανδρών της ΠΔ εκλαμβάνονταν κατά γράμμα. Το μήνυμα μάλιστα του Χριστού υπήρξε για αυτούς έντονα ανατρεπτικό. Ο ίδιος μίλησε για πόλεμο στα πάθη και την αμαρτία, για το παράδειγμα της αγάπης και τελικά για τη μεταστροφή του ανθρώπου σύμφωνα με την οποία θα συντελεστεί θέλημα του πατρός Του. Έτσι κήρυξε μια αντιδιαμετρικά διαφορετική βασιλεία, μία πνευματική βασιλεία, με κέντρο τον εσωτερικό άνθρωπο και όχι την εξωτερική πυγμή, καθώς η βασιλεία που έφερε δεν ήταν ''"εκ του κόσμου τούτου"'' (Ιω. 18, 36).

Ο Θεός ως δημιουργός του σύμπαντος κόσμου και της κτίσεως, είναι και ο κυβερνήτης της πλάσης, ο οποίος ως σκοπό δεν έχει μόνο τη συντήρηση του κόσμου αυτού, αλλά επιδιώκει και να οδηγήσει τα πλάσματά του στην τελείωση, και την κτίση στην πλήρωση του σχεδίου Του. Έτσι ο ίδιος με την πανσοφία Του καθοδηγεί την πλάση, μη αφήνοντάς την σε τυχαία πορεία, αλλά αντιθέτως ενεργώντας μέσω της Θείας θελήσεώς του. Η αποδοχή δε αυτής της πορείας του κόσμου υπό τη Θεία καθοδήγηση του Θεού, σε καμία περίπτωση δεν αναιρεί τη δυνατότητα του αυτοβούλου, του αυτεξουσίου και της ελευθερίας του ανθρώπου, αλλά αντιθέτως αυτή είναι που γίνεται και μέσο της Θείας θελήσεως.