Αντίλυτρο

Από OrthodoxWiki
Αναθεώρηση ως προς 15:11, 22 Οκτωβρίου 2007 από τον Nikrom (Συζήτηση | Συνεισφορά) (Νέα σελίδα: Αντίλυτρο (λύτρο-αντί) είναι αυτό που δίνεται, για να ελευθερώσει κάποιον από κάτι. Και η λέξη χρη...)
(διαφορά) ← Παλαιότερη αναθεώρηση | Τελευταία αναθεώρηση (διαφορά) | Νεότερη αναθεώρηση → (διαφορά)
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Αντίλυτρο (λύτρο-αντί) είναι αυτό που δίνεται, για να ελευθερώσει κάποιον από κάτι. Και η λέξη χρησιμοποιείται από τους Χριστιανούς για να αποδώσει την απελευθέρωσή μας χάριν της θυσίας του Κυρίου Ιησού Χριστού.


Έννοια της λέξεως

Δυτικές Χριστιανικές θρησκείες, έχοντας μία δικανική θεώρηση του θέματος, υποστηρίζουν ότι ΄΄Λύτρο΄΄, σημαίνει κατ' ανάγκην την πληρωμή κάποιου ποσού, για την απελευθέρωση τού αιχμαλώτου. Αυτή όμως είναι μία θέση που στηρίζεται σε δικανικές προϋποθέσεις, και όχι στην Αγία Γραφή όπως νομίζεται ευρέως. Αναφορές στο Αντίλυτρο στην Αγία Γραφή, έχουμε μεταξύ άλλων, τις εξής:

΄΄Αρχομένων δε τούτων γίνεσθε,ανακύψατε και επάρατε τας κεφαλάς υμών διότι εγγίζει η απολύτρωσις υμών΄΄. (Λουκάς 21/κα΄ 28).

΄΄στενάζομεν υιοθεσίαν απεκδεχόμενοι, την απολύτρωσιν τού σώματος ημών΄΄. (Ρωμαίους 8/η΄ 23).

Καθώς τα παραπάνω λόγια λέγονται για τη Δεύτερη Παρουσία τού Κυρίου, δεν μπορεί να έχουν την έννοια κάποιας πληρωμής. Είναι λοιπόν σαφές, ότι εδώ η έννοια τής λέξης: ΄΄απολύτρωσις΄΄, σημαίνει την απελευθέρωση χωρίς την καταβολή πληρωμής.

΄΄Ευλογητός Κύριος ο Θεός τού Ισραήλ, ότι επεσκέψατο και εποίησε λύτρωσιν τω λαώ αυτού΄΄. (Λουκάς 1/α΄ 68).

Και στο εδάφιο αυτό, αναφέρεται ότι ΄΄λύτρωσις΄΄ είχε ήδη γίνει, προτού ο Κύριος θυσιαστεί. Συνεπώς, δεν είχε πληρωθεί τίποτα, και η λέξη χρησιμοποιείται με την έννοια τής ΄΄απελευθέρωσης΄΄.

Ομοίως, η λέξη: ΄΄λύτρο΄΄, όπου αναφέρεται για τη θυσία τού Κυρίου, δεν εννοεί κατ' ανάγκην την πληρωμή κάποιου ποσού, αλλά έχει την έννοια ότι η θυσία αυτή μας απελευθέρωσε ΧΩΡΙΣ ΠΛΗΡΩΜΗ σε κάποιον.


Βασικά προβλήματα της δικανικής θέσεως περί Αντιλύτρου

Εάν η θυσία τού Κυρίου ήταν το ΄΄αντίτιμο΄΄ ως πληρωμή, για την απελευθέρωση τών ανθρώπων από το θάνατο, αυτό δεν θα πρέπει να δόθηκε στο Θεό, επειδή αυτός που έχει το κράτος τού θανάτου, είναι ο διάβολος, και όχι ο Θεός: ΄΄ Ίνα δια τού θανάτου καταργήσει τον το κράτος έχοντα τού θανάτου, τουτ' έστι τον διάβολον, και απαλλάξη τούτους, όσοι φόβω θανάτου διαπαντός ένοχοι ήσαν δουλείας΄΄. (Εβραίους 2/β΄ 14 - 15).

Εάν όμως ο Θεός έπρεπε να πληρώσει κάτι στο διάβολο, αυτό θα σήμαινε ότι δεν είχε η δύναμη να επιβάλει τη θέλησή του ΄΄δωρεάν΄΄. Τότε, ο νικητής θα ήταν ο διάβολος. Αντιθέτως όμως, ο διάβολος και όλη του η ΄΄συντροφιά΄΄, νικήθηκαν όταν ο Ιησούς πέθανε στο Σταυρό. (Κολοσσαείς 2/β΄ 13 - 15).

Εάν έπρεπε ο Σατανάς να λάβει λύτρα για να απελευθερώσει τους ανθρώπους από το κράτος τού θανάτου, τότε αυτός θα ήταν ο νικητής, και όχι ο Χριστός.

Άλλωστε η Αγία Γραφή λέει ότι ΄΄ο Θεός είναι αγάπη΄΄ και όχι ΄΄δικαιοσύνη΄΄. Δεν υπάρχει λοιπόν περίπτωση να ήθελε ο Θεός να θυσιάσει την αγάπη, χάριν κάποιας υποτιθέμενης θιγμένης δικαιοσύνης του, που ήθελε ανταπόδωση. Και μάλιστα ο θάνατος ενός αθώου στη θέση ενόχων, είναι αδικία, και όχι δικαιοσύνη. Δεν ήταν ο Θεός που εχθρευόταν τους ανθρώπους επειδή ήταν αμαρτωλοί! Οι άνθρωποι τον έβλεπαν σαν δικαστή, εξ' αιτίας τής ακάθαρτης συνείδησής τους. ΄΄...εχθροί όντες κατηλλάγημεν τω Θεώ δια τού θανάτου τού υιού...΄΄(Ρωμαίους 5/ε΄ 10).

Αυτός πάντοτε μας αγαπούσε ως πατέρας, και δεν ζήτησε ποτέ ικανοποίηση για τη δήθεν ΄΄θιγμένη του δικαιοσύνη΄΄, όπως φαίνεται στο Α΄ Ιωάννου 4/δ΄ 9,10: ΄΄Εν τούτω εφανερώθει η αγάπη τού Θεού εν υμίν, ότι τον Υιόν αυτού τον μονογενή απέστειλεν ο Θεός εις τον κόσμον ίνα ζήσωμεν δι' αυτού. Εν τούτω εστιν η αγάπη, ουχ ότι ημείς ηγαπήσαμε τον Θεόν, αλλ' ότι αυτός ηγάπησεν ημάς και απέστειλε τον υιόν αυτού ιλασμόν περί τών αμαρτιών ημών΄΄.


Η αληθής σημασία τής θυσίας τού Κυρίου

Η Εκκλησία διδάσκει, ότι ο Κύριος Ιησούς Χριστός, έγινε τέλειος άνθρωπος, έτσι ώστε σαν ένας από εμάς, να νικήσει όλα εκείνα που νίκησαν και αρρώστησαν την ανθρώπινη φύση.

Στο πρόσωπό του, η ανθρώπινη φύση νίκησε την αμαρτία, το διάβολο και το θάνατο. ΄΄Επειδή από όποιον νικάται κάποιος, αυτού γίνεται δούλος΄΄. (Β΄ Πέτρου 2/β΄ 19).

Για να μπορέσει λοιπόν ο Κύριος να αναστηθεί και να νικήσει το θάνατο, έπρεπε πρώτα να πεθάνει. Τώρα πλέον, με πίστη στον Ιησού Χριστό, και ενωμένος με το σώμα του την Εκκλησία, μπορεί κάθε άνθρωπος να μετέχει αυτής τής νίκης.