Αλλαγές

Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Μοναχισμός

13 bytes αφαιρέθηκαν, 12:19, 1 Ιουλίου 2007
Γενικές ιστορικές θεωρήσεις
Πολύ γρήγορα και οι δύο μορφές μοναχισμού επεκτάθηκαν στην [[Παλαιστίνη]], τη [[Συρία]] και τη [[Μικρά Ασία]] και στα περίχωρα της [[Ιερουσαλήμ]] ιδρύθηκαν ''λαύρες''. Ονομαστή ανάμεσά τους υπήρξε η λαύρα του αγίου Σάβα, που οικοδομήθηκε στα χρόνια του Ιουστινιανού. Στη Συρία, όπου γενικά ο μοναχισμός συνάντησε ένθερμη κοινωνική ανταπόκριση, εμφανίστηκαν από τον [[5ος αιώνας|5ο αιώνα]] και ακραίες μορφές ασκητισμού, όπως οι ''στυλίτες'', που αποφάσιζαν να περάσουν το υπόλοιπο κομμάτι της ζωής τους καθισμένοι πάνω σε ένα στύλο.
Στη Μικρά Ασία μεταξύ των ανθρώπων που διατέλεσαν υποστηρικτές και θιασώτες τον μοναστικού βίου ήταν και ο [[Μέγας Βασίλειος]]. Με το σύνολο κανόνων που θέσπισε, ουσιαστικά απέρριψε τον αναχωρητισμό, μείωσε τον αριθμό των μοναχών για το κοινοβιακό μοναστήρι και συμφιλίωσε τον μοναχισμό με τις [[πόλη|πόλεις]].
Το πρώτο ανώτατο συλλογικό όργανο της Εκκλησίας που ασχολήθηκε με την οργάνωση του μοναχικού βίου, υπήρξε η [[Οικουμενικές Σύνοδοι|Δ' Οικουμενική Σύνοδος]] το 451. Κανόνες που θεσπίσθηκαν, περιόριζαν τις δραστηριότητες των μοναχών, ώστε να αποκλεισθεί η ανάμιξή τους σε κοσμικά θέματα, ενώ ρύθμιζαν ζητήματα διοίκησης του μοναστηριού και δικαιοδοσίας του [[Ηγούμενος|Ηγουμένου]] ή του [[Επίσκοπος|Επισκόπου]] που ήταν ο μόνος αρμόδιος να εγκρίνει την ίδρυση νέων μονών.
1.166
επεξεργασίες

Μενού πλοήγησης