Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Αθανάσιος ο Πάριος"

Από OrthodoxWiki
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση
μ
μ
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
Ο '''Αθανάσιος ο Πάριος''' (1721-1813), είναι [[Άγιος]] της [[Ορθόδοξη Εκκλησία|Ορθοδόξου Εκκλησίας]] και μία από τις εξέχουσες μορφές του μοναστικού φρονήματος του 18ου αιώνα. Ο ίδιος επιπρόσθετα αποτέλεσε και μία φωτισμένη μορφή του Ελληνικού Γένους, που έδρασε στα χρόνια της Τουρκοκρατίας και πολεμήθηκε σφοδρά τόσο από εκκλησιαστικούς κύκλους, εξ αιτίας του ότι υπήρξε εκπρόσωπος και ηγέτης των [[Κολλυβάδες|Κολλυβάδων]], όσο και από διανοητικούς, καθώς αντιτάχτηκε στον Αδαμάντιο Κοραή. Το κατά κόσμον όνομά του ήταν ''Αθανάσιος Τούλιος'' και καταγόταν από το νησί της Πάρου. Ο ίδιος ξεχώρισε σε μία δύσκολη εποχή για το Ελληνικό γένος για τη θεολογική κατάρτισή του, αλλά και για την θύραθεν παιδεία του, αφού διετέλεσε διδάσκαλος και σχολάρχης.  
+
Ο '''Αθανάσιος ο Πάριος''' (1721-1813), είναι [[Άγιος]] της [[Ορθόδοξη Εκκλησία|Ορθοδόξου Εκκλησίας]] και μία από τις εξέχουσες μορφές του μοναστικού φρονήματος του 18ου αιώνα. Ο ίδιος υπήρξε λόγιος κληρικός και διδάσκαλος του Ελληνικού Γένους<ref>"Αθανάσιος ο Πάριος", e-δομή (ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια ΔΟΜΗ), εκδόσεις Δομή Α.Ε., Αθήνα 2003-2004 [DVD-ROM].</ref>, που έδρασε στα χρόνια της Τουρκοκρατίας και πολεμήθηκε σφοδρά τόσο από εκκλησιαστικούς κύκλους, εξ αιτίας του ότι υπήρξε εκπρόσωπος και ηγέτης των [[Κολλυβάδες|Κολλυβάδων]], όσο και από διανοητικούς, καθώς αντιτάχτηκε στον Αδαμάντιο Κοραή. Το κατά κόσμον όνομά του ήταν ''Αθανάσιος Τούλιος'' και καταγόταν από το νησί της Πάρου. Ο ίδιος ξεχώρισε σε μία δύσκολη εποχή για το Ελληνικό γένος για τη θεολογική κατάρτισή του, αλλά και για την θύραθεν παιδεία του, αφού διατελώντας διδάσκαλος και σχολάρχης σε αξιόλογες πνευματικές εστίες της εποχής.  
  
 
== Ο Βίος του ==
 
== Ο Βίος του ==
Γραμμή 5: Γραμμή 5:
 
Γεννήθηκε το 1721<ref>Σύμφωνα με τους περισσότερους ερευνητές γεννήθηκε το 1721, υπάρχει και μία μικρή μερίδα που μιλάει για έτος 1722</ref>, στο χωριό Κώστος της Πάρου και πήρε το όνομα Αθανάσιος<ref>Χ. Γιανναράς, Ορθοδοξία και Δύση..., σελ. 178</ref>. Ο πατέρας του ονομαζόταν Απόστολος Τούλιος και προερχόταν από τη Σίφνο, αλλά κατοίκησε στο Κώστο αφού νυμφεύτηκε μία ντόπια. Την πρώτη του μόρφωση την έλαβε στην Πάρο. Το 1745 σε ηλικία 24 ετών οδηγείται στη Σμύρνη για σπουδές, όπου μαθητεύει δίπλα στον Ιερόθεο Δενδρινό<ref>Χ. Τσολακίδης, Αγιολόγιο της..., σελ. 566</ref>  και εν συνεχεία (1751) στην Αθωνιάδα σχολή, όπου και σπουδάζει δίπλα στον [[Ευγένιος Βούλγαρης|Ευγένιο Βούλγαρη]] και το [[Νεόφυτος Καυσοκαλυβίτης|Νεόφυτο Καυσοκαλυβίτη]]. Από τον Νεόφυτο εκπαιδεύτηκε στα ''"Γραμματικά"'' και στα ''"Περί Συντάξεως"'' του Θεοδώρου Γαζή, ενώ από τον Ευγένιο Βούλγαρη τα φιλοσοφικά μαθήματα. Κατόπιν εκπαιδεύεται στη Ρητορική και την ποιμαντική, ενώ το 1758 μετά από παρότρυνση και πίεση του Ευγένιου Βούλγαρη δέχεται τη διεύθυνση της σχολή του Γένους στη Θεσσαλονίκη. Διδάσκει στη σχολή για 2 έτη<ref>Εγκυκλοπαίδεια Γιοβάνη, Λήμμα Αθανάσιος ο Πάριος, Εκδόσεις Γιοβάνη, Αθήνα 1981, τ. 1, σελίδα 212</ref> καθώς η Σχολή κλείνει λόγω επιδημίας πανώλης στην πόλη. Έτσι καταφεύγει στην Κέρκυρα, όπου ολοκληρώνει τις σπουδές του δίπλα στο [[Νικηφόρος Θεοτόκης]], σπουδάζοντας φυσική. Τελικά οδηγείται στο Μεσολόγγι μετά από πρόσκληση, του συμμαθητή του στη Αθωνιάδα, Παναγιώτη  Παλαμά, που είχε ιδρύσει από το 1760 την ''"Παλαμιαία Σχολή"''. Επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη αναλαμβάνοντας και πάλι τη σχολή του Γένους(1967-1970)<ref>Χ. Τσολακίδης, Αγιολόγιο της..., σελ. 566</ref> και μετά από λίγο δέχεται τιμητική πρόσκληση από το Πατριαρχείο να αναλάβει τη διεύθυνση της Αθωνιάδας σχολής<ref>Χ. Γιανναράς, Ορθοδοξία και Δύση..., σελ. 178</ref>.  
 
Γεννήθηκε το 1721<ref>Σύμφωνα με τους περισσότερους ερευνητές γεννήθηκε το 1721, υπάρχει και μία μικρή μερίδα που μιλάει για έτος 1722</ref>, στο χωριό Κώστος της Πάρου και πήρε το όνομα Αθανάσιος<ref>Χ. Γιανναράς, Ορθοδοξία και Δύση..., σελ. 178</ref>. Ο πατέρας του ονομαζόταν Απόστολος Τούλιος και προερχόταν από τη Σίφνο, αλλά κατοίκησε στο Κώστο αφού νυμφεύτηκε μία ντόπια. Την πρώτη του μόρφωση την έλαβε στην Πάρο. Το 1745 σε ηλικία 24 ετών οδηγείται στη Σμύρνη για σπουδές, όπου μαθητεύει δίπλα στον Ιερόθεο Δενδρινό<ref>Χ. Τσολακίδης, Αγιολόγιο της..., σελ. 566</ref>  και εν συνεχεία (1751) στην Αθωνιάδα σχολή, όπου και σπουδάζει δίπλα στον [[Ευγένιος Βούλγαρης|Ευγένιο Βούλγαρη]] και το [[Νεόφυτος Καυσοκαλυβίτης|Νεόφυτο Καυσοκαλυβίτη]]. Από τον Νεόφυτο εκπαιδεύτηκε στα ''"Γραμματικά"'' και στα ''"Περί Συντάξεως"'' του Θεοδώρου Γαζή, ενώ από τον Ευγένιο Βούλγαρη τα φιλοσοφικά μαθήματα. Κατόπιν εκπαιδεύεται στη Ρητορική και την ποιμαντική, ενώ το 1758 μετά από παρότρυνση και πίεση του Ευγένιου Βούλγαρη δέχεται τη διεύθυνση της σχολή του Γένους στη Θεσσαλονίκη. Διδάσκει στη σχολή για 2 έτη<ref>Εγκυκλοπαίδεια Γιοβάνη, Λήμμα Αθανάσιος ο Πάριος, Εκδόσεις Γιοβάνη, Αθήνα 1981, τ. 1, σελίδα 212</ref> καθώς η Σχολή κλείνει λόγω επιδημίας πανώλης στην πόλη. Έτσι καταφεύγει στην Κέρκυρα, όπου ολοκληρώνει τις σπουδές του δίπλα στο [[Νικηφόρος Θεοτόκης]], σπουδάζοντας φυσική. Τελικά οδηγείται στο Μεσολόγγι μετά από πρόσκληση, του συμμαθητή του στη Αθωνιάδα, Παναγιώτη  Παλαμά, που είχε ιδρύσει από το 1760 την ''"Παλαμιαία Σχολή"''. Επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη αναλαμβάνοντας και πάλι τη σχολή του Γένους(1967-1970)<ref>Χ. Τσολακίδης, Αγιολόγιο της..., σελ. 566</ref> και μετά από λίγο δέχεται τιμητική πρόσκληση από το Πατριαρχείο να αναλάβει τη διεύθυνση της Αθωνιάδας σχολής<ref>Χ. Γιανναράς, Ορθοδοξία και Δύση..., σελ. 178</ref>.  
  
Ο ίδιος δέχεται άμεσα και παρεπιδημεί στο Άγιο Όρος, οπού συναντά τον [[Μακάριος Νοταράς|Μακάριο Νοταρά]], ο οποίος τον προτρέπει να χειροτονηθεί. Ο Αθανάσιος υπακούει και χειροτονείται απ’ τον ίδιο [[πρεσβύτερος]]. Την εποχή αυτή θα αναμιχθεί ενεργά με τον κίνημα των Κολλυβάδων, με αποτέλεσμα όχι απλώς να διωχθεί από τη σχολή, αλλά να καταδικαστεί ως [[Αίρεση|αιρετικός]] και να [[Αποσχηματισμός|αποσχηματισθεί]]<ref>Χ. Γιανναράς, Ορθοδοξία και Δύση..., σελ. 178</ref>. Επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη ως καθηγητής σε γυμνάσιο και αποκαταστάται το 1781. Παραμένει στη Θεσσαλονίκη μέχρι το 1786, όπου συνεργάζεται στενά με το [[Νικόδημος ο Αγιορείτης|Νικόδημο Αγιορείτη]] στο πολύ σπουδαίο έργο έκδοσης των έργων του Γρηγορίου Παλαμά. Συνεχίζει όμως και πολύ σπουδαίο εξηγητικό, απολογητικό, ιστορικοδογματικό, λειτουργικό, υμνολογικό, φιλοσοφικό και παιδαγωγικό έργο<ref>Χ. Τσολακίδης, Αγιολόγιο της..., σελ. 567</ref>. Το 1786 αναχωρεί για την Πάρο, αλλά ο Ρωσοτουρκικός πόλεμος δεν του το επιτρέπει, με αποτέλεσμα να κατευθυνθεί προς τη Χίο. Εκεί αναλαμβάνει μία σχολή, όπου την οδηγεί σε σημαντική ακμή<ref>Χ. Τσολακίδης, Αγιολόγιο της..., σελ. 566</ref>. Αποχωρεί σε ηλικία 90 ετών. Εκοιμήθη δύο χρόνια αργότερα στις 24 Ιουνίου του 1813 στο μονίδριο του Αγίου Γεωργίου Ρευστών.
+
Ο ίδιος δέχεται άμεσα και παρεπιδημεί στο Άγιο Όρος, οπού συναντά τον [[Μακάριος Νοταράς|Μακάριο Νοταρά]], ο οποίος τον προτρέπει να χειροτονηθεί. Ο Αθανάσιος υπακούει και χειροτονείται απ’ τον ίδιο [[πρεσβύτερος]]. Την εποχή αυτή θα αναμιχθεί ενεργά με τον κίνημα των Κολλυβάδων, με αποτέλεσμα όχι απλώς να διωχθεί από τη σχολή, αλλά να καταδικαστεί ως [[Αίρεση|αιρετικός]] και να [[Αποσχηματισμός|αποσχηματισθεί]]<ref>Χ. Γιανναράς, Ορθοδοξία και Δύση..., σελ. 178</ref>. Επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη ως καθηγητής σε γυμνάσιο και αποκαταστάται το 1781. Παραμένει στη Θεσσαλονίκη μέχρι το 1786, όπου συνεργάζεται στενά με το [[Νικόδημος ο Αγιορείτης|Νικόδημο Αγιορείτη]] στο πολύ σπουδαίο έργο έκδοσης των έργων του Γρηγορίου Παλαμά. Συνεχίζει όμως και πολύ σπουδαίο εξηγητικό, απολογητικό, ιστορικοδογματικό, λειτουργικό, υμνολογικό, φιλοσοφικό και παιδαγωγικό έργο<ref>Χ. Τσολακίδης, Αγιολόγιο της..., σελ. 567</ref>, με αποτέλεσμα ''"να αποτελέσει από τους σημαντικότερους συντελεστές της αναζωογόνησης και της πνευματικής ανάτασης των σκλαβωμένων Ελλήνων"''<ref>"Αθανάσιος ο Πάριος", e-δομή (ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια ΔΟΜΗ), εκδόσεις Δομή Α.Ε., Αθήνα 2003-2004 [DVD-ROM].</ref>. Το 1786 αναχωρεί για την Πάρο, αλλά ο Ρωσοτουρκικός πόλεμος δεν του το επιτρέπει, με αποτέλεσμα να κατευθυνθεί προς τη Χίο. Εκεί αναλαμβάνει μία σχολή, όπου την οδηγεί σε σημαντική ακμή<ref>Χ. Τσολακίδης, Αγιολόγιο της..., σελ. 566</ref>. Αποχωρεί σε ηλικία 90 ετών. Εκοιμήθη δύο χρόνια αργότερα στις 24 Ιουνίου του 1813 στο μονίδριο του Αγίου Γεωργίου Ρευστών.
  
 
== Τα Συγγράμματά του ==
 
== Τα Συγγράμματά του ==
Γραμμή 112: Γραμμή 112:
  
 
* Χρήστος Τσολακίδης, ''"Αγιολόγιο της Ορθοδοξίας"'', Τσολακίδης, Αθήνα  2001.
 
* Χρήστος Τσολακίδης, ''"Αγιολόγιο της Ορθοδοξίας"'', Τσολακίδης, Αθήνα  2001.
 +
* Εγκυκλοπαίδεια Γιοβάνη, Λήμμα Αθανάσιος ο Πάριος, Εκδόσεις Γιοβάνη, Αθήνα 1981, τ. 1.
 +
* "Αθανάσιος ο Πάριος", e-δομή (ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια ΔΟΜΗ), εκδόσεις Δομή Α.Ε., Αθήνα 2003-2004 [DVD-ROM].
 +
  
  

Αναθεώρηση της 12:03, 2 Οκτωβρίου 2010

Ο Αθανάσιος ο Πάριος (1721-1813), είναι Άγιος της Ορθοδόξου Εκκλησίας και μία από τις εξέχουσες μορφές του μοναστικού φρονήματος του 18ου αιώνα. Ο ίδιος υπήρξε λόγιος κληρικός και διδάσκαλος του Ελληνικού Γένους[1], που έδρασε στα χρόνια της Τουρκοκρατίας και πολεμήθηκε σφοδρά τόσο από εκκλησιαστικούς κύκλους, εξ αιτίας του ότι υπήρξε εκπρόσωπος και ηγέτης των Κολλυβάδων, όσο και από διανοητικούς, καθώς αντιτάχτηκε στον Αδαμάντιο Κοραή. Το κατά κόσμον όνομά του ήταν Αθανάσιος Τούλιος και καταγόταν από το νησί της Πάρου. Ο ίδιος ξεχώρισε σε μία δύσκολη εποχή για το Ελληνικό γένος για τη θεολογική κατάρτισή του, αλλά και για την θύραθεν παιδεία του, αφού διατελώντας διδάσκαλος και σχολάρχης σε αξιόλογες πνευματικές εστίες της εποχής.

Ο Βίος του

Γεννήθηκε το 1721[2], στο χωριό Κώστος της Πάρου και πήρε το όνομα Αθανάσιος[3]. Ο πατέρας του ονομαζόταν Απόστολος Τούλιος και προερχόταν από τη Σίφνο, αλλά κατοίκησε στο Κώστο αφού νυμφεύτηκε μία ντόπια. Την πρώτη του μόρφωση την έλαβε στην Πάρο. Το 1745 σε ηλικία 24 ετών οδηγείται στη Σμύρνη για σπουδές, όπου μαθητεύει δίπλα στον Ιερόθεο Δενδρινό[4] και εν συνεχεία (1751) στην Αθωνιάδα σχολή, όπου και σπουδάζει δίπλα στον Ευγένιο Βούλγαρη και το Νεόφυτο Καυσοκαλυβίτη. Από τον Νεόφυτο εκπαιδεύτηκε στα "Γραμματικά" και στα "Περί Συντάξεως" του Θεοδώρου Γαζή, ενώ από τον Ευγένιο Βούλγαρη τα φιλοσοφικά μαθήματα. Κατόπιν εκπαιδεύεται στη Ρητορική και την ποιμαντική, ενώ το 1758 μετά από παρότρυνση και πίεση του Ευγένιου Βούλγαρη δέχεται τη διεύθυνση της σχολή του Γένους στη Θεσσαλονίκη. Διδάσκει στη σχολή για 2 έτη[5] καθώς η Σχολή κλείνει λόγω επιδημίας πανώλης στην πόλη. Έτσι καταφεύγει στην Κέρκυρα, όπου ολοκληρώνει τις σπουδές του δίπλα στο Νικηφόρος Θεοτόκης, σπουδάζοντας φυσική. Τελικά οδηγείται στο Μεσολόγγι μετά από πρόσκληση, του συμμαθητή του στη Αθωνιάδα, Παναγιώτη Παλαμά, που είχε ιδρύσει από το 1760 την "Παλαμιαία Σχολή". Επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη αναλαμβάνοντας και πάλι τη σχολή του Γένους(1967-1970)[6] και μετά από λίγο δέχεται τιμητική πρόσκληση από το Πατριαρχείο να αναλάβει τη διεύθυνση της Αθωνιάδας σχολής[7].

Ο ίδιος δέχεται άμεσα και παρεπιδημεί στο Άγιο Όρος, οπού συναντά τον Μακάριο Νοταρά, ο οποίος τον προτρέπει να χειροτονηθεί. Ο Αθανάσιος υπακούει και χειροτονείται απ’ τον ίδιο πρεσβύτερος. Την εποχή αυτή θα αναμιχθεί ενεργά με τον κίνημα των Κολλυβάδων, με αποτέλεσμα όχι απλώς να διωχθεί από τη σχολή, αλλά να καταδικαστεί ως αιρετικός και να αποσχηματισθεί[8]. Επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη ως καθηγητής σε γυμνάσιο και αποκαταστάται το 1781. Παραμένει στη Θεσσαλονίκη μέχρι το 1786, όπου συνεργάζεται στενά με το Νικόδημο Αγιορείτη στο πολύ σπουδαίο έργο έκδοσης των έργων του Γρηγορίου Παλαμά. Συνεχίζει όμως και πολύ σπουδαίο εξηγητικό, απολογητικό, ιστορικοδογματικό, λειτουργικό, υμνολογικό, φιλοσοφικό και παιδαγωγικό έργο[9], με αποτέλεσμα "να αποτελέσει από τους σημαντικότερους συντελεστές της αναζωογόνησης και της πνευματικής ανάτασης των σκλαβωμένων Ελλήνων"[10]. Το 1786 αναχωρεί για την Πάρο, αλλά ο Ρωσοτουρκικός πόλεμος δεν του το επιτρέπει, με αποτέλεσμα να κατευθυνθεί προς τη Χίο. Εκεί αναλαμβάνει μία σχολή, όπου την οδηγεί σε σημαντική ακμή[11]. Αποχωρεί σε ηλικία 90 ετών. Εκοιμήθη δύο χρόνια αργότερα στις 24 Ιουνίου του 1813 στο μονίδριο του Αγίου Γεωργίου Ρευστών.

Τα Συγγράμματά του

Το συγγραφικό έργο του Αγίου Αθανασίου είναι πλούσιο και πολύ σημαντικό. Αφορά σχεδόν όλους τους τομείς της χριστιανικής δράσεως (βίοι Αγίων, Δογματικά, κοινωνικά, Λειτουργικά, παιδαγωγικά, ποιμαντικά) και αξιολογείται σήμερα για τη βιβλική, κοινωνική και δογματική του κατάρτιση, ως ένα εξαιρετικό δείγμα ορθόδοξης ποιμαντικής διακονίας.

  • Απολογητικά
    • Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς και ο Aντίπαπας (ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός).
    • Aντιφώνησις
    • Oυρανού κτίσις
    • Nέος Ραψάκης
    • Φραγγέλιον
    • Aλεξίκακον πνευματικόν
    • Απολογία Χριστιανική
    • Έκθεσις ορθοδόξου Πίστεως
    • Eγχειρίδιον απολογητικόν
  • Δογματοκανονικά
    • Δήλωσις
    • Επιτομή
    • Προαναφώνησις
    • Λατίνων αναβαπτισμός
    • Περί νεομαρτύρων
    • Έθος και Παράδοσις
    • Επιστολή
    • Λόγος εις την Β΄ Κυριακήν των νηστειών
    • Βάπτισμα ανάγκης
    • Χρίσις με μύρον των επιστρεφόντων ετεροδόξων
    • Ερωτήματα
    • Απόκρισις
    • Θεόν ουδείς εώρακε πώποτε
    • Περί αγγέλων και θείου κάλλους
    • Περί Εκκλησιασμού
    • Επιστροφή εις ορθοδοξίαν Αρμενίου
    • Σαφής απόδειξις ότι οι ετερόδοξοι είναι αιρετικοί
  • Λειτουργικά
    • Ο Μέγας Αγιασμός.
    • Περί των αγίων εικόνων.
    • Περί αναθημάτων, σκευών και αμφίων.
    • Περί μνημοσύνων.
    • Η γονυκλισία της Πεντηκοστής.
  • Παιδαγωγικά
    • Γραμματική του Νεοφύτου
    • Ρητορική πραγματεία
    • Στοιχεία Μεταφυσικής
    • Σχολική επίτασις
    • Θεματογραφία
    • Εξήγησις, της “προς τους νέους παραινέσεως του Μεγάλου βασιλείου
    • Διογένης ή περί αρετής
    • Εξήγησις, εις τον “προς Δημόνικον του Ισοκράτους παραινετικόν λόγον...
  • Βιογραφικά
    • Βίος του εν αγίοις Πατρός ημών Κλήμεντος αρχ/που Βουλγαρίας ( Μετάφραση στη δημοτική).
    • Βίος του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά.
    • Μαρτύριον αγίου Γεωργίου του Εφεσίου (+1806).
    • Μαρτύριον του αγίου Ιωάννου του Κρητός (+1811).
    • Μαρτύριον αγίου Δημητρίου του Χίου (+1802).
    • Διήγησις του εν Χίω θαύματος του Τιμίου Προδρόμου κατά των Αγαρηνών εν έτει 1740.
    • Διήγησις του εν Χίω γεγονότος θαύματος, της Υπεραγίας Θεοτόκου κατά αρμενίων εν έτει 1748.
    • Βίος και πολιτεία του αγίου Μακαρίου Νοταρά.
    • Συναξάρια όλων των Κυριακών και των μεγάλων εορτών.
  • Ποιητικά
    • Επιγράμματα.
    • Ακολουθία εις Άγιον Κλήμεντα.
    • Ακολουθία εις άγιον Γρηγόριον Παλαμάν.
    • Ακολουθία εις Άγιον Ελευθέριον.
    • Ακολουθία εις Άγιον Φανούριον.
    • Ακολουθία εις Αγίαν Παρασκευήν.
    • Ακολουθία εις Άγιον νεομ. Δημήτριον.
    • Ακολουθία εις Άγιον Μακάριον.
    • Ακολουθία εις Οικουμενικήν Σύνοδον Αγίας Σοφίας.
    • Ανάπτυξις τροπαρίου Αγίας Παρασκευής, «Την σπουδήν σου τη κλήσει κατάλληλον».
  • Ομιλίες-Λόγοι (Σώζονται)
    • Εις Αγίαν Αικατερίναν.
    • Εις Μέγαν Αθανάσιον.
    • Εις Ευαγγελισμόν της Θεοτόκου.
    • Εις τον Τίμιον Σταυρόν.
    • Εξήγησις του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού κλπ.
  • Επιστολές (Σώζονται λίγες)
    • Δύο απολογητικές προς Κοραήν - Ιωάννην - Παναγ. Παλαμάν κ.ά. (κώδ. 5716 και 6175 Ι.Μ. Αγ. Παντελεήμονος Άθω
    • Εις Μονήν Πάτμου
    • Προς θεοφιλέστατον επίσκοπον (…..). Εις Μονήν Πάτμου
    • Προς επίσκοπον Αρδαμερίου
    • Προς μητροπολίτην Γεννάδιον
    • Προς ελλογιμότατον Κυπριανόν (χειρ. 1344, Εθνική Βιβλιοθήκη)

Απολυτίκιο

«Σοφία κοσμούμενος, παντοδαπεί ευσεβώς,
διδάσκαλος ένθεος, της Εκκλησίας Χριστού,
και βίου ορθότητος, στήλη λαμπρά ωράθης ,Αθανάσιε Πάτερ.
Όθεν η νήσος Πάρος, τη ση δόξη καυχάται,
και πάντες σου τα θεία, τιμώμεν προτερήματα».

Βιβλιογραφία

  • Χρήστος Τσολακίδης, "Αγιολόγιο της Ορθοδοξίας", Τσολακίδης, Αθήνα 2001.
  • Εγκυκλοπαίδεια Γιοβάνη, Λήμμα Αθανάσιος ο Πάριος, Εκδόσεις Γιοβάνη, Αθήνα 1981, τ. 1.
  • "Αθανάσιος ο Πάριος", e-δομή (ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια ΔΟΜΗ), εκδόσεις Δομή Α.Ε., Αθήνα 2003-2004 [DVD-ROM].
  • "Αθανάσιος ο Πάριος", e-δομή (ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια ΔΟΜΗ), εκδόσεις Δομή Α.Ε., Αθήνα 2003-2004 [DVD-ROM].
  • Σύμφωνα με τους περισσότερους ερευνητές γεννήθηκε το 1721, υπάρχει και μία μικρή μερίδα που μιλάει για έτος 1722
  • Χ. Γιανναράς, Ορθοδοξία και Δύση..., σελ. 178
  • Χ. Τσολακίδης, Αγιολόγιο της..., σελ. 566
  • Εγκυκλοπαίδεια Γιοβάνη, Λήμμα Αθανάσιος ο Πάριος, Εκδόσεις Γιοβάνη, Αθήνα 1981, τ. 1, σελίδα 212
  • Χ. Τσολακίδης, Αγιολόγιο της..., σελ. 566
  • Χ. Γιανναράς, Ορθοδοξία και Δύση..., σελ. 178
  • Χ. Γιανναράς, Ορθοδοξία και Δύση..., σελ. 178
  • Χ. Τσολακίδης, Αγιολόγιο της..., σελ. 567
  • "Αθανάσιος ο Πάριος", e-δομή (ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια ΔΟΜΗ), εκδόσεις Δομή Α.Ε., Αθήνα 2003-2004 [DVD-ROM].
  • Χ. Τσολακίδης, Αγιολόγιο της..., σελ. 566
  • Ανακτήθηκε από «https://el.orthodoxwiki.org/index.php?title=Αθανάσιος_ο_Πάριος&oldid=18897»