Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Αθεϊσμός"

Από OrthodoxWiki
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση
μ (Βιβλιογραφία: en)
 
(9 ενδιάμεσες εκδόσεις από 3 χρήστες δεν εμφανίζονται)
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
'''Αθεϊσμός''' είναι η άρνηση του Θεού ως ιδεολογία, σε αντίθεση με τον άθεο που απλώς δεν πιστεύει.
+
Με τον όρο '''Αθεϊσμός''' ή '''Αθεΐα'''<ref>Απαντάται στην αρχαία γραμματεία (''Πλάτωνος, Νόμοι, 967'') καi στην [[Καινή Διαθήκη]] (''Eφεσ. 2:12'').</ref>, αναφερόμαστε σε κάθε άποψη που αρνείται την ύπαρξη του Θεού και την αξία της θρησκείας γενικότερα. Ιδίως από τον 17ο αιώνα και μετά, στην ευρωπαϊκή φιλοσοφική ορολογία χρησιμοποιείται με τη σημασία της αντίθεσης στη θρησκεία.
  
Ο Αθεϊστής διαφέρει από τον απλό άθεο, στο εξής: Ενώ ο απλός άθεος δεν έχει πιστέψει σε [[Θεός|Θεό]] επειδή θεωρεί ότι δεν βρήκε κάποιο λόγο για να πιστέψει, χωρίς όμως να θεωρεί δεδομένη την ανυπαρξία Θεού, ο Αθεϊστής είναι οπαδός της ιδεολογίας του αθεϊσμού. Απορρίπτει τη δυνατότητα να υπάρχει Θεός, δογματικά.
+
Ο όρος έχει τρεις σημασίες:
  
Η δογματική άρνηση της ύπαρξης του Θεού, αποβαίνει για τον Αθεϊστή είδος [[θρησκεία|θρησκείας]], [[φιλοσοφία|φιλοσοφίας]] ή ιδεολογίας, κάτι που δεν συμβαίνει με τον απλό άθεο.
+
:*Μπορεί να έχει την έννοια της αμφισβήτησης του προσωπικού Θεού (όπως στον βουδισμό, ή τον ταοϊσμό) χωρίς όμως να περιέχει και τη σημασία της αντιθρησκευτικότητας.
  
Η θέση ενός άθεου λοιπόν, ταυτίζεται με τη θέση ενός [[Αγνωστικισμός|αγνωστικιστή]], που λέει ότι "δεν ξέρω αν υπάρχει Θεός", χωρίς όμως να απορρίπτει αυτή τη δυνατότητα. Ενώ ο άθεος είναι πεπεισμένος για την ανυπαρξία Θεού.
+
:*''Αθεϊσμός'' μπορεί επίσης να σημαίνει την άρνηση των ξένων θεών και να υπονοεί τον ''"αλλόθρησκο"''. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι πρώτοι "άθεοι" της ιστορίας σε μαζική κλίμακα ήταν οι [[Χριστιανισμός|χριστιανοί]] για τους Ρωμαίους, επειδή αρνήθηκαν τη λατρεία του Ρωμαίου αυτοκράτορα και γι αυτό διώχθηκαν.
  
[[Κατηγορία:Ιδεολογίες]]
+
:*Κατά τους νεώτερους χρόνους, ''Αθεϊσμός'' έχει επικρατήσει να ονομάζεται η ολοσχερής άρνηση της θρησκείας, θεϊστικής και μη.
 +
 
 +
Ο μοντέρνος ''αθεϊσμός'' ή αλλιώς ''αντιθρησκευτικότητα'', αποτελεί ένα νέο φαινόμενο στην ιστορία του δυτικού πολιτισμού καθώς καθίσταται μαζικός και εξαπλώνεται επηρεάζοντας κάθε θρησκευτικότητα, ενώ εμπεριέχει τη ριζική άρνηση της θρησκείας δίχως εξαίρεση. Επιχειρεί να μεταθέσει την υπόθεση ''"Θεός"''  στο περιθώριο της ζωής όπου δεν μπορεί να είναι πλέον το ερμηνευτικό κέντρο της κοινωνίας και να επηρεάσει την παιδεία, την πολιτική, την τέχνη και τον πολιτισμό γενικότερα.
 +
 
 +
==Υποσημειώσεις==
 +
<div style="font-size: 85%"><references/></div>
 +
 
 +
==Βιβλιογραφία==
 +
*Μπέγζος Μάριος, ''Φαινομενολογία της Θρησκείας'', Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα 1995, σελ. 167-171
 +
 
 +
[[Κατηγορία:Θρησκευτικές πίστεις, παραδόσεις και κινήματα]]
 +
 
 +
[[en:Atheism]]

Τελευταία αναθεώρηση της 16:47, 2 Ιουνίου 2008

Με τον όρο Αθεϊσμός ή Αθεΐα[1], αναφερόμαστε σε κάθε άποψη που αρνείται την ύπαρξη του Θεού και την αξία της θρησκείας γενικότερα. Ιδίως από τον 17ο αιώνα και μετά, στην ευρωπαϊκή φιλοσοφική ορολογία χρησιμοποιείται με τη σημασία της αντίθεσης στη θρησκεία.

Ο όρος έχει τρεις σημασίες:

  • Μπορεί να έχει την έννοια της αμφισβήτησης του προσωπικού Θεού (όπως στον βουδισμό, ή τον ταοϊσμό) χωρίς όμως να περιέχει και τη σημασία της αντιθρησκευτικότητας.
  • Αθεϊσμός μπορεί επίσης να σημαίνει την άρνηση των ξένων θεών και να υπονοεί τον "αλλόθρησκο". Αξίζει να σημειωθεί ότι οι πρώτοι "άθεοι" της ιστορίας σε μαζική κλίμακα ήταν οι χριστιανοί για τους Ρωμαίους, επειδή αρνήθηκαν τη λατρεία του Ρωμαίου αυτοκράτορα και γι αυτό διώχθηκαν.
  • Κατά τους νεώτερους χρόνους, Αθεϊσμός έχει επικρατήσει να ονομάζεται η ολοσχερής άρνηση της θρησκείας, θεϊστικής και μη.

Ο μοντέρνος αθεϊσμός ή αλλιώς αντιθρησκευτικότητα, αποτελεί ένα νέο φαινόμενο στην ιστορία του δυτικού πολιτισμού καθώς καθίσταται μαζικός και εξαπλώνεται επηρεάζοντας κάθε θρησκευτικότητα, ενώ εμπεριέχει τη ριζική άρνηση της θρησκείας δίχως εξαίρεση. Επιχειρεί να μεταθέσει την υπόθεση "Θεός" στο περιθώριο της ζωής όπου δεν μπορεί να είναι πλέον το ερμηνευτικό κέντρο της κοινωνίας και να επηρεάσει την παιδεία, την πολιτική, την τέχνη και τον πολιτισμό γενικότερα.

Υποσημειώσεις

  1. Απαντάται στην αρχαία γραμματεία (Πλάτωνος, Νόμοι, 967) καi στην Καινή Διαθήκη (Eφεσ. 2:12).

Βιβλιογραφία

  • Μπέγζος Μάριος, Φαινομενολογία της Θρησκείας, Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα 1995, σελ. 167-171