Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Αθεϊσμός"

Από OrthodoxWiki
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση
μ (Βιβλιογραφία: en)
 
(5 ενδιάμεσες εκδόσεις από 2 χρήστες δεν εμφανίζονται)
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
{{πηγές}}
+
Με τον όρο '''Αθεϊσμός''' ή '''Αθεΐα'''<ref>Απαντάται στην αρχαία γραμματεία (''Πλάτωνος, Νόμοι, 967'') καi στην [[Καινή Διαθήκη]] (''Eφεσ. 2:12'').</ref>, αναφερόμαστε σε κάθε άποψη που αρνείται την ύπαρξη του Θεού και την αξία της θρησκείας γενικότερα. Ιδίως από τον 17ο αιώνα και μετά, στην ευρωπαϊκή φιλοσοφική ορολογία χρησιμοποιείται με τη σημασία της αντίθεσης στη θρησκεία.
'''Αθεϊσμός''' αποκαλείται η ιδεολογική άρνηση του Θεού. Η ιδεολογική αυτή άρνηση, μπορεί είτε να συμβαίνει διότι δε θεωρεί πως έχει επαρκή στοιχεία για το Θεό ο ακόλουθός της, χωρίς όμως να θεωρεί δεδομένη την ανυπαρξία Του, είτε διότι απορρίπτει τη δυνατότητα να υπάρχει Θεός, λόγω τη κοσμοθεώρησής του.
 
  
Κατά το διαχωρισμό αυτό, οι άθεοι διαχωρίζονται σε δύο επίπεδα ομάδων:
+
Ο όρος έχει τρεις σημασίες:
  
1. Τον ''Ασθενή Αθεϊσμό'' ή ''[[Αγνωστικισμός|Αγνωστικισμό]]'', που κατά τον ακόλουθό του πρεσβεύει, ότι ''δεν πιστεύει στον Θεό, εφόσον δεν έχει στοιχεία, αλλά δεν αποκλείει την ύπαρξή Του''.  
+
:*Μπορεί να έχει την έννοια της αμφισβήτησης του προσωπικού Θεού (όπως στον βουδισμό, ή τον ταοϊσμό) χωρίς όμως να περιέχει και τη σημασία της αντιθρησκευτικότητας.
  
2. Τον ''Ισχυρό Αθεϊσμό'' ή  ''Αντιθεϊσμό'', που κατά τον ακόλουθό του πρεσβεύει, ότι ''δεν υπάρχει Θεός (ή θεοί)'', αποκλείοντας οριστικά αυτό το ενδεχόμενο.
+
:*''Αθεϊσμός'' μπορεί επίσης να σημαίνει την άρνηση των ξένων θεών και να υπονοεί τον ''"αλλόθρησκο"''. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι πρώτοι "άθεοι" της ιστορίας σε μαζική κλίμακα ήταν οι [[Χριστιανισμός|χριστιανοί]] για τους Ρωμαίους, επειδή αρνήθηκαν τη λατρεία του Ρωμαίου αυτοκράτορα και γι αυτό διώχθηκαν.
  
Στον 20ό αιώνα, σύμφωνα με τον ''Ludwig Wittgenstein'' στην ''Αναλυτική Φιλοσοφία'' και τη ''Γλωσσανάλυση'', ο ορισμός του ''αθεϊσμού'' έλαβε την εξής τεχνητή μορφή:
+
:*Κατά τους νεώτερους χρόνους, ''Αθεϊσμός'' έχει επικρατήσει να ονομάζεται η ολοσχερής άρνηση της θρησκείας, θεϊστικής και μη.
  
Κατά τον αθεϊστή «''Η έννοια του «θεού» και όλες οι έννοιες που παράγονται από αυτήν είναι ψευδοέννοιες και ως εκ τούτου κάθε συζήτηση περί αυτών είναι στερημένη νοήματος και δεν οδηγεί σε κανένα συμπέρασμα''».
+
Ο μοντέρνος ''αθεϊσμός'' ή αλλιώς ''αντιθρησκευτικότητα'', αποτελεί ένα νέο φαινόμενο στην ιστορία του δυτικού πολιτισμού καθώς καθίσταται μαζικός και εξαπλώνεται επηρεάζοντας κάθε θρησκευτικότητα, ενώ εμπεριέχει τη ριζική άρνηση της θρησκείας δίχως εξαίρεση. Επιχειρεί να μεταθέσει την υπόθεση ''"Θεός"''  στο περιθώριο της ζωής όπου δεν μπορεί να είναι πλέον το ερμηνευτικό κέντρο της κοινωνίας και να επηρεάσει την παιδεία, την πολιτική, την τέχνη και τον πολιτισμό γενικότερα.
 +
 
 +
==Υποσημειώσεις==
 +
<div style="font-size: 85%"><references/></div>
 +
 
 +
==Βιβλιογραφία==
 +
*Μπέγζος Μάριος, ''Φαινομενολογία της Θρησκείας'', Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα 1995, σελ. 167-171
  
 
[[Κατηγορία:Θρησκευτικές πίστεις, παραδόσεις και κινήματα]]
 
[[Κατηγορία:Θρησκευτικές πίστεις, παραδόσεις και κινήματα]]
 +
 +
[[en:Atheism]]

Τελευταία αναθεώρηση της 16:47, 2 Ιουνίου 2008

Με τον όρο Αθεϊσμός ή Αθεΐα[1], αναφερόμαστε σε κάθε άποψη που αρνείται την ύπαρξη του Θεού και την αξία της θρησκείας γενικότερα. Ιδίως από τον 17ο αιώνα και μετά, στην ευρωπαϊκή φιλοσοφική ορολογία χρησιμοποιείται με τη σημασία της αντίθεσης στη θρησκεία.

Ο όρος έχει τρεις σημασίες:

  • Μπορεί να έχει την έννοια της αμφισβήτησης του προσωπικού Θεού (όπως στον βουδισμό, ή τον ταοϊσμό) χωρίς όμως να περιέχει και τη σημασία της αντιθρησκευτικότητας.
  • Αθεϊσμός μπορεί επίσης να σημαίνει την άρνηση των ξένων θεών και να υπονοεί τον "αλλόθρησκο". Αξίζει να σημειωθεί ότι οι πρώτοι "άθεοι" της ιστορίας σε μαζική κλίμακα ήταν οι χριστιανοί για τους Ρωμαίους, επειδή αρνήθηκαν τη λατρεία του Ρωμαίου αυτοκράτορα και γι αυτό διώχθηκαν.
  • Κατά τους νεώτερους χρόνους, Αθεϊσμός έχει επικρατήσει να ονομάζεται η ολοσχερής άρνηση της θρησκείας, θεϊστικής και μη.

Ο μοντέρνος αθεϊσμός ή αλλιώς αντιθρησκευτικότητα, αποτελεί ένα νέο φαινόμενο στην ιστορία του δυτικού πολιτισμού καθώς καθίσταται μαζικός και εξαπλώνεται επηρεάζοντας κάθε θρησκευτικότητα, ενώ εμπεριέχει τη ριζική άρνηση της θρησκείας δίχως εξαίρεση. Επιχειρεί να μεταθέσει την υπόθεση "Θεός" στο περιθώριο της ζωής όπου δεν μπορεί να είναι πλέον το ερμηνευτικό κέντρο της κοινωνίας και να επηρεάσει την παιδεία, την πολιτική, την τέχνη και τον πολιτισμό γενικότερα.

Υποσημειώσεις

  1. Απαντάται στην αρχαία γραμματεία (Πλάτωνος, Νόμοι, 967) καi στην Καινή Διαθήκη (Eφεσ. 2:12).

Βιβλιογραφία

  • Μπέγζος Μάριος, Φαινομενολογία της Θρησκείας, Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα 1995, σελ. 167-171