Αντίλυτρο

Από OrthodoxWiki
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Η λέξη Αντίλυτρον σημαίνει "αυτό που δίνεται αντί λύτρων, αντίτιμο για τη λύτρωση"[1]. Αν και συναντάται μία μόνο φορά στην Καινή Διαθήκη (Α' Τιμ. 2:6[2]) εντούτοις εκφράζει την ίδια έννοια με "το λύτρον αντί πολλών εν Ματθ. 20:28[3] και Μαρκ. 10:45[4] " [5]. Δεδομένου ότι "ουδαμού της Κ.Δ. η λέξις "απολύτρωσις" απαντά εν τη αρχική αυτής σημασία, της διά λύτρων απελευθερώσεως, αλλά πάντοτε εν τη σημασία της απαλλαγής από δεινών (Λουκ. κα' 28, Ρωμ. η' 23)"[6] η Ορθόδοξη Θεολογία αποδέχεται ότι "η πράξις της λυτρώσεως έχει την έννοιαν της χάριτος...εξ αγάπης"[7].

Πάντως, η χρήση της λέξεως λύτρον "παρέσχον το έδαφος προς γένεσιν του προβλήματος της απολυτρώσεως του ανθρώπου διά του αίματος του Χριστού πληρωθέντος ως λύτρου"[8].

Κατά τη δυτική σχολαστική θεώρηση, αντίλυτρο θεωρείται το αντίτιμο που πλήρωσε ο Ιησούς Χριστός πάνω στο σταυρό, ώστε να ελευθερωθεί ο άνθρωπος από το θάνατο. Άποψη που αντιτίθεται στην ορθόδοξη παράδοση.

Προς την κατεύθυνση αυτή, μάλιστα, διατυπώθηκαν δύο θεωρίες, ότι δηλ. το αίμα του Χριστού πληρώθηκε ως λύτρο: "α) εις τον Σατανάν...και β) εις τον θεόν"[9]. Αν και είναι γεγονός πως σε χωρία της Κ.Δ. συναντάμε την ιδέα της εξαγοράς του ανθρώπου διά του αίματος του Χριστού, εντούτοις, από τη στιγμή που η Γραφή δεν αναφέρει σαφώς προς ποιον πληρώθηκε η τιμή αυτή δεν είναι δυνατόν να δεχτούμε την πρώτη εκδοχή "διότι...διά του θανάτου του Χριστού ο Σατανάς και οι υπ' αυτόν αρχαί και εξουσίαι κατετροπώθησαν ανεπανορθώτως και η ισχύς αυτών εντελώς κατηργήθη (Κολοσ. β' 15, Εβρ. β' 14)"[10]. Αλλά ούτε και η δεύτερη εκδοχή μπορεί να τύχη αποδοχής διότι αν απολύτρωση σημαίνει απελευθέρωση "από της αιχμαλωσίας ή της δουλείας επί καταβολή λύτρων", τότε δεν είναι δυνατόν τα λύτρα να "επληρώθησαν εις τον Θεόν...διότι ο κατέχων εν δουλεία ή αιχμαλωσία τον άνθρωπον...ήτο...ο Σατανάς".[11].


Το παρόν λήμμα ή τμήμα του χρήζει επέκτασης (δηλ., περισσότερες πληροφορίες). Μπορείτε να βοηθήσετε το OrthodoxWiki επεκτείνοντάς το.

Υποσημειώσεις

  1. λήμμ. "Αντίλυτρον", Μέγα Λεξικό της Ελληνικής Γλώσσας, εκδ. Πάπυρος, ΑΘήνα 2005.
  2. "ο δούς εαυτόν αντίλυτρον υπέρ πάντων".
  3. "ώσπερ ο υιός τού ανθρώπου ουκ ήλθε διακονηθήναι, αλλά διακονήσαι καί δούναι τήν ψυχήν αυτού λύτρον αντί πολλών".
  4. "καί γάρ ο υιός τού ανθρώπου ουκ ήλθε διακονηθήναι, αλλά διακονήσαι, καί δούναι τήν ψυχήν αυτού λύτρον αντί πολλών".
  5. Τρεμπέλας Ν. Παν., Υπόμνημα εις τας Επιστολάς της Κ. Διαθήκης, τόμ. Β', 4η έκδ., 'Ο Σωτήρ', Αθήνα 1993, σελ. 354Α.
  6. Παν. Δημητρόπουλος, "Λύτρων, περί, θεωρία", Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια (Θ.Η.Ε.), τόμ. 08, εκδ. Μαρτίνος Αθ., Αθήνα 1966, στ. 421.
  7. Βούλγαρης Σπ. Χρήστος, Υπόμνημα εις τας Καθολικάς Επιστολάς του Αποστόλου Πέτρου, 6η έκδ., εκδ. Κ. & Π. Σμπίλιας ΑΕΒΕ, Αθήνα 1996, σελ. 123.
  8. Θ.Η.Ε., ό.π., στ. 420.
  9. Θ.Η.Ε., ό.π..
  10. Θ.Η.Ε., στο ίδιο, στ. 421.
  11. Θ.Η.Ε., ό.π..