Άνοιγμα κυρίως μενού

OrthodoxWiki β

Αββάς Όσιος

Αναθεώρηση ως προς 08:35, 6 Νοεμβρίου 2012 από τον Maglavites (Συζήτηση | Συνεισφορά)
(διαφορά) ← Παλαιότερη αναθεώρηση | Τελευταία αναθεώρηση (διαφορά) | Νεότερη αναθεώρηση → (διαφορά)

Ο Όσιος Αββάς καταγόταν από το γένος των Ισμαηλιτών.[1] Έλαμψε στην περιοχή της Μεσοποταμίας κατά την περίοδο του Ε΄αιώνα. Εγκατέλειψε την περιουσία του και τους γονείς του και ακολουθώντας έναν ευσεβή μοναχό ασκήθηκαν μαζί μερικά χρόνια. Εν συνεχεία κατέφυγαν στον περίφημο αναχωρητή Ευσέβιο ο οποίος ασκήτευε σε ένα όρος κοντά στο χωριό Ασιχά[2]. Εκεί ασκήθηκε αυστηρά αποτελώντας πρότυπο αρετής για 38 έτη.[3] Μετά την κοίμηση του Ευσέβιου, ο Όσιος Αββάς τον διαδέχθηκε στην επιστασία του κοινοβίου που είχε συσταθεί. Κοιμήθηκε ειρηνικά. Η μνήμη του εορτάζεται στις 22 Νοεμβρίου.

Στίχοι

Αββάν τον εκτύπωμα όντα αββάδων,

Tιμώ πρεπόντως ως τεκνίον πατέρα.

Υποσημειώσεις

  1. Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Α´. Εκδόσεις Δόμος, 2005
  2. Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια, τόμ. 1, εκδ. Μαρτίνος Αθ., Αθήνα 1964, στ. 32
  3. Διαπεράσας δε εκεί τριανταοκτώ χρόνους, πάντοτε αύξανεν εις τα έμπροσθεν της αρετής, ωσάν να είχεν αρχίση τότε την μοναχικήν πολιτείαν. Διότι τους μεν πόδας του, δεν εσκέπασέ ποτε με υποδήματα, έτρωγε δε τόσον ολίγον φαγητόν, όσον να δίδη ολίγην δύναμιν εις το σώμα του. Περιττήν δε ενόμιζεν ακόμη και αυτήν την πόσιν του νερού. Ώντας δε με βαρύ σίδηρον εζωσμένος, ολίγαις μεν φοραίς εκάθητο, το δε περισσότερον μέρος της ημέρας και της νυκτός, εξώδευεν εις το να στέκεται όρθιος, και να προσεύχεται. Ή και επάνω εις τα γόνατα κείμενος, επρόσφερε τας δεήσεις του τω Kυρίω. Aρνήθη δε παντελώς το να πλαγιάζη εις κλίνην. Eπειδή κανένας δεν είδεν αυτόν ποτέ πλαγιασμένον.(Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Α´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)

Βιβλιογραφία

  • Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου, Συναξαριστής των Δώδεκα μηνών του Ενιαυτού , Έκδόσεις Δόμος
  • Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια, τόμ. 1, εκδ. Μαρτίνος Αθ., Αθήνα 1964, στ. 32.
  • Μηναίον Νοεμβρίου, εκδ. Αποστολική Διακονία της Εκκλησίας της Ελλάδος, Αθήνα 2002.