Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Άγιο Πνεύμα"

Από OrthodoxWiki
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση
(Νέα σελίδα: Το Άγιο Πνεύμα είναι το τρίτο πρόσωπο της Θεότητας. Είναι ομοούσιο με τα πρόσωπα του Πατρός και τ...)
 
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
Το Άγιο Πνεύμα είναι το τρίτο πρόσωπο της Θεότητας. Είναι ομοούσιο με τα πρόσωπα του Πατρός και του Υιού στην [[Αγία Τριάδα]], και κατά το [[άρθρο της πίστεως]] "συνπροσκυνείται και συνδοξάζεται" με τον [[Πατέρα]] και με τον Υιό, ίσο κατά τη λατρεία και την τιμή με Αυτούς.
+
Το Άγιο Πνεύμα είναι το τρίτο πρόσωπο της Θεότητας. Είναι ομοούσιο με τα πρόσωπα του Πατρός και του Υιού στην [[Αγία Τριάδα]], και κατά το [[σύμβολο της πίστεως]] "συνπροσκυνείται και συνδοξάζεται" με τον [[Πατέρα]] και με τον Υιό, ίσο κατά τη λατρεία και την τιμή με Αυτούς.
  
  

Αναθεώρηση της 07:10, 17 Σεπτεμβρίου 2007

Το Άγιο Πνεύμα είναι το τρίτο πρόσωπο της Θεότητας. Είναι ομοούσιο με τα πρόσωπα του Πατρός και του Υιού στην Αγία Τριάδα, και κατά το σύμβολο της πίστεως "συνπροσκυνείται και συνδοξάζεται" με τον Πατέρα και με τον Υιό, ίσο κατά τη λατρεία και την τιμή με Αυτούς.


Η σχέση του Αγίου Πνεύματος με τον Πατέρα και τον Υιό

Το Άγιο Πνεύμα εκπορεύεται από τον Πατέρα αϊδίως, δηλαδή εκτός χρόνου, και αποστέλλεται από τον Υιό εν χρόνω. Η αιτία Του λοιπόν βρίσκεται στον Πατέρα, και όχι και στον Υιό, όπως δογμάτισαν οι Ρωμαιοκαθολικοί με το Φιλιόκβε.

Το Άγιο Πνεύμα έχει την αιτιακή αρχή του στον Πατέρα, με διαφορετικό τρόπο απ' ό,τι ο Υιός. Γι' αυτό άλλωστε λέμε ότι ο Υιός γεννάται προαιωνίως, ενώ το Άγιο Πνεύμα εκπορεύεται προαιωνίως εκ του Πατρός. Δεν είναι λοιπόν "αδελφό" πρόσωπο με τον Υιό, γι' αυτό λέμε ότι ο Υιός είναι Μονογεννής του Πατρός.

Ο ρόλος του Υιού στην ύπαρξη του Αγίου Πνεύματος δεν είναι σχέση αιτίας, αλλά συγκατάθεσης. Ο άγιος Γρηγόριος Νύσσης διευκρινίζει αυτή τη σχεση, με την εξής διάκριση: Η διαφορά Υιού και Πνεύματος ως προς την εμφάνιση στην ύπαρξη, στην έλευση, στην ύπαρξη αυτών των δύο, είναι ότι ο μεν Υιός προέρχεται προσεχώς εκ του Πατρός, εκ του αιτίου, το δε Πνεύμα προέρχεται δι’ Εκείνου που προέρχεται προσεχώς, δηλαδή δια του Υιού. Και λέει ότι «Έτσι κατά αυτόν τον τρόπο, η μεσιτεία, η μεσολάβηση του Υιού στη θεία ζωή, στη θεία ύπαρξη διαφυλάττει την ιδιότητά Του ως Μονογενούς». Για να παραμείνει ο Υιός ως ο Μονογενής, πρέπει να Του αναγνωρίσουμε αυτό το «προσεχώς», διότι αλλιώς θα είχαμε δύο Υιούς κατά κάποιο τρόπο. Ενώ λέει η φυσική, η ουσιώδης σχέση του Πνεύματος προς τον Πατέρα δεν καταργείται, διότι στον Υιό υπάρχει όλη η θεία φύση και συνεπώς, ως προς τη φύση, κοινωνεί με τον Πατέρα και το Πνεύμα, ερχόμενο στην ύπαρξη δια της μεσολαβήσεως του Υιού. Αυτό δεν έχει σχέση με το Filioque στο επίπεδο της αϊδίου υπάρξεως του Θεού, γιατί τόσο ο Υιός όσο και το Πνεύμα δεν είναι αίτια. Δηλαδή, ενώ ο Υιός μπορεί κατά κάποιο τρόπο να μεσολαβεί στο να έρθει στην ύπαρξη το Άγιο Πνεύμα, αυτό δεν κάνει τον Υιό αίτιο του Πνεύματος. Το αίτιο παραμένει ΜΟΝΟ ο Πατήρ.

Η διευκρίνιση αυτή, διατηρεί την αρχή, τη βασική Χριστιανική πίστη, ότι μόνο ο Πατήρ είναι ο αίτιος και ότι ο Υιός με κανένα τρόπο δεν μπορεί να νοηθεί ως συναίτιος της υπάρξεως του Πνεύματος.