Αλλαγές

Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Ιεροσύνη

2.040 bytes προστέθηκαν, 18:58, 13 Δεκεμβρίου 2010
μ
Οι γυναίκες
Σε ότι αφορά την ιεροσύνη των γυναικών και τη σύγχρονη προβληματική. Ο αποκλεισμός των γυναικών από την ιεροσύνη έγινε ''"ανεπαισθήτως και σιωπηρώς, χωρίς δογματική θέσπιση"''<ref>Νικόλαος Ματσούκας, Οικουμενική θεολογία, σελ. 275</ref>. Κατά βάση σε αυτό το σημείο θα πρέπει να αναφέρουμε τις πιθανές επιφυλάξεις των ανθρώπων της εποχής κυρίως για τον παραλληλισμό με τις αντίστοιχες ιέρειες των μυστηριακών θρησκειών<ref>ο.π.</ref>. Στην εκκλησία λοιπόν είναι αναμφισβήτητη η ισοτιμία των μελών<ref>Ιωάννου Χρυσοστόμου, Εις Γένεσ., ομιλία 17, 8. PG 53, 144: «''Εγώ μεν εξ αρχής ομότιμον σε εδημιούργησα, και της αυτής αξίας εν άπασιν αυτώ, κοινωνείν ηβουλήθην, και ώσπερ τω ανδρί, ούτω και σοι την κατά πάντων αρχήν ενεχείρησα''»</ref>, όπως συμβαίνει σε ένα κατά φύση σώμα, όμως ''"η χορήγηση των χαρισμάτων από τον τελετάρχη ιερέα Χριστό πραγματοποιείται σύμφωνα με τη ιδιαιτερότητα και τη δεκτικότητα κάθε μέλους, ενώ ισοτιμία και ισότητα παραμένουν αμετακίνητες"''<ref>ο.π., 278</ref>. Έτσι λοιπόν η εκκλησία χωρίς να θεσπίσει κάποιο δόγμα απέκλεισε τη γυναίκα από το αξίωμα αυτό, δηλαδή του πρεσβυτέρου και του επισκόπου. Αυτό δε συνέβη όμως διότι ο Χριστός κάλεσε άνδρες αποστόλους, αφού είναι εμφανές ότι στην εκκλησιαστική παράδοση και ιδίως σε σχέση με τη θέση της γυναίκας της εποχής στον αντίστοιχο ειδωλολατρικό χώρο, οι γυναίκες της εκκλησίας είχαν σαφώς ανώτερη θέση. Αυτό επίσης δε συνέβη, διότι η [[Θεοτόκος]] δεν άσκησε κάποιο ιερατικό ρόλο. Χαρακτηριστική σε αυτό το σημείο είναι η θέση της στην Ορθόδοξη Εκκλησία ως το αγιότερο πλάσμα πάσης της κτίσεως, τοποθετούμενη μετά την Αγία Τριάδα. Επιπρόσθετα αυτό δε συνέβη ούτε διότι ο Χριστός ήταν άνδρας. Αυτή μάλιστα η άποψη οδηγεί και σε αιρετική αντίληψη του δόγματος του Χαλκηδόνος, αφού έτσι θα έχριε μόνο την ανδρική φύση, αλλά όχι το πλήρωμα της ανθρωπότητας. Ο δε [[Μάξιμος ο Ομολογητής|Μάξιμος ο Ομολογητής]] είναι σαφής πως ο Ιησούς με την θεϊκή ένωση κατάργησε τη διαφορά μεταξύ ανδρός και γυναικός<ref>Μάξιμος Ομολογητής, Περί διαφόρων αποριών, PG 91, 1309D</ref>. Τελικά το γεγονός αυτό είναι μία μακραίωνη παράδοση της εκκλησίας, η οποία προκύπτει από την ιδιαιτερότητα και τη δεκτικότητα των μελών και κατά κανένα τρόπο τα μέλη της εκκλησίας, εξ αιτίας του γεγονότος αυτού δε σημαίνει πως δεν είναι ομότιμα και ισότιμα<ref>ο.π., 280</ref>.
 
Τελικά αν η Ορθόδοξη Εκκλησία δίνει το ειδικό χρίσμα της ιεροσύνης στους άνδρες, αυτό δε συμβαίνει διότι υποτιμά το γυναικείο φύλλο ή γιατί θέλει να συντηρήσει μία ανισότητα, αλλά γιατί είναι απόλυτος ο σεβασμός και η πιστότητα στην αλήθεια του ανθρώπου και της φύσης του -η σωτηρία η ίδια- που δεν είναι άσχετη με την πραγματικότητα της φύσης του ανθρώπου και της διακριτότητας του ρόλου των δύο φύλων. Η εκκλησία δηλαδή, η κοινωνία των λογικών όντων, με τη συμπληρωματική λειτουργία των χαρισμάτων, θέλει να παραμείνει πιστή στη φύση και τη διαφορότητα των ενεργειών της φύσης, την ίδια τελικά τη διάκριση των ιερατικών ρόλων του άνδρα και τη γυναίκας. Αυτή δε η διάκριση σώζει από κάθε συμβατική εξομοίωση τις απεριόριστες προσωπικές δυνατότητες της αληθινής θηλυκότητας και του αληθινού ανδρισμού. Ο άνδρας λοιπόν ποιεί τα μυστήρια της εκκλησίας και η γυναίκα το επίσης μέγα μυστήριο της δημιουργίας της ζωής. Εξου και η Παναγία η βρεφοκρατούσα στην Ορθόδοξη αγιογραφία εικονίζεται ως θρόνος της Θεότητας με αποτέλεσμα ο Ορθόδοξος πιστός να την βλέπει ως την κατεξοχήν ιερουργό της σωτηρίας του ανθρώπου και του κόσμου<ref>Χ. Γιανναράς, Η ελευθερία του ήθους, σελ. 144</ref>.
==Οι κατάλληλοι προς λήψη της ειδικής ιεροσύνης==
''»</ref>. Έτσι και Σύνοδοι της εκκλησίας<ref>Νεοκαισαρείας, καν. 11</ref><ref>Εν Τρούλω, καν. 15</ref>, ορίζουν για το διάκονο το 25ο έτος της ηλικίας και για τον πρεσβύτερο το 30ο. Σε μερικές περιπτώσεις παρατηρούνται και αθετήσεις του κανόνος αυτού, αλλά κάτι τέτοιο κατά τον ''Π. Τρεμπέλα'' σε τίποτα δε μειώνει το κύρος του χειροτονούντος<ref>Π. Τρεμπέλας, ενθ.αν., σελ. 303</ref>. Επίσης για να ανέλθει κάποιος σε ανώτερη βαθμίδα του κλήρου απαιτείται να έχει διέλθει των κατωτέρων βαθμίδων της ιεραρχίας. Δεν επιτρέπονται άλματα, φερ ειπείν από το βαθμό του διακόνου σε επίσκοπο, ή απευθείας σε πρεσβύτερο, δίχως να το βαθμό του διακόνου. Είναι χαρακτηριστικό πως ακόμα στις και περιπτώσεις του Μεγάλου [[Φώτιος Α΄ ο Μέγας|Φωτίου]] και του [[Νεκτάριος Κωνσταντινουπόλεως|Νεκταρίου Κωνσταντινουπόλεως]], διήλθαν έστω και εν τάχει όλες τις βαθμίδες του κλήρου, για να λάβουν το Πατριαρχικό (επισκοπικό) αξίωμα<ref>Π. Τρεμπέλας, ενθ.αν., 303</ref>.
Κατά την [[Καινή Διαθήκη]] και δη την επιστολή προς Τιμόθεον<ref>Α΄ Τιμόθεον 5, 22 «''χεῖρας χείρας ταχέως μηδενὶ ἐπιτίθειμηδενί επιτίθει, μηδὲ μηδέ κοινώνει ἁμαρτίαις ἀλλοτρίαις· σεαυτὸν ἁγνὸν αμαρτίαις αλλοτρίαις· σεαυτόν αγνόν τήρει. ''»</ref> πρέπει να εξετάζεται ο πρότερος έντιμος βίος του λαϊκού που επιθυμεί να εισέλθει στον κλήρο. Ταυτόχρονα χρειάζεται και δοκιμασία προς διακρίβωση από το χειροτονούντα για το αν ο πληροί ο πιστός τα κριτήρια του πρότερου έντιμου βίου. Σε αυτό το σημείο πρέπει να τονιστεί πως αν κάποιος πιστός έχει στο παρελθόν τελέσει έκλυτο βίο προ του βαπτίσματος, τότε καθαίρεται από το μυστήριο. Εν αντιθέσει με τον ήδη βαπτισμένο, που στην περίπτωσή του ισχύει ο 9ος κανόνας της συνόδου Νεοκαισαρείας που ορίζει:
:''"Πρεσβύτερος εαν ημαρτηκώς σώματι προσαχθή και ομολογήσει, ότι ήμαρτε προ της χειροτονίας, μη προσφερέτω, μένων εν τοις λοιποίς δια την άλλην σπουδήν"''.
Σε αυτή την περίπτωση αν κάποιος κατά παρέκκλιση οδηγηθεί στο μυστήριο, ισχύουν οι λόγοι του ιερού Χρυσοστόμου : ''"Πάντας μὲν ὁ Θεὸς οὐ χειροτονεῖμέν ο Θεός ου χειροτονεί, διὰ διά πάντων δὲ αὐτὸς ἐνεργεῖ, εἰ καὶ αὐτοὶ εἶεν ἀνάξιοι, διὰ τὸ σωθῆναι τὸν λαόνδέ αυτός ενεργεί"''<ref>Χρυσοστόμου Ομιλία εις την Β΄ Τιμόθεον 2, 3 Μ. 62, 610</ref>. Επιπρόσθετα ο μέλλων κληρικός πρέπει να προσέρχεται στο μυστήριο χωρίς καμία πίεση και εκουσίως. Μέσα από βιογραφίες αγίων υπάρχουν παραστάσεις Αγίων οι οποίοι φαίνεται να αρνούνται λόγω αίσθησης αναξιότητας το μυστήριο. Σε κάθε περίπτωση όμως πάντοτε αυτοπροαιρέτως συγκατατίθουν υπέρ της τέλεσης. Σε ότι αφορά τους επισκόπους πρέπει να ειπωθεί πως σήμερα είναι υποχρεωτικό να είναι άγαμοι. Αυτό δε συνέβαινε πάντοτε και είναι αρχικά μέτρο διοικητικό<ref>Π. Τρεμπέλας, ενθ.αν., σελ. 306</ref>, το οποίο θεσπίστηκε οριστικώς από την ΣΤ΄ οικουμενική Σύνοδο και τον 12ο κανόνα της.
==Η τέλεση του μυστηρίου (Χειροτονία)==
[[en:Ordination]]
[[es:Ordenación]]
[[fr:Ordination]]
[[ro:Hirotonie]]
12.398
επεξεργασίες

Μενού πλοήγησης