Αλλαγές

Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Διδαχή των Αποστόλων

29 bytes προστέθηκαν, 21:37, 11 Αυγούστου 2007
καμία σύνοψη επεξεργασίας
Από τα ανευρεθέντα και διασωθέντα αυτά κείμενατης πρώιμης εκκλησιαστικής ιστορίας, ιδιαίτερη ιστορική σημασία έχει και η Διδαχή των Αποστόλων, λόγω της αρχαιότητάς της, (η οποία συνετάχθη μεταξύ 70 - 100 μ.Χ.), που και μας δίνει πληροφορίες για την άμεση μετα-αποστολική εποχή, για το πώς περίπου αντιλαμβάνονταν οι Χριστιανοί της εποχής εκείνης τη Χριστιανική πίστη.
Στην πρώτη Χριστιανική Εκκλησία, κυκλοφορούσαν πολλά κείμενα γραμμένα από Χριστιανούς, τα οποία περιείχαν συλλογές λόγων του Κυρίου Ιησού Χριστού και των Αποστόλων, με δεδομένο ότι ακόμα δεν υπήρχε καν ούτε η Αγία Γραφή ως εγκεκριμένη Χριστιανική συλλογή. Το ότι πολλά κείμενα δεν εγκρίθηκαν από την Εκκλησία ως μέρος της Αγίας Γραφής, μπορεί να μην τους δίνει το Δογματικό κύρος της Αγίας Γραφής, αλλά δεν τους στερεί την ιστορική αξία.
β. Η Εκκλησιαστική νηστεία κάθε Τετάρτη και Παρασκευή.
γ. Η καθημερινή [[Θεία Ευχαριστία]], και ειδικά κάθε Κυριακή, ο τρόπος της Λειτουργίας αυτής στην πρώτη Χριστιανική Εκκλησία, και η αναφορά της ως '''"Λειτουργία"''', και κυρίως η αναφορά της ως '''"ΘΥΣΙΑ"''', που προϋποθέτει ιερέα και θυσιαστήριο.
δ. Η πρώτη γνωστή αναφορά από την εποχή της Καινής Διαθήκης σε '''"ΑΡΧΙΕΡΕΑ"''' τελούντα την Θεία αυτή Ευχαριστία, που είναι φυσικά οι '''"προφήτες"''', εκ των οποίων προέκυψαν οι Επίσκοποι της αμέσως επόμενης γενιάς Χριστιανών. Για τους προφήτες έχουμε εδώ την πληρέστερη γνωστή πηγή του ρόλου τους στην Εκκλησία, και μας βοηθάει να κατανοήσουμε πώς προέκυψαν οι Επίσκοποι μετά από τη μεταβατική ομάδα των Προφητών.
ε. Βρίσκουμε το δίδυμο: '''"επισκόπους" και "διακόνους"''', κάτι που αντιστοιχεί στο Αγιογραφικό "Πρεσβυτέρους και Διακόνους", μια και στην αρχαιότατη αυτή προχριστιανική εποχή, ο όρος "επίσκοπος" δεν είχε ακόμα διαχωρισθεί από τον όρο "πρεσβύτερος", κάτι που το βρίσκουμε πλέον σαφώς διαχωρισμένο λίγα μόλις χρόνια αργότερα, στις επιστολές του αγίου Ιγνατίου (προ του 107 π.Χ.). Και παρατηρούμε ακόμα το ότι '''χειροτονούνταν''', και δεν "διορίζονταν" απλώς, όπως συνηθίζουν σύγχρονες αιρέσεις.
στ. Σε σωτηριολογικό επίπεδο τώρα, παρατηρούμε την ίδια Ορθόδοξη πίστη για πορεία προς την τελείωση (και όχι την απλή ένταξη "κάπου", του Προτεσταντισμού), τη σωτηριολογική σημασία του βαπτίσματος, που χωρίς αυτό κάποιος δεν μπορεί να κοινωνήσει καν, και μετέχει της θείας ευχαριστίας. Επίσης βρίσκουμε και την Ορθόδοξη πίστη για το δοκιμαστικό πυρ της Μέλλουσας κρίσεως, κάτι εντελώς διαφορετικό και από το Παπικό Καθαρτήριο, και από την Προτεσταντική κόλαση βασανισμού.
ζ. Σημαντική είναι και η αναφορά στην έννοια των "σημείων" της 2ας Παρουσίας, δείχνοντας ότι είναι σημεία της ίδιας εποχής, και καμία σχέση δεν έχουν με τα δεινά της ιστορίας, που ισχυρίζονται σύγχρονες Προτεσταντικές αιρέσεις. Ομοίως και ο Αντίχριστος αναφέρεται ως πρόσωπο, και όχι ως "ομάδα", όπως ισχυρίζονται τέτοιες ομάδες.
12.398
επεξεργασίες

Μενού πλοήγησης