Βενέδικτος Ιεροσολύμων

Από OrthodoxWiki
Αναθεώρηση ως προς 12:11, 24 Οκτωβρίου 2008 από τον AtanasioSJ (Συζήτηση | Συνεισφορά) (Νέα σελίδα: Ο Βενέδικτος, κατά κόσμον Βασίλειος Παπαδόπουλος, υπήρξε [[Κατάλογος Πατριαρχών Ιεροσολύμων|Πατ...)
(διαφορά) ← Παλαιότερη αναθεώρηση | Τελευταία αναθεώρηση (διαφορά) | Νεότερη αναθεώρηση → (διαφορά)
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Ο Βενέδικτος, κατά κόσμον Βασίλειος Παπαδόπουλος, υπήρξε Πατριάρχης Ιεροσολύμων.

Γεννήθηκε στο χωριό Τσεσνέιρο Προύσης, το 1892. Το 1906 μετέβη στα Ιεροσόλυμα για να σπουδάσει στην εκεί Ίερατική Σχολή. Το 1914 εκάρη μοναχός. Το 1915 χειροτονήθηκε Διάκονος]] από τον Μητροπολίτη Πτολεμαΐδος Κελαδίωνα και υπηρέτησε στη Μητρόπολη Πτολεμαΐδος. Το 1921 πήγε στην Αθήνα, όπου σπούδασε Νομικά και Θεολογία στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο. Επέστρεψε στα Ιεροσόλυμα το 1925 και τον Οκτώβριο του 1929 χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος, έλαβε το οφίκιο του Αρχιμανδρίτη και διορίστηκε Έξαρχος του Παναγίου Τάφου στην Αθήνα, όπου έμεινε για το διάστημα 1929-1946. Την περίοδο 1946-1951 ήταν μέλος της Ιεράς Συνόδου του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων και το 1951 χειροτονήθηκε αρχιεπίσκοπος Τιβεριάδος.

Στις 29 Ιανουαρίου 1957 εξελέγη Πατριάρχης Ιεροσολύμων. Την 1 Ιουλίου 1958 η ιορδανική κυβέρνηση έξέδωσε νόμο που κατοχύρωνε τα προνόμια της Αγιοταφικής Αδελφότητας στα προσκυνήματα των Αγίων Τόπων. Ως Πατριάρχης ανέπτυξε έντονη δραστηριότητα, με συμμετοχές σε Πανορθόδοξες και Διαχριστιανικές εκδηλώσεις. Αποκορύφωμα ήταν η κοινή συνάντησή του, τον Ιανουάριο του 1964, με τον Πάπα Παύλο ΣΤ΄ και τον Πατριάρχη Αθηναγόρα και η άρση των αναθεμάτων.

Κατά την πατριαρχεία του ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τα εσωτερικά προβλήματα της Σιωνίτιδος Εκκλησίας, διακρίθηκε στην αντιμετώπιση των σοβαρών πολιτικών, ποιμαντικών και εκκλησιαστικών προβλημάτων του Πατριαρχείου. Την περίοδο εκείνη άρχισε να γίνεται έντονο το πρόβλημα λειψανδρίας, επαρκούς στελέχωσης του Πατριαρχείου και αξιοποίησης της περιουσίας του. Καθιέρωσε τη μισθοδοσία του εφημεριακού κλήρου, αναδιοργάνωσε το πατριαρχικό τυπογραφείο και αναδιοργάνωσε τη διοικητική δομή της Αγιοταφικής αδελφότητας.

Η δράση του τον κατατάσσει μεταξύ των αποτελεσματικοτέρων πατριαρχών Ιεροσολύμων.