410
επεξεργασίες
Αλλαγές
→Η ζωή του
Κατά τη θητεία του στο Οικουμενικό Πατριαρχείο υπήρξε ένας από τους πιο έμπιστους συμβούλους του πατριάρχη Ιωακείμ, και αναμείχθηκε σε όλα τα ζητήματα που συντάραξαν είτε το ίδιο το Πατριαρχείο, είτε τους Έλληνες της τότε Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, όπως «οι ρωσικές βλέψεις επί του [[Άγιο Όρος|Αγίου Όρους]], το [[Βουλγαρικό Σχίσμα]], το ζήτημα των θρησκευτικών προνομίων των μειονοτήτων που ζούσαν στα οθωμανικά εδάφη, και τέλος, η στάση του Οικουμενικού Πατριαρχείου ως προς την Ελληνική κυβέρνηση και την [[Εκκλησία της Ελλάδος]] κατά την περίοδο του Εθνικού Διχασμού (1916-1922)». <ref>"Μανουήλ Γεδεών, 'Ο τελευταίος γνήσιος Φαναριώτης'" της Δέσποινας Καποδίστρια, Ιστορία Εικονογραφημένη, τχ. 471, Σεπτέμβριος 2007, σελ. 104-107.</ref>
Από το 1921 διέμενε στην Αθήνα, όπου το 1926 ίδρυσε και διηύθυνε τον Σύλλογο των Μεσαιωνικών Γραμμάτων, καθώς και την περιοδική έκδοση του συλλόγου, “Μεσαιωνικά Γράμματα” (Α΄ 1933, Β΄ 1935). Κατά τη δεκαετία του '30 συνδέθηκε με τον βιβλιόφιλο, συλλέκτη και επίδοξο λόγιο Γεώργιο Αρβανιτίδη, ο οποίος τον στήριζε οικονομικά. Πέθανε σε πάμφτωχος στην Αθήνα το 1943.Την πλούσια βιβλιοθήκη του την κληροδότησε στον συμπαραστάτη του Αρβανιτίδη<ref>Η βιβλιοθήκη του Αρβανιτίδη αγοράστηκε το 1980 από το Πανεπιστήμιο Κρήτης, έτσι σήμερα μεγάλο μέρος της βιβλιοθήκης του Γεδεών βρίσκεται στο Ρέθυμνο (http://www.lib.uoc.gr/info/absrv/rare/ab/ag/extra-1182417608-582253-3704.tkl).</ref>
==Το έργο του==
