Αλλαγές

Με τη φράση ''"εγώ ειμί ο Ων"''<ref>Έξοδ. 3:14</ref>, ''"ο Θεός της Π.Δ. αποκαλύπτεται στον Μωυσή οντολογικά"''<ref>Μπέγζος Μάριος, ''Φαινομενολογία της Θρησκείας'', Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα 1995, σελ. 208.</ref>. Ο ίδιος ο Θεός εξηγεί ότι είναι ο αιωνίως υπάρχων. Έτσι μετέφρασαν οι Ο' ([[Μετάφραση των Εβδομήκοντα|εβδομήκοντα]]) το εβραϊκό ''"εχγιέ ασέρ εχγιέ"'', που σημαίνει ''"είμαι εκείνος ο όποιος είμαι"''. Έχει λεχθεί ότι η πρόταση, όπως είναι διατυπωμένη, αποτελεί απλή υπεκφυγή, άρνηση του Θεού να γνωρίσει στους ανθρώπους το όνομά Του<ref>Φούντας Ιερεμίας (Αρχιμ.), Ερμηνεία Παλαιάς Διαθήκης - ''Έξοδος'', Αποστολική Διακονία, Αθήνα 2005, σελ. 333.</ref>. Ο Θεός, ''"συγκαλύπτοντας το...διατήρησε άθικτο το μυστήριο της απόλυτης υπερβατικότητάς του, εως ότου με το πλήρωμα του χρόνου το όνομα του αποκαλύφθηκε πλήρως στο όνομα του [[Χριστός|Ιησού Χριστού]], ο οποίος φέρει «το όνομα το υπέρ παν όνομα» (Φιλιπ. 2,9)"''<ref>Καλαντζάκης Ε. Σταύρος, ''Εισαγωγή στην Παλαιά Διαθήκη'', Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 2006, σελ. 311.</ref>.

Η αποκάλυψη του ''Έξοδ. 3:14'', μπορεί να ερμηνευθεί και με μέλλοντα χρόνο: ''"Θα είμαι εκείνος που θα είμαι"'', δηλαδή ένας ζωντανός Θεός που θα οδηγεί την ιστορία, θα αποκαλύπτεται στον λαό Του συνεχώς και θα είναι μαζί του στην πορεία του. Το ''"αιώνιος"'' (Έξοδ. 3:15) είναι ένας υπομνηματισμός του ονόματος ''Γιαχβέ''. Ομοίως και η έκφραση της [[Αποκάλυψη του Ιωάννη|Αποκαλύψεως]]: ''"Ο ών και ο ήν και ο ερχόμενος"''<ref>Αποκ. 1:4.8</ref>, είναι μια ανάπτυξη του ''"Εγώ είμαι"'' που βλέπουμε στο εδάφιο ''Έξοδ.'' 3:14<ref>Φούντας Ιερεμίας (Αρχιμ.), Ερμηνεία Παλαιάς Διαθήκης - ''Έξοδος'', Αποστολική Διακονία, Αθήνα 2005, σελό.π.. 333</ref>.